Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Οι καρποί του οικουμενικού Διαλόγου


Αν αναλογιστούμε οτι μέχρι πριν 50-60 χρόνια δεν υπήρχε καμία επαφή ανάμεσα σε καθολικούς και ορθόδοξους ιεράρχες αλλά μόνο παγωνιά και αντιπαράθεση, σήμερα έχουν βγάλει πολλές άκρες.

Μπορούμε να διανοηθούμε τί τεράστιες προόδους έχουν γίνει ώστε ο Πάπας Βενέδικτος όταν επισκέφτηκε στην Πόλη τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο 2006 του έδωσαν ψαλτήρι και έψελνε στα ελληνικά τα τροπάρια του Όρθρου? Το παρατήρησε κανείς αυτό?
Πόση πρόοδος δεν έχει σημειωθεί από την εποχή που ο προκάτοχός του Λέων ο 13ος το 1898 (?) είχε απευθυνθεί στις Ορθόδοξες Εκκλησίες καλώντας να επιστρέψουν στο μαντρί λες και ήταν μαύρα πρόβατα?


Ή το 1995 όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' μέσα από την εγκύκλιό του "Ίνα πάντες έν ώσι" της οποίας συμμετείχα στο Βατικανό στη μετάφραση, έφτασε στο σημείο να προσκαλέσει τους Ορθόδοξους να του προτείνουν πώς θα μπορεί να ασκηθεί το παπικό πρωτείο? Ποιός? Ένας Πάπας!
Τουλάχιστον στην Αθήνα, όταν πανηγυρίζει μια καθολική ενορία, παρίσταται και ορθόδοξος ιερέας.


Στη Σύρο, ο καθολικός Επίσκοπος και ο Ορθόδοξος Μητροπολίτης απευθύνουν την πρωτοχρονιά κοινό μήνυμα. Αυτό ήταν αδιανόητο πριν λίγες δεκαετίες!


Η μητέρα μου, ορθόδοξη, επειδή τέλεσε μόνο καθολικό γάμο στο εξωτερικό και όχι ορθόδοξο, της αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια! Αυτά δεν συμβαίνουν πλέον.


Έπειτα από 1000 χρόνια χωρισμού δεν μπορούν να τα ξαναβρούν μέσα σε λίγα χρόνια. Αυτό οφείλεται τόσο στο γεγονός οτι το Παπικό Πρωτείο δεν είχε τις διαστάσεις που έχει σήμερα όσο και στο γεγονός οτι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει κατακερματιστεί σε δεκάδες εκκλησίες όπου η κάθε μια έχει τις δικές ενστάσεις.


Παρόλα αυτά όμως ο διάλογος για την επανένωση συνεχίζεται, πολλά βήματα έχουν γίνει και πολλά περισσότερα θα γίνουν ακόμα και αυτό ακριβώς επειδή είναι διάλογος βασιζόμενος στην αγάπη και στην αλήθεια και όχι σε συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: