Πρόκειται για αποσπάσματα από διάλογο σχετικά με τις διαφορές χριστιανισμού και ιουδαϊσμού.
1). Συνηθίζουμε να κάνουμε διαχωρισμό ανάμεσα στον όρο Ισραηλινός που σήμερα σημαίνει ο υπήκοος του κράτους του Ισραήλ και στον όρο εβραίος που σημαίνει ο ανήκων στην ομώνυμη θρησκεία. Υπάρχουν πολλοί εβραίοι που είναι θρησκευόμενοι αλλά δεν νοιώθουν κανένα δεσμό με το κράτος του Ισραήλ. Πριν την ίδρυση όμως του ισραηλινού κράτους οι δύο έννοιες πρέπει να ταυτίζονταν. Αναφέρω για παράδειγμα την μακραίωνη σε παρουσία εβραϊκή κοινότητα της Αθήνας η οποία ανέκαθεν αυτοπροσδιορίζεται ως Ισραηλιτική Κοινότητα, δηλαδή ως κοινότητα ανθρώπων που κατάγεται από την Γη της επαγγελίας και ανήκουν στην ίδια θρησκεία.
2). Όσον αφορά για τους διωγμούς αυτό δεν ισχύει παντού. Για παράδειγμα στην Ελλάδα πριν τον β’ παγκόσμιο πόλεμο ζούσαν περισσότεροι από 100,000 εβραίοι. Η Θεσσαλονίκη ήταν περισσότερο γνωστή ως Ιερουσαλήμ της Ευρώπης επειδή από τους 100000 κατοίκους που είχε μέχρι το 1922, οι 70000 ήταν εβραίοι. Σήμερα όσοι επιβίωσαν από τη ναζιστική θηριωδία δεν ξεπερνούν τις λίγες εκατοντάδες. Στη χώρα μας ουδέποτε υπέστησαν διωγμούς πέρα ίσως από κάποιες διακρίσεις. Σε άλλες χώρες όμως υπέστησαν τα πάνδεινα. Αυτό συνέβαινε επειδή παντού αποτελούσαν μειονότητα. Και οι μειονότητες, οι ομάδες δηλαδή που διαφέρουν σε θρησκεία και έθιμα από την πλειοψηφία αντιμετωπίζονταν πάντα εχθρικά από την πλειοψηφία. Επιπλέον σε παγκόσμιο επίπεδο παρατηρείται ανέκαθεν το φαινόμενο του αποδιοπομπαίου τράγου. Δηλαδή το σύνολο απομονώνει τον διαφορετικό, αυτόν που δεν έχει δύναμη και του επισυνάπτει όλα τα κακά και τον χλευάζει. Σε καθημερινό επίπεδο το βλέπουμε στα Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια όπου τα αδύναμα παιδιά χλευάζονται από όλη την τάξη και απομονώνονται. Το βλέπαμε σε εμάς τους καθολικούς που για παράδειγμα μέχρι πριν 20 χρόνια ήταν δύσκολο να βρούμε δουλειά επειδή στην αίτηση πρόσληψης ζητούσαν το θρήσκευμα. Εμένα για παράδειγμα κάποια σουπερ μάρκετ μου έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να με δεχτούν επειδή είμαι καθολικός. Αναφέρω και ως παράδειγμα τις περιπτώσεις καθολικών στρατιωτών ή πολιτών σε δικαστήρια που τους υποχρέωναν να ορκίζονται στο…Κοράνι! Ήταν πάγια τακτική του κάθε κράτους να δυσκολεύει τη ζωή όσων ανήκαν σε άλλη θρησκεία επειδή η διαφορά θρησκείας αποτελούσε απειλή για την ενότητα του κράτους που δεν μπορούσε έτσι να επιβάλλει τα πιστεύω του μέσω των ιερωμένων. Και μιλάω για εποχές που υπήρχαν καθολικά, διαμαρτυρόμενα και ορθόδοξα κράτη στην Ευρώπη. Αναφέρω χαρακτηριστικά τους διωγμούς και εκτελέσεις ορθόδοξων ιερέων στα ιταλικά κρατίδια πριν το 1870 και στις διώξεις εις βάρος των καθολικών στην ορθόδοξη Ρωσία πριν το 1917. Πάω ακόμα πιο πίσω στο 18ο αιώνα όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία απαγόρευσε στους έλληνες να έχουν οποιαδήποτε επαφή και συναλλαγή με τους καθολικούς των Κυκλάδων καταδικάζοντάς τους στην απόλυτη φτώχεια και απομόνωση. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και με τους εβραίους. Είχαν άλλα πιστεύω, επέμεναν σε αυτά, ζούσαν απομονωμένοι μεταξύ τους και αυτό οδηγούσε την πλειοψηφία να τους μισεί και να φαντάζονται απίθανα πράγματα για αυτούς, όπως το ότι θυσίαζαν μικρά παιδιά και τα έτρωγαν. Δες για παράδειγμα εδώ στην Ελλάδα με πόση «αγάπη» αναφέρονται κάποιοι ορθόδοξοι ιερωμένοι σε εμάς τους καθολικούς που είμαστε λίγες δεκάδες χιλιάδες και αδύναμοι. Οι ίδιοι όμως είναι πολύ προσεχτικοί όταν αναφέρονται στους μουσουλμάνους επειδή είναι πολυάριθμοι (ένα εκατομμύριο ίσως?) και αντιδρούν βίαια όταν κάποιος πει ή κάνει κάτι εναντίον τους. Αναφέρω ως παράδειγμα την ιστορία με τον αστυνομικό που έσκισε το κοράνι και τί επακόλουθα είχε στο κέντρο της Αθήνας αυτό το γεγονός. Σε παλαιότερες εποχές όταν εκκλησιαζόταν το 100% του πληθυσμού στην Ευρώπη, το να βλέπεις μια μειονότητα να μην εκκλησιάζεται όπως όλος ο κόσμος αλλά να πηγαίνει σε δικό του ναό με δική του λατρεία, αυτό αποτελούσε σκάνδαλο. Με λίγα λόγια, ότι ήταν διαφορετικό ήταν επικίνδυνο και έπρεπε να εξαφανιστεί. Όσο απαράδεκτη να φαίνεται σε μας αυτή η πρακτική, ήταν εντελώς φυσιολογική μέχρι πριν 50-60 χρόνια. Δες τους διωγμούς των αριστερών στη χώρα μας, την εξορία τους σε ξερονήσια, την γκετοποίηση των λεπρών στη Σπιναλόγκα.
3). Ρωτάς πώς γίνεται και επιβιώνουν με τόσους διωγμούς. Επειδή δεν γίνονταν διωγμοί ταυτόχρονα σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ευρώπη η πλειοψηφία των Εβραίων αποδεκατίστηκαν την περίοδο 1939-1945. Την ίδια χρονική περίοδο όμως αυτό δεν συνέβαινε στις ΗΠΑ ή στη Μέση Ανατολή (ακόμα και στον Ιράν) ή στην Ισπανία, Βόρεια Αφρική όπου υπήρχαν άλλοι τόσοι Εβραίοι. Αλλά και στην Ευρώπη υπήρξαν περιπτώσεις όπου σώθηκαν ολόκληρες κοινότητες εβραίων. Αναφέρω την περίπτωση των εβραίων της Ρώμης 16000 άνθρωποι, που σώθηκαν επειδή τους έκρυψαν στα μοναστήρια, στο Βατικανό, πολλοί έγιναν ξαφνικά ελβετοί φρουροί, ή τους δόθηκαν αληθινές ταυτότητες όπου δήλωναν χριστιανοί.
4). Όσον αφορά τα καίρια πόστα, θα διαφωνήσω. Στην Ελλάδα τα καίρια πόστα τα έχουν οι Λάτσηδες, Βαρδινογιάννηδες, Μητσοτάκηδες, Παπανδρέοι, Καραμανλήδες οι οποίοι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Στη γειτονική Ιταλία τα καίρια πόστα τα έχει ο Μπερλουσκόνι και η οικογένεια Αγνιέλι που είναι καθολικοί. Τον κόσμο της τεχνολογίας τον κυβερνά ο Μπιλ Γκέιτς , ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου που δεν είναι εβραίος. Ο Τάρνερ που έχει το CNN, την Warner και το περιοδικό Time δεν είναι εβραίος. Κανείς από τους πλανητάρχες προέδρους των ΗΠΑ που προκάλεσαν τα πάνδεινα στην ανθρωπότητα δεν ήταν Εβραίοι. Ο Michael Jackson και οι Beatles που είχαν καίρια πόστα με την έννοια ότι απέκτησαν αμύθητη περιουσία αλλά και επηρέαζαν συνειδήσεις μιας ολόκληρης γενιάς, δεν ήταν εβραίοι. Η Λιζ Τέηλορ έγινε εβραία για να μπορέσει να παντρευτεί κάποιον από τους πολλούς συζύγους της αλλά αυτό δεν αύξησε το πρεστίζ και την περιουσία της. Η Μαντόνα προσχώρησε σε κάποιο παρακλάδι του Εβραϊσμού όταν πλέον είχε φτάσει στο απόγειο της δόξας της αλλά αυτό δεν άρεσε και πολύ στους Εβραίους. Όπως η μικρή Ελλάδα μπορεί να καυχιέται για τον Ωνάση, τον Ελύτη, τον γιατρό Παπανικολάου έτσι και οι Εβραίοι μπορούν να καυχιόνται για τον Αϊνστάιν ή τον Μέρντοχ. Στο σημερινό κράτος του Ισραήλ οι περισσότεροι ζουν απλά αξιοπρεπώς, δεν είναι πλούσιοι όπως οι μουσουλμάνοι στα αραβικά εμιράταUrban Legend όπως και οι αντίστοιχες θεωρίες για τους Μασόνους, για το κλαμπ των 100, για τα ύπουλα σχέδια του Βατικανού κατά της Ορθοδοξίας κλπ κλπ. Αυτή που έχει καταλάβει όλα τα καίρια πόστα παγκοσμίως είναι η πλεονεξία, η οποία δεν ανήκει σε καμία θρησκεία!
5). Οι Εβραίοι είναι ο αγαπημένος Λαός του Θεού επειδή για όσους πιστεύουν, αυτό γράφει η Βίβλος ότι ο Θεός επέλεξε αυτόν τον λαό για να φανερωθεί σε όλη την ανθρωπότητα και ο Θεός είναι πάντα πιστός στις υποσχέσεις του. Βέβαια εμείς οι χριστιανοί αποτελούμε το νέο Ισραήλ, τον αληθινό Ισραήλ για να γίνω πιο τολμηρός, που αποδέχτηκαν τον Ιησού ως Υιό του Θεού και Σωτήρα. Είμαστε ο κατεξοχήν λαός του Θεού, αποτελούμε την εκπλήρωση των όσον Αυτός υποσχέθηκε στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτό δυστυχώς πολλές φορές στη διάρκεια της ιστορίας μας γέμισε με υπερηφάνεια και υπεροψία εις βάρος των αδελφών μας Εβραίων που δεν δέχτηκαν τον δικό τους Ιησού ως Μεσσία, αλλά τον αναμένουν ακόμα. Ευτυχώς ο Θεός δεν κρίνει με τα δικά μας κριτήρια και έχει μια ξεχωριστή θέση για αυτούς μέσα στην καρδιά Του. Όπως μια μητέρα αγαπάει και πονάει για το παιδί της που δεν την ακούει και πάντα το περιμένει να πάρει τον καλό δρόμο. Αυτό σε θεολογικό επίπεδο και για όσους πιστεύουν. Σε καθαρά ιστορικό/επιστημονικό επίπεδο, εμείς οι χριστιανοί προερχόμαστε από τους Εβραίους, είμαστε ένα παρακλάδι του Εβραϊσμού. Όπως τόλμησε να δηλώσει ο αείμνηστος Πάπας Πίος ΙΑ’ το 1938, πολέμιος του ναζισμού και του φασισμού, σε μια σύγκρουσή του με τον Μουσολίνι, όλοι μας είμαστε Εβραίοι! Ο Ιησούς, η Μητέρα του και οι πρώτοι μαθητές Του ήταν όλοι Εβραίοι που τηρούσαν ευλαβικά τον εβραϊκό νόμο. Μέχρι που ο Ιησούς έφερε την καινοτομία, το κομμάτι που έλειπε από το Θείο Νόμο. Αλλά εδώ πάλι μιλάω θεολογικά. Η αρχαία Εκκλησία μέχρι και τον 5ο αιώνα αποτελούνταν από 2 κοινότητες, την εκκλησία που προερχόταν από τα έθνη/ειδωλολάτρες και την εκκλησία που προερχόταν από τους περιτμημένους, δηλαδή τους Εβραίους. Οι χριστιανοί αυτοί ήταν Εβραίοι που δέχτηκαν τον Ιησού και βαφτίστηκαν, αλλά στη λατρεία τους χρησιμοποιούσαν πολλές εβραϊκές συνήθειες όπως η περιτομή στα αγόρια, η αποχή από μολυσμένα τρόφιμα κλπ. Λόγω της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού η Εκκλησία απαγόρεψε τον 5ο αιώνα τα έθιμα αυτά. Έτσι, ο Χριστιανισμός όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, βασίζεται στο μοντέλο της Εκκλησίας εκ των Εθνών η οποία απορρίπτει πολλές λατρευτικές συνήθειες της Παλαιάς Διαθήκης ως ξεπερασμένες.
6). Όσον αφορά την ερώτησή σου για τους πολέμους που όπως λες κηρύττει το Ισραήλ θα την συνδυάσω με την ερώτηση για το έτος δημιουργίας του κράτους. Είναι τόσο μπερδεμένη πλέον η κατάσταση που δεν γνωρίζουμε ποιος κηρύττει πόλεμο σε ποιόν. Οι εβραίοι από χρόνια επιδίωκαν την ίδρυση δικού τους κράτους στην περιοχή από την οποία κατάγονταν όχι για να κυβερνήσουν τον κόσμο όπως λέγεται αλλά για να βρουν επιτέλους την ησυχία τους από όλους τους διωγμούς και τις διακρίσεις στην Γη της Επαγγελίας που τους είχε υποσχεθεί ο Θεός. Μέχρι τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν απολύτως φυσιολογικό να οργανώνονται κάθε τόσο πογκρόμ στις εβραϊκές συνοικίες σε διάφορες μεγάλες πόλεις της Ευρώπης όπου ο καθένας μπορούσε να πάει και να καταστρέψει τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, να τους κλέψει το εμπόρευμα, να βιάσει τις γυναίκες τους χωρίς καμία απολύτως συνέπεια. Θα σου επαναλάβω ότι τότε, για ότι στραβό πήγαινε στην οικονομία, στην πολιτική, οι κυβερνώντες τα έριχναν στην μειονότητα επειδή διέφερε από την πλειονότητα. Ο Θεός μας τιμωρούσε και μας έφερνε δεινά επειδή δεν είχαμε κάνει τους εβραίους δικούς μας. Θα σου φανεί τρελό αυτό που γράφω αλλά πριν την ολοκληρωτική φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η βιαιοπραγίες εις βάρος μειονοτήτων ήταν κάτι εντελώς φυσιολογικό και αποδεκτό από τους προπαππούδες μας. Η χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου ψηφίστηκε από τον ΟΗΕ μόλις το 1948. Στο παπικό κράτος της Ρώμης μέχρι το 1870 ήταν απολύτως φυσιολογικό στην εορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου να παρουσιάζονται μπροστά στον Πάπα οι αριστοκράτες, οι διπλωμάτες, ιερωμένοι και να του προσφέρουν δώρα. Όταν παρουσιαζόταν μπροστά του ο Ραβίνος (εβραίος ιερωμένος), αποχωρώντας, έτρωγε μπροστά σε όλους μια κλωτσιά στα οπίσθια από τον φρουρό και όλοι ξέσπαγαν σε ειρωνικά γέλια. Όσο κατάπτυστο και να μας φαίνεται αυτό σήμερα, τότε ήταν εντελώς φυσιολογικό. Φαντάζεσαι λοιπόν πόση οργή και μίσος μπορεί να τρέφει ένας εβραίος μέσα του για όλα όσα έχει υποστεί. Το 1938 όταν η ναζιστική Γερμανία αύξησε τους διωγμούς κατά των εβραίων και δημιούργησε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η καλή Γαλλία και η καλή Βρετανία, το καλό Βέλγιο έκλεισαν τα σύνορά τους για όσους εβραίους προσπαθούσαν να διαφύγουν και να σωθούν. Σήμερα κατηγορούμε μόνο τους ναζί αλλά και οι καλές δυνάμεις φέρνουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Απλά δυστυχώς η συλλογική συνείδηση συχνά έχει επιλεκτική μνήμη. Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να προσφέρουν ένα κομμάτι γης στους Εβραίους ως αποζημίωση για όσα υπέφεραν. Αυτά σε επίσημο επίπεδο. Ο πραγματικός λόγος ήταν να έχουν στη Μέση Ανατολή ένα κράτος ανδρείκελο από όπου θα μπορούν να ελέγχουν την περιοχή (πετρέλαια). Εκατομμύρια εβραίοι μετανάστευσαν στη γη των προγόνων τους από την οποία είχαν εκδιωχθεί το 70 μ.Χ. όταν επαναστάτησαν κατά των Ρωμαίων. Επιτέλους θα είχαν το δικό τους κράτος, όπου δεν θα ζούσαν σε γκέτο, δεν θα τους απαγόρευαν να σπουδάζουν σε σχολεία και πανεπιστήμια μόνο και μόνο επειδή διαφέρουν. Ένα κράτος στο οποίο δεν θα τους καταστρέφουν τις περιουσίες και δεν θα βιάζουν τις γυναίκες και τις κόρες τους επειδή αυτοί φταίνε για όλα τα προβλήματα. Οι αραβικές χώρες όμως δεν είδαν με καλό μάτι την δημιουργία ενός μη ισλαμικού κράτους, πύργο ελέγχου των δυτικών δυνάμεων μέσα στην περιοχή τους όπως δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι την δημιουργία ενός χριστιανικού κράτους. Οπότε το 1967 πριν κηρύξουν τον πόλεμο κατά του Ισραήλ, συμβούλεψαν τους παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τη χώρα και να επιστρέψουν όταν αυτό θα είχε καταστραφεί και οι ισραηλινοί φύγει. Πράγμα το οποίο οι Παλαιστίνιοι έκαναν και κατέφυγαν στα γειτονικά αραβικά κράτη. Έλα μου ντε όμως που μέσα σε 6 μέρες το Ισραήλ όχι μόνο κέρδισε αλλά κατέλαβε και την χερσόνησο του Σινά? Στη συνέχεια απαγόρεψε την επιστροφή εκατομμυρίων Παλαιστινίων με αποτέλεσμα αυτοί να γίνουν πρόσφυγες και να ξεκινήσει αυτός ο φαύλος κύκλος που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αν οι πόλεμοι που κάνει το Ισραήλ για παράδειγμα κατά του Λιβάνου είναι αμυντικός ή επιθετικός. Όπως κάθε κράτος έτσι και αυτό έχει δικαίωμα να προστατέψει την εδαφική του ακεραιότητα και τους κατοίκους του. Εξάλλου οι παλαιστίνιοι που κατέφυγαν στη γειτονική Ιορδανία, απογοητευμένοι από τις υποσχέσεις των αράβων περί αφανισμού του Ισραήλ εξηγέρθησαν το 1973 αν δεν κάνω λάθος, με αποτέλεσμα η Ιορδανία να κατασφάξει 300000 παλαιστίνιους. Αλλά και εδώ έχουμε επιλεκτική μνήμη και θυμόμαστε μόνο τα θύματα παλαιστίνιους των Εβραίων. Και φυσικά έχουν σκοτωθεί πολύ περισσότεροι παλαιστίνιοι από ότι εβραίοι, αλλά όσον αφορά τους εβραίους, πώς περιμένεις να αντιδράσουν μέσα από τόση φρίκη που έζησαν μέχρι πρόσφατα στην πολιτισμένη μας Ευρώπη? Δεν τους δικαιολογώ αλλά πες μου εσύ όταν κάποιο έθνος επί αιώνες έχει δεχτεί μόνο μίσος και εξευτελισμό επειδή είναι διαφορετικό, πώς περιμένεις να αντιδράσει, τώρα που έχει και ισχύ? Ας αναλάβουμε ως άνθρωποι, χριστιανοί και ευρωπαίοι τη συλλογική ευθύνη μας….
7). Τέλος, όσον αφορά τη θρησκεία τους και το τί κοινό έχουμε οι Καθολικοί με τους εβραίους. Η θρησκεία ονομάζεται ευρέως Ιουδαϊσμός από τον τόπο καταγωγής της, την Ιουδαία που βρίσκεται στο σημερινό Ισραήλ. Όπως και οι χριστιανοί αρχικά ονομάζονταν Ναζωραίοι επειδή ο Ιησούς μεγάλωσε και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πόλη Ναζαρέτ. Τι κοινό έχουμε με τους εβραίους? Μα θρησκευτικά/πνευματικά καταγόμαστε από αυτούς, είμαστε «παρακλάδι» τους. Πιστεύουμε στον ίδιο Θεό Πατέρα που φανερώθηκε στον Αβραάμ, τον Ιακώβ, το Μωυσή. Μοιραζόμαστε το ίδιο Ιερό Βιβλίο, την Παλαιά Διαθήκη την οποία διαβάζουμε κάθε Κυριακή στη Θεία Λειτουργία αλλά και τις καθημερινές στις ακολουθίες του Όρθρου, του Εσπερινού. Προσευχόμαστε με τους Ψαλμούς του Δαβίδ, τους ακούμε ή τους ψέλνουμε κάθε Κυριακή στη Θεία Λειτουργία αλλά και τις καθημερινές μετά το πρώτο Ανάγνωσμα. Οι ακολουθίες του Όρθρου και του Εσπερινού αποτελούνται κατά το μεγαλύτερο μέρος από τους Ψαλμούς του Δαβίδ. Η ηθική που έχει ο καθολικισμός, οι 10 εντολές, οι ιστορίες που όλοι μας ξέρουμε πάνω κάτω όπως το ότι ο Θεός έχτισε τον κόσμο σε 6 μέρες και την εβδόμη ξεκουράστηκε, ο Αδάμ και η Εύα, το πέρασμα των εβραίων από την Ερυθρά Θάλασσα όλα προέρχονται από τους Εβραίους. Το Πάσχα, η μεγαλύτερη εορτή μας, είναι εβραϊκή, στην οποία μέχρι σήμερα κάθε Μεγάλο Σάββατο θυμόμαστε το πέρασμα της Ερυθράς Θάλασσας, το πέρασμα από τη σκλαβιά στην ελευθερία. Ο Ιησούς ήταν εβραίος, έκανε περιτομή, μεγάλωσε και τηρούσε το Νόμο του Μωυσή, κάθε Σάββατο, που αποτελεί την ιερή μέρα των Εβραίων επειδή εκείνη τη μέρα ο Θεός αναπαύτηκε μετά τη δημιουργία του κόσμου, πήγαινε στη Συναγωγή και προσευχόταν και διάβαζε την Παλαιά Διαθήκη όπως την αποκαλούμε εμείς σήμερα. Ο Ιησούς όμως δεν ήταν απλά ένας πιστός εβραίος, είναι ο Μεσσίας, Αυτός που ο Θεός υποσχέθηκε στους Εβραίους ότι θα στείλει κάποια μέρα για να λυτρώσει αυτούς και όλη την ανθρωπότητα από τα δεσμά του θανάτου. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε ότι δεν ήρθε να καταργήσει ούτε ένα Νι από τον εβραϊκό νόμο, αλλά να τον συμπληρώσει. Έτσι έχουμε την Καινή Διαθήκη. Το Πάσχα εορτάζουμε την Ανάστασή Του και το δικό μας πέρασμα από το θάνατο στην αιώνια ζωή. Οι εβραίοι όμως δεν δέχτηκαν τον Ιησού, περιμένουν ακόμα το Μεσσία, ίσως επειδή τους έκανε σκληρή κριτική για τον ξερό τρόπο με τον οποίο τηρούσαν το Θείο Νόμο. Και μεγάλο μέρος της Ιεραρχίας τους, τυφλωμένο από την υπεροψία επειδή ένας ξυλουργός τους ασκούσε κριτική τον παρέδωσαν στους Ρωμαίους. Μεγάλο μέρος των Εβραίων όμως σχημάτισαν την πρώτη Εκκλησία η οποία και υπάρχει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή εμείς. Στο πέρασμα των αιώνων όμως συχνά μας τύφλωσε η υπεροψία και φερθήκαμε άσχημα στα αδέλφια μας τους εβραίους. Για αυτό το λόγο ο αείμνηστος Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ επανειλημμένα ζήτησε συγγνώμη για όσα άσχημα πράξαμε εναντίον τους, άσχημα που οδήγησαν στην γκετοποίησή τους, στο διασυρμό τους, σε σημείο που ο αντίχριστος ναζισμός να χρησιμοποιήσει την μισαλλοδοξία των χριστιανών για να τους αφανίσει, επειδή τυφλωμένος από τον εθνικισμό του δεν ήθελε να υπάρχουν στο έδαφός του άνθρωποι που δεν ανήκουν στην αρεία φυλή, δεν ομιλούν τη γερμανική, αρνούνται να θεοποιήσουν το έθνος, όπως εξάλλου έκανε και με όσους είχαν διανοητικά/κινητικά προβλήματα, τους αθίγγανους, αλλά και όσους καθολικούς επισκόπους, ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς πήγαν ενάντια.
Αρκετά με την πολυλογία μου! Ελπίζω να συμπλήρωσα και εγώ κάποια στοιχεία!
2). Όσον αφορά για τους διωγμούς αυτό δεν ισχύει παντού. Για παράδειγμα στην Ελλάδα πριν τον β’ παγκόσμιο πόλεμο ζούσαν περισσότεροι από 100,000 εβραίοι. Η Θεσσαλονίκη ήταν περισσότερο γνωστή ως Ιερουσαλήμ της Ευρώπης επειδή από τους 100000 κατοίκους που είχε μέχρι το 1922, οι 70000 ήταν εβραίοι. Σήμερα όσοι επιβίωσαν από τη ναζιστική θηριωδία δεν ξεπερνούν τις λίγες εκατοντάδες. Στη χώρα μας ουδέποτε υπέστησαν διωγμούς πέρα ίσως από κάποιες διακρίσεις. Σε άλλες χώρες όμως υπέστησαν τα πάνδεινα. Αυτό συνέβαινε επειδή παντού αποτελούσαν μειονότητα. Και οι μειονότητες, οι ομάδες δηλαδή που διαφέρουν σε θρησκεία και έθιμα από την πλειοψηφία αντιμετωπίζονταν πάντα εχθρικά από την πλειοψηφία. Επιπλέον σε παγκόσμιο επίπεδο παρατηρείται ανέκαθεν το φαινόμενο του αποδιοπομπαίου τράγου. Δηλαδή το σύνολο απομονώνει τον διαφορετικό, αυτόν που δεν έχει δύναμη και του επισυνάπτει όλα τα κακά και τον χλευάζει. Σε καθημερινό επίπεδο το βλέπουμε στα Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια όπου τα αδύναμα παιδιά χλευάζονται από όλη την τάξη και απομονώνονται. Το βλέπαμε σε εμάς τους καθολικούς που για παράδειγμα μέχρι πριν 20 χρόνια ήταν δύσκολο να βρούμε δουλειά επειδή στην αίτηση πρόσληψης ζητούσαν το θρήσκευμα. Εμένα για παράδειγμα κάποια σουπερ μάρκετ μου έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να με δεχτούν επειδή είμαι καθολικός. Αναφέρω και ως παράδειγμα τις περιπτώσεις καθολικών στρατιωτών ή πολιτών σε δικαστήρια που τους υποχρέωναν να ορκίζονται στο…Κοράνι! Ήταν πάγια τακτική του κάθε κράτους να δυσκολεύει τη ζωή όσων ανήκαν σε άλλη θρησκεία επειδή η διαφορά θρησκείας αποτελούσε απειλή για την ενότητα του κράτους που δεν μπορούσε έτσι να επιβάλλει τα πιστεύω του μέσω των ιερωμένων. Και μιλάω για εποχές που υπήρχαν καθολικά, διαμαρτυρόμενα και ορθόδοξα κράτη στην Ευρώπη. Αναφέρω χαρακτηριστικά τους διωγμούς και εκτελέσεις ορθόδοξων ιερέων στα ιταλικά κρατίδια πριν το 1870 και στις διώξεις εις βάρος των καθολικών στην ορθόδοξη Ρωσία πριν το 1917. Πάω ακόμα πιο πίσω στο 18ο αιώνα όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία απαγόρευσε στους έλληνες να έχουν οποιαδήποτε επαφή και συναλλαγή με τους καθολικούς των Κυκλάδων καταδικάζοντάς τους στην απόλυτη φτώχεια και απομόνωση. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και με τους εβραίους. Είχαν άλλα πιστεύω, επέμεναν σε αυτά, ζούσαν απομονωμένοι μεταξύ τους και αυτό οδηγούσε την πλειοψηφία να τους μισεί και να φαντάζονται απίθανα πράγματα για αυτούς, όπως το ότι θυσίαζαν μικρά παιδιά και τα έτρωγαν. Δες για παράδειγμα εδώ στην Ελλάδα με πόση «αγάπη» αναφέρονται κάποιοι ορθόδοξοι ιερωμένοι σε εμάς τους καθολικούς που είμαστε λίγες δεκάδες χιλιάδες και αδύναμοι. Οι ίδιοι όμως είναι πολύ προσεχτικοί όταν αναφέρονται στους μουσουλμάνους επειδή είναι πολυάριθμοι (ένα εκατομμύριο ίσως?) και αντιδρούν βίαια όταν κάποιος πει ή κάνει κάτι εναντίον τους. Αναφέρω ως παράδειγμα την ιστορία με τον αστυνομικό που έσκισε το κοράνι και τί επακόλουθα είχε στο κέντρο της Αθήνας αυτό το γεγονός. Σε παλαιότερες εποχές όταν εκκλησιαζόταν το 100% του πληθυσμού στην Ευρώπη, το να βλέπεις μια μειονότητα να μην εκκλησιάζεται όπως όλος ο κόσμος αλλά να πηγαίνει σε δικό του ναό με δική του λατρεία, αυτό αποτελούσε σκάνδαλο. Με λίγα λόγια, ότι ήταν διαφορετικό ήταν επικίνδυνο και έπρεπε να εξαφανιστεί. Όσο απαράδεκτη να φαίνεται σε μας αυτή η πρακτική, ήταν εντελώς φυσιολογική μέχρι πριν 50-60 χρόνια. Δες τους διωγμούς των αριστερών στη χώρα μας, την εξορία τους σε ξερονήσια, την γκετοποίηση των λεπρών στη Σπιναλόγκα.
3). Ρωτάς πώς γίνεται και επιβιώνουν με τόσους διωγμούς. Επειδή δεν γίνονταν διωγμοί ταυτόχρονα σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ευρώπη η πλειοψηφία των Εβραίων αποδεκατίστηκαν την περίοδο 1939-1945. Την ίδια χρονική περίοδο όμως αυτό δεν συνέβαινε στις ΗΠΑ ή στη Μέση Ανατολή (ακόμα και στον Ιράν) ή στην Ισπανία, Βόρεια Αφρική όπου υπήρχαν άλλοι τόσοι Εβραίοι. Αλλά και στην Ευρώπη υπήρξαν περιπτώσεις όπου σώθηκαν ολόκληρες κοινότητες εβραίων. Αναφέρω την περίπτωση των εβραίων της Ρώμης 16000 άνθρωποι, που σώθηκαν επειδή τους έκρυψαν στα μοναστήρια, στο Βατικανό, πολλοί έγιναν ξαφνικά ελβετοί φρουροί, ή τους δόθηκαν αληθινές ταυτότητες όπου δήλωναν χριστιανοί.
4). Όσον αφορά τα καίρια πόστα, θα διαφωνήσω. Στην Ελλάδα τα καίρια πόστα τα έχουν οι Λάτσηδες, Βαρδινογιάννηδες, Μητσοτάκηδες, Παπανδρέοι, Καραμανλήδες οι οποίοι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Στη γειτονική Ιταλία τα καίρια πόστα τα έχει ο Μπερλουσκόνι και η οικογένεια Αγνιέλι που είναι καθολικοί. Τον κόσμο της τεχνολογίας τον κυβερνά ο Μπιλ Γκέιτς , ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου που δεν είναι εβραίος. Ο Τάρνερ που έχει το CNN, την Warner και το περιοδικό Time δεν είναι εβραίος. Κανείς από τους πλανητάρχες προέδρους των ΗΠΑ που προκάλεσαν τα πάνδεινα στην ανθρωπότητα δεν ήταν Εβραίοι. Ο Michael Jackson και οι Beatles που είχαν καίρια πόστα με την έννοια ότι απέκτησαν αμύθητη περιουσία αλλά και επηρέαζαν συνειδήσεις μιας ολόκληρης γενιάς, δεν ήταν εβραίοι. Η Λιζ Τέηλορ έγινε εβραία για να μπορέσει να παντρευτεί κάποιον από τους πολλούς συζύγους της αλλά αυτό δεν αύξησε το πρεστίζ και την περιουσία της. Η Μαντόνα προσχώρησε σε κάποιο παρακλάδι του Εβραϊσμού όταν πλέον είχε φτάσει στο απόγειο της δόξας της αλλά αυτό δεν άρεσε και πολύ στους Εβραίους. Όπως η μικρή Ελλάδα μπορεί να καυχιέται για τον Ωνάση, τον Ελύτη, τον γιατρό Παπανικολάου έτσι και οι Εβραίοι μπορούν να καυχιόνται για τον Αϊνστάιν ή τον Μέρντοχ. Στο σημερινό κράτος του Ισραήλ οι περισσότεροι ζουν απλά αξιοπρεπώς, δεν είναι πλούσιοι όπως οι μουσουλμάνοι στα αραβικά εμιράταUrban Legend όπως και οι αντίστοιχες θεωρίες για τους Μασόνους, για το κλαμπ των 100, για τα ύπουλα σχέδια του Βατικανού κατά της Ορθοδοξίας κλπ κλπ. Αυτή που έχει καταλάβει όλα τα καίρια πόστα παγκοσμίως είναι η πλεονεξία, η οποία δεν ανήκει σε καμία θρησκεία!
5). Οι Εβραίοι είναι ο αγαπημένος Λαός του Θεού επειδή για όσους πιστεύουν, αυτό γράφει η Βίβλος ότι ο Θεός επέλεξε αυτόν τον λαό για να φανερωθεί σε όλη την ανθρωπότητα και ο Θεός είναι πάντα πιστός στις υποσχέσεις του. Βέβαια εμείς οι χριστιανοί αποτελούμε το νέο Ισραήλ, τον αληθινό Ισραήλ για να γίνω πιο τολμηρός, που αποδέχτηκαν τον Ιησού ως Υιό του Θεού και Σωτήρα. Είμαστε ο κατεξοχήν λαός του Θεού, αποτελούμε την εκπλήρωση των όσον Αυτός υποσχέθηκε στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτό δυστυχώς πολλές φορές στη διάρκεια της ιστορίας μας γέμισε με υπερηφάνεια και υπεροψία εις βάρος των αδελφών μας Εβραίων που δεν δέχτηκαν τον δικό τους Ιησού ως Μεσσία, αλλά τον αναμένουν ακόμα. Ευτυχώς ο Θεός δεν κρίνει με τα δικά μας κριτήρια και έχει μια ξεχωριστή θέση για αυτούς μέσα στην καρδιά Του. Όπως μια μητέρα αγαπάει και πονάει για το παιδί της που δεν την ακούει και πάντα το περιμένει να πάρει τον καλό δρόμο. Αυτό σε θεολογικό επίπεδο και για όσους πιστεύουν. Σε καθαρά ιστορικό/επιστημονικό επίπεδο, εμείς οι χριστιανοί προερχόμαστε από τους Εβραίους, είμαστε ένα παρακλάδι του Εβραϊσμού. Όπως τόλμησε να δηλώσει ο αείμνηστος Πάπας Πίος ΙΑ’ το 1938, πολέμιος του ναζισμού και του φασισμού, σε μια σύγκρουσή του με τον Μουσολίνι, όλοι μας είμαστε Εβραίοι! Ο Ιησούς, η Μητέρα του και οι πρώτοι μαθητές Του ήταν όλοι Εβραίοι που τηρούσαν ευλαβικά τον εβραϊκό νόμο. Μέχρι που ο Ιησούς έφερε την καινοτομία, το κομμάτι που έλειπε από το Θείο Νόμο. Αλλά εδώ πάλι μιλάω θεολογικά. Η αρχαία Εκκλησία μέχρι και τον 5ο αιώνα αποτελούνταν από 2 κοινότητες, την εκκλησία που προερχόταν από τα έθνη/ειδωλολάτρες και την εκκλησία που προερχόταν από τους περιτμημένους, δηλαδή τους Εβραίους. Οι χριστιανοί αυτοί ήταν Εβραίοι που δέχτηκαν τον Ιησού και βαφτίστηκαν, αλλά στη λατρεία τους χρησιμοποιούσαν πολλές εβραϊκές συνήθειες όπως η περιτομή στα αγόρια, η αποχή από μολυσμένα τρόφιμα κλπ. Λόγω της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού η Εκκλησία απαγόρεψε τον 5ο αιώνα τα έθιμα αυτά. Έτσι, ο Χριστιανισμός όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, βασίζεται στο μοντέλο της Εκκλησίας εκ των Εθνών η οποία απορρίπτει πολλές λατρευτικές συνήθειες της Παλαιάς Διαθήκης ως ξεπερασμένες.
6). Όσον αφορά την ερώτησή σου για τους πολέμους που όπως λες κηρύττει το Ισραήλ θα την συνδυάσω με την ερώτηση για το έτος δημιουργίας του κράτους. Είναι τόσο μπερδεμένη πλέον η κατάσταση που δεν γνωρίζουμε ποιος κηρύττει πόλεμο σε ποιόν. Οι εβραίοι από χρόνια επιδίωκαν την ίδρυση δικού τους κράτους στην περιοχή από την οποία κατάγονταν όχι για να κυβερνήσουν τον κόσμο όπως λέγεται αλλά για να βρουν επιτέλους την ησυχία τους από όλους τους διωγμούς και τις διακρίσεις στην Γη της Επαγγελίας που τους είχε υποσχεθεί ο Θεός. Μέχρι τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν απολύτως φυσιολογικό να οργανώνονται κάθε τόσο πογκρόμ στις εβραϊκές συνοικίες σε διάφορες μεγάλες πόλεις της Ευρώπης όπου ο καθένας μπορούσε να πάει και να καταστρέψει τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, να τους κλέψει το εμπόρευμα, να βιάσει τις γυναίκες τους χωρίς καμία απολύτως συνέπεια. Θα σου επαναλάβω ότι τότε, για ότι στραβό πήγαινε στην οικονομία, στην πολιτική, οι κυβερνώντες τα έριχναν στην μειονότητα επειδή διέφερε από την πλειονότητα. Ο Θεός μας τιμωρούσε και μας έφερνε δεινά επειδή δεν είχαμε κάνει τους εβραίους δικούς μας. Θα σου φανεί τρελό αυτό που γράφω αλλά πριν την ολοκληρωτική φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η βιαιοπραγίες εις βάρος μειονοτήτων ήταν κάτι εντελώς φυσιολογικό και αποδεκτό από τους προπαππούδες μας. Η χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου ψηφίστηκε από τον ΟΗΕ μόλις το 1948. Στο παπικό κράτος της Ρώμης μέχρι το 1870 ήταν απολύτως φυσιολογικό στην εορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου να παρουσιάζονται μπροστά στον Πάπα οι αριστοκράτες, οι διπλωμάτες, ιερωμένοι και να του προσφέρουν δώρα. Όταν παρουσιαζόταν μπροστά του ο Ραβίνος (εβραίος ιερωμένος), αποχωρώντας, έτρωγε μπροστά σε όλους μια κλωτσιά στα οπίσθια από τον φρουρό και όλοι ξέσπαγαν σε ειρωνικά γέλια. Όσο κατάπτυστο και να μας φαίνεται αυτό σήμερα, τότε ήταν εντελώς φυσιολογικό. Φαντάζεσαι λοιπόν πόση οργή και μίσος μπορεί να τρέφει ένας εβραίος μέσα του για όλα όσα έχει υποστεί. Το 1938 όταν η ναζιστική Γερμανία αύξησε τους διωγμούς κατά των εβραίων και δημιούργησε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η καλή Γαλλία και η καλή Βρετανία, το καλό Βέλγιο έκλεισαν τα σύνορά τους για όσους εβραίους προσπαθούσαν να διαφύγουν και να σωθούν. Σήμερα κατηγορούμε μόνο τους ναζί αλλά και οι καλές δυνάμεις φέρνουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Απλά δυστυχώς η συλλογική συνείδηση συχνά έχει επιλεκτική μνήμη. Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να προσφέρουν ένα κομμάτι γης στους Εβραίους ως αποζημίωση για όσα υπέφεραν. Αυτά σε επίσημο επίπεδο. Ο πραγματικός λόγος ήταν να έχουν στη Μέση Ανατολή ένα κράτος ανδρείκελο από όπου θα μπορούν να ελέγχουν την περιοχή (πετρέλαια). Εκατομμύρια εβραίοι μετανάστευσαν στη γη των προγόνων τους από την οποία είχαν εκδιωχθεί το 70 μ.Χ. όταν επαναστάτησαν κατά των Ρωμαίων. Επιτέλους θα είχαν το δικό τους κράτος, όπου δεν θα ζούσαν σε γκέτο, δεν θα τους απαγόρευαν να σπουδάζουν σε σχολεία και πανεπιστήμια μόνο και μόνο επειδή διαφέρουν. Ένα κράτος στο οποίο δεν θα τους καταστρέφουν τις περιουσίες και δεν θα βιάζουν τις γυναίκες και τις κόρες τους επειδή αυτοί φταίνε για όλα τα προβλήματα. Οι αραβικές χώρες όμως δεν είδαν με καλό μάτι την δημιουργία ενός μη ισλαμικού κράτους, πύργο ελέγχου των δυτικών δυνάμεων μέσα στην περιοχή τους όπως δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι την δημιουργία ενός χριστιανικού κράτους. Οπότε το 1967 πριν κηρύξουν τον πόλεμο κατά του Ισραήλ, συμβούλεψαν τους παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τη χώρα και να επιστρέψουν όταν αυτό θα είχε καταστραφεί και οι ισραηλινοί φύγει. Πράγμα το οποίο οι Παλαιστίνιοι έκαναν και κατέφυγαν στα γειτονικά αραβικά κράτη. Έλα μου ντε όμως που μέσα σε 6 μέρες το Ισραήλ όχι μόνο κέρδισε αλλά κατέλαβε και την χερσόνησο του Σινά? Στη συνέχεια απαγόρεψε την επιστροφή εκατομμυρίων Παλαιστινίων με αποτέλεσμα αυτοί να γίνουν πρόσφυγες και να ξεκινήσει αυτός ο φαύλος κύκλος που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αν οι πόλεμοι που κάνει το Ισραήλ για παράδειγμα κατά του Λιβάνου είναι αμυντικός ή επιθετικός. Όπως κάθε κράτος έτσι και αυτό έχει δικαίωμα να προστατέψει την εδαφική του ακεραιότητα και τους κατοίκους του. Εξάλλου οι παλαιστίνιοι που κατέφυγαν στη γειτονική Ιορδανία, απογοητευμένοι από τις υποσχέσεις των αράβων περί αφανισμού του Ισραήλ εξηγέρθησαν το 1973 αν δεν κάνω λάθος, με αποτέλεσμα η Ιορδανία να κατασφάξει 300000 παλαιστίνιους. Αλλά και εδώ έχουμε επιλεκτική μνήμη και θυμόμαστε μόνο τα θύματα παλαιστίνιους των Εβραίων. Και φυσικά έχουν σκοτωθεί πολύ περισσότεροι παλαιστίνιοι από ότι εβραίοι, αλλά όσον αφορά τους εβραίους, πώς περιμένεις να αντιδράσουν μέσα από τόση φρίκη που έζησαν μέχρι πρόσφατα στην πολιτισμένη μας Ευρώπη? Δεν τους δικαιολογώ αλλά πες μου εσύ όταν κάποιο έθνος επί αιώνες έχει δεχτεί μόνο μίσος και εξευτελισμό επειδή είναι διαφορετικό, πώς περιμένεις να αντιδράσει, τώρα που έχει και ισχύ? Ας αναλάβουμε ως άνθρωποι, χριστιανοί και ευρωπαίοι τη συλλογική ευθύνη μας….
7). Τέλος, όσον αφορά τη θρησκεία τους και το τί κοινό έχουμε οι Καθολικοί με τους εβραίους. Η θρησκεία ονομάζεται ευρέως Ιουδαϊσμός από τον τόπο καταγωγής της, την Ιουδαία που βρίσκεται στο σημερινό Ισραήλ. Όπως και οι χριστιανοί αρχικά ονομάζονταν Ναζωραίοι επειδή ο Ιησούς μεγάλωσε και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πόλη Ναζαρέτ. Τι κοινό έχουμε με τους εβραίους? Μα θρησκευτικά/πνευματικά καταγόμαστε από αυτούς, είμαστε «παρακλάδι» τους. Πιστεύουμε στον ίδιο Θεό Πατέρα που φανερώθηκε στον Αβραάμ, τον Ιακώβ, το Μωυσή. Μοιραζόμαστε το ίδιο Ιερό Βιβλίο, την Παλαιά Διαθήκη την οποία διαβάζουμε κάθε Κυριακή στη Θεία Λειτουργία αλλά και τις καθημερινές στις ακολουθίες του Όρθρου, του Εσπερινού. Προσευχόμαστε με τους Ψαλμούς του Δαβίδ, τους ακούμε ή τους ψέλνουμε κάθε Κυριακή στη Θεία Λειτουργία αλλά και τις καθημερινές μετά το πρώτο Ανάγνωσμα. Οι ακολουθίες του Όρθρου και του Εσπερινού αποτελούνται κατά το μεγαλύτερο μέρος από τους Ψαλμούς του Δαβίδ. Η ηθική που έχει ο καθολικισμός, οι 10 εντολές, οι ιστορίες που όλοι μας ξέρουμε πάνω κάτω όπως το ότι ο Θεός έχτισε τον κόσμο σε 6 μέρες και την εβδόμη ξεκουράστηκε, ο Αδάμ και η Εύα, το πέρασμα των εβραίων από την Ερυθρά Θάλασσα όλα προέρχονται από τους Εβραίους. Το Πάσχα, η μεγαλύτερη εορτή μας, είναι εβραϊκή, στην οποία μέχρι σήμερα κάθε Μεγάλο Σάββατο θυμόμαστε το πέρασμα της Ερυθράς Θάλασσας, το πέρασμα από τη σκλαβιά στην ελευθερία. Ο Ιησούς ήταν εβραίος, έκανε περιτομή, μεγάλωσε και τηρούσε το Νόμο του Μωυσή, κάθε Σάββατο, που αποτελεί την ιερή μέρα των Εβραίων επειδή εκείνη τη μέρα ο Θεός αναπαύτηκε μετά τη δημιουργία του κόσμου, πήγαινε στη Συναγωγή και προσευχόταν και διάβαζε την Παλαιά Διαθήκη όπως την αποκαλούμε εμείς σήμερα. Ο Ιησούς όμως δεν ήταν απλά ένας πιστός εβραίος, είναι ο Μεσσίας, Αυτός που ο Θεός υποσχέθηκε στους Εβραίους ότι θα στείλει κάποια μέρα για να λυτρώσει αυτούς και όλη την ανθρωπότητα από τα δεσμά του θανάτου. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε ότι δεν ήρθε να καταργήσει ούτε ένα Νι από τον εβραϊκό νόμο, αλλά να τον συμπληρώσει. Έτσι έχουμε την Καινή Διαθήκη. Το Πάσχα εορτάζουμε την Ανάστασή Του και το δικό μας πέρασμα από το θάνατο στην αιώνια ζωή. Οι εβραίοι όμως δεν δέχτηκαν τον Ιησού, περιμένουν ακόμα το Μεσσία, ίσως επειδή τους έκανε σκληρή κριτική για τον ξερό τρόπο με τον οποίο τηρούσαν το Θείο Νόμο. Και μεγάλο μέρος της Ιεραρχίας τους, τυφλωμένο από την υπεροψία επειδή ένας ξυλουργός τους ασκούσε κριτική τον παρέδωσαν στους Ρωμαίους. Μεγάλο μέρος των Εβραίων όμως σχημάτισαν την πρώτη Εκκλησία η οποία και υπάρχει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή εμείς. Στο πέρασμα των αιώνων όμως συχνά μας τύφλωσε η υπεροψία και φερθήκαμε άσχημα στα αδέλφια μας τους εβραίους. Για αυτό το λόγο ο αείμνηστος Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ επανειλημμένα ζήτησε συγγνώμη για όσα άσχημα πράξαμε εναντίον τους, άσχημα που οδήγησαν στην γκετοποίησή τους, στο διασυρμό τους, σε σημείο που ο αντίχριστος ναζισμός να χρησιμοποιήσει την μισαλλοδοξία των χριστιανών για να τους αφανίσει, επειδή τυφλωμένος από τον εθνικισμό του δεν ήθελε να υπάρχουν στο έδαφός του άνθρωποι που δεν ανήκουν στην αρεία φυλή, δεν ομιλούν τη γερμανική, αρνούνται να θεοποιήσουν το έθνος, όπως εξάλλου έκανε και με όσους είχαν διανοητικά/κινητικά προβλήματα, τους αθίγγανους, αλλά και όσους καθολικούς επισκόπους, ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς πήγαν ενάντια.
Αρκετά με την πολυλογία μου! Ελπίζω να συμπλήρωσα και εγώ κάποια στοιχεία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου