Πηγαίνω συχνά στη λαϊκή και χρόνια τώρα αγόραζα χαρτικά από κάποιους πακιστανούς μουσουλμάνους. Μέχρι που κάποια μέρα, ένας από αυτούς, μπροστά μου, βλαστήμησε τον Χριστό και την Παναγία.
Το σκάνδαλο για μένα δεν ήταν η βλαστήμια, οι έλληνες το έχουν άλλωστε εθνικό σπορ και ας είναι υπερήφανοι για την ανωτερότητα του δόγματός τους. Είναι η Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών.
Εξοργίστηκα για την κίνηση του μουσουλμάνου. Αν του βρίσεις τον Αλλάχ και τον Μωάμεθ, σε έφαγε στο λεπτό. Ενώ ο ίδιος έχει όλη την άνεση και το θράσος σε μια φτωχή χώρα που φιλοξενεί και ταϊζει αυτόν και την οικογένειά του, να προσβάλλει χυδαία τα ιερά και τα όσιά της.
Έχει επίσης όλη την άνεση μαζί με τους συμπατριώτες του να μαστιγώνεται δημόσια στο Ραμαζάνι. Να κάνει την Αθήνα γυαλιά καρφιά για μια σελίδα που έσκισε λένε ένας αστυνομικός, αλλά ποτέ δεν αποδείχτηκε.
Έχει την άνεση, όταν του υποδεικνύουν ως χώρο προσευχής το ΟΑΚΑ, αυτός να προτιμάει τα Προπύλαια και να αποκλείει το κέντρο της Αθήνας κάνοντας πορεία με τους ομόθρησκούς του από την Πλατεία Κοτζιά στο Σύνταγμα, αγνοώντας προκλητικά τις αρχές.
Και η Ορθόδοξη Εκκλησία, λαλίστατη όταν είναι να προσβάλλει βάναυσα τους καθολικούς, στην περίπτωση των μουσουλμάνων είναι προκλητικά απούσα. Επειδή ξέρει οτι οι τελευταίοι δεν είναι κουτόφραγκοι και δεν θα αρκεστούν να απαντήσουν μόνο με λόγια. Σεραφείμ Πειραιώς, Αμβρόσιος Καλαβρύτων, Παπατσάκαλος και όλα τα πνευματικά παιδιά του Μάρκου του Ευγενικού.
Δεν αγόρασα ξανά από αυτόν, τώρα προτιμάω έναν άλλο πάγκο με έλληνες. Μπορεί και αυτοί να βλασφημούν και ίσως και χειρότερα. Απλά θέλω να είμαι politically correct.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου