Απολογητική περί αγαμίας του Καθολικού Κλήρου

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απάντηση σε προσβλητικό σχόλιο ορθόδοξου για τον άγαμο κλήρο της Καθολικής Εκκλησίας.

Αγαπητέ φίλε, επίτρεψέ μου με την σειρά μου να σε διορθώσω και εγώ επειδή καλό είναι να μην μανιπολάρουμε την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση και να τα παρουσιάζουμε όπως συμφέρει τον εγωισμό μας, απομονώνοντας κάποια κείμενα από τα συμφραζόμενα, εμπαίζοντας έτσι το  Θεό και τους ανθρώπους. Είναι πραγματικά κρίμα αντί να λέμε ουσιαστικά πράγματα, να παίζουμε με τις λέξεις.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι η αγαμία του καθολικού κλήρου αποτελεί πρακτική και όχι διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας. Όποτε η ίδια κρίνει απαραίτητη την αναβίωση του έγγαμου κλήρου όπως συνέβαινε σε πολλές περιοχές μέχρι την Οικουμενική Σύνοδο του Τρέντο (1564), θα το κάνει.
Καταρχήν η Αγία Γραφή δεν είναι Κοράνι. Οι θεόπνευστοι συγγραφείς των Γραφών δεν ήταν μέντιουμ, ούτε χρησιμοποιούσαν την «μέθοδο της αραβικής γραφής» όπως κάποιος αστρολόγος στην τηλεόραση που γράφοντας ορνιθοσκαλίσματα προβλέπει το μέλλον. Με βάση αυτό, το επιχείρημά σου να συνδέσεις το Ματθ. 19:11-12 με το μοναχισμό που είναι παντελώς άγνωστος στην αποστολική περίοδο και πρωτοεμφανίζεται ….250 χρόνια αργότερα στην Αίγυπτο,  είναι παντελώς ατυχές. Και ένας λαικός μπορεί να παραμείνει άγαμος για την βασιλεία των Ουρανών χωρίς να υποχρεωθεί να μπλέκει με μοναστήρια, ηγουμένους κλπ.

Όπως ατυχής είναι και η προσπάθειά σου να εμφανίσεις τον Απόστολο Παύλο ως υπέρμαχο της έγγαμης ζωής του κλήρου. Όποιος έχει διαβάσει χωρίς παρωπίδες όλες τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, βλέπει ότι υπάρχουν εξίσου σημαντικά εδάφια, τα οποία ίσως κρύβεις με το σκουπάκι κάτω από το χαλί, εσκεμμένα: Α’ Κορ 7, 7-8 θέλω γὰρ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν· ἀλλ' ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει ἐκ Θεοῦ, ὃς μὲν οὕτως, ὃς δὲ οὕτως.  Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.
Επίσης, λίγο πιο κάτω λέει, Α Κορ 7, 25-27 Περὶ δὲ τῶν παρθένων ἐπιταγὴν Κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ Κυρίου πιστὸς εἶναι.  νομίζω οὖν τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην, ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι.  δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν· λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; μὴ ζήτει γυναῖκα.

Και αυτή είναι η γνώμη ενός Αποστόλου, του οποίου οι επίσκοποι είναι διάδοχοι και οι ιερείς αντιπρόσωποι. Και μαζί με με τα Τιτ 1,6 και  Ματθ. 19,11-12 που παραθέτεις, όχι μόνο συμπεραίνουμε λογικά και ισορροπημένα αλλά γνωρίζουμε ότι η αγαμία αποτελούσε επιλογή ήδη από την αποστολική περίοδο με τον έγγαμο κλήρο φυσικά να υπερτερεί.

Το βλέπουμε και στους αποστολικούς κανόνες αν και ο Καν. Ε που παραθέτεις είναι παντελώς άσχετος με το θέμα μας επειδή δεν αναφέρεται στην αγαμία του κλήρου αλλά απλά και πολύ σωστά αφορίζει και καθαιρεί όσους κληρικούς  παρατάνε τις συζύγους τους.

Αντίθετα, πάλι ξεχνάς εσκεμμένα να παραθέσεις από τους ίδιους αποστολικούς κανόνες τον Κανόνα ΚΣΤ’ που λέει ξεκάθαρα ότι Τῶν εἰς κλῆρον προσελθόντων ἀγάμων, κελεύομεν βουλομένους γαμεῖν, ἀναγνώστας, καὶ ψάλτας μόνους, και με απλά ελληνικά ότι όσοι μπήκαν στις τάξεις του κλήρου άγαμοι αλλά θέλουν στη συνέχεια να παντρευτούν, να χειροθετούνται μόνο μέχρι το βαθμό του ψάλτη και του αναγνώστη, οι δε υπόλοιποι άγαμοι που δεν άλλαξαν ιδέα, να χειροτονούνται ιερείς.

Και ακόμα λίγο παρακάτω στο ίδιο κείμενο ο κανόνας ΝΑ’ λέει ότι Εἴ τις ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ, γάμου, καὶ κρεῶν, καὶ οἴνου, οὐ δι' ἄσκησιν, ἀλλὰ διὰ βδελυρίαν ἀπέχηται, ἐπιλαθόμενος ὅτι πάντα καλὰ λίαν, καὶ ὅτι ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ βλασφημῶν διαβάλλῃ τὴν δημιουργίαν, ἢ διορθούσθω, ἢ καθαιρείσθω, καὶ τῆς ἐκκλησίας ἀποβαλλέσθω. Ὡσαύτως καὶ λαϊκός. Δεν νομίζω ότι το κείμενο χρειάζεται μετάφραση.
Και αν δεχτούμε την γνώμη των ιστορικών επιστημόνων ότι οι Αποστολικοί Κανόνες μόνο αποστολικοί δεν είναι αλλά άρχισαν να συντάσσονται μετά το 90 μ.Χ. αλλά δίνουν ανεκτίμητες πληροφορίες για την δομή και οργάνωση της εκκλησιαστικής ζωής κατά την πατερική περίοδο, τότε η εντύπωση που προσπαθείς να δώσεις για την εκκλησιαστική πρακτική….πάει σύννεφο.

Και καταλήγοντας (ποτέ δεν μου άρεσε η απολογητική, από τότε που ήμουν φοιτητής Θεολογίας στη Ρώμη) η Α’ Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας το 325 που πήρε θέση για τον Άρειο, το βάπτισμα των αιρετικών, τον ευνουχισμό και την μετάληψη των ετοιμοθανάτων, δεν ασχολήθκε καν με την σημαντική για τα τότε εκκλησιαστικά δεδομένα Σύνοδο της Ελβίρας (306) που λέει ακριβώς το αντίθετο από τους αποστολικούς κανόνες: 2c Can. 33. Placuit in totum prohibere episcopis, presbyteris et diaconibus, vel omnibus clericis positis in ministerio, abstinere se a coniugibus suis et non generare filios: quicumque vero fecerit, ab honore clericatus exterminetur. Δηλαδή οι επίσκοποι, πρεσβύτεροι και διάκονοι να απέχουν από τις γυναίκες τους και να μην κάνουν παιδιά. ‘Οποιος συνεχίζει, θα καθαιρείται. Η Σύνοδος της Ελβίρας ήταν γνωστή στους Αγίους Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, και δεν ασχολήθηκαν με τις αποφάσεις της επειδή απλά δεν βρήκαν τίποτα το επιλήψιμο, ενώ ασχολήθηκαν με τον ευνουχισμό. Λόγια καθαρά σαν το γάργαρο νερό.

Καλό είναι λοιπόν να έχουμε μια ισορροπημένη εικόνα της μακραίωνης εκκλησιαστικής ζωής και όχι να τα παρουσιάζουμε ανεύθυνα και μονόπλευρα όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Βέβαια ύστερα από τουλάχιστον 450 χρόνια υποχρεωτικής αγαμίας του κλήρου, η πλειοψηφία των καθολικών έχουν συνδυάσει στη συνείδησή τους την ιεροσύνη με την αγαμία. Οπότε όποιος επιλέγει να χειροτονηθεί, επιλέγει ελεύθερα να μιμηθεί σε όλα τον Ιησού Χριστό και τον Απόστολο Παύλο.
Τέλος τα όσα λες για αγαμία και ομοφυλοφιλία στα καθολικά ιεροσπουδαστήρια, επίτρεψέ μου, εμένα που έζησα επί 7 χρόνια σε ιεροσπουδαστήριο στη Ρώμη και συμβίωσα στο διάστημα αυτό με εκατοντάδες νέους που πέρασαν από εκεί κατά την επταετία, και γνώρισα εκατοντάδες άλλους νέους από άλλα ιεροσπουδαστήρια μέσω του Πανεπιστημίου, να καγχάσω. Και μάλιστα σε ενθαρρύνω να γράψεις κάποιο Άρλεκιν σχετικό με το θέμα. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα εκτιμήσουν την οργιάζουσα φαντασία σου.

Στο ετοιμόρροπο κτίριο που ζούσα αγαπητέ μου, οι τοίχοι ήταν λεπτοί , άκουγα τα πάντα, όπως το όταν αερίζονταν οι διπλανοί, οι από πάνω και οι από κάτω, στα διπλανά δωμάτια, από το αυτί και μόνο καταλάβαινες ποιος και ποιοι έμπαιναν στο κάθε δωμάτιο, το τί λέγανε και το τι κάνανε, το κουτσομπολιό έδινε και έπαιρνε για χίλια δύο θέματα, αλλά δεν είδα καμία περίπτωση ομοφυλόφιλου… ειλικρινά. Δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφτεί επί 7 χρόνια ούτε από εμένα, ούτε από όλους τους άλλους, και δεν θεωρώ τον εαυτό μου κουτορνίθι, ούτε αγαθό.

Δεν είμαστε εμείς  οι καθολικοί αυτοί που καμαρώνουμε για τους Αρχιεπισκόπους με Ηπατίτιδα, για τους μητροπολίτες που παίζουν με τις Barbie, για τις Σουλτάνες του Αιγαίου, για τις καυτές τηλεφωνικές συνομιλίες μητροπολιτών και ηγουμένων με αγόρια έλληνες και αλλοδαπούς.

Όσοι χιλιάδες νέοι γεμίζουν ασφυκτικά το Γκάζι της Αθήνας, γνωστό και ως gay village, ή παίρνουν μέρος στην ημέρα υπερηφάνειας στην πλατεία Κλαυθμώνος, ή κατακλύζουν τις ιστοσελίδες με αγγελίες γνωριμιών, δεν μπήκαν μικροί σε ιεροσπουδαστήρια, ούτε συγχνωτίζονταν με αρρένες. Και γενικότερα δεν είχαν και ούτε τους απασχολεί να έχουν σχέση με οποιαδήποτε εκκλησία.

Το επαναλαμβάνω για τελευταία φορά (τα έχω γράψει εμπεριστατωμένα σε προηγούμενες απαντήσεις μου στο ίδιο θέμα) ότι η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία ουδεμία σχέση έχουν με την αγαμία του καθολικού κλήρου. Είναι δύο πρακτικές/φαινόμενα ιδιαίτερα διαδεδομένες παντού, και είναι αναπόφευκτο κάποιοι από αυτές τις ομάδες να εισχωρήσουν στον καθολικό κλήρο, αλλά η αναλογία είναι πολύ μικρή, αλλά κραυγαλέα όταν βγαίνει στη φόρα λόγω της φύσως της ιερατικής κλήσης.
Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, των άρλεκιν και των παρωπίδων.

Η Καθολική Εκκλησία όπως την γνώρισα εγώ επί 7 χρόνια στη Ρώμη των χιλιάδων ιεροσπουδαστών και δοκίμων, αλλά και στην Ελλάδα, πριν και μετά, δεν είναι όπως την φαντάζεστε κ. Χατζησταυρίδη στο μυαλό σας. Όπως και δεν είναι τέτοια η Εκκλησία που γνώρισαν οι προηγούμενες γενεές και της οποίας ο άγαμος κλήρος γέννησε χιλιάδες στρατιές επώνυμων και ανώνυμων ιερέων αγίων, ιεραποστόλων, μαρτύρων και ομολογητών. Και καλό είναι άλλη φορά πριν γράψουμε κάτι, να το σκεφτόμαστε δις, όχι λόγω του συντηρητισμού της συγκεκριμένης ιστοσελίδας, απλά επειδή μπορεί τα γραπτά μας να τα διαβάσουν άνθρωποι πιο μπασμένοι στα πράγματα και να γίνουμε και ριντίκολο. Αυτά….