Πάπας Ρώμης και Ελλάδα

Τι να περιμένεις τώρα να σου πουν οι ορθόδοξοι που έχουν βγάλει το εκκλησιαστικό λύκειο και δεν έχουν σπουδάσει σε Πανεπιστήμια Ιστορία και Θεολογία αλλά επιβάλλουν τις απόψεις τους μόνο και μόνο επειδή είναι ιεροκύρηκες και “ξέρουν”.

Πολύ περιληπτικά, η σχέση Πάπα Ρώμης και Ελλάδας είναι πολύ παλιά. Εξ αρχής όλη η Ελλάδα μέχρι την Θεσσαλονίκη, με εξαίρεση την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη ήταν υπό την δικαιοδοσία του Πάπα και όχι του Οικουμενικού Πατριάρχη. Οι έλληνες λοιπόν κατά την πρώτη βυζαντινή περίοδο τελούσαν στις εκκλησίες το Βυζαντινό τυπικό όπως είχε διαμορφωθεί μέχρι τότε αλλά είχαν ως Πατριάρχη τον Πάπα που λειτουργούσε με άλλο τυπικό, αυτό που κατά γενικές γραμμές ακολουθούμε εμείς οι καθολικοί σήμερα. Όσο και να εκπλαγούν κάποιοι, στην αρχαία Εκκλησία ο διαφορετικός τρόπος τέλεσης της Λειτουργίας και των Ακολουθιών δεν αποτελούσε διαφορά επειδή όλοι ομολογούσαν την ίδια πίστη.

Το 731 μ.Χ. την εποχή της εικονομαχίας ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Λέων Γ’ ο Ίσαυρος που καταπολεμούσε την προσκύνηση των εικόνων αφαίρεσε την Ελλάδα και την Κάτω Ιταλία από την δικαιοδοσία του Πάπα Γρηγορίου του Γ’ για να τον εκδικηθεί για την σύνοδο που είχε συγκαλέσει για να καταδικάσει την εικονομαχία. Τονίζω ότι ο Πάπας υποστήριζε την προσκύνηση των εικόνων κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα στην Καθολική και Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Αυτοκράτορας έδωσε στον Οικουμενικό Πατριάρχη την Ελλάδα, ο οποίος φυσικά το αποδέχτηκε και είπε και ευχαριστώ!
Το ειρωνικό στην υπόθεση είναι ότι στους έλληνες δεν άρεσε αυτή η αλλαγή και μάλιστα οργάνωσαν και επανάσταση κατά του Αυτοκράτορα και του Πατριάρχη η οποία πνίγηκε στο αίμα. Πόσο έχουν αλλάξει οι έλληνες από τότε!

Μέχρι σήμερα ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, ο Άνθιμος στις μέρες μας, είναι ο μόνος επίσκοπος στην Ελλάδα που υπογράφει με κόκκινο μελάνι επειδή ήταν ο Βικάριος του Πάπα. Ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας δεν έχει αυτό το “προνόμιο”.

Όσον αφορά το Φιλιόκβε η Καθολική Εκκλησία πιστεύει ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και από τον Υιό όχι από δύο αρχές όπως υποστηρίζει λανθασμένα ο Ιερόθεος Αργύρης, αλλά από μία αρχή, επειδή ο Πατέρας και ο Υιός είναι Ένα, δηλαδή έχουν την ίδια Φύση και ότι ανήκει στον Πατέρα ανήκει και στον Υιό. Στην αρχαία Εκκλησία είχε αποφασιστεί να μην προστεθεί ούτε μια λέξη στο Πιστεύω και να μείνει ως έχει. Για αυτό το λόγο ο Πάπας Λέων ο Γ’ αποδοκίμασε την προσθήκη και όχι επειδή ήταν “λανθασμένο”.

Τώρα για το Πρωτείο και το Αλάθητο που είναι πάνω από όλα διακονία αγάπης και αφοσίωσης προς όλη την Εκκλησία, αν βγάλουμε τις παρωπίδες και διαβάσουμε την Καινή Διαθήκη θα δούμε στα Ευαγγέλια όποτε ο Ιησούς ρωτάει τους μαθητές του κάτι, πάντα απαντάει ο Πέτρος στο όνομα όλων των Αποστόλων χωρίς να του πηγαίνει κόντρα κανένας. Στις Πράξεις των Αποστόλων, την ημέρα της Πεντηκοστής που ιδρύθηκε η Εκκλησία, ο Πέτρος παίρνει πρώτος τον λόγο μιλώντας για το “καταστατικό” Εκκλησίας. Οι 12 Απόστολοι πάντα αναφέρονται ως ο Πέτρος και οι συν αυτώ. Ο Πέτρος ήταν ο μόνος που είπε στον Ιησού ότι είναι ο Υιός του Θεού. Και ο Ιησούς του απάντησε ότι χάρη στην πίστη του πάνω σε αυτόν θα οικοδομήσει την εκκλησία Του, του έδωσε τα κλειδιά, τα οποία στον αρχαίο κόσμο αποτελούν τα σύμβολα της εξουσίας. Και παρόλο που σε μια στιγμή δειλίας ο Πέτρος τον απαρνήθηκε 3 φορές, ο Ιησούς τον συγχώρεσε και τον ρώτησε μάλιστα αν τον αγαπάει περισσότερο από ότι οι άλλοι απόστολοι. Αν διαβάσει κανείς τα Ευαγγέλια θα διαπιστώσει την μοναδική σχέση που είχαν ο Ιησούς και ο Πέτρος. Για την Αποστολική Σύνοδο, αν την διαβάσει κάποιος σωστά και αμερόληπτα και όχι με τις παρωπίδες του Ιερόθεου Αργύρη (Πράξεις 15,7-11) θα δει ότι τον λόγο τον λαμβάνει πρώτα ο Πέτρος, στη συνέχεια ο Ιάκωβος που βασίζεται σε όσα είπε πριν ο Πέτρος και στο τέλος οι Απόστολοι βγάζουν απόφαση!

Αλλά και στη συνέχεια, οι διάδοχοι των Αποστόλων που είναι οι Επίσκοποι, συνέχισαν την ίδια πρακτική. Στις 7 Οικουμενικές Συνόδους προεδρεύουν πάντα οι αντιπρόσωποι του Πάπα, και σε παρεμβάσεις του Πάπα οι βυζαντινοί επίσκοποι απαντούν ότι ο Πέτρος μιλάει με το στόμα του Πάπα. Μετά το σχίσμα του 1054 οι ορθόδοξοι δεν συγκάλεσαν ξανά Οικουμενική Σύνοδο επειδή δεν θα ήταν παρών ο διάδοχος του Πέτρου. Λάθος μέγα όσα μας γράφει ο Ιερόθεος Αργύρης.

Επειδή τελικά μόνο περιληπτικός δεν είμαι, όσον αφορά το Αλάθητο του Πάπα όταν μιλάει εξ καθέδρας για θέματα πίστης, αυτό προυπήρχε αλλά αποτέλεσε σημείο διαμάχης όταν ανακηρύχθηκε σε δόγμα το 1870 στην Α’ Σύνοδο του Βατικανού. Το 1995 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ στην εγκύκλιο Ut unum sint, παράγραφο 95, προσκάλεσε τους Ορθοδόξους να ψάξουν από κοινού τρόπους με τους οποίους το παπικό πρωτείο μπορεί να αποτελέσει διακονία αγάπης, αναγνωρισμένο από όλους. Κανένας δεν απάντησε επειδή δεν θα μπορούσαν πλέον να παίζουν με τις λέξεις. Αυτό ας μας προβληματίσει όλους.

Για την Ουνία, έχω ήδη ξαναγράψει αλλού ότι μετά το 1989 στην Ουκρανία τα 4 εκατομμύρια καθολικοί απλά ζήτησαν και ξαναπήραν πίσω τους Ναούς και τα Μοναστήρια που τους είχαν αφαιρεθεί το 1946 από το κομουνιστικό καθεστώς και αποδοθεί αυθαίρετα στους Ορθοδόξους, υποχρεώνοντας τους καθολικούς να γίνουν ορθόδοξοι με το ζόρι. Αλλά και εδώ ο ιεροκήρυκας έχει επιλεκτική μνήμη.

Τώρα για την αγαμία, ναι είναι εκκλησιαστικός νόμος, καθολικοί ιερωμένοι παντρεμένοι υπήρχαν μέχρι και πριν 450 χρόνια, και η Εκκλησία όποτε το κρίνει θα επαναφέρει τον αρχαίο θεσμό. Η Αγαμία όμως δεν αποτελεί διαφορά αλλά εναλλακτική μορφή αφιέρωσης στο Θεό. Άλλωστε και στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι Αρχιμανδρίτες και Μητροπολίτες δεν παντρεύονται.
Για τις λατρευτικές διαφορές πιστεύω πως κάλυψα το θέμα ικανοποιητικά στην αρχή της απάντησής μου.

Τέλος, για τα ψιλά, συγχωροχάρτια είχε και η Ορθόδοξη Εκκλησία, έχω φωτογραφίες τέτοιων χαρτιών, σε όποιον ενδιαφέρεται τις στέλνω. Και χαρτί να μην έπαιρνες, αν δεν πλήρωνες κανένας ορθόδοξος ιερέας δεν σου έδινε άφεση αμαρτιών , όπως συνέβαινε στον ελλαδικό χώρο μέχρι αρχές του 1800, τουλάχιστον. Όσον αφορά την Ιερά Εξέταση και οι ορθόδοξοι πετούσαν με άλλη τόση μεγάλη χαρά τους αιρετικούς στην πυρά. Στην καλύτερη περίπτωση τους έκοβαν χέρια, μύτες, γλώσσες. Άτιμη συνήθεια να κρύβεις τα δικά σου ελαττώματα και να τα τονίζεις στον αδελφό σου! Τα καράβια των σταυροφόρων δεν τα έστειλε στην Κωνσταντινούπολη ο Πάπας αλλά ο Δόγης της Βενετίας. Μάλιστα ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ’ καταδίκασε την λεηλασία της Κωνσταντινούπολης απαριθμώντας όλα τα άσχημα που συνέβησαν.

Για τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα το 1922 στον Κεμάλ Ατατούρκ, εδώ με πιάνει αδιάβαστο και δεν θέλω να δώσω απάντηση χωρίς να έχω πηγές. Θα το ψάξω όμως επειδή μου κίνησε την περιέργεια. Για τα τις κατηγορίες περί Γιουγκοσλαβίας τις θεωρώ γελοιότητες. Ήταν ο Πατριάρχης των Σέρβων Παύλος που καλούσε τους αβάπτιστους Σέρβους σε Ιερό Πόλεμο κατά των Κροατών, ως φερέφωνο της τότε κυβέρνησης του Βελιγραδίου να μην χάσει τα εδάφη. Η Κύπρος είναι εντελώς άσχετη με τον Πάπα.

Απάντησα με στοιχεία. Αν σας ενδιαφέρουν οι πηγές και τα άρθρα με τα οποία αντικρούω κάποια θέματα, ευχαρίστως να τα παραθέσω!