Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα δικαιώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα δικαιώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Τα νιάτα δεν ονειρεύονται πια



Εργάζομαι σημαίνει παράγω έργο, δημιουργώ. Τώρα πλέον το ονομάζουμε απασχόληση. Θα είναι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα να βγει από τη κρίση. Όταν είσαι νέος, κάνεις όνειρα ότι θα εργαστείς, θα αναγνωρίσουν τον κόπο σου και με τις αυξήσεις θα καταφέρεις να εκπληρώσεις σταδιακά τους στόχους σου. Τώρα που τα 740 ευρώ έγιναν 617, τί να κάνεις με αυτά τα λεφτά? Τί θα δημιουργήσεις με αυτά τα λεφτά? Με τί κέφια θα πας να εργαστείς όταν ξέρεις οτι πληρώνεσαι ως σκλάβος? Πώς θα πάει μπροστά η ελληνική οικονομία όταν δεν δίνεις έναυσμα στους νέους να δημιουργήσουν, αλλά τους λες ότι είναι υποχρέωση τους να δουλέψουν με πενταροδεκάρες και αν δεν γουστάρουν, τους δείχνεις την πόρτα?

Σε πολλά ιστολόγια προβληματισμένων νέων για το μέλλον τους, εμφανίζονται διάφοροι εργοδότες και τα τσιράκια τους, καμουφλαρισμένοι ως ηθικοί νομοδιδάσκαλοι που τους βάζουν δήθεν στην θέση τους, υποστηρίζοντας οτι οι ίδιοι οι νέοι φταίνε που κάθονται και πίνουν φραπέδες έξω και φεύγουν τα λεφτά!

Και καλά κάνουν και πίνουν τους φραπέδες τους έξω, καλά κάνουν και αγοράζουν τα επώνυμα ρούχα τους, καλά κάνουν και παίρνουν τα νέα κινητά τους. Και για αυτό το λόγο εργαζόμαστε, για να έχουμε την δυνατότητα να έχουμε πρόσβαση σε μικρές απολαύσεις. Δεν κατάλαβα δηλαδή, γιατί οι νέοι σε άλλες χώρες της ευρώπης έχουν κερδίζουν 60 και 70 χιλιάρικα το χρόνο με τις ίδιες δουλειές που εδώ με το ζόρι βγάζουν 10 χιλιάρικα?
Αναφέρω ένα απλό και τυχαίο παράδειγμα. Στην Ελβετία, στα σούπερ μάρκετ όλα τα προιόντα κοστίζουν ακριβώς όσο στα αντίστοιχα ελληνικά σούπερ μάρκετ, ίσως και λίγο φθηνότερα. Η εκεί επιχείρηση έχει ακριβώς το ίδιο περιθώριο κέρδους όσο και η αντίστοιχη ελληνική. Η Ελβετία αριθμεί σχεδόν 8 εκατομμύρια πληθυσμό. Η αγοραστική δύναμη για είδη πρώτης ανάγκης άρα είναι ίδια με την ελληνική.

Γιατί λοιπόν ο υπάλληλος που εργάζεται εκεί σε σούπερ μάρκετ παίρνει μισθό 2000 ευρώ το μήνα και ο υπάλληλος εδώ παίρνει μόλις 680? Μιλάμε για τον βασικό μισθό και στις δύο χώρες, για επιχειρήσεις που έχουν τις ίδιες τιμές και τα ίδια περιθώρια κέρδους.

Φανταστείτε, ή μάλλον δεν μπορείτε να φανταστείτε το μεγάλο φαγοπότι εις βάρος μας. Δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει οτι η Ελλάδα είναι γεμάτη με θησαυροφυλάκια του Σκρουτζ, όπου οι 1000-2000 έξυπνοι κολυμπάνε όλη μέρα και γελάνε εις βάρος μας με το πόσο ηλίθιοι είμαστε.
Από αυτό μόνο ας καταλάβουμε επιτέλους πόσο χοντρά μας δουλεύουν όλοι, οι εργοδότες μας, οι πολιτικοί μας, όλο το σύστημα.

Αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα, και θα τους ξαναψηφίσει... γιατί?