Τότε ακόμα (1980) δεν είχε μεν
αρχίσει η μαζική ίδρυση καθολικών ναών, όμως υπήρχε ήδη το προαίσθημα
της αρχής αυτής της διαδικασίας. Και η Σύνοδος ακύρωσε την απόφαση.
Δεν μας τα λέει καλά ο νυν Πατριάρχης Μόσχας και τότε Μητροπολίτης Σμολένσκ!
Αλλά τί να κάνουμε όταν έχουμε επιλεκτική μνήμη!
Ουδέποτε τις τελευταίες δεκαετίες η Καθολική Εκκλησία ίδρυσε ναούς σε Ρωσία/Ουκρανία για να προσηλυτίσει ορθόδοξους.
Το 1595 υπογράφηκε η Ένωση της Βρέστης σύμφωνα με την οποία μεγάλο μέρος των χριστιανών της Ανατολικής Ευρώπης επανενώθηκε με την Εκκλησία της Ρώμης διατηρώντας την Βυζαντινή Θεία Λατρεία. Η ένωση αυτή δεν έγινε δια πυρός και σιδήρου.
Το σχίσμα ανάμεσα στην Καθολική και Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ήταν όπως το εννοούμε σήμερα.
Το Σχίσμα ανάμεσα σε Ρώμη και Κωνσταντινούπολη έγινε το 1054. Το Σχίσμα ανάμεσα σε Ρώμη και Μόσχα έγινε το 1595. Αυτό σημαίνει οτι μέχρι τότε Ρώμη και Μόσχα βρισκόντουσαν σε εκκλησιαστική κοινωνία.
Το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας ήταν σε κοινωνία με την Ρώμη μέχρι το 1726. Τότε υπήρξε διχασμός στην τοπική Εκκλησία της Αντιοχείας σχετικά με την διαδοχή στον Πατριαρχικό Θρόνο και εξελέγησαν δύο Πατριάρχες. Ο Πάπας Ρώμης αναγνώρισε τον έναν και έτσι δημιουργήθηκε σχίσμα με 2 Πατριαρχεία. Αλλά και στη συνέχεια οι ελληνικές εκκλησίες στη Νότια Ιταλία βρίσκονταν σε κοινωνία και με τη Ρώμη και με την Κωνσταντινούπολη.
Το οριστικό σχίσμα επήλθε το 1870 όταν η Α' Οικουμενική Σύνοδος του Βατικανού ανακήρυξε το παπικό αλάθητο και το οτι εκτός Καθολικής Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία, γεγονός που προκάλεσε την αγανάκτηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών και όχι μόνο.
Για να επιστρέψω στον νυν Πατριάρχη Μόσχας, ξεχνάει να μας πει οτι το 1946 η Ελληνόρυθμη Καθολική Εκκλησία στην Ουκρανία ("ουνίτες") που αριθμούσε 4 εκατομμύρια πιστούς, αποσπάστηκε με τη βία από το κομμουνιστικό σταλινικό καθεστώς και η περιουσία της, ναοί, μοναστήρια που είτε προυπήρχαν του 1595 είτε χτίστηκαν αργότερα, αποδόθηκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Μόσχας. Οι επίσκοποι, οι ιερείς και φυσικά ο λαός που ήταν η απόλυτη πλειοψηφία αναγκάστηκαν με το ζόρι να απαρνηθούν την Καθολική Εκκλησία, όσοι παρέμειναν πιστοί στη Ρώμη τους περίμεναν η εξορία στη Σιβηρία, οι μυστηριώδεις εξαφανίσεις κλπ. Για το ευτυχές γεγονός μάλιστα δόθηκε και πάρτυ από την πλευρά Κομουνιστών και Ορθόδοξων.
Ο λόγος που αποσπάστηκε η Ελληνοκαθολική Εκκλησία ήταν απλός. Αφού η ηγεσία της βρισκόταν στο εξωτερικό, σε εχθρικό έδαφος, ήταν εκτός ελέγχου και αποτελούσε απειλή για το κομουνιστικό καθεστώς. Ενώ μια εκκλησία με έδρα δίπλα στην Κόκκινη Πλατεία έστω και σακατεμένη όπως την είχε καταντήσει το καθεστώς, ήταν εύκολα ελεγχόμενη. Μην ξεχνάμε οτι πολλοί "επίσκοποι" της Ρώσικης Εκκλησίας ήταν πράκτορες της KGB και κάρφωναν τους πιστούς που προσεύχονταν, γεγονός που αναγνώρισε η Ρωσική Εκκλησία και ζήτησε συγγνώμη. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον Πάπα Πίο Ιβ' το 1950 να αφορίσει όσους ήταν μέλη των κομουνιστικών κομμάτων.
Το 1989 όταν κατέρρευσε το κομουνιστικό καθεστώς, οι καθολικοί απλά πήραν πίσω τους ναούς και τις περιουσίες τους, και αυτό θεωρήθηκε προσηλυτισμός από την Ορθόδοξη Εκκλησία! Το να διεκδικεί εκκλησία τους πιστούς και την περιουσία άλλης εκκλησίας που της είχαν αποδοθεί αυθαίρετα από ένα άθεο καθεστώς, το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο.
Ας προσέχει λοιπόν ο κάθε Σμολένσκ και Μόσχας όταν μιλάει επειδή τα ιστορικά ντοκουμέντα και μαρτυρίες υπάρχουν στην διάθεση του καθενός.
Μόνο οι ίδιοι οι καθολικοί Ουκρανοί ξέρουν πόσο υπέφεραν και βασανίστηκαν από αυτή την ληστρική απόφαση.
Κατά τα άλλα συμφωνούμε απόλυτα οτι
«Ουσιαστικά και σε εμάς (όπως και στους Καθολικούς) υπάρχει η αμοιβαία
αναγνώριση των Μυστηρίων. Δεν έχουμε Μυστηριακή κοινωνία, όμως
αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια... Αν ένας καθολικός κληρικός προσέλθει στην
Ορθοδοξία εμείς τον δεχόμαστε ως κληρικό, δεν τον χειροτονούμε εκ νέου.
Και αυτό σημαίνει ότι de facto αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια της Καθολικής
Εκκλησίας».
αρχίσει η μαζική ίδρυση καθολικών ναών, όμως υπήρχε ήδη το προαίσθημα
της αρχής αυτής της διαδικασίας. Και η Σύνοδος ακύρωσε την απόφαση.
Δεν μας τα λέει καλά ο νυν Πατριάρχης Μόσχας και τότε Μητροπολίτης Σμολένσκ!
Αλλά τί να κάνουμε όταν έχουμε επιλεκτική μνήμη!
Ουδέποτε τις τελευταίες δεκαετίες η Καθολική Εκκλησία ίδρυσε ναούς σε Ρωσία/Ουκρανία για να προσηλυτίσει ορθόδοξους.
Το 1595 υπογράφηκε η Ένωση της Βρέστης σύμφωνα με την οποία μεγάλο μέρος των χριστιανών της Ανατολικής Ευρώπης επανενώθηκε με την Εκκλησία της Ρώμης διατηρώντας την Βυζαντινή Θεία Λατρεία. Η ένωση αυτή δεν έγινε δια πυρός και σιδήρου.
Το σχίσμα ανάμεσα στην Καθολική και Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ήταν όπως το εννοούμε σήμερα.
Το Σχίσμα ανάμεσα σε Ρώμη και Κωνσταντινούπολη έγινε το 1054. Το Σχίσμα ανάμεσα σε Ρώμη και Μόσχα έγινε το 1595. Αυτό σημαίνει οτι μέχρι τότε Ρώμη και Μόσχα βρισκόντουσαν σε εκκλησιαστική κοινωνία.
Το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας ήταν σε κοινωνία με την Ρώμη μέχρι το 1726. Τότε υπήρξε διχασμός στην τοπική Εκκλησία της Αντιοχείας σχετικά με την διαδοχή στον Πατριαρχικό Θρόνο και εξελέγησαν δύο Πατριάρχες. Ο Πάπας Ρώμης αναγνώρισε τον έναν και έτσι δημιουργήθηκε σχίσμα με 2 Πατριαρχεία. Αλλά και στη συνέχεια οι ελληνικές εκκλησίες στη Νότια Ιταλία βρίσκονταν σε κοινωνία και με τη Ρώμη και με την Κωνσταντινούπολη.
Το οριστικό σχίσμα επήλθε το 1870 όταν η Α' Οικουμενική Σύνοδος του Βατικανού ανακήρυξε το παπικό αλάθητο και το οτι εκτός Καθολικής Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία, γεγονός που προκάλεσε την αγανάκτηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών και όχι μόνο.
Για να επιστρέψω στον νυν Πατριάρχη Μόσχας, ξεχνάει να μας πει οτι το 1946 η Ελληνόρυθμη Καθολική Εκκλησία στην Ουκρανία ("ουνίτες") που αριθμούσε 4 εκατομμύρια πιστούς, αποσπάστηκε με τη βία από το κομμουνιστικό σταλινικό καθεστώς και η περιουσία της, ναοί, μοναστήρια που είτε προυπήρχαν του 1595 είτε χτίστηκαν αργότερα, αποδόθηκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Μόσχας. Οι επίσκοποι, οι ιερείς και φυσικά ο λαός που ήταν η απόλυτη πλειοψηφία αναγκάστηκαν με το ζόρι να απαρνηθούν την Καθολική Εκκλησία, όσοι παρέμειναν πιστοί στη Ρώμη τους περίμεναν η εξορία στη Σιβηρία, οι μυστηριώδεις εξαφανίσεις κλπ. Για το ευτυχές γεγονός μάλιστα δόθηκε και πάρτυ από την πλευρά Κομουνιστών και Ορθόδοξων.
Ο λόγος που αποσπάστηκε η Ελληνοκαθολική Εκκλησία ήταν απλός. Αφού η ηγεσία της βρισκόταν στο εξωτερικό, σε εχθρικό έδαφος, ήταν εκτός ελέγχου και αποτελούσε απειλή για το κομουνιστικό καθεστώς. Ενώ μια εκκλησία με έδρα δίπλα στην Κόκκινη Πλατεία έστω και σακατεμένη όπως την είχε καταντήσει το καθεστώς, ήταν εύκολα ελεγχόμενη. Μην ξεχνάμε οτι πολλοί "επίσκοποι" της Ρώσικης Εκκλησίας ήταν πράκτορες της KGB και κάρφωναν τους πιστούς που προσεύχονταν, γεγονός που αναγνώρισε η Ρωσική Εκκλησία και ζήτησε συγγνώμη. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον Πάπα Πίο Ιβ' το 1950 να αφορίσει όσους ήταν μέλη των κομουνιστικών κομμάτων.
Το 1989 όταν κατέρρευσε το κομουνιστικό καθεστώς, οι καθολικοί απλά πήραν πίσω τους ναούς και τις περιουσίες τους, και αυτό θεωρήθηκε προσηλυτισμός από την Ορθόδοξη Εκκλησία! Το να διεκδικεί εκκλησία τους πιστούς και την περιουσία άλλης εκκλησίας που της είχαν αποδοθεί αυθαίρετα από ένα άθεο καθεστώς, το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο.
Ας προσέχει λοιπόν ο κάθε Σμολένσκ και Μόσχας όταν μιλάει επειδή τα ιστορικά ντοκουμέντα και μαρτυρίες υπάρχουν στην διάθεση του καθενός.
Μόνο οι ίδιοι οι καθολικοί Ουκρανοί ξέρουν πόσο υπέφεραν και βασανίστηκαν από αυτή την ληστρική απόφαση.
Κατά τα άλλα συμφωνούμε απόλυτα οτι
«Ουσιαστικά και σε εμάς (όπως και στους Καθολικούς) υπάρχει η αμοιβαία
αναγνώριση των Μυστηρίων. Δεν έχουμε Μυστηριακή κοινωνία, όμως
αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια... Αν ένας καθολικός κληρικός προσέλθει στην
Ορθοδοξία εμείς τον δεχόμαστε ως κληρικό, δεν τον χειροτονούμε εκ νέου.
Και αυτό σημαίνει ότι de facto αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια της Καθολικής
Εκκλησίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου