Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Ιερείς καταγγέλλουν εργασιακό Μεσαίωνα


Iερείς επτά χωριών του νομού Αρτας, βλέποντας τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν οι εποχικοί ξένοι εργάτες με τις οικογένειές τους και την εκμετάλλευση που υφίστανται, ξεσηκώθηκαν κατά των ενοριτών τους. Σε ανοιχτή επιστολή με αποδέκτη την τοπική κοινωνία θέτουν εαυτούς και αλλήλους προ των ευθυνών τους.«...Δεκάδες άτομα από μακρινές χώρες βρίσκονται έξω από την πόρτα μας γυμνοί και αναγκεμένοι. Παντελής έλλειψη οίκτου και ντροπής ξαναφέρνει έναν εργασιακό Μεσαίωνα και στις μέρες μας. Ο άνθρωπος εργαλείο. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ανάγκες του, η αρρώστια του, ο πόνος του. Φθηνά μεροκάματα. Τι θα φάει;Αδιάφορο. Πού θα κοιμηθεί; Οπου θέλει...», σημειώνουν μεταξύ άλλων στην επιστολή-γροθιά στις εφησυχασμένες συνειδήσεις. Αφορμή αποτέλεσε ένα παρ'ολίγον τραγικό δυστύχημα παραμονές Χριστουγέννων.

«Ο Χριστός φέτος γεννήθηκε στη γέφυρα»

Ιερείς επτά χωριών στην Αρτα ξεσηκώθηκαν κατά των συγχωριανών τους και της πολιτείας για την άγρια εκμετάλλευση λαθρομεταναστών

Του Σπυρου Καραλη

Συνέβη σε μια από τις ξεχασμένες περιοχές της χώρας, στο νομό Αρτας. Εκεί, οι εφημέριοι των χωριών Γραμμενίτσας, Ελαιούσας, Καλαμιάς, Κωστακιών, Ρόκκα,Χανόπουλου, Χαλκιάδων ξεσηκώθηκαν κατά εκείνων των συγχωριανών τους που εκμεταλλεύονται άγρια μετανάστες εποχικούς εργαζόμενους στο μάζεμα πορτοκαλιών.Αφορμή αποτέλεσε ένα παρολίγον τραγικό δυστύχημα παραμονές Χριστουγέννων, όταν120 περίπου Ρουμάνοι, οι οποίοι ζούσαν μαζί με τις οικογένειές τους σ’ ένα παλιό πτηνοτροφείο στους Κωστακιούς, κινδύνευσαν να καούν ζωντανοί από πυρκαγιά που ξεκίνησε από αυτοσχέδια ξυλόσομπα που χρησιμοποιούσαν για να ζεσταθούν.

Τις μέρες αυτές η περιοχή έχει κυριολεκτικά κατακλυστεί από ταλαιπωρημένους μετανάστες που ψάχνουν για δουλειά στα χωράφια. Τους συναντά κανείς παντού, στα κεντρικά σημεία της Αρτας, στις πλατείες των χωριών, στις στάσεις λεωφορείων,εικόνες που θυμίζουν πλατεία Ομόνοιας του 1991 με μόνη διαφορά ότι δεν είναι Αλβανοί αλλά Πακιστανοί ή Ρουμάνοι, οι περισσότεροι παράνομοι, χωρίς άδεια εργασίας. Φοβισμένοι και κουρασμένοι περιμένουν υπομονετικά μέσα στο κρύο τους ντόπιους να περάσουν με τα αγροτικά και να τους φορτώσουν στις καρότσες με προορισμό τους πορτοκαλεώνες όπου θα δουλέψουν από την αυγή μέχρι τη δύση του ηλίου έναντι εξευτελιστικών ημερομισθίων. Το πού θα κοιμηθούν μετά την εξαντλητική δουλειά δεν είναι ευθύνη των εργοδοτών τους, αλλά δική τους, αφού η«συμφωνία» δεν περιλαμβάνει διαμονή σε κάποιο προφυλαγμένο χώρο.

Μόνο στην Αρτα αυτό το διάστημα βρίσκονται περίπου 3.000 αλλοδαποί εργάτες, κυρίως Ρουμάνοι, Πακιστανοί, Αφγανοί και Ιρακινοί, ενώ εκατοντάδες άλλοι απασχολούνται στην Πρέβεζα και στα Γιάννενα σε πτηνοτροφικές και κτηνοτροφικές μονάδες. Οι άνθρωποι αυτοί κοιμούνται όπου βρουν χωρίς καμία μέριμνα, εκτεθειμένοι στη βροχή και στο κρύο του χειμώνα.

Οι ιερείς των επτά χωριών, κρίνοντας ότι η σιωπή είναι συνενοχή και επιλέγοντας να μη σιωπήσουν, βλέποντας τις άθλιες συνθήκες στις οποίες αναγκαστικά ζουν και δουλεύουν οι μετανάστες με τις οικογένειές τους, συνέταξαν ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες με αποδέκτη την ίδια την κοινωνία υπό τον σημειολογικό τίτλο «Ο Χριστός φέτος γεννήθηκε στη γέφυρα».

«Ποιο χριστιανικό έθνος και ποια ορθόδοξη Ελλάδα;».

Ο τίτλος δεν μπήκε τυχαία καθώς πέραν των άλλων συμβολισμών υποδεικνύει ένα από τα πολλά υπαίθρια καταφύγια που έχουν βρει οι ξένοι του νομού και που δεν είναι άλλο από το γεφύρι της Αρτας (κάτω και γύρω από το ιστορικό γεφύρι φώλιασαν από το κρύο και έστησαν υποτυπώδη καταλύματα). «Οπως και “τότε” έτσι και φέτος δεν βρισκόταν χώρος για να γεννηθεί. Ολα τότε ήταν γεμάτα, έτσι και τώρα. Καρδιές,στομάχια, χέρια! Ούτε να συμπονέσουν, ούτε να αισθανθούν, ούτε να δώσουν μπορούσαν...»,γράφουν στην επιστολή τους οι εφημέριοι θέτοντας εαυτούς και αλλήλους προ των ευθυνών τους. Και συνεχίζουν με έντονο ύφος. «...Oπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος γιορτάσαμε τη γέννησή Του. Σαν γεγονός ή σαν επέτειο; Σαν επέτειο βέβαια.Επετειακά λειτούργησαν οι εκκλησίες. Επετειακά ειπώθηκαν κάλαντα. Επετειακά επίσημοι άρχοντες θρησκευτικοί και κοσμικοί αντάλλαξαν ευχές και είπαν Καλά Χριστούγεννα. Για ποιον ευχές; Για τον Χριστό; Για μας; Ή για κάποιους στα πέριξ (αποθήκες, στάβλοι, και τσαντίρια) του ένδοξου και ιστορικού μας γεφυριού, της Αρτας. Δεκάδες άτομα από μακρινές χώρες βρίσκονται έξω από την πόρτα μας γυμνοί και αναγκεμένοι. Παντελής έλλειψη οίκτου και ντροπής ξαναφέρνει έναν εργασιακό μεσαίωνα και στις μέρες μας. Ο άνθρωπος εργαλείο. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ανάγκες του, η αρρώστια του, ο πόνος του. Φθηνά μεροκάματα.Τι θα φάει; Αδιάφορο. Πού θα κοιμηθεί; Οπου θέλει.

Ποιο χριστιανικό έθνος και ποια ορθόδοξη Ελλάδα;

Αρκεί να είσαι λίγο τσακάλι και έχεις όλο τον κόσμο στα πόδια σου. Τέτοια τσακάλια εκμεταλλεύονται την ανάγκη αυτών των ταλαίπωρων» σημειώνουν στοχεύοντας εφησυχασμένες συνειδήσεις και υποκριτικές συμπεριφορές για να καταλήξουν προτρέποντας τους συγχωριανούς να αλλάξουν συμπεριφορά.

«...Πώς μπορούν να εμποδιστούν και τι πρέπει να επιβληθεί για να σταματήσει η“αφαίμαξη” των δύστυχων αυτών, ας το δει η ευνομούμενη δημοκρατική μας πολιτεία. Εμείς όμως;

Δεν είμαστε χριστιανοί αν δεν γίνει ο πόνος και η ανάγκη τους δικός μας πόνος και ανάγκη, αν δεν πιέσουμε όπου μπορούμε νομικά και κοινωνικά για να σταματήσει αυτό το δαιμονικό δουλεμπόριο.

Αν κάποιου δεν του αρέσει ας βρίσει τον Χριστό που έγινε με όλους αδελφός και ταύτισε το πρόσωπό Του με όλους».


«Δος μοι τούτον τον ξένον»

Tου Παντελη Μπουκαλα

Τίποτε δεν θα πει κανείς χαρακτηρίζοντας συγκλονιστική την Προς Χριστιανούς επιστολή των εφτά ιερέων της Αρτας. Κάθε της λέξη και φραγγέλιο,κάθε της φράση προσπαθεί να ξαναδώσει νόημα σε όσα ακούμε, αν τα ακούμε, στο Ασματικόν της Μεγάλης Παρασκευής, με την έξοδο του Επιταφίου, την ώρα που πιστεύεται πως η βαθιά συγκίνηση μπορεί να ανοίξει την πόρτα της ψυχής: «Δος μοι τούτον τον ξένον» λέει ο Ιωσήφ στον Πιλάτο. «Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω· δος μοι τούτον τον ξένον, όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς τε και ξένους· δος μοι τούτον τον ξένον, ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη».

«Δος μοι τούτους τους ξένους», τους εκατοντάδες ξένους, λέει καθένας από τους εφτά εφημέριους και όλοι μαζί, με τον φόβο πως η φωνή τους θα ακουστεί σαν φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ας τους ακούσουμε ωστόσο, δικαιότατα θυμωμένους, γιατί ξέρουν καλά τι συμβαίνει στα χωριά τους, στα χωριά μας, στην Ελλάδα όλη, τι έχει επικρατήσει σαν έθιμο παρά τις εξαιρέσεις: «Δεκάδες άτομα από μακρινές χώρες βρίσκονται έξω από την πόρτα μας γυμνοί και αναγκεμένοι.Παντελής έλλειψη οίκτου και ντροπής ξαναφέρνει έναν εργασιακό Μεσαίωνα και στις μέρες μας. Ο άνθρωπος εργαλείο. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ανάγκες του, η αρρώστια του, ο πόνος του. Φτηνά μεροκάματα. Τι θα φάει; Αδιάφορο. Πού θα κοιμηθεί; Οπου θέλει. Ποιο χριστιανικό έθνος και ποια ορθόδοξη Ελλάδα. Δεν είμαστε χριστιανοί αν δεν γίνει ο πόνος και η ανάγκη τους δικό μας πόνος και ανάγκη».

Σε χριστιανούς απευθύνονται οι ιερείς. Δηλαδή σε ανθρώπους που πιθανότατα συγκινήθηκαν και κινητοποιήθηκαν και αυτοί τότε με τις λαοσυνάξεις υπέρ της αναγραφής στην αστυνομική ταυτότηα του «Χ.Ο.», όταν οι ποιμενάρχες, που νοιάζονταν για το γράμμα κι όχι για το πνεύμα, έδειχναν να πιστεύουν ότι αρκεί να δηλώσεις τη χριστιανοσύνη σου για να υπάρξεις φιλάλληλος. Την κατά δήλωση,από συνήθεια και ρουτίνα, χριστιανικότητα στηλιτεύουν οι ιερείς, βλέποντας πόσα δεινά μαστίζουν τους ξένους που έφτασαν για βιοπορισμό στα μέρη τους και θεωρώντας τη σιωπή «συνενοχή». Σε χριστιανικό έθνος απευθύνονται, το οποίο όμως δεν έχει μεριμνήσει καν να σεβαστεί όσες συμφωνίες υπέγραψε για εκρίζωση των ναρκών στα σύνορα και τις αφήνει ύπουλα εκεί, για να μειώνει ο βέβαιος θάνατος τους εισερχόμενους αλλοδαπούς. Τουλάχιστον, οι εφτά ιερείς, που δεν φαίνεται να έχουν λησμονήσει τους «επτά οφθαλμούς του Αρνίου» τους παντεπόπτες, δεν θ’ακούσουν την ημέρα της κρίσεως το βαρύτατο εκείνο «ξένος ήμην, και ου συνηγάγετέ με». Αλλά πόσοι άλλοι μαζί τους;

Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Ιερώνυμος: «Είπε ο Χριστός μην ταϊζετε μετανάστες ή έγχρωμους;»

 
Ξεκάθαρη  απάντηση στην  “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ” έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ.
 
Με αφορμή την πρόσφατη κατηγορία της “Χ.Α.” , σύμφωνα με την οποία :
 
"η επίσημη Εκκλησία “αν ενημέρωνε τον κόσμο, ότι η βοήθεια που δίνουν στις ενορίες για τα συσσίτια πηγαίνει κυρίως σε μετανάστες , θα έπαυαν να δίνουν στην Εκκλησία οποιαδήποτε βοήθεια” .
Εγκαινιάζοντας το ενοριακό συσσίτιο του ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργού, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ απάντησε ΕΥΘΕΩΣ στην “Χ.Α.” ,τονίζοντας:

"ο Χριστός δεν είπε πως αν κάποιος είναι έγχρωμος ή μουσουλμάνος να τον διώξεις".

Τέλος, εξήρε την στήριξη που δίνουν ακόμη και οι φτωχοί άνθρωποι από το υστέρημά τους για να λειτουργούν τα συσσίτια της Εκκλησίας.

31 Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετʹ
αὐτοῦ
, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ· 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα
τὰ ἔθνη
, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπʹ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν
ἐρίφων
, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε
ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε
, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου,
κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου·
35 ἐπείνασα γὰρ
καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν
, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, 36
γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με
, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε
πρός με
. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν
πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν
, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ
συνηγάγομεν
, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ
ἤλθομεν πρός σε;
40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφʹ ὅσον
ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων
, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 Τότε ἐρεῖ καὶ
τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπʹ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ
ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ·
42 ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι
φαγεῖν
, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ
περιεβάλετέ με
, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται
αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε
, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ
ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;
45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν
λέγω ὑμῖν
, ἐφʹ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ
ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. Μτ. 25,31-46
 
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου.
βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.
(Απ. Παύλου Α' Κορ.ιγ΄)

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Με αναφορές στον Μητροπολίτη Πειραιώς η Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις θρησκευτικές ελευθερίες στην Ελλάδα

«Τον Δεκέμβριο ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ κατέθεσε μήνυση κατά της Καθολικής Εκκλησίας για προσηλυτισμό. Ο Μητροπολίτης υποστήριξε ότι ο Αγιασμός του σχολικού έτους από έναν Καθολικό Ιερέα παρουσία και Καθολικών και Ελληνορθοδόξων μαθητών αποτελεί προσηλυτισμό των Ελλήνορθοδόξων παιδιών», αναφέρει η Έκθεση

Θετικά βήματα της Ελληνικής Πολιτείας στην κατεύθυνση σεβασμού των θρησκευτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγράφει η σχετική ετήσια Έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για την κατάσταση στον κόσμο. Στη δεκασέλιδη Ενότητα της Έκθεσης, που αφορά την Ελλάδα, περιλαμβάνονται λεπτομερή στοιχεία για τον τρόπο που η Κυβέρνηση, το Κράτος και οι Δικαστικές Αρχές αντιμετώπισαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας ενώ σε δύο σημεία γίνεται ονομαστική αναφορά στον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ με αφορμή τοποθετήσεις του για τους Εβραίους και τους Καθολικούς στη χώρα μας.

Στην Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ενδεικτικά αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύει το Amen.gr, γίνονται ιδιαίτερες αναφορές στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική επιρροή που ασκεί, στην οικονομική στήριξη που της παρέχει η Κυβέρνηση μεταξύ άλλων μέσω φοροαπαλλαγών αλλά και με την μισθοδοσία του κλήρου. Εκτενείς αναφορές γίνονται και για τη Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, στην εφαρμογή της Σαρία στο Οικογενειακό Δίκαιο και τις ανησυχίες διαφόρων φορέων για πιθανές αδικίες σε βάρος των μουσουλμάνων γυναικών, στους μουσουλμάνους πρόσφυγες που διαβιούν στην Ελλάδα, στο ζήτημα της ανέγερσης Ισλαμικού Τεμένους και στα προβλήματα δημιουργίας Ισλαμικού Νεκροταφείου στην Αθήνα. Επίσης, περιλαμβάνεται το ζήτημα της αντιμετώπισης από την Πολιτεία του Νομικού καθεστώτος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα, καθώς και άλλων θρησκευτικών οντοτήτων μεταξύ των οποίων οι Μορμόνοι, οι Μπαχαϊστές αλλά και οι Σαϊεντελόγοι – χαρακτηρίζεται πρωταρχικό θέμα - η ίδρυση Ευκτηρίων Οίκων και η ερμηνεία του όρου «γνωστή θρησκεία» από τους φορείς της Πολιτείας.

Περιλαμβάνονται επίσης αναφορές στους αρνητές στράτευσης για θρησκευτικούς λόγους, στην «υποεκπροσώπηση» των μουσουλμάνων στη δημόσια διοίκηση και στην απαγόρευση του προσηλυτισμού στην Ελλάδα.

Στην Έκθεση σημειώνονται οι πρωτοβουλίες του Πρέσβη και του Γενικού Προξένου των ΗΠΑ, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, οι οποίοι κατά τις συναντήσεις που είχαν με Έλληνες Κυβερνητικούς αξιωματούχους συζήτησαν ζητήματα θρησκευτικών ελευθεριών και διαθρησκειακού διαλόγου.

«Θρησκευτικά δημογραφικά στοιχεία»

Σύμφωνα με την Έκθεση «η (Ελληνική) Κυβέρνηση δεν διατηρεί στατιστικά στοιχεία για τις θρησκευτικές ομάδες. Ωστόσο εκτιμάται πως 98% του πληθυσμού αυτοπροσδιορίζεται ως Ελληνορθόδοξοι (Χριστιανοί). Η Συνθήκη της Λωζανης, του 1923, δημιούργησε μια επίσημα αναγνωρισμένη «Μουσουλμανική Μειονότητα» η οποία αποτελείται από 140.000 με 150.000 άτομα – περίπου το 1,3% του Ελληνικού πληθυσμού – που ζουν στην Θράκη. Ο υπόλοιπος πληθυσμός συγκροτείται από Ρωμαιοκαθολικούς, Προτεστάντες, Εβραίους, Παλαιοημερολογίτες, Μάρτυρες του Ιεχωβά, μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των τελευταίων ημερών (Μορμόνοι), Σαϊεντολόγους, Μπαχαϊστές, πιστούς του Χάρε Κρίσνα, και πιστούς Πολυθεϊστικών Ελληνικών Θρησκειών. Οι ηγέτες της Εκκλησίας υπολογίζεται ότι το 30% από τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως Ορθοδόξους συμμετέχουν τακτικά σε θρησκευτικές τελετές. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις εκτιμούν πως 500.000 με 700.000 είναι οι Μουσουλμάνοι που κατοικούν στην Αττική ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης μετανάστευσης από την Αλβανία και της πρόσφατης εισροής παράνομων μεταναστών και προσφύγων από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Βόρειο Αφρική και τη Νότιο Ασία».
Στην έκθεση σημειώνεται πως το Σύνταγμα και η νομοθεσία προστατεύει τη θρησκευτική ελευθερία και στην πράξη η Κυβέρνηση, γενικά, σέβεται αυτό το δικαίωμα. Γίνεται μάλιστα ιδιαίτερη αναφορά στο διορισμό, από την Κυβέρνηση, Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων στο Υπουργείο Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. «Η Κυβέρνηση αναγνωρίζει το Κανονικό Δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στο εσωτερικό της Εκκλησίας και σε ζητήματα που άπτονται του κοσμικού νόμου όπως στον Γάμο».

Σημειώνεται πως προνόμια και νομικά δικαιώματα που παρέχονται στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία δεν επεκτείνονται συνήθως και σε άλλες θρησκευτικές ομάδες. «Η κυβέρνηση υποστηρίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία οικονομικά. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση πληρώνει τους μισθούς και την θρησκευτική εκπαίδευση του Ορθόδοξου κλήρου, εν μέρει χρηματοδοτεί τη συντήρηση κτιρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και προβλέπει φοροαπαλλαγές για προσόδους από την περιουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας». Προστίθεται πως η διδασκαλία των θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση γίνεται με έξοδα της Κυβέρνησης, είναι υποχρεωτική για όλους τους μαθητές, αν και οι μη Ορθόδοξοι μαθητές μπορούν να απαλλαγούν υποβάλλοντας μια δήλωση με την οποία να ζητούν την απαλλαγή τους. Σημειώνεται δε πως τα δημόσια σχολεία δεν προσφέρουν καμία εναλλακτική επιλογή αλλά ούτε και ένα μάθημα θρησκευτικών που δεν θα αφορά την ορθόδοξη θεολογία για τους μαθητές αυτούς.

Οι αναφορές στον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ

Σε δύο σημεία της η Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση των θρησκευτικών ελευθεριών και του σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ελλάδα αναφέρεται ονομαστικά στον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ.

«Τον Δεκέμβριο ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ κατέθεσε μήνυση κατά της Καθολικής Εκκλησίας για προσηλυτισμό. Ο Μητροπολίτης υποστήριξε ότι ο Αγιασμός του σχολικού έτους από έναν Καθολικό Ιερέα παρουσία και Καθολικών και Ελληνορθοδόξων μαθητών αποτελεί προσηλυτισμό των Ελλήνορθοδόξων παιδιών»,
αναφέρει η Έκθεση.

Σε άλλο σημείο της αναφέρει:

«Έχουν σημειωθεί σποραδικές εκφράσεις αντισημιτισμού. Τον Ιανουάριο ένας ανώτερος Έλληνας ιερέας, ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι οι Εβραίοι ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα και ταύτισε τον Ιουδαϊσμό με τον "Σατανισμό"».


Αξίζει να σημειωθεί ότι στην λεπτομερέστατη Έκθεση περιλαμβάνεται η εξέλιξη δικαστικών υποθέσεων και στο ΣτΕ - γίνεται αναφορά και στην υπόθεση της προσφυγής του μακαριστού Μητροπολίτη Κασσανδρείας κατά της ίδρυσης ευκτηρίου οίκου των Μαρτύτων του Ιεχωβά - αλλά ακόμη καταγράφονται μια προς μία οι θρησκευτικές εορτές που αποτελούν επίσημες αργίες για το Ελληνικό Κράτος όπως είναι τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια, η Κυριακή του Πάσχα κλπ.

amen.gr

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Η Ιταλική Γερουσία ενέκρινε τη Συμφωνία (Intesa) μεταξύ Ιταλικού Κράτους και Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας

Ο Ναός του Αγίου Θεοδώρου στη Ρώμη, που παραχωρήθηκε από τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β' στους Ορθόδοξους

Από την πύλη θρησκευτικών ειδήσεων ΑΜΕΝ
με πληροφορίες από ανακοινωθέν της Ι.Μ.Ιταλίας και Μελίτης
Ιστορική ημέρα για την Ορθοδοξία στην Ιταλία είναι η σημερινή. Η Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων της Γερουσίας ενέκρινε οριστικά το νομοσχέδιο της Συμφωνίας, η οποία παρέχει πλέον στη Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ιταλία τα ίδια δικαιώματα με εκείνα τα οποία κατέχει και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Με την εξέλιξη αυτή δικαιώνονται οι μεγάλοι αγώνες και οι μακροχρόνιες προσπάθειες που κατέβαλε ο Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος, προκειμένου η Ορθόδοξη Μητρόπολη να πετύχει αυτή την αναγνώριση από την Πολιτεία.
Πιο συγκεκριμένα, η κοινοβουλευτική διαδικασία διήρκεσε περισσότερο από δύο χρόνια και στη θετική έκβασή της συνέβαλε καθοριστικά η αναγνώριση της πνευματικής προσφοράς της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης καθώς και του έργου του Μητροπολίτου κ. Γενναδίου από τις Αρχές της Ιταλικής Δημοκρατίας. Ο μεγάλος αυτός αγώνας ξεκίνησε ευθύς μετά την εκλογή και Ενθρόνισή του ως Μητροπολίτου (1996) της νεοσυστάτου Μητροπόλεως Ιταλίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση της εγκρίσεως της Συμφωνίας, ο Μητροπολίτης Ιταλίας, ο οποίος αυτές τις ημέρες πραγματοποιεί Ποιμαντορική Περιοδεία στην Καλαβρία και την Σικελία, τέλεσε Επίσημη Δοξολογία προς τον Τριαδικό Θεό, ευχαρίστησε δε την Ιταλική Κυβέρνηση και όλους εκείνους οι οποίοι συνέβαλλαν στην μεγάλη προσπάθεια, Γερουσιαστές και Βουλευτές, ιδιαιτέρως δε τους Γερουσιαστές Lucio Malan και Stefano Ceccanti, οι οποίοι απετέλεσαν τους μεγάλους υποστηρικτές ενώπιον των Ιταλικών Αρχών.





Διαβάζοντας αυτή την Είδηση στο ΑΜΕΝ
μας ήρθε στο μυαλό να ξεφυλλίσουμε
κάποιο φάκελο του Αρχείου...
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
σε χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης
και Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στην Ελλάδα
(ενδεικτικά):
-στην Αυστρία: με Νόμο του Κράτους από το 1967 έχει αναγνωρισθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία ισότιμη της Καθολικής. Πρόσφατα ο νέος έλληνας Μητροπολίτης Αυστρίας-Έξαρχος Ουγγαρίας, ενθρονίστηκε στη Βουδαπέστη σε καθολικό Ναό, διότι τον ορθόδοξο τον έχουν καταλάβει οι ρώσσοι ορθόδοξοι.
-στο Βέλγιο: με πρωτοβουλία καθολικών βουλευτών από το 1985 έχει γίνει η ίδια με την παραπάνω νομική αναγνώριση. Επίσης μισθοδοτείται από το Βελγικό κράτος ο ελληνορθόδοξος Κλήρος (αν και πρόκειται για αλλοδαπούς, ως προς το Βέλγιο).
-στη Γερμανία: η νομική αναγνώριση της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας έγινε το 1974. Όταν ακόμη δεν υπήρχε ορθόδοξος Μητροπολιτικός Ναός, ο ελληνορθόδοξος “Μητροπολίτης Γερμανίας” ενθρονίστηκε στον καθολικό Ναό, που παραχωρήθηκε αδελφικά για την περίσταση. Στην ίδια χώρα έχουν παραχωρηθεί αρκετοί καθολικοί Ναοί προς χρήση των ελληνορθοδόξων πιστών. Επιπλέον ανοικοδομήθηκαν και ανοικοδομούνται νέοι ναοί με χρηματική βοήθεια της Καθολικής Εκκλησίας.
-στην Ιρλανδία: παραχωρήθηκε κεντρικός καθολικός ναός της πρωτεύουσας στους ελληνορθοδόξους.
-στην Ιταλία: έγινε επίσημη ενθρόνιση του “Μητροπολίτη Ιταλίας και Μάλτας” στη Βενετία, παρουσία των θρησκευτικών και πολιτικών Αρχών της πόλεως. Στο Τορίνο, παραχωρήθηκε ο Ι. Ν. του Τιμίου Σταυρού για την ελληνορθόδοξη κοινότητα. Ο ναός αυτός μάλιστα, σύμφωνα με τον ελληνικό τύπο, από καθολικός έγινε χριστιανικός! Το 2003 παραχωρήθηκε στην ελληνορθόδοξη κοινότητα της Ρώμης ο ιστορικός ναός των Αγίων Θεοδώρων, στον Παλατίνο λόφο. Στην Ιταλία έχουν παραχωρηθεί πάνω από 250 καθολικοί Ναοί σε ορθόδοξες κοινότητες! Στις 18 Ιουλίου 2012 το ιταλικό κράτος υπέγραψε Συμφωνία (Intesa) με την οποία αναγνωρίζεται η νομική υπόσταση της Ορθόδοξης Μητροπόλεως Ιταλίας, με όλα τα δικαιώματά της
Βέβαια, στις χώρες αυτές υπάρχει χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους και η νομοθεσία προβλέπει την ύπαρξη εκκλησιαστικών νομικών προσώπων, τα οποία η Πολιτεία σέβεται και στηρίζει, χωρίς διάκριση δόγματος.
Επί πλέον η έννοια του «νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου» έχει διαφορετικό περιεχόμενο από εκείνο που έχει στην ελληνική νομοθεσία.
Τα Κράτη στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης δεν επεμβαίνουν στα εκκλησιαστικά πράγματα όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου η Πολιτεία θέλει να έχει την Εκκλησία στα γρανάζια της κρατικής μηχανής. Στα Κράτη αυτά η ελληνορθόδοξη Εκκλησία προσαρμόζεται χωρίς δυσκολία στην εκεί ισχύουσα νομοθεσία διότι ακριβώς ο νομοθέτης, σεβόμενος την ιδιότητά της, την αναγνωρίζει όπως είναι, ώς Εκκλησία, και της δίνει τη δυνατότητα να είναι εκκλησιαστικό νομικό πρόσωπο, χωρίς να επεμβαίνει στα του οίκου της.
ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, η οποία θέλει να “ανήκει στη Δύση”, αλλά εξακολουθεί να εμμένει στο βυζαντινό δίκαιο και στη θρησκευτική νοοτροπία της πάλαι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας :
-Η Καθολική Εκκλησία θεωρείται από το επίσημο κράτος ως ξένο δόγμα, (σύμφωνα με την ελληνορθόδοξη νοοτροπία για να είναι κανείς πραγματικά έλληνας πρέπει να είναι χριστιανός ορθόδοξος) και αντιμετωπίζει συχνά προβλήματα νομικής φύσεως εξ αιτίας του νομικού κενού που υφίσταται στην ελληνική νομοθεσία. Στις 19 Απριλίου 2006 το τότε Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων όρισε μια Επιτροπή, έργο της οποίας ήταν «η μελέτη και η κατάρτιση πρότασης νόμου σχετικά με τη νομική προσωπικότητα της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα». Παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις των αρμοδίων και τις συγκεκριμένες προτάσεις της Καθολικής Εκκλησίας για μια λύση του προβλήματος, που επί τόσα χρόνια την ταλαιπωρεί, μέχρι σήμερα (Ιούλιος 2012) τίποτε δεν έγινε και μάλλον η κατάσταση χειροτερεύει!
Ενώ αναγνωρίζονται ως νομικά πρόσωπα της Καθολικής Εκκλησίας τα καθιδρύματα που υφίσταντο την ημέρα της εισαγωγής του Αστικού Κώδικα (23 Φεβρουαρίου 1946), η Καθολική Εκκλησία δεν έχει τη δυνατότητα να ιδρύσει νέο θεσμό αναγνωρισμένο από την Πολιτεία, διότι ο νόμος δεν προβλέπει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ιδρυθεί ένα τέτοιο νομικό πρόσωπο. (Η Καθολική Εκκλησία δεν μπορεί να είναι «σωματείο» ή «ίδρυμα» ή «εταιρεία», σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, δηλ. να εξαρτώνται οι αποφάσεις της από τη Γενική Συνέλευση, αλλά ούτε και «νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου» με την έννοια που έχει ο όρος αυτός στην πατρίδα μας, διότι τότε γίνεται «εθνική εκκλησία» και παύει να είναι καθολική)
-Χρειάσθηκε να γίνει προσφυγή στο δικαστήριο του Στρασβούργου για να αναγνωρισθεί από την Πολιτεία η νομική προσωπικότητα καθολικού ναού, κτισμένου το 1500. Η πολιτεία δεν τον αναγνώριζε διότι δεν τηρήθηκαν οι όροι που προβλέπει ο Αστικός Κώδικας του 1946 (!)
-Τα τελευταία χρόνια, η καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα, ακόμη κι από επίσημα χείλη, εξομοιώνεται με τις διάφορες αιρέσεις και παραθρησκείες.
Αυτά, έτσι ενδεικτικά, ξεφυλλίζοντας κάποιο φάκελο του Αρχείου...
Σημ. Το τελευταίο διάστημα γίνεται συχνά λόγος για τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων στην Τουρκία, ενόψει των διαπραγματεύσεων για την είσοδο της χώρας αυτής στην Ενωμένη Ευρώπη.
Πολύ σωστά, τόσο η Κυβέρνηση όσο και διάφοροι πολιτικοί μας, ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Έχουν όμως αντιληφθεί ότι τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για να μην αναγνωρίσουν τα δικαιώματα του Πατριαρχείου, χρησιμοποιούν οι ίδιοι στη χώρα μας για να μην αναγνωρίσουν τα δικαιώματα της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα;
Λέγοντας αυτά δεν εννοούμε ότι η θρησκευτική κατάσταση είναι ίδια στην Ελλάδα και στην Τουρκία, αλλά ότι το πνεύμα και η επιχειρηματολογία με την οποία αντιμετωπίζονται τα «ξένα δόγματα» είναι παρόμοια.

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

οι βουτιές απόγνωσης στο κενό δεν έχουν τέλος...

Το δελτίο αυτοκτονιών συνεχίζει να αυξάνεται. Οι αυτοκτονίες λόγω φτώχειας. Είναι η λογική κατάληξη μιας κοινωνίας που στήριξε την προσωπική αξιοπρέπεια στην επιφάνεια. Σε μια κοινωνία που λειτουργεί με βάση τα πόσα έχεις, πόσα μπορείς να αγοράσεις, πως θα σε δουν οι γύρω. Το σπίτι ο ναός του νοικοκύρη, το αυτοκίνητο, το κομπόδεμα στη τράπεζα, η ωραία επίπλωση, τα ωραία ρούχα, οι διακοπές το καλοκαίρι, το εξοχικό, η βάρκα, τα καλοντυμένα παιδιά φορτωμένα με όλα τα γκατζετάκια τελευταίου τύπου, η κυρά που πηγαίνει ανελλιπώς κομμωτήριο, μανικιούρ, πεντικιούρ κάθε βδομάδα, η σύναξη σε ταβέρνες και κέντρα διασκέδασης, ένα σύνολο άνεσης κατανάλωσης, ατέλειωτης κατανάλωσης των προϊόντων του δυτικού παραδείσου.

Ο άντρας ορίζεται από το τάδε άρωμα λέει η διαφήμιση, η γυναίκα ορίζεται από τη τάδε σιλουέτα, τα παιδιά ορίζονται από το τάδε κολέγιο, η οικογένεια ορίζεται από το τάδε τζιπάκι που τραβάει μια βάρκα από πίσω, και το σπίτι ορίζεται από τα τάδε έπιπλα και αξεσουάρ που βλέπουν οι άλλοι και ζηλεύουν. Οι άνθρωποι ορίζονται από τα αντικείμενα που αγοράζουν. Ποια δύναμη να βρει κανείς όταν χάνει όλα αυτά που τον ορίζουν. Όταν κάτω από αυτά δεν υπάρχει κάποιος άλλος σκοπός ζωής? Σ' αυτή τη κοινωνία το να σου πάρουν το σπίτι μοιάζει το τέλος του κόσμου. Το να αναγκαστείς να πεις στα τέκνα "είμαστε φτωχοί πρέπει να αλλάξουμε ζωή" μοιάζει σαν αποδοχή πως είσαι ένας γονιός εξευτελισμένος. Το να πεις στη γυναίκα σου , τέρμα το κομμωτήριο μοιάζει σαν να της ομολογεί πως δεν σου σηκώνεται πλέον....

Το δελτίο αυτοκτονιών δεν έχει γεμίσει με ανθρώπους που είναι φτωχοί, είναι γεμάτο με ανθρώπους που τρεις μέρες πριν δεν ήταν....Γεμάτο με ανθρώπους που υποκύπτουν στο μοιρολατρικό και ταπεινωτικό όπου φτωχός κι η μοίρα του. Μια φράση φετίχ στο σύστημα για να θυμίζει συνεχώς πως αν είσαι φτωχός δεν έχεις μοίρα. Για να υπάρχεις με μοναδικό σκοπό να μην είσαι φτωχός. Δεν πλανιέται γύρω μας το σκιάχτρο της φτώχειας, πλανιέται κάτι πιο ύπουλο το φάντασμα του φόβου της φτώχειας. Οι απροετοίμαστοι άνθρωποι στον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής. Εκείνον που δεν έχει άκρες, δεν έχει μέσα, δεν έχει γνωριμίες στα υπουργεία, δεν έχει λαδώματα και μίζες, ευνοϊκή μεταχείριση και φακελάκια. Το φάντασμα των ανθρώπων που πρέπει να κάνουν οτιδήποτε για να επιβιώσουν, ακόμα και ταπεινά επαγγέλματα, στερήσεις, βάσανα, και να σταθούν στα πόδια τους.

Είναι οι άνθρωποι που πρέπει να διδάξουν σύντομα τον εαυτό τους και την οικογένειά τους πως οι παχιές αγελάδες τέλειωσαν. Πως αύριο θα μοιάζουν σαν εκείνη την οικογένεια του κυρ Δημήτρη στη γειτονιά που ζει στο ημιυπόγειο. Θα μοιάζουν στη Μαρία που καθαρίζει τριάντα χρόνια σκάλες. Θα μοιάζουν στο ντελιβερά που ερχόταν φορτωμένος με πίτσες τις παλιές καλές εποχές. Γιατί ένα ολόκληρο σύστημα που υποστήριξαν και έθρεψαν μέχρι του σημείου να γίνει ένα αναίσθητο παχύδερμο, τους είχε πείσει πως όλα αυτά θα είναι μόνιμα. Πως το χρήμα θα αυγατίζει συνεχώς και η καλοπέραση θα αυξάνεται. Ο ψεύτικος κόσμος των διαφημίσεων με τις υπέροχες οικογένειες, στα υπέροχα σπίτια που έτρωγαν σε υπέροχες κουζίνες υπέροχα φαγητά ήταν το σημείο αναφοράς για την αξιοπρέπεια, την επιτυχία, τη θέση σ΄αυτό το κόσμο.

Όλα αυτά τα χρόνια όταν έμπαινα στα σπίτια που είχαν τα πάντα εκτός από μια βιβλιοθήκη (γατί τα βιβλία πιάνουν σκόνη εύκολα) όταν έβλεπα τα γυαλισμένα τετράτροχα να μας πετάνε τα νερά από τις λακκούβες του δρόμου, όταν έβλεπα οικογένειες τεσσάρων ατόμων στις παραλίες να παραγγέλνουν για δέκα, όταν κοίταζα τα σκουπίδια γεμάτα από πεταμένες μπριζόλες και κάθε λογής εδέσματα περίσσευμα, όταν άκουγα τα παιδιά να κλαίνε υστερικά για τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια που έχει ο κολλητός, όταν κοίταζα τις κυρίες να ιδρώνουν στα γυμναστήρια και τους κυρίους να ποτίζουν με κάσες από ουίσκι και γαρδένιες τις πίστες.... σκεφτόμουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που υπάρχουν για να αγοράζουν και να καταναλώνουν, που έχουν σαν σκοπό της ζωής τη γεμάτη τσέπη, τι θα κάνουν όταν τους τραβήξει κανείς το χαλί κάτω από τα πόδια.

Η αυτοκτονία κάποιου που πτώχευσε δεν είναι καινούργιο πράγμα. Συνέβαινε και σε άλλες εποχές. Απλά δεν ακουγόταν γιατί ήταν ο ένας. Κάποιος ανώνυμος που βίωνε η οικογένειά του το δράμα. Είναι όπως μια αρρώστια που υποκύπτει κάποιος στο νοσοκομείο και κανείς δεν γνωρίζει εκτός κι αν προσβληθεί όλος ο θάλαμος, πεθάνουν πενήντα μαζί και φτάσουν τα κανάλια. Τότε πλακώουν οι ειδήμονες κι αναλύουν τα πως και τα γιατί. Έτσι και τώρα. Στους τρεις τέσσερις πρώτους δεν έδωσε σημασία κανένας. Τώρα η επιδημία γίνεται αξιοπρόσεκτη και μια καλή ευκαιρία αντιμνημονιακής προπαγάνδας. Όμως το μνημόνιο δεν ήταν η αιτία. Είναι το αποτέλεσμα. Η αιτία που οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν ένα καλό λόγο να ζήσουν ακόμα κι όταν τα χάνουν όλα, είναι ένα ολόκληρο σύστημα που τους έχει αφαιρέσει τη δυνατότητα να βρουν λόγους να ζουν πέρα από τα σκουπίδια που τους πασάρει. Το μνημόνιο δεν δοκιμάζει μόνο τις τσέπες μας, δοκιμάζει όλα εκείνα που υπάρχουν μέσα μας, τις σωματικές και πνευματικές μας αντοχές, δοκιμάζει αυτό που κάποιος μπορεί να είναι όταν μείνει γυμνός μπροστά σε όλους.

Είναι η δύναμη κάποιου να δει πως η φτώχεια δεν είναι η ντροπή, πως ντροπή είναι ένα σάπιο σύστημα που μπορεί να σε πετάει σαν τρίχα από το προζύμι. Και σ΄αυτό το σημείο ή πρέπει να υποκύψεις ταπεινωμένος και να σε πείσουν πως όντως είσαι μια τρίχα ή πρέπει να σηκώσεις κεφάλι και του δείξεις τα δόντια. Πρέπει να ανακοινώσει κανείς με θάρρος στην οικογένεια πως είναι η ώρα να σηκώσουν τα μανίκια και να αποδείξουν πως είναι ικανοί να ζήσουν σε σκληρές συνθήκες. Πως ήρθε η ώρα να δοκιμαστούν οι αντοχές και το μυαλό. Γι΄αυτό θα επιζήσουν εκείνοι που εκτός από το τραπεζικό κομπόδεμα είχαν φτιάξει ένα άλλο, με άλλα πλούτη. Κι αγάπη. Αγάπη για την ίδια τη ζωή. Όσοι θα μείνουν ενωμένοι και στα βάσανα. Αξιοπρεπείς ακόμα και πεινασμένοι. Εύχομαι σύντομα να σταματήσει αυτή η τραγωδία της αυτοκτονικής λύσης. Να γίνει μια επίσκεψη σ΄εκείνο το ημιυπόγειο του κυρ Δημήτρη και να τον ρωτήσουν να μάθουν πως τα καταφέρνει και χαμογελάει ακόμα.

Γιατί όλοι αυτοί που χορταίνουν με το να ρουφάνε τις ανθρώπινες ζωές ένα πράγμα μόνο δεν ανέχονται. Μπλοκάρουν. Να τους κοιτάς στα μάτια και να γελάς. Δεν μπορούν να αποκωδικοποιήσουν το ψυχικό μεγαλείο γιατί δεν έχουν. Οταν μπροστά τους υπάρχει κάποιος που θεωρούν ασήμαντο και ορθώνει το ανάστημα τρελένονται. Δεν μπορούν να κατανοήσουν το γεγονός πως ένα τεράστιο και λουξ επιπλωμένο σπίτι όπως το δικό τους είναι τόσο κενό και ανούσιο μπροστά στη δύναμη ενός ανθρώπου που δεν έχει τίποτα από ότι έχουν κι όμως είναι πλούσιος. Ολο το παιχνίδι υποταγής μπορεί να συμπεριλάβει μόνο όσους υποτάσσονται. Δεν υπάρχουν όπλα ούτε κολπάκια ούτε καλοπιάσματα για κάποιον που βλέπει όλο αυτό το γελοίο κατασκεύασμα στη πραγματική του διάσταση. Δηλαδή γελοίο.

Προσοχή, δεν υποτιμώ κανέναν άνθρωπο που έφτασε στο μοιραίο εκείνο σημείο να αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή. Κανείς δεν είναι ικανός να νοιώσει ότι ένοιωσε αυτός ο άνθρωπος. Και κανένας δεν έχει δικαίωμα να κρίνει αν ήταν σωστό ή όχι. Αυτό που στιγματίζω είναι το γεγονός πως αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν παγιδευμένος πολύ πριν το μνημόνιο. Κι αυτός και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι. Παγιδευμένοι σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Εκατομμύρια παγιδευμένοι σε ένα σύστημα επιδερμικό, κούφιο, χυδαίο που προωθεί αυτή την άθλια κενότητα σαν νοικοκύρεμα. Που σπρώχνει τους ανθρώπους να αγωνίζονται συνεχώς , να αφιερώνουν όλη τους την ύπαρξη για να αποκτήσουν όλα εκείνα που δεν θα έπρεπε κανείς να θυσιάσει ούτε λεπτό από τη ζωή του για να τα αποκτήσει. Αυτό στιγματίζω κι αυτό θεωρώ γελοίο. Κι είναι μεγάλη αγανάκτηση να βλέπω πόσο γερά κρατάει αυτή η παγίδα. Που θα πάει όμως, κάποια στιγμή θα σπάσει η φάκα και τότε αλίμονο γι΄αυτό που θα ξεφύγει από μέσα. Αλίμονο....

Πηγή

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Μύθοι και πραγματικότητα για τη μετανάστευση


Βρισκόμαστε παραμονές βουλευτικών εκλογών και η αλλαγή ηγεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (πρώην Δημοσίας Τάξης) επανέφερε στη δημόσια συζήτηση το θέμα των παράνομων μεταναστών στη χώρα μας.

Ας προσπαθήσουμε να καταγράψουμε με ψυχραιμία μερικά δεδομένα: 
 
1. Όσοι έχουμε μεγαλώσει και κυκλοφορούμε ακόμα στο κέντρο της Αθήνας γνωρίζουμε την τεράστια ποιοτική υποβάθμιση που έχει υποστεί η καρδιά της πρωτεύουσας. Κλειστά και εγκαταλειμμένα κτίρια, άδεια μαγαζιά και γραφεία, συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που κοιμούνται πλέον στους δρόμους, αύξηση “ελαφράς” (κλοπών) και “βαριάς” (ληστειών, αφαίρεσης ζωής) εγκληματικότητας, φόβος κυκλοφορίας τις βραδινές ώρες...

Ταυτόχρονα, σε όσες περιοχές έχουν παραμείνει κάτοικοι και εμπορική / καλλιτεχνική δραστηριότητα (Εξάρχεια, Αμπελόκηποι) η κατάσταση είναι καλύτερη και ο φόβος μικρότερος ακόμα και από τα βόρεια προάστια της Αθήνας. Επομένως τα “γκέτο” της Αθήνας (ιδιαίτερα κοντά στην Ομόνοια ή γύρω από την οδό Αχαρνών) τα δημιούργησε η οικονομική κατάσταση και η απουσία κρατικής παρέμβασης. Η ανέχεια και η εγκατάλειψη ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων από εμπορική δραστηριότητα οδήγησε Αφρικανούς και Ασιάτες παράνομους μετανάστες (που η απουσία κράτους άφηνε ως τώρα να φτάσουν από τα σύνορα), αλλά και Έλληνες νεόπτωχους και τοξικομανείς να διαμένουν όπου βρουν και όπως μπορούν, και να διεκδικούν την επιβίωση στα σκουπίδια, στην ανακύκλωση υλικών ή τέλος, στην παρανομία. 
  
Αν οι περιοχές αυτές ήταν φωτισμένες, διατηρούνταν καθαρές, στηριζόταν οικονομικά η επαγγελματική και οικιστική δραστηριότητα και υπήρχε συστηματικός έλεγχος παράνομων δραστηριοτήτων θα ήταν στην ίδια κατάσταση;

Η έλλειψη κέντρων κράτησης π.χ. ή η αδυναμία αστυνομικού ελέγχου ευθύνεται για την αναγκαστική εκπόρνευση εκατοντάδων πλέον ανήλικων κοριτσιών από την Αφρική στο κέντρο της Αθήνας και σε όλη την Πατησίων; 

Είναι δυνατόν π.χ. να παραμένουν κλειστά τόσα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας και να θεωρούμε φυσιολογικό οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι και άρρωστοι από ναρκωτικά (ανεξαρτήτως εθνικότητας) να κοιμούνται ή να κάνουν τις ανάγκες στους στο δρόμο;


2. Η Ελλάδα διέρχεται τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας της. Αυτή είναι η αιτία που ξανασυζητάμε το θέμα της παράνομης μετανάστευσης, και φόβος να μάς διώξουν από τις χώρες της συνθήκης Σέγκεν. Προφανώς δεν υπάρχουν δουλειές για όλους μας (Έλληνες και ξένους). Προφανώς πολλοί από εμάς, πάλι Έλληνες και αλλοδαποί, θα φύγουν από την Ελλάδα σε αναζήτηση εργασίας. Όμως σε άλλες χώρες (Αφρική, Ασία) είναι ακόμα χειρότερα και δεν είναι εύκολο, για πολλούς λόγους, αν φτάσεις εδώ να επιστρέψεις ή να σε δεχθούν πίσω. Ούτε μάς το “επιτρέπουν”, αλλιώς θα το κάναμε τόσα χρόνια, να δίνουμε ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να φύγουν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες ...

Τέλος, ας θυμηθούμε ότι η απουσία σταθερής μεταναστευτικής πολιτικής, εδώ και 20 χρόνια, οδήγησε κατά καιρούς σε διαδικασίες νομιμοποίησης, που εξαρτήθηκε πάντα από ύπαρξη εργασίας και πληρωμής εισφορών. Με την παρούσα κρίση πόσοι μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής; Όλοι μας έχουμε σχετικά παραδείγματα στον περίγυρό μας. Εξάλλου όσοι αλλοδαποί δεν τα βγάζουν πέρα, μπορούν να φεύγουν μόνοι τους από την Ελλάδα..
Επομένως, ακόμα και αν αποφασισθεί να γίνουν “κέντρα” συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών, η υλοποίηση πρέπει να λάβει υπ’ όψιν συγκεκριμένα θέματα ( πότε ήρθαν, αν μπορούν να απελαθούν, πόσο θα χρειαστεί να παραμείνουν έγκλειστοι... ).


3. Θα αφήσουμε την Αθήνα ή τις άλλες μεγάλες πόλεις στο έλεος της παρανομίας; Προφανώς όχι ! Αλλά ας μη ρίχνουμε τις κρατικές αδυναμίες στο κεφάλι των πιο αδύναμων. Δεν είναι απαραίτητα παράνομοι μετανάστες όσοι αλλοδαποί διαπράττουν εγκληματικές πράξεις. Ούτε ευθύνονται μόνο αυτοί, για το φόβο των ηλικιωμένων να κυκλοφορήσουν στους δρόμους (με αποτέλεσμα φαινόμενα συνοδείας ηλικιωμένων γυναικών, αστικής προέλευσης, από ακροδεξιούς νέους, όταν πάνε στην Τράπεζα για να σηκώσουν χρήματα...). 

Ο έλεγχος εφαρμογής του νόμου, επομένως, και της ηρεμίας των πολιτών στην καθημερινότητά τους, είναι ευθύνη του κράτους.


4. Η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδας έχει προφανή λόγο να εκφέρει άποψη για το μεταναστευτικό ζήτημα. Κατ’ αρχάς, σε όλη την Ελλάδα στήριξε και στηρίζει σταθερά προσπάθειες αρωγής μεταναστών (αλλά και γενικότερα συμπολιτών μας σε ανάγκη). Επίσης, φροντίζει για την υλική και πνευματική ενσωμάτωσή τους στις τοπικές κοινωνίες όπου ζουν.
Ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα, και οι 3 εκκλησιαστικές διοικήσεις της, ρωμαιο- καθολική, ελληνόρρυθμη και αρμενική βρίσκονται στο Δήμο Αθήνας (στην οδό Πανεπιστημίου, στην οδό Αχαρνών και στο Νέο Κόσμο αντίστοιχα) και ζουν την καθημερινή υποβάθμιση των περιοχών. Όμως, θεωρούν ότι ευθύνεται κυρίως η οικονομική και ηθική κρίση της κοινωνίας και όχι μόνο η παρουσία μεταναστών...

Εξάλλου οι (πρώην ή ακόμα και τώρα) παράνομοι μετανάστες που είναι μέλη της (πολωνοί, φιλιππινέζοι, αφρικανοί, ιρακινοί, ουκρανοί, ρουμάνοι κ.α.) είναι στην πλειοψηφία τους φιλήσυχοι άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν τίμια, όπως και οι έλληνες μετανάστες σε άλλες χώρες.
Όμως, και οι μη χριστιανοί μετανάστες που έρχονται καθημερινά σε επαφή με καθολικούς θεσμούς και ενορίες (Κάριτας, Αδελφές Μητέρας Τερέζας, ενορία Αγίας Θηρεσίας) είναι συχνά παράνομοι από ανάγκη (ήρθαν στην Ελλάδα από εμπόλεμες ή φτωχές χώρες).
5. Μπορεί η Ελλάδα να περιθάλψει όλους τους αναγκεμένους του πλανήτη; Προφανώς όχι! Όμως, οι εκπρόσωποί της πολιτείας οφείλουν, σεβόμενοι ηθικούς και νομικούς κανόνες, να συμπεριφέρονται σε όσους βρέθηκαν παράνομα στην χώρα μας, και μέχρι αυτοί να επιστρέψουν στη δική τους, με σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους: είτε είναι σε κέντρα μεταναστών είτε στη φυλακή ...

Είναι απορίας άξιο (αλλά εύκολα ερμηνευόμενο λόγω εκλογών) κάποιοι να προβάλλουν τις χριστιανικές τους πεποιθήσεις αλλά να απαιτούν “εγκλεισμό” ή “ένα πιάτο φαγητό τη μέρα μόνο σε μετανάστες που θα το δουλεύουν“ για ανθρώπους που έκαναν το “έγκλημα” να είναι παράνομα σε άλλη χώρα: 
              
Πριν 2000 και πλέον χρόνια κάποιος, που συχνά επικαλούνται, είχε πει επαινετικές φράσεις για όσους περιθάλπουν φτωχούς και ασθενείς ή επισκέπτονται φυλακισμένους. Ούτε η εξουσία της εποχής εκτίμησε τα λόγια του... Και τον σταύρωσε.
Υστερόγραφο: Η δημιουργία κέντρων προσωρινής φιλοξενίας (ή κράτησης) παράνομων μεταναστών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πριν 16 χρόνια το κέντρο της Αθήνας είχε κατακλυσθεί από Κούρδους πρόσφυγες. Έμεναν σε άθλιες συνθήκες πίσω από το παλιό Δημαρχείο. Η τότε Διαπαραταξιακή Επιτροπή του Δήμου για Μετανάστες αποφάσισε να μεταφερθούν προσωρινά στις κατασκηνώσεις του Δήμου στον Άγιο Ανδρέα (Νέα Μάκρη). Συμφώνησαν και οι Κούρδοι. Παρ’ όλα τα προβλήματα διαμονής και ελέγχου 1500 περίπου άτομα φιλοξενήθηκαν για δίμηνο, καταγράφηκαν και κατέθεσαν αιτήσεις ασύλου. Ο σχεδιασμός απέτυχε γιατί τα έξοδα σίτισης ήταν τεράστια. Δύο μήνες μετά οι περισσότεροι είχαν φύγει αλλά ο αριθμός όσων φιλοξενούνταν αυξανόταν, έρχονταν άλλοι στις θέσεις τους. Η δε “ταρίφα” των δουλεμπόρων στα τουρκικά παράλια είχε διπλασιαστεί, όποιος περνούσε ερχόταν συστημένος στη Νέα Μάκρη... Ο δήμος εγκατέλειψε την προσπάθεια. Το κέντρο της Αθήνας ανακουφίσθηκε, οι Κούρδοι, σταδιακά άρχισαν να συγκεντρώνονται στην Πάτρα (ο υπογράφων συμμετείχε σε εκείνη την Επιτροπή ως εκπρόσωπος της Μαρίας Δαμανάκη, τότε υποψήφιας δημάρχου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ).
Επομένως αν δε λυθούν βασικά ζητήματα και δεν υπάρξει συγκεκριμένη προοπτική, ακόμα και 30 κλειστά ή ανοιχτά κέντρα μεταναστών να δημιουργηθούνσε όλη την Ελλάδα, ουσιαστική πρόοδος στο μεταναστευτικό δεν θα υπάρξει.
Ούτε θα μειωθεί η εγκληματικότητα φυσικά !
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
δικηγόρος
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη”
της Καθολικής Εκκλησίας
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΑΘΟΛΙΚΗ"
Τ.77 Απρίλιος 2012

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

«Κάτω στον Πειραιά στο μουράγιο, κάτι συμβαίνει μα τον Άγιο»


του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη
Καθημερινά διαπιστώνω την αξία της λαϊκής προγονικής σοφίας στις παροιμίες που μας πλουτίζουν με τα συμπεράσματα αιώνων για να φυλαγόμεθα από αλλοπαρμένα πρόσωπα τα οποία αντί να λογίζονται σοβαρά απαντούν «Κύματι θαλάσσης» κατά το «άνεμος τ' ανέμου του καπνού» ! Η μακρά διδακτική και συγγραφική μου πείρα με διδάξαν ότι μόνο «κακοί χρεωφειλέτες πετούν άχυρα» κατά προσώπων και θεσμών γιατί όταν: «ένας παλαβός πετάξει μιa πέτρα μέσα στο γιαλό χίλιοι γνωστικοί δεν αρκούν να την βρούν και να τη βγάλουν». Έτσι, η ξέφρενη προκλητικότητα αντιμετωπίζεται μόνον σκωπτικά και «εν παραβολαίς» με διηγήσεις γεγονότων που έζησα ως έφηβος στον Πειραιά και ίσως να τις θυμούνται και δυο τρείς φίλοι μου Πειραιώτες σημερινοί αρχιερείς.

1) Η γιαγιά μου ζούσε στην Καστέλα και πήγαινα τακτικά να τη βλέπω. Εξ άλλου αυτή με δίδαξε να αγαπώ και να σέβομαι την Εκκλησία. Πολλές φορές την συνόδευα στα μαγαζιά του κέντρου του Πειραιά. Η νησιώτικη ευλάβειά της με οδηγούσε να προσκυνήσω και στον πρόχειρο ναό που στήθηκε μέσα στην Αγία Τριάδα μετά τον καταστροφικό βομβαρδισμό του 1944. Έτσι, δυό-τρείς φορές παρακολούθησα ένα κωμικοτραγικό θέαμα. Στα σκαλιά της Αγίας Τριάδος ήταν ανεβασμένος ένας περίεργος τύπος. Φορούσε μαύρη ρεντιγκότα και φουλάρι και με ύφος θερμού ρήτορα ανέπτυσσε οργισμένος το πρόγραμμα των «Κυανοφρόνων» και κατακεραύνωνε τα κακώς κείμενα της δημόσιας ζωής.

Ερώτησα ποιός είναι και έμαθα! Ήταν ο σαλεμένος Αρμόνδος Δελαπατρίδης που περιφερόταν και στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών και καταφερόταν επί δικαίων και αδίκων που δεν τον ψήφιζαν. Το ακροατήριό του το αποτελούσαν περαστικοί ανακατεμένοι με την χάσκουσα αληταρία της παρακείμενης κρεαταγοράς του Πειραιά. Ο δυστυχής, νόμιζε πως οι συγκεντρωθέντες ήλθαν για να τον ακούσουν και παραληρούσε. Ύψωνε τη φωνή του στο κατακόρυφο και προκαλούσε την καζούρα του ακροατηρίου του που άρχιζε με μουγκρητά και κατέληγε στα σφυρίγματα. Τότε γούρλωνε τα μάτια του, έτριζε τα δόντια του και με ύφος έξαλλου «ιεροκήρυκα» πρότεινε τον δείκτη του χεριού του και «αναθεμάτιζε» παρόντες και απόντες. Τότε η «μαρίδα» τον γιουχάιζε και εκείνος υποσχόταν την πίσσα όλων των καζανιών της Κολάσεως! Και όσο ανερχόταν την κλίμακα των απειλών, τόσο αντιδρούσαν και τον αποτρέλαιναν σφοδρότερα οι παρόντες μέχρι που έφθανε η αστυνομία για να σταματήσει ο «ιεροκήρυκας» και να διαλυθεί η «ομήγυρης» !

Δίδαγμα: Αλλοίμονο σε εκείνον που έχασε το μέτρο κρίσεως και τη σεμνή και ισορροπημένη παρουσία. Οι απειλές των «αφορισμών» δεν συγκινούν πλέον κανένα ούτε και προστατεύουν! Έχουν αντίθετα αποτελέσματα στο λαό που διαπιστώνει την παρακμή της αυτοκεφαλίας. Απλά η κοινή γνώμη αξιολογεί τον κάθε πυρομανή αναλόγως και άλλοι μεν αηδιάζουν από την αμετροέπεια, άλλοι λοιδορούν την Ι. Σύνοδο που ανέχεται τους διάφορους «λοξίες» και οι πολλοί τους χαρακτηρίζουν αξιοδάκρυτους «τύπους» έχοντες χρεία περιθάλψεως.

2) Όταν πήγαινα στη γιαγιά μου συνήθιζα να διαβάζω στη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Πειραιά, που τότε στεγαζόταν στο Δημοτικό Θέατρο. Διερχόμενος την πλατεία του αντίκριζα συνήθως έναν άκακο σαλεμένο που λεγόταν Διπλαράκος και όλοι τον αποκαλούσαν «στρατηγό»!

Αυτός πήγαινε και ερχότανε εκεί με μια δήθεν «στραταρχική ράβδο» περιτυλιγμένη με αλυσίδα και διέταζε έντονα το φανταστικό του στράτευμα με παραγγέλματα! Η μανία του αποτυπωνόταν στο στήθος του. Ήταν καταστόλιστο από ψευτοπαράσημα αποδεικτικό της ψυχικής του καταστάσεως. Είχε καρφιτσώσει στο γιλέκο του αγκράφες από ζώνες, φανταχτερά κουμπιά και μερικά παλιά μετάλλια από τα παλιατζίδικα της πλατεία Ιπποδαμείας που του κρεμούσαν για να διασκεδάσουν φιλοπαίγμονες Πειραιώτες. Η λόξα του ήταν ανεξέλεγκτη γιατί φανταζόταν ότι είναι «στρατηγός» και ζούσε στον κόσμο του, αλλά δεν ενοχλούσε κανένα. Παρέμεινε όμως στη μνήμη μας ως ένας που έχασε το μέτρο των λογισμών του και που ήταν άξιος της συμπαθείας μας γι'αυτό : Αιωνία η μνήμη του.


Δίδαγμα: Η φαντασία ότι κάποιος έγινε «στρατηγός» δεν του εξασφαλίζει κύρος και εκτίμηση όταν δεν μπορεί να κυβερνήσει τον εαυτό του και τα νεύρα του. Πορεύεται στη ζωή του μέχρι τέλος ως κακομαθημένος πλούσιος νεανίας με τραγική μεγαλομανία και αμετροέπεια μόλις νιώσει «στρατηγός» και λοιδορεί προσβλητικά τους πάντες με αγένεια, απρέπεια, νοσηρή υψηγορία εκφραζόμενη με εξεζητημένο λεξιλόγιο, ενώ είναι γνωστή η τεθλασμένη γραμμή πλεύσεως. Οι συνειρμοί είναι των αναγνωστών μου.

3) Ένας παλαιός εξαίρετος και πραγματικά άγιος κληρικός, που υπηρέτησε ως θεολόγος στο Πειραιά, χωρίς ποτέ να γίνει θηρευτής της αρχιερωσύνης, δέχθηκε ενώ δίδασκε, ένα τηλεφώνημα της Συνόδου πώς εκλέχθηκε μητροπολίτης Κερκύρας! Αυτός ήταν ο Μεθόδιος Κοντοστάντος. Στα γηρατειά του ήταν υποχρεωμένος από την εθιμοτυπία στις επίσημες τελετές να φέρει τα παράσημά του. Κάποτε για να τον πειράξει ο Κίτρους Βαρνάβας άρχισε να τον ερωτά περί της ιστορίας κάθε διακρίσεως. Ο ανύποπτος γέροντας του εξιστορούσε τα καθέκαστα. Αυτό, ο Κίτρους Βαρνάβας, του το ζήτησε τουλάχιστον οκτώ φορές για να του πει στο τέλος, με σοβαροφάνεια, ότι κάποιο παράσημο του λείπει! Ο γέροντας στεναχωρήθηκε και τον ρώτησε ποιό είναι; Εκείνος χαμογελώντας του είπε περιπαικτικά: Σεβασμιώτατε «Δεν βλέπων να έχετε του Φίξ». Ο Γέροντας δεν κατάλαβε το πείραγμα. Πολύ απλά ο Βαρνάβας εννοούσε, ελαφρώς ειρωνικά, το καπάκι της φιάλης του ζύθου Φιξ που συνήθως φορούσαν σαν παράσημο στο πέτο τους τα παιδιά!

Γι' αυτό δεν υπάρχει δίδαγμα! Υπάρχει ερώτημα: Οι παρασημοφορηθέντες μετά τα Αναθέματα κληρικοί ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι δεν αναλογίστηκαν την ευθύνη αυτής της ύβρεως κατά του μέγιστου μέρους της θεολογικής οικογένειάς που διαφωνεί με τις εξαλλοσύνες των «ακριβολατρών»; Και ποια είναι η πραγματική αξία του παρασήμου που έλαβαν;

Αυτά δείχνουν τη βαθειά παρακμή της ελλαδικής αυτοκεφαλίας. Η εικόνα της είναι πως κατάντησε ένα ασύντακτο «σκορποχώρι» από την κατάχρηση της «ελευθερίας της γνώμης» από μερικούς αρχιερείς και από την ασκούμενη τρομοκρατία του αχαλίνωτου Νεοζηλωτισμού. Αυτά διχάζουν την εκκλησιαστική ζωή του Γένους, που βρίσκεται μάλιστα αντιμέτωπο με την σοβαρότερη κρίση μετά το 1922! Μήπως το Πατριαρχείο θα πρέπει να ξανασκεφθεί αρχικά την βεβιασμένη «Πράξη του 1928» και αργότερα την δωρεά του 1850; Αμήν, Γένοιτο !
_____________

Υ.Γ. Με την ευκαιρία τα περί του καρδιναλικού αξιώματος τα αντιπαρέρχομαι γιατί άκουσα κάτι για «καταθύμιο» ενός φιλόδοξου νεαρού! Τα δε περί «διγαμίας» είναι αστεία και επιστρέφονται αφού και οι μετατεθέντες σε δεύτερη Μητρόπολη αρχιερείς είναι δίγαμοι, κατά τον μακαρίτη το φίλο μου π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, και μάλιστα τιμώνται επ' εκκλησίες της κανονικής μνημονεύσεως, είτε είναι ζώντες, είτε κεκοιμημένοι!

Η πρόκληση είναι να καθυβρίζονται ως «αναθεματισμένοι» οι συνειδητοί θεολόγοι χωρίς την προστασία της Διοικούσης Εκκλησίας μας και οι «λοξίες» να αφρίζουν;


Αυτά γράφονται γιατί από τα συμβάντα συμπεραίνουμε πως «Κάτω στον Πειραιά στο μουράγιο, κάτι συμβαίνει μα τον Άγιο».-
Amen

Καρδινάλιος Christoph Schönborn "Η Ευρώπη οφείλει στους Έλληνες τις βάσεις του ευρωπαϊκού πνεύματος"

 
«Στους Έλληνες η Ευρώπη οφείλει τις βάσεις του Ευρωπαϊκού Πνεύματος και είναι «ντροπή» με ποιά επιφανειακότητα και επιπολαιότητα γίνεται τώρα λόγος για τους Έλληνες», επισήμανε ο αρχιεπίσκοπος Βιέννης, καρδινάλιος Κρίστοφ Σένμπορν, στη χθεσινοβραδινή ομιλία του στη μεγάλη εκδήλωση συμπαράστασης με τον ελληνικό λαό, με τίτλο «Είμαστε όλοι Έλληνες», που διοργάνωσε η Ελληνοορθόδοξη Μητρόπολη Αυστρίας στην ιστορική Συνοικία των Ελλήνων στο κέντρο της Βιέννης.

Για τους Χριστιανούς, οι Έλληνες υπήρξαν επιπλέον, οι πρώτοι στην Ευρώπη που αποδέχτηκαν το Χριστιανισμό, ενώ η Καινή Διαθήκη γράφηκε στην ελληνική γλώσσα, αλλά προπάντων ο όρος της αλληλεγγύης με ανθρώπους που περνούν δυσκολίες, προέρχεται από την ελληνική σοφία και το ευαγγέλιο, τόνισε ο καρδινάλιος, χαιρετίζοντας συγχρόνως ως απολύτως ορθό το σύνθημα της εκδήλωσης «Είμαστε όλοι Έλληνες».

Προσφωνώντας τους εκατοντάδες επισκέπτες της εκδήλωσης - ανάμεσά τους ιεράρχες των χριστιανικών Εκκλησιών, πολιτικοί και διπλωμάτες με επικεφαλής τους πρέσβεις της Ελλάδας και Κύπρου, Θεμιστοκλή Δημίδη και Κωνσταντίνο Παπαδήμα - ο Μητροπολίτης Αυστρίας-Εξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης Αρσένιος, παρέπεμψε στην ελληνική φιλοξενία που είναι πάντα πρόθυμη να μοιράσει και το ελάχιστο, όπως και στη μεγάλη καρδιά του ελληνικού λαού, τόσο στον πόνο όσο και στη χαρά του.

Πρόσθεσε δε, πως για το λόγο αυτό πληγώνουν ακόμη περισσότερο, από την έναρξη της κρίσης χρέους, η αρνητική συνθηματολογία και οι προκαταλήψεις στην πολιτική συζήτηση και στην ειδησεογραφία των Μέσων Ενημέρωσης, ενώ τόνισε, πως η Συνοικία των Ελλήνων στη Βιέννη αποτελεί παράδειγμα για την επιμέλεια και την εργατικότητα των προγόνων, οι οποίες παραμένουν ακέραιες μέχρι σήμερα και που μαζί με τη φιλοξενία, μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει επισκεπτόμενος την Ελλάδα.

Ο Μητροπολίτης Αρσένιος εξέφρασε τις ευχαριστίες της Μητρόπολης προς την Καθολική και την Ευαγγελική Εκκλησία και τις άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες στην Αυστρία, για την υποστήριξή τους, αλλά και προς τον ομοσπονδιακό πρόεδρο της Αυστρίας - που λόγω ταξιδιού του στο εξωτερικό δεν μπόρεσε να παραβρεθεί - για το χαιρετισμό και τις ευχές του για επιτυχία της εκδήλωσης.

Τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση προσφώνησε ο επίσκοπος της Αυστριακής Ευαγγελικής Εκκλησίας, Μίχαελ Μπιούνκερ, τονίζοντας πως οι άνθρωποι της Ευρώπης, πέραν κάθε κρίσης, ανήκουν στην ίδια κοινωνία, ενώ ο επικεφαλής της Σερβοορθόδοξης Εκκλησίας Αυστρίας, Λούκα Μίτροβιτς, επέδωσε ποσό 15.000 ευρώ, δωρεά των Σέρβων της Βιέννης, που, μαζί με τα έσοδα της χθεσινής εκδήλωσης, θα διατεθούν για το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδας.

Η εκδήλωση, η οποία, με συμμετοχή εκατοντάδων επισκεπτών, διάρκεσε μέχρι αργά το βράδυ της Κυριακής, πραγματοποιήθηκε στην Οδό Ελλήνων και στην πλατεία ανάμεσα στους δύο παραδοσιακούς ελληνορθόδοξους ναούς της Βιέννης, με ιστορία 200 ετών, τον καθεδρικό της Αγίας Τριάδας και το ναό του Αγίου Γεωργίου.
Στην περιοχή κυριαρχούσε ολόκληρη την ημέρα έντονο το ελληνικό χρώμα, με πλούσια ελληνική κουζίνα-προσφορά ελληνικών εστιατορίων της Βιέννης αλλά και πολλών Ελληνίδων της Ομογένειας, όπως επίσης ζωντανή ελληνική μουσική που παρουσίασαν σε ένα πολύωρο πρόγραμμα, τα μουσικά σχήματα της Βιέννης «Οι Έλληνες», «Μάριος και Τζούλη» και «Συμφωνία», όπως και το ελληνοαυστριακό συγκρότημα παραδοσιακών χορών «Η παρέα».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Capital

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

«Κοριοί» στην Τράπεζα του Βατικανού, «κοράκια» στην αυλή της Αγίας Εδρας

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 23 Μαΐου ο 46χρονος Πάολο Γκαμπριέλε αποχαιρέτισε τη σύζυγό του, πέρασε από τα υπνοδωμάτια των τριών παιδιών τους και έφυγε για να αρχίσει άλλη μια ημέρα στην υπηρεσία του ανθρώπου που οι ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν πως είναι ο βικάριος, ο τοποτηρητής του Χριστού επί της Γης. Λίγο αργότερα έφτανε στα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Πάπα, στον τρίτο και τελευταίο όροφο του Αποστολικού Ανακτόρου, χρησιμοποιώντας τον ανελκυστήρα που οδηγεί κατευθείαν εκεί. Είναι ένα από τα δέκα πρόσωπα που έχουν στην κατοχή τους το κλειδί αυτό. Εως το τέλος της ίδιας ημέρας, πολλοί τον χαρακτήριζαν προδότη και κάποιοι - ανάμεσά τους και ένας καρδινάλιος - τον συνέκριναν με τον πιο διαβόητο προδότη στην Ιστορία, τον Ιούδα Ισκαριώτη που παρέδωσε τον Χριστό στους Ρωμαίους.


Η Αστυνομία του Βατικανού είχε βρει στο σακίδιό του προσωπικά έγγραφα του Πάπα και πιστεύει πως αυτός τα διοχεύτευσε σε ιταλό δημοσιογράφο. Δέκα ημέρες μετά, το Βατικανό προσπαθεί να ελέγξει τις ζημιές. Περιγραφές για καρδιναλίους που εκτοξεύουν φοβερές κατηγορίες εναντίον αλλήλων κάνουν την Αγία Εδρα να μοιάζει με φωλιά οχιών, λέει ο ιστορικός του Βατικανού Βιτόριο Μεσόρι. Διαβάζοντας τον ιταλικό Τύπο μπορεί κανείς να φανταστεί οργισμένους αξιωματούχους με άμφια να υψώνουν τη γροθιά τους, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο ως τον «εγκέφαλο» πίσω από την κλοπή του μπάτλερ. Το Βατικανό όμως αρνείται τα πάντα και ασφαλώς ουδείς περιμένει ότι θα παραδεχθεί ποτέ εμπλοκή κάποιου καρδιναλίου στο VatiLeaks, το σκάνδαλο των διαρροών από το Βατικανό, ούτε ότι ενδεχομένως ο Πάπας γνώριζε τι συνέβαινε.

Ο εκπρόσωπος της Αγίας Εδρας πατήρ Φεντερίκο Λομπάρντι επιμένει πως δεν διεξάγεται έρευνα εις βάρος καρδιναλίων. Μόνο ο οικονόμος κατηγορείται, λέει, και μόνο αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με το δικαστήριο του Βατικανού. Εντούτοις οι βατικανολόγοι θα παρακολουθούν τις μεταθέσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων σε δύσκολες θέσεις, οι οποίες θα μπορούσε να θεωρηθούν πειθαρχικές κυρώσεις.

Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΠΑΟΛΕΤΟ.

Από την άλλη, οι άνθρωποι που τον ξέρουν λένε πως ο Γκαμπριέλε, τον οποίο φώναζαν Παολέτο, είναι θύμα της υπόθεσης. Είναι πεπεισμένοι, του Πάπα περιλαμβανομένου, πως είτε είναι εντελώς αθώος είτε χειραγωγήθηκε. Λένε πως είναι ευγενικός, διακριτικός και πολύ αφοσιωμένος. Το γεγονός ότι ανήκε στην πολύ στενή ομάδα που είναι γνωστή ως «η παπική οικογένεια» εξηγεί τη θλίψη και την πικρία στα λόγια του Πάπα όταν μίλησε για πρώτη φορά δημόσια για την κρίση, την περασμένη Τετάρτη, ακριβώς μία εβδομάδα μετά τη σύλληψη του οικονόμου του. Ενώ οι γραμματείς του και οι τέσσερις γυναίκες που τον βοηθούν στη διαχείριση του απλού νοικοκυριού του ζουν στην παπική κατοικία, ο Γκαμπριέλε έμενε με την οικογένειά του και έτσι θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με οποιονδήποτε μέσα ή έξω από το Βατικανό.

Οσοι όμως τον γνωρίζουν επιμένουν πως, αν είναι ένοχος για κάτι, η συμπεριφορά του δεν μπορεί παρά να υπαγορεύτηκε από την αγάπη του για την αλήθεια και από τη βαθιά αφοσίωσή του στην Εκκλησία και στον Πάπα. Προσθέτουν μάλιστα ότι ο δυστυχής Παολέτο είναι και λίγο αφελής και, ως εκ τούτου, αν τελικά αποδειχθεί πως έκλεψε πράγματι τα έγγραφα από τα ποντιφικικά διαμερίσματα, είναι αδύνατο να σχεδίασε και να εκτέλεσε μόνος του την κλοπή. Αν καταδικαστεί, αντιμετωπίζει ποινή κάθειρξης 30 ετών.
Αν ο Γκαμπριέλε θεωρείται ευρέως θύμα του σκανδάλου, ο ίδιος ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' είναι αναμφίβολα το δεύτερο θύμα του. Μπορεί κανείς να πει τα πάντα γι' αυτόν, για τον συντηρητισμό του ή για την ανικανότητά του να διαχειριστεί μια κουρία (η γραφειοκρατία του Βατικανού) που έχει γίνει ανεξέλεγκτη από τότε που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του καρδιναλίου Ταρτσίζιο Μπερτόνε. Ωστόσο, ουδείς έχει πει ποτέ ότι ενδέχεται να μηχανορραφεί για να διασφαλίσει την εξουσία του ή για να προωθήσει τους φίλους του. Ο Βενέδικτος μοιάζει ολοένα και περισσότερο ξένος σε αυτή τη φωλιά των οχιών που έχει γίνει η κουρία - ένας χώρος όπου όλοι βάλλουν εναντίον όλων και όπου ομάδες πίεσης έχουν σχηματιστεί και μηχανεύονται ήδη τη διαδοχή του, υπογραμμίζει το γαλλικό περιοδικό «Νουβέλ Ομπσερβατέρ».


Προετοιμάζεται έτσι μια διαδοχή του 85χρονου Βενέδικτου στην οποία θα πρωταγωνιστήσουν οι Ιταλοί, οι οποίοι αριθμούν τώρα 30 μεταξύ των 110 καρδιναλίων που θα κληθούν να εκλέξουν τον Πάπα. Υποψήφιός τους, σύμφωνα με την ίδια πηγή, θα είναι ο Αντζελο Σκόλα, αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου. «Είναι ιστορίες Ιταλών… Τίποτε περισσότερο», λένε πως απάντησε ο Ποντίφικας όταν του μίλησαν γι' αυτές τις «συνωμοσίες». Είναι όμως αρκετές για να χαλάσουν τα τελευταία χρόνια του γερμανού Πάπα.

Οι διαρροές εγγράφων αγγίζουν πλέον και το «δεξί χέρι» του Ποντίφικα


Το σκάνδαλο αγγίζει τον δεύτερο στην ιεραρχία του Βατικανού, τον καγκελάριο Ταρτσίζιο Μπερτόνε, υπουργό Εξωτερικών της Αγίας Εδρας και δεξί χέρι του Πάπα. Σύμφωνα με ιταλικά μέσα ενημέρωσης, το σκάνδαλο περικλείει μια σύγκρουση για την εξουσία ανάμεσα σε συμμάχους και εχθρούς του Μπερτόνε που φέρνει στον νου αναγεννησιακές μηχανορραφίες ή τα μυθιστορήματα του Νταν Μπράουν.


Η ανακοίνωση του Βατικανού για τη σύλληψη του οικονόμου ήρθε μια μέρα αφότου ο πρόεδρος της Τράπεζας του Βατικανού, ο Ιταλός Ετόρε Γκότι Τεντέσκι, παραιτήθηκε αφού καταψηφίστηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας, που αποτελείται από οικονομικούς εμπειρογνώμονες εκτός Βατικανού.


Η ξαφνική αποχώρησή του θεωρήθηκε επίσης πλήγμα για τον Μπερτόνε, ο οποίος ως υπουργός Εξωτερικών διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη μετακίνηση του Τεντέσκι από την ισπανική Banco Santander στην Τράπεζα του Βατικανού το 2009. Είχε προσληφθεί για να την εκσυγχρονίσει και να εμπεδώσει τη διαφάνεια στις λειτουργίες της ώστε να ανταποκρίνεται στις διεθνείς τραπεζικές προδιαγραφές. Η ανάγκη να υπάρξει διαφάνεια στην Τράπεζα του Βατικανού υπογραμμίστηκε το 2010, όταν ιταλοί εισαγγελείς κατέσχεσαν από τραπεζικό λογαριασμό της στη Ρώμη 23 εκατ. ευρώ επειδή υποψιάζονταν παραβιάσεις της νομοθεσίας περί ξεπλύματος χρημάτων.

Μεταξύ των λόγων για την αποπομπή του Γκότι Τεντέσκι, σύμφωνα με το Διοικητικό Συμβούλιο, ήταν η «ολοένα και πιο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του», αλλά και το γεγονός ότι «δεν παρέσχε καμιά επίσημη εξήγηση για τη διαρροή εγγράφων που ήταν γνωστό πως βρίσκονταν στην κατοχή του».



Ο άνθρωπος πίσω από το σκάνδαλο, ο ιταλός δημοσιογράφος Τζανλουίτζι Νούτσι, αρνείται τις κατηγορίες του Βατικανού ότι είναι ένας εγκληματίας και λέει πως το μόνο που έκανε ήταν το καθήκον του για να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Ο 42χρονος περιγράφει στο βιβλίο «Η Αυτής Αγιότητα: Τα μυστικά χαρτιά του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ'» - που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα και έχει σχεδόν εξαντληθεί στη Ρώμη - υποθέσεις διαφθοράς και συνωμοσίες μεταξύ καρδιναλίων που συγκρούονται για την εξουσία. Οι περιγραφές αυτές έχουν οδηγήσει σε ένα ανθρωποκυνηγητό για να βρεθούν οι πληροφοριοδότες του μέσα στην Αγία Εδρα και στη σύλληψη του οικονόμου του Πάπα. «Η δουλειά μου είναι να βρίσκω και να δημοσιεύω ειδήσεις, είναι το δεοντολογικό καθήκον μου. Αυτά τα έγγραφα αποκαλύπτουν τα μυστικά του Βατικανού και δεν υπάρχει τίποτε μέσα σε αυτά που να απειλεί την ασφάλεια αυτού του κράτους», δήλωσε ο Νούτσι σε συνέντευξη που έδωσε στο πρακτορείο Ρόιτερ.
Το βιβλίο περιέχει έναν θησαυρό ιδιωτικής αλληλογραφίας, στον οποίο περιλαμβάνονται έγγραφα με κατηγορίες για ρουσφέτια και διαφθορά σε συμβόλαια με ιταλικές εταιρείες για έργα υποδομής, για συνωμοσίες μεταξύ καρδιναλίων και συγκρούσεις για τη διαχείριση της Τράπεζας του Βατικανού, της IOR.

Ο Νούτσι περιγράφει μυστικές συναντήσεις με πηγές, οι οποίες μοιάζει να έχουν βγει από τις σελίδες ψυχροπολεμικού μυθιστορήματος κατασκοπείας. Λέει πως βασίστηκε σε συνομιλίες με περισσότερους από 10 πληροφοριοδότες μέσα από το Βατικανό, τους οποίους ο ιταλικός Τύπος αναφέρει υποτιμητικά ως «corvi», «κοράκια». «Δεν είναι κοράκια, είναι περιστέρια που θέλησαν να ρίξουν φως, να καθαρίσουν την ατμόσφαιρα», υποστηρίζει ο Νούτσι, ο οποίος αρνήθηκε να διευκρινίσει αν ο Γκαμπριέλε ή κάποιος καγκελάριος ήταν ανάμεσα στις πηγές του. «Είναι άνθρωποι που έδιναν τακτικά πληροφορίες σε εφημερίδες. Είναι σαφές πως συσσωρεύονταν πράγματα τα οποία δεν μπορούσαν να καταλάβουν ή να αντέξουν. Αν η εικόνα που προκύπτει για το Βατικανό είναι αρνητική δεν είναι δικό μου λάθος, είναι εξαιτίας αυτών που είναι γραμμένα στα έγγραφα».
ΤΑ ΝΕΑ