Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Πειραιώς Σεραφείμ: Η λειτουργία της Χρυσής Αυγής είναι απολύτως επικίνδυνη



Επικίνδυνη χαρακτηρίζει την λειτουργία του κόμματος "Χρυσή Αυγή", ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, σε ανακοίνωσή του στην οποία απαντά στους ισχυρισμούς του επικεφαλής του πολιτικού σχηματισμού, βουλευτή Νίκου Μιχαλολιάκου. "Η λειτουργία του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου που με το παγανιστικό εφαλτήριό του επιδίδεται στην λατρεία της δυνάμεως και όχι όπως η ελληνορθόδοξη ιδιοπροσωπεία μας επιτάσσει στην δύναμη της αγάπης είναι απολύτως επικίνδυνος όπως ακριβώς και η λειτουργία των εθνικομηδενιστικών και αθεϊστικών κινημάτων", τονίζει ο Μητροπολίτης Πειραιώς.
Ακολουθεί ανακοίνωση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ:
Επί των λεχθέντων από τον κ. Γεν. Γραμματέα του Κομματικού σχηματισμού «Λαϊκός Σύνδεσμος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» κ. Νικολ. Μιχαλολιάκο και των υπό μερίδος του Τύπου αναφερομένων ως δήθεν «σχέσεων στοργής» εκκλησιαστικών προσώπων μετά του συγκεκριμένου χώρου επάγομαι τα κάτωθι:
 1. Είναι αξιωματική μου θέση να ευχαριστώ τους ευφήμως ομιλούντας για το πρόσωπό μου και να συγχωρώ τους υβριστάς και λοιδώρους μου. Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση δεν μπορώ να αποδεχθώ καμμία ευμενή κρίσι από τον αναφερόμενο όχι βέβαια διότι μέχρι τελεσιδίκου καταδίκης του δεν έχει υπέρ αυτού το τεκμήριο της αθωότητος, όπως επιτάσσει ο νομικός μας πολιτισμός με δεδομένο ότι στο κράτος δικαίου μας καταδικαζόμεθα μόνο για τετελεσμένη απόπειρα ή συντελεσμένο έγκλημα και όχι ασφαλώς για τις όποιες πεποιθήσεις ή δοξασίες όσο παρανοϊκές η ασύμβατες με την λογική μας και το ήθος μας είναι, αλλά διότι όπως έχω αποδείξει πλέον ο συγκεκριμένος δημιούργησε ένα παγανιστικό μόρφωμα που το εξέλιξε αναμιγνύοντας τον ειδωλολατρικό αρχαιοελληνικό και τον ρουνικό παγανισμό του εθνικοσοσιαλισμού σε πολιτικό βραχίονα του νεοπαγανισμού στη χώρα μας με την παθογένεια του εθνικισμού.
 2. Η επανακυκλοφόρησις από τον κ. Ν. Μιχαλολιάκο το 2008 και τις εκδόσεις «Νέα Σπάρτη» της ποιητικής του συλλογής «Η εξομολόγηση ενός εθνικού» με σαφές παγανιστικό περιεχόμενο, η ομολογία του κομματικού σχηματισμού στην ιστοσελίδα του ότι η νεολαία του κόμματος τιμά τον «ανίκητο Θεό Ήλιο», η δημόσια κατάθεση του φερομένου ως συντρόφου της θυγατρός του κ. Μιχαλολιάκου Βουλευτού κ. Αρτέμη Μαθιόπουλου, ότι τιμά την αρχαία Ελληνική θρησκεία και το show της Χρυσής Αυγής στο Θέατρο «Χυτήριο» όπου για ψηφοθηρικούς λόγους φόρεσε το προσωπείο του δήθεν θιγομένου ορθοδόξου πιστού από το βορβορώδες χυδαιολόγημα του γνωστού ομοφυλόφιλου κ. Μακνάλυ για μία μόνο ημέρα και μετά εξηφανίσθησαν, αποδεικνύοντες πόσο πολύ πονούσαν για την απομείωση και τον ευτελισμό του Θείου Προσώπου και βέβαια η αναφορά του κ. Ν. Μιχαλολιάκου στον «πρωτομάστορα» του ερμητικού Τάγματος Χρυσή Αυγή του Ιρλανδού ποιητού Ουίλλιαμ Γιέιτς και η δήλωσή του για την αναγκαιότητα «εθνικής» εκκλησίας καθιστούν πασίδηλα τα παραπάνω.
Επομένως η λειτουργία του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου που με το παγανιστικό εφαλτήριό του επιδίδεται στην λατρεία της δυνάμεως και όχι όπως η ελληνορθόδοξη ιδιοπροσωπεία μας επιτάσσει στην δύναμη της αγάπης είναι απολύτως επικίνδυνος όπως ακριβώς και η λειτουργία των εθνικομηδενιστικών και αθεϊστικών κινημάτων.
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος: Η χριστιανική αγάπη δεν περιορίζεται σε δόγματα, χρώματα και κόμματα



Ο Ιησούς παρέδωσε στους μαθητές του μία σύντομη και περιεκτική διαθήκη. Ενώ ήταν ακόμη ταραγμένοι για τα γεγονότα, που θα έφερναν πιο κοντά τον αποχωρισμό τους από το Δάσκαλο και  Κύριό τους, ο Ιησούς τους προετοιμάζει για την αποστολή τους. Αυτή που θα είναι η συνέχεια της δικής του. «όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι΄εγώ εσάς» (Ιωάν. 20, 21).  Αυτήν τώρα  οι ίδιοι οι Απόστολοι οφείλουν να συνεχίσουν μέσα στους αιώνες με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και την συνοδοιπορία του Αναστημένου Χριστού, που όμως  δεν θα είναι πια και σωματικά μαζί τους.  Τους αποχαιρετά δίνοντάς τους μία νέα εντολή: «Σας δίνω μία νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο (Ιωαν. 13,34).

Είναι φυσικό να διερωτάται κανείς, τι το καινούριο περιέχει  αυτή η εντολή; Τι το νέο υπάρχει στο να μιλά κανείς για αγάπη; Όλος ο κόσμος  κινείται από αγάπη. «Κανείς δεν κάνει κάτι,  εάν δεν είναι ερωτευμένος», έλεγε ήδη στην εποχή του ο Άγιος Αυγουστίνος.

Ας δούμε όμως, σε πια στιγμή ο Κύριος δίνει αυτή την εντολή, διότι αυτό σίγουρα θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε, πως πράγματι η εντολή της αγάπης, που δίνει ο Ιησούς, είναι πάντα νέα.

Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη διαβάζουμε: «Όταν εκείνος (ο Ιούδας) έφυγε, λέει ο Ιησούς: «Ήρθε τώρα η ώρα να φανερωθεί η δόξα του Υιού του κι ο Θεός να δοξαστεί δι’  αυτού» (Ιωάν. 13, 31).Είναι η στιγμή που ο Ιούδας φεύγει  για να προδώσει: αρχίζει το Πάθος.  Ο Σταυρός είναι η «δόξα»  του Ιησού και του Πατέρα, διότι είναι το αποκορύφωμα της θεϊκής προσφοράς για μας. «ήρθε γεμάτος χάρη θεϊκή κι αλήθεια για μας»  (Ιωάννης 1,14) – είναι η αγάπη που προσφέρεται μέχρι το θάνατο του Σταυρού. Ο Σταυρός είναι η υπέρτατη φανέρωση  της καρδιάς του Θεού. Εκεί βρίσκεται  η πηγή της αληθινή αγάπης, είναι η ίδια η Αγάπη. «Ο Θεός είναι αγάπη»(Α΄Ιωαν. 4,16)

 Ο ευαγγελιστής αναφερόμενος στο λόγο του Ιησού, συνεχίζει: "Σ’ αυτό συνίσταται η αγάπη: όχι ότι εμείς αγαπήσαμε το Θεό αλλά ότι Εκείνος μας αγάπησε και  έστειλε τον Υιό Του, που θυσιάστηκε για να μας ελευθερώσει από τις αμαρτίες μας." (Α Ιωάννη 4,10).

Να λοιπόν ποια είναι η καινοτομία σ’ αυτή την εντολή:  «όπως με αγάπησε ο Πατέρας, έτσι σας αγάπησα κι εγώ» (Ιωαν. 15,9). Η σωστός τρόπος να αγαπά κανείς είναι ο τρόπος με τον οποίο μας αγαπά  ο Χριστός.
Ο Ιησούς έζησε αυτή την αγάπη μέχρι το τέλος, μας αγάπησε έτσι  όπως είμαστε, μας συγχώρησε την αμαρτία μας προσφέροντας τη ζωή του, για να ζήσουμε μαζί του.

Με το θάνατό του, μας κατέστησε υιοθετημένα παιδιά του Πατέρα του και μεταξύ μας αδέλφια. Τώρα πρέπει να παραμείνουμε παιδιά του Θεού και αδέλφια μεταξύ μας. Ο Κύριος μας υπέδειξε τον τρόπο για να ζούμε ενωμένοι μαζί του και με τον πλησίον μας, με όλους τους αδελφούς μας. Όμως δεν μας συμβούλεψε, ούτε μας παρακάλεσε, αλλά μας έδωσε μία  εντολή να αγαπιόμαστε: «Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο».

Δεν είναι λοιπόν ηρωισμός και κατόρθωμα η κάθε προσπάθεια αγάπης μεταξύ των χριστιανών, είναι καθήκον. Είναι απόδειξη πως παραμένουμε μαθητές του Ιησού. Όποιος δεν αγαπά δεν μπορεί να είναι μαθητής, εφόσον δεν μένει ενωμένος με το Θεό και με την ενσαρκωμένη Αγάπη που είναι Ο λόγος!  Ο Υιός ο Μονογενής του Θεού. Ας το προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό. Δεν βλέπω να έχει πολλές ερμηνείες αυτός ο λόγος.
Για να παραμένουμε σ’ αυτή την αγάπη, έχουμε ανάγκη από το Άγιο Πνεύμα που είναι το Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, η  τέλεια Αγάπη και Κοινωνία μεταξύ των Τριών Προσώπων, που εκπορεύεται από τον Πατέρα και πέμπεται από τον Υιό στους Αποστόλους και μαθητές του «όταν δε έλθη ο παράκλητος  ον εγώ πέμψω  υμιν, το Πνεύμα της αληθείας, ο παρά του Πατρός  εκπορεύεται» (Ιωαν. 15,25), για να εξασφαλίζει την ενότητα και την κοινωνία μεταξύ όλων εκείνων που πιστεύουν στον  Ένα και Τριαδικό Θεό.

 Η εντολή της αγάπης που δίνει ο Χριστός δεν είναι νέα  για το περιεχόμενο της, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να βιώνεται και για τις δυνατότητες που μας προσφέρει. Τώρα πράγματι μπορούμε, αν θέλουμε, να αγαπιόμαστε ως αδέλφια, διότι  Εκείνος πρώτος μας αγάπησε.

Ο Ιησούς μας ζητά και μας βοηθά να πάμε πιο πέρα: να αγαπούμε και εκείνους που δεν μας αγαπούν,  αυτούς που μας καταδιώκουν, που μας μισούν, να αγαπούμε ακόμη και τους εχθρούς μας. Να αγαπούμε δηλαδή  τον αδελφούς μας  γι’ αυτό που είναι και όχι για δικό μας όφελος.

Να λοιπόν γιατί είναι αδιανόητο στις παραμονές του 2014 να υπάρχουν χριστιανοί που όχι μόνο δεν αγαπούν όσους δεν ανήκουν στο δικό τους δόγμα, αλλά και ίσως τους μισούν, τους θεωρούν ανταγωνιστές, ίσως και εχθρούς. Αυτός όμως ο τρόπος συμπεριφοράς δεν έχει καμία σχέση με τη Διδασκαλία του Χριστού. Ο Χριστός δίδαξε να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας, πόσον μάλλον τους αδελφούς μας! Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε και το ζούμε, τόσο πιο εύκολα θα πείσουμε και σε όσους το κηρύττουμε!

Οι σημερινοί μαθητές του Ιησού, αλλά και όλων των εποχών, οφείλουν να αγαπούν κάθε άνθρωπο, όποια και αν είναι η κατάστασή του, όποιο κι είναι το πιστεύω του, όποια και αν είναι η πατρίδα του, διότι ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά είναι αντικείμενο της αγάπης του ίδιου του Θεού. Η αγάπη του Χριστού δεν περιορίζεται σε δόγματα, χρώματα και κόμμα, αλλά αγκαλιάζει κάθε άνθρωπο, διότι είναι εικόνα του Θεού. Αν αυτό δεν το καταλαβαίνουμε, αν αυτό δεν το προσπαθούμε και δεν το τηρούμε, τότε ότι κι αν κάνουμε, ματαιοπονούμε.

Τότε ακόμη και ο λατρευτικές μας πράξεις και οι ευλάβειές μας και η τιμή και οι πανηγύρεις μας προς τιμή των Αγίων δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιδερμικοί συναισθηματισμοί που απλώς παρουσιάζουν μία φαινομενική πίστη που όμως δεν αγγίζει τη ζωή μας.  Τότε η πίστη μας μοιάζει με ένα ειδικό ένδυμα που το φορούμε σε ώρες υπηρεσίας και το αποβάλλουμε σε όλες τις άλλες στιγμές της ζωής μας. Ο Κύριος όμως μας λέει: «από αυτό θα γνωρίσουν οι άλλοι ότι είστε μαθητές μου αν αγαπάτε ο ένας τον άλλο». (Ιωάν. 13, 35)

Ο κόσμος έχει ανάγκη από αυτή την αγάπη, την έχει ανάγκη η ίδια η Εκκλησία, την έχει ανάγκη η ίδια η κοινωνία. Ο Χριστιανός οφείλει να είναι ο ίδιος μέσα στην Εκκλησία Ναό και στην Εκκλησία Λαό.
Πρέπει όλοι οι Χριστιανοί να γίνουμε όργανα της αγάπης του Θεού, όχι με τα λόγια αλλά με την ίδια τη ζωή μας και αυτό είναι το δύσκολο. Αν το προσπαθήσουμε αυτό μόνοι μας, σίγουρα δεν θα τα καταφέρουμε και ίσως απογοητευτούμε , αν όμως το προσπαθήσουμε μαζί με το Χριστό και μαζί με όλους εκείνους που αληθινά πιστεύουν στο Χριστό, τότε  είναι βέβαιο πως θα τα καταφέρουμε. Όποιος δεν πείθεται  γι’ αυτό, ας το δοκιμάσει!
Νικόλαος Καθολικός Αρχιεπίσκοπος 

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Βίντεο με αξιολογήσεις Μιχαλολιάκου για ιεράρχες που ισχυρίζεται πως στηρίζουν τη ΧΑ

Βίντεο με αξιολογήσεις του Νίκου Μιχαλολιάκου για τους ιεράρχες που στηρίζουν, ακόμη και υλικά, τη Χρυσή Αυγή, περιλαμβάνεται στο υλικό που έχουν στα χέρια τους οι ανακρίτριες της υπόθεσης.

Ο Μιχαλολιάκος, που ακούγεται να δηλώνει ότι δεν πιστεύει σε εκλογές, «μην παριστάνω και τον δημοκράτη γιατί υποκριτής δεν είμαι», εμφανίζεται σε βίντεο να ενημερώνει για το ποιοι μητροπολίτες «αξίζουν» και στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή.

Κατά την αξιολόγηση του χρυσαυγίτη αρχηγού, όπως έχει αποτυπωθεί στο σχετικό βίντεο, που εξετάζουν οι δικαστικές λειτουργοί: 

«Έχουμε μητροπολίτες που αξίζουν. Ο Πειραιώς Σεραφείμ, που δεν καταλαβαίνει τίποτε. Ο Άνθιμος: Μεγάλος πολιτικάντης. Αυτός ο σκ...ρης αν δεν ήτανε, δεν θα ήταν αρχιεπίσκοπος ο Ιερώνυμος, θα ήταν ο Ευστάθιος που είναι καθαρός... Το έπαιξε δίπορτο ο Άνθιμος. Ο Σπάρτης: Είναι πολύ καλός, δέχτηκε τα παιδιά από την τοπική οργάνωση, έβαλε ένα ολόκληρο γηροκομείο και μας ψήφισε στις εκλογές ο Σπάρτης. Καλός, αλλά επίσης πολιτικάντης, παρά τα πύρινα λόγια του, είναι ο Καλαβρύτων... Αυτοί που είναι διαμάντια στην εκκλησία, τους έχω μετρήσει και ζυγίσει, να ξέρετε είναι: Ο Ανδρέας ο Κονίτσης, ο λεβέντης. Πλήρωνε και το γραφείο μας, όποτε είμαστε... Ο Πειραιώς Σεραφείμ και ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ο οποίος βοήθησε τώρα στις εκλογές με όλες του τις δυνάμεις και παρά λίγες χιλιάδες ψήφους, θα έβγαινε για πρώτη φορά στην ιστορία της Κύπρου εθνικιστής βουλευτής».

Σε άλλο βίντεο ο Μιχαλολιάκος εμφανίζεται αναφερόμενος «στους Εβραίους» να επισημαίνει «δεν τα βάζω με τους φτωχούς, με τον φτωχό Εβραίο... φροντίσανε άλλοι και τους καθαρίσανε και τελειώσαμε να πούμε... Από εδώ τουλάχιστον, από την Ελλάδα».

Πηγή









Ο ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΠΑΣΤΟΥΝΑΣ...


Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, λόγιος ιεράρχης, συγγραφεύς πολλών σημαντικών βιβλίων, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δόκιμος κήρυκας του θείου λόγου και ζηλωτής πυρίπνους, στο κήρυγμά του προς τους πιστούς της επαρχίας του (θα αναγνωσθεί επ' εκκλησίαις την προσεχή Κυριακή 15 Δεκεμβρίου), αποδεικνύει με αδιαμφισβήτητο τρόπο πόσο φρικτοί αιρετικοί είναι οι παπικοί. Και για να το αισθητοποιήσει στο ποίμνιό του, τούς παραλληλίζει με τους Χιλιαστές προτρέποντάς τους πατρικά:
Θά θυμᾶστε, ἀγαπητοί μου, ὅτι στά χωριά σας πού ἔρχομαι σᾶς λέγω γιά τούς Χιλιαστές, τούς ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅταν σᾶς ἐπισκέπτονται γιά νά σᾶς παραπλανήσουν, νά τούς λέτε πρῶτα ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε γιά Θεό τήν Ἁγία Τριάδα, τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Νά τούς λέτε ἔπειτα ὅτι ἐμεῖς προσκυνᾶμε τήν Παναγιά καί ὅτι ἐμεῖς κάνουμε τόν Σταυρό μας. Μάλιστα σᾶς λέγω νά παίρνετε καί μιά εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς καί νά λέτε στόν Χιλιαστή: «Προσκύνα ἐδῶ! Κάνε τόν Σταυρό σου»! Καί θά θυμᾶστε πού σᾶς λέγω ἔπειτα, ἄν αὐτός δέν προσκυνάει τήν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς καί ἄν δέν κάνει τόν Σταυρό του, νά παίρνετε τήν μπαστούνα πίσω ἀπό τήν πόρτα καί νά τόν κυνηγᾶτε, νά τόν «λακᾶτε» ἀπό τό χωριό σας. Νά μήν τόν χτυπήσετε ὅμως μέ τήν μπαστούνα, ἀλλά μόνο νά τόν φοβήσετε γιά νά φύγει. 
Το παραπάνω απόσπασμα είναι εξόχως αποκαλυπτικό των ...θεοειδών προθέσεων και συμβουλών του Σεβασμιωτάτου. Ένα του λείπει, ταπεινώς φρονούμε. Σε επόμενο Κυριακάτικο εγκύκλιο κήρυγμά του να προτρέψει τους πιστούς να ακολουθήσουν το παράδειγμα του προφήτου Ηλία: να σφάζουν τους αιρετικούς, όπως και εκείνος ο μακάριος κατέσφαξε τους ιερείς της αισχύνης. Νομίζω πως ειδικά οι άνθρωποι της υπαίθρου – και δη της επαρχίας του που ασχολείται με την κτηνοτροφία - διαθέτουν τα κατάλληλα χασαπομάχαιρα, ώστε να φέρουν το ποθούμενο αποτέλεσμα και να λάβουν τον μισθό εν τοις ουρανοίς. Γιατί ο απλός εκφοβισμός με την μπαστούνα που προτρέπει ο Σεβασμιώτατος να ακολουθήσουν ως τακτική οι πιστοί του, δεν έχει μεγάλο μισθό εν τοις ουρανοίς. Τουλάχιστον να κάνουν το ...καλό οι άνθρωποι και να λάβουν τον της δόξης στέφανον ακέραιο από τον Κύριο, που θα ευλογεί την εξολόθρευση των αιρετικών που μας μαγαρίζουν. Αμήν. 

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: «Αἰσθανόμεθα ἐντόνως τήν ἀδελφικήν ἀγάπην τοῦ Ἁγιωτάτου πεφιλημένου ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου»



Χαιρετισμός τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου πρός τήν Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας  τῆς Ρώμης ἐπί τῇ Θρονικῇ Ἑορτῇ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (30 Νοεμβρίου 2013)
Σεβασμιώτατε καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ Καρδινάλιε κύριε Kurt Koch, Πρόεδρε τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου ἐπί τῆς προωθήσεως τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν, καί λοιπά μέλη τῆς τιμίας Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, τιμιώτατοι ἐκπρόσωποι τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου,
Ἰδού ἐφέστηκε καί ἐφέτος ἡ μεγάλη ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἀδελφοῦ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, τήν ὁποίαν ἀπό δεκαετιῶν ἑορτάζομεν ἀπό κοινοῦ διά τῆς συμμετοχῆς προσφιλῶν ἐκπροσώπων ἐκ Ρώμης. Ἑορτάζοντες σήμερον τήν ἱεράν μνήμην τοῦ προστάτου ἡμῶν Ἁγίου, ἐκφράζομεν ἐν δοξολογίᾳ τοῦ Ὀνόματος τοῦ Κυρίου τήν χαράν ἡμῶν διότι διά τῶν εὐχῶν καί τῆς πρεσβείας αὐτοῦ ἠνδρώθη ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἐμεγαλύνθη, ἐδιώχθη καί ἐπέζησε, καί ὑπάρχει ζῶσα καί μαρτυροῦσα τῇ ἀληθείᾳ μέχρι σήμερον. Ἡ μικρά ζύμη τῶν ὀλίγων πρώτων πιστῶν διά τῆς ἀκτίστου ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐζύμωσε πλῆθος προσώπων καί λαῶν καί ἐκαλλιέργησεν εἰς βάθος καί πλάτος, εἰς βορρᾶν καί νότον, εἰς ἀνατολήν καί δύσιν, τό φύραμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μαρτυρίας, ἀληθείας καί παραδόσεως.

Ἐν τοιαύτῃ ἀτμοσφαίρᾳ χαρᾶς καί εὐγνωμοσύνης εὑρισκόμενοι, αἰσθανόμεθα ἐντόνως τήν ἀδελφικήν ἀγάπην τοῦ ἀποστολέως Ὑμῶν, Σεβασμιώτατε, Ἁγιωτάτου πεφιλημένου ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου, καί εὐχαριστοῦμεν ὑμῖν ὅλως ἰδιαιτέρως διότι προσήλθετε ἵνα συνεορτάσητε καί συγχαρῆτε μετά πάντων ἡμῶν.
Ἰδιαιτέρως, ἐκφράζομεν τήν χαράν καί εὐφροσύνην καί τήν ἐν ἐλπίσι χρησταῖς προσδοκίαν ἡμῶν καί τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὅτι ἡ ἐκλογή καί κατάστασις εἰς τόν Θρόνον τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Φραγκίσκου, εἰς διαδοχήν τοῦ πολιοῦ ἐν σοφίᾳ καί συνέσει μύστου τῆς θεολογίας καί τῶν γραμμάτων, Πάπα Βενεδίκτου τοῦ ΙϚ΄, θά ἀποτελέσῃ νέον  ἔναυσμα διά τήν ἀπό κοινοῦ πορείαν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν πρός τόν κόσμον, ἵνα ἀναλάβωμεν κοινωνικάς καί ἠθικάς πρωτοβουλίας, εἰς ἀνακούφισιν τοῦ πάσχοντος ὑπό παντοειδῶν κρίσεων ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἀνθρώπου. Τάς προσδοκίας καί τά αἰσθήματα ἡμῶν ταῦτα ἐξεφράσαμεν ἤδη πρός τήν Αὐτοῦ Ἁγιότητα κατά τήν ἡμέραν τῆς ἐνθρονίσεως Αὐτῆς, διαδηλώσαντες τήν προθυμίαν καί ἑτοιμότητα ἡμῶν εἰς συνεργασίαν εἰς πάντας τούς τομεῖς.
Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, διαδόχους τῶν ὁποίων κατέστησεν ἡμᾶς ἡ Χάρις τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ, ἀποτελεῖ, ἐξ ἑτέρου, πηγήν παραμυθίας ἐν ταῖς θλίψεσι καί ταῖς δοκιμασίαις τοῦ βίου, ἀλλά καί ἀφορμήν ἐντονωτέρας περισκέψεως καί ἐνδοσκοπήσεως, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς εὐκρινεστέρας ἀντιλήψεως καί ἐν πνευματικῇ νηφαλιότητι ἐκτιμήσεως τῶν περί τήν ποιμαντικήν, ἐκκλησιαστικήν καί ἐν γένει ὀφειλετικήν εὐθύνην ἐν τῷ συγχρόνῳ παγκοσμίῳ γίγνεσθαι τῆς Ἐκκλησίας πραγμάτων. 
Ἐνώπιον τῆς εὐθύνης ἡμῶν ταύτης, τά ἀδελφικά ἡμῶν αἰσθήματα διαποτίζει ποιά τις θλίψις, προερχομένη ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι δέν ἔχομεν κατορθώσει ἀκόμη νά ἐσθίωμεν ἐκ τοῦ ἑνός Ἄρτου καί νά πίνωμεν ἐκ τοῦ ἑνός Ἁγίου Ποτηρίου, ἵνα κατά τόν Ἀπόστολον ἕν σῶμα οἱ πολλοί ὦμεν. (πρβλ. Α΄ Κορ. ι΄, 17). Εἰλικρινῶς, βιοῦμεν ὀντολογικῶς καί ὑπαρξιακῶς ἐντόνως τήν λύπην τοῦ πνευματικοῦ τούτου χωρισμοῦ, ὡς τοῦ πλέον ἐπωδύνου παντός ἄλλου χωρισμοῦ.
Πρός ὑπέρβασιν τῶν ἐν προκειμένῳ δυσχερειῶν καί ἐπίτευξιν τῆς ποθητῆς ἑνότητος τῶν πάντων ἐν Χριστῷ, ἀφ᾿ ἑνός μέν προσευχόμεθα ἐκ βαθέων πρός τόν Θεόν, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ διεξάγομεν ἐν ἀμοιβαίᾳ εἰλικρινείᾳ διάλογον ἀγάπης καί ἀληθείας, ἤτοι τόν Θεολογικόν μεταξύ ἡμῶν Διάλογον. Θεωροῦμεν ἐξόχως σημαντικήν καί ἀποφασιστικήν διά πολλά, τήν ἀρχομένην νέαν διαλογικήν περίοδον, τήν ὁποίαν καλούμεθα νά ἀξιοποιήσωμεν ἀγαπητικῶς, καί «ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας διά Πνεύματος εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον» (Α΄ Πέτρ. α΄, 22). Διό καί κρίνομεν ὡς ἀπολύτως ἀναγκαίαν τήν ἀποφυγήν πάσης ἐνεργείας καί ἀποφάσεως, ἡ ὁποία θά ἠμποροῦσε νά ἐκληφθῇ ὡς πρόσκομμα κατά τούς ἐσχάτους τούτους καιρούς. Ἀντιθέτως, θεωροῦμεν σκόπιμον τήν ἐπιδίωξιν παραλλήλων δραστηριοτήτων ἐπί διαφόρων ἐπιπέδων, ὑποστηρικτικῶν τόσον τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου ὅσον καί τῆς εὐρυτέρας κοινωνικῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας.
Ἤδη ὁ Ἁγιώτατος ἀδελφός Πάπας Φραγκῖσκος καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης ἔχομεν ἀνταλλάξει ἐπί τῶν θεμάτων τούτων ἀπόψεις καί ἐκτιμήσεις κατά τήν συνάντησιν ἡμῶν ἐν Ρώμῃ καί ἤδη ὡς πρώτην κίνησιν ἐξόδου ἡμῶν πρός τόν κόσμον, πρός ἐπιμαρτύρησιν τῆς θελήσεως καί ἐντάσεως τῶν προσπαθειῶν πρός χριστιανικήν καί εἰρηναίαν καταλλαγήν, προγραμματίζομεν τήν συνάντησιν ἡμῶν εἰς Ἱεροσόλυμα, πρός διαδήλωσιν τῆς κοινῆς βουλήσεώς μας νά προχωρήσωμεν ἐπί τῆς χαραχθείσης γραμμῆς τῶν προκατόχων ἡμῶν, κατά τό ἐπί θύραις σωτήριον ἔτος, κατά τό ὁποῖον συμπληροῦται πεντηκονταετία ὅλη ἀπό τῆς εἰς τόν ἴδιον χῶρον, ὅπου ἐβάδισαν οἱ ἄχραντοι πόδες τοῦ Κυρίου, συναντήσεως τῶν δύο μεγάλων συγχρόνων ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καί τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ  Στ΄, οἱ ὁποῖοι ἔταμον νέας ἱστορικάς ὁδούς, ἵνα καί ἡμεῖς τιμήσωμεν τήν ἐπέτειον καί διαλεχθῶμεν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ, ἐπαφιέμενοι τά περαιτέρω εἰς τήν θέλησιν τοῦ Κυρίου.
Θά συναντηθῶμεν, πρός τούτοις, οἱ δύο ἐκκλησιαστικοί καί πνευματικοί ἡγέται, ἵνα ἀπευθύνωμεν ἔκκλησιν καί πρόσκλησιν πρός πάντας ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτως πίστεως καί ἀρετῆς, εἰς διάλογον, μέ ἀπώτερον τελικόν σκοπόν νά γνωρίσουν τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν καί νά γευθοῦν τῆς μεγάλης ἀπολαύσεως, τήν ὁποίαν συνεπάγεται ἡ γνωριμία αὐτῶν μετά τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο δύναται νά ἐπιτευχθῇ μόνον διά τῆς ἀντικαταστάσεως τῆς ἐντός τῶν καρδιῶν διαιρέσεως ἀπ᾿ ἀλλήλων, καί διά τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος ἡμῶν μετά πάντων, ἡ ὁποία εἶναι ἀληθῶς τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης καί τῆς χαρᾶς.
Ὡς χριστιανοί, πιστεύοντες εἰς τήν διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος μεριμνᾷ διά τήν κάλυψιν τῶν ἀναγκῶν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὁδηγούμεθα εἰς τό συμπέρασμα ὅτι ἡ σημερινή κρίσις, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀπομακρύνσεως τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τῆς εἰς τόν Θεόν πίστεως καί ἀπό τῆς τηρήσεως τῶν θείων ἐντολῶν. 
Ὅθεν, ὑπάρχει κατεπείγουσα ἀνάγκη ἐπιστρατεύσεως τῶν δυνάμεων ἡμῶν διά νά ἐπιστήσωμεν τήν προσοχήν τῶν κοινωνιῶν ἐπί τοῦ ὅτι διά νά ἀντιμετωπισθῇ ἡ κρίσις πρέπει ἀπαραιτήτως νά "ἠθικοποιηθοῦν" αἱ μεταξύ ἡμῶν σχέσεις, συμφώνως πρός τάς ἐπιταγάς τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Μία δέ τῶν βασικωτέρων εὐαγγελικῶν ἠθικῶν ἀρχῶν εἶναι ἡ ἀποφυγή τῆς πλεονεξίας «ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρία» (Κολ. γ΄, 6). Ἡ πλεονεξία, ἤτοι ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀποκτῆσαι καί ἔχειν περισσότερα τῶν ἤδη κατεχομένων, ὅταν μάλιστα ἐκδηλῶται ὡς ἀδίστακτος περιφρόνησις τῶν ἠθικῶν φραγμῶν, γίνεται ἡ αἰτία καί προκαλεῖ τάς κοινωνικάς κρίσεις, ὡς καί τήν σήμερον ἀντιμετωπιζομένην. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διά τῆς γνωστῆς παραβολῆς τοῦ πλουσίου, ὑπομιμνήσκει εἰς ὅλους τό ὑπό τοῦ ὑμνογράφου ποιητικῶς ἐκφραζόμενον «οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα, ἐπελθών γάρ ὁ θάνατος ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται». 
Πέραν, λοιπόν, τῆς καθαρῶς θεολογικῆς πλευρᾶς,  ὁ διάλογος καί αἱ ἐπικοινωνίαι εἶναι ἀπαραίτητοι διά τήν ἀνεύρεσιν καί καθιέρωσιν τῶν ἀποτελεσματικωτέρων κανόνων τῆς ὑγιοῦς καί ὠφελίμου δι᾿ ὅλους ζωῆς. Ἰδιαιτέρως, εὔκαιρον εἶναι νά ἐπισημανθῇ ὅτι διά τήν βελτίωσιν τῶν σχέσεων τῶν χριστιανῶν μεταξύ των, ἀνάγκη εἶναι νά διεξάγωνται διάλογοι. Διότι, κατά τήν διάρκειαν τῶν προηγηθέντων αἰώνων, φθόνῳ τοῦ διαβόλου οἱ χριστιανοί διεσπάσθημεν, καί τινες ἐξ αὐτῶν συνέπηξαν ὁμάδας τάς ὁποίας ἀπεκάλεσαν Ἐκκλησίας,  ἀνατρέποντες οὕτω τήν διακεκηρυγμένην διά τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως πίστιν ἡμῶν εἰς τήν μίαν ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Προσεπάθησαν νά διατηρήσουν τήν ἀνεξαρτησίαν τῆς ὁμάδος εἰς τήν ὁποίαν ἕκαστος ἀνῆκε διά ποικίλων ἐπιχειρημάτων. Συνεσωρεύθησαν οὕτω πλήθη ἐπιχειρημάτων, διά τῶν ὁποίων ἐπιχειρεῖται νά δικαιολογηθῇ ἡ διαιώνισις τῆς διαιρέσεως, παρά τήν ἐπιθυμίαν τοῦ Κυρίου «ἵνα ὦσιν ἕν» πάντες οἱ εἰς Αὐτόν πιστεύοντες. Κατά τό ἀπώτερον δέ παρελθόν αἱ συζητήσεις μεταξύ τῶν ἀντιπροσωπειῶν τῶν διαφόρων χριστιανικῶν ὁμάδων, αἱ ὁποῖαι ἐθεώρουν ἑαυτάς ὡς γνησίας Ἐκκλησίας κατεχούσας τήν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ, ἀπηρτίζοντο, δύναταί τις εἰπεῖν, ὑπό μονολόγων, διά τῶν ὁποίων ἑκάστη πλευρά ἐξέθετε τάς ἑαυτῆς θέσεις καί τήν ὑπέρ αὐτῶν ἐπιχειρηματολογίαν της. Σήμερον αἱ θέσεις ἑκάστης πλευρᾶς ἔχουν ἀποσαφηνισθῆ, ἀλλά αἱ περί τῆς ὀρθότητος αὐτῶν ἀπόψεις δέν συμπίπτουν, καί ἡ διαίρεσις, ὡς ἐκ τούτου, συνεχίζεται. Ἔχομεν ἑπομένως καθῆκον νά συνεχίσωμεν τόν διάλογον καί τήν εἰς βάθος ἔρευναν, μέχρις ὅτου διαπιστώσωμεν καί συμπέσωμεν ἐπί τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἀποστόλων, ὡς ἐβιώθη καί ἐμαρτυρήθη αὕτη ὑπό τῆς κοινῆς Πατερικῆς Θεολογίας τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας.
Ὁ διάλογος ἀπεδείχθη ὡς ὁ μόνος κατάλληλος καί ἀσφαλής τρόπος ἐπικοινωνίας. Τήν διαπίστωσιν ταύτην ὀφείλομεν ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης ὁ Πάπας καί ἡμεῖς ἵνα διακηρύξωμεν κατά τήν προγραμματιζομένην συνάντησιν ἡμῶν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί νά καλέσωμεν πάντας εἰς διάλογον, τόν ὁποῖον ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐχρησιμοποίησε καί χρησιμοποιεῖ διά νά μεταδώσῃ εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθειαν. 
Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Κurt Koch,
Ἡ προσπάθεια ἡμῶν διά τήν ἀνάπτυξιν τῶν διαλόγων εἶναι, ὡς γίνεται φανερόν ἐκ τῶν λεχθέντων, προσπάθεια κατατείνουσα ἐν τελευταίῳ σταδίῳ εἰς τήν γνωριμίαν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ προσώπου Αὐτοῦ. Διέρχεται ὅμως ἀπό τά προηγούμενα στάδια τῆς γνωριμίας καί τῆς ἀγάπης τῶν συνανθρώπων μας, τῆς ἀνευρέσεως κοινῶν σημείων ἐπαφῆς καί ἐπικοινωνίας μετ᾿ αὐτῶν, ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ Ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος τοῖς πᾶσι γέγονε τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώσῃ (πρβλ. Α΄ Κορ. θ΄, 22-23).
Οὕτω φρονοῦντες καί σκεπτόμενοι, ἔχομεν σύμβουλον ἡμῶν τόν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος, προτρεπόμενον ὅπως ἕως αἰῶνος μή ἀποκάμωμεν διαλεγόμενοι μετά τῶν καλοπίστως ζητούντων παρ᾿ ἡμῶν λόγον περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος (Λόγος ΚΣΤ΄, 2,11). Ὑπόδειγμα δέ ἡμῶν ἔχομεν τόν ἑορταζόμενον Ἅγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν, Πέτρον τόν Πρωτοκορυφαῖον καί πάντας τούς ἁγίους Ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι εὐτόλμως διελέχθησαν μέχρι μαρτυρίου τῆς ζωῆς αὐτῶν μετά τῶν εἰδωλολατρῶν καί μετά πάντων τῶν ἄλλα φρονούντων, καί ἐκάλεσαν αὐτούς εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί ἐν πολλοῖς τό ἐπέτυχον. 
Δηλοῦμεν ἅπαξ ἔτι καί κατά τήν ἐπίσημον ταύτην στιγμήν, ὅτι τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐπιθυμεῖ καί ἐπιδιώκει τόν διάλογον μετά πάντων, ὁμοδόξων καί ἑτεροδόξων χριστιανῶν, ὁμοπίστων καί ἀλλοπίστων συνανθρώπων, ἵνα κατ᾿ ἀρχήν γνωρισθῶμεν καί ἀναπτύξωμεν εἰρηνικάς σχέσεις, ὥστε νά κατορθωθῇ ἡ πολυπόθητος εἰρηνική συμβίωσις τῶν ἀνθρώπων. 
Ὡς πρός τόν Θεολογικόν Διάλογον μετά τῆς σεβασμίας καί προσφιλοῦς Ἐκκλησίας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης ἔχομεν τήν ἐπιθυμίαν καί προσπαθοῦμεν τό ἐφ᾿ ἡμῖν ἵνα συνεχισθῇ οὗτος, αἰρομένων τῶν τυχόν παρεμβαλλομένων ἑκατέρωθεν καί ὑπό ἄλλων κέντρων ἐμποδίων, διά παρεμβάσεως καί τοῦ ἄρτι ἀναδειχθέντος νέου Προκαθημένου αὐτῆς τιμίου καί ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ἀσφαλῶς ἐπιθυμοῦντος τήν καλλιέργειαν τῶν καλῶν σχέσεων ἡμῶν μετ᾿ ἀλλήλων καί τήν προώθησιν τῆς συνεργασίας καί ἐν καιρῷ τῆς ἑνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν. Ἀναμένομεν μετά χαρᾶς καί τιμῆς τήν ἐνταῦθα ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ, ὅταν τά καθήκοντα Αὐτοῦ ἐπιτρέψουν τοῦτο, εἴθε κατά τήν Θρονικήν ἡμῶν ἑορτήν τοῦ προσεχοῦς ἔτους.
Ἐκφράζομεν δέ καί πάλιν τήν χαράν ἡμῶν διά τό ὅτι ἡ πρό ἡμίσεος αἰῶνος γενομένη ἱστορική συνάντησις τῶν δύο προκατόχων ἀμφοτέρων ἡμῶν ἐπέφερε τήν ἀλλαγήν τοῦ κλίματος εἰς τάς μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν σχέσεις καί ἐπέτρεψε τήν ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης καί τήν ἔναρξιν καί πορείαν τοῦ μεταξύ αὐτῶν διαλόγου τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀληθείας, καί δηλοῦμεν τήν ἑτοιμότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὅπως ἀνανεώσωμεν τήν ἀποφασιστικότητα τοῦ χρέους καί τῆς εὐθύνης κατά τήν προγραμματιζομένην συνάντησιν ἡμῶν, ὥστε νά συνεχίσωμεν τήν πορείαν, «μαθητεύοντες πάντα τά ἔθνη καί διδάσκοντες αὐτά τηρεῖν» πάντα ὅσα ἐνετείλατο ὁ Κύριος.
Ἐπί τούτοις, εὐχαριστοῦμεν ἅπαξ ἔτι ὁλοκαρδίως τόν ἀδελφόν Πάπαν Ρώμης Φραγκίσκον διότι συμμετέχει διά τῆς τιμίας Ἀντιπροσωπείας Αὐτοῦ εἰς τήν χαράν τῆς Θρονικῆς ἡμῶν Ἑορτῆς, καί ἀπευθύνομεν Αὐτῷ καί ὑμῖν τόν ἀσπασμόν τῆς ἀγάπης, καί τήν πρόσκλησιν τῆς συνεργασίας, διά τήν ἔξοδον τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τά ἀδιέξοδα αὐτῆς, τῶν δέ χριστιανῶν καί ἀπό τόν κατατεμαχισμόν αὐτῶν εἰς ποικίλας ὁμάδας, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων (πρβλ. Ἰωάν. ιζ΄, 21-26). Ἀμήν.

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Time: Ο πάπας Φραγκίσκος πρόσωπο της χρονιάς



Ο πάπας Φραγκίσκος επελέγη  ως "πρόσωπο της χρονιάς" 2013 από το αμερικανικό περιοδικό "Time" επειδή άλλαξε "τον τόνο, την αντίληψη και την προσέγγιση" της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ανακοίνωσε η διευθύντρια του περιοδικού Νάνσι Γκιμπς στο τηλεοπτικό δίκτυο NBC.

"Επειδή έβγαλε την παποσύνη από το ανάκτορό της για να την φέρει στο δρόμο, επειδή έσπρωξε τη μεγαλύτερη Εκκλησία του κόσμου να αντιμετωπίσει τις πιο βαθιές ανάγκες της, και επειδή αποκατέστησε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στην κρίση και τη συμπόνοια, ο πάπας Φραγκίσκος είναι το πρόσωπο της χρονιάς 2013 του Time", ανακοίνωσε η Γκιμπς.

"Σπάνια ένας νέος πρωταγωνιστής της παγκόσμιας σκηνής προκαλεί τόσο γρήγορα τόση προσοχή, τόσο μεταξύ των νέων όσο και μεταξύ των πιο ηλικιωμένων, μεταξύ των πιστών και των σκεπτικιστών, όσο ο πάπας Φραγκίσκος", ο οποίος κατάγεται από την Αργεντινή και ανήλθε το Μάρτιο στο κορυφαίο αξίωμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

"Μέσα σε εννέα μήνες, κατάφερε να πάρει κεντρική θέση σε ουσιαστικές συζητήσεις της εποχής μας: για τον πλούτο και τη φτώχεια, την ισοδικία και τη δικαιοσύνη, τη διαφάνεια, τον εκσυγχρονισμό, την παγκοσμιοποίηση, το ρόλο της γυναίκας, τη φύση του γάμου, τους πειρασμούς της εξουσίας", απαρίθμησε η Γκιμπς.

Ο εκπρόσωπος του Βατικανού ιερέας Φεντερίκο Λομπάρντι δήλωσε πως ο ποντίφικας "δεν επιδιώκει τη φήμη", αλλά "είναι ασφαλώς ευτυχής", αν το βραβείο αυτό βοηθάει να διαδοθεί το μήνυμα του Θεού.

"Είναι μια θετική ένδειξη το γεγονός ότι ένα από τα πιο έγκυρα βραβεία των διεθνών μέσων ενημέρωσης δόθηκε σε κάποιον που ανακοινώνει στον κόσμο πνευματικές, θρησκευτικές και ηθικές αξίες και μιλάει με σθένος υπέρ της ειρήνης και της δικαιοσύνης", πρόσθεσε ο Λομπάρντι.

Στη δεύτερη θέση ήρθε ο πρώην σύμβουλος της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA) Έντουαρντ Σνόουντεν, ο οποίος προέβη σε αποκαλύψεις για τις πρακτικές παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών από τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να έχει σήμερα καταφύγει στη Ρωσία. Μεταξύ των φιναλίστ ήταν επίσης η ογδοντάχρονη ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γκέι Ίντιθ Ουίντσορ , ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ και ο αμερικανός γερουσιαστής του Τέξας Τομ Κρουζ.

Το 2012, το περιοδικό "Τάιμ" είχε επιλέξει ως πρόσωπο της χρονιάς τον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα που είχε επανεκλεγεί για μια δεύτερη θητεία στο Λευκό Οίκο.

Πάπας κατά της απληστίας, των εισοδηματικών ανισοτήτων & της παγκοσμιοποιημένης αδιαφορίας



Ο Πάπας Φραγκίσκος, στο πρώτο μήνυμά του για την Ημέρα της Ειρήνης βάσει του εορτολογίου της Καθολικής Εκκλησίας (1η Ιανουαρίου), επέκρινε τις υπέρογκες αμοιβές διευθυντικών στελεχών επιχειρήσεων και το εισοδηματικό χάσμα διεθνώς, που χαρακτήρισε συμπτώματα μιας οικονομίας βασισμένης στην απληστία και στην ανισότητα, καλώντας εκ νέου τα έθνη να μειώσουν τις ανισότητες, τα πρόσωπα να επιδείξουν περισσότερη «αδελφοσύνη» και τα κράτη «αλληλεγγύη» για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση.

Στο μήνυμά του, ο Πάπας Φραγκίσκος —το Πρόσωπο της Χρονιάς για το περιοδικό TIME— κάλεσε τους έχοντες να μοιράζονται τον πλούτο τους σε όλους πλήττονται από την ανέχεια και τις κυβερνήσεις να μειώσουν το χάσμα πλουσίων και φτωχών, καθώς όπως ανέφερε χαρακτηριστικά πάρα πολλοί άνθρωποι ζουν μόνο με «ψίχουλα».

«Οι σοβαρές οικονομικές κρίσεις της εποχής μας. . . έχουν ωθήσει τον άνθρωπο να αναζητεί ικανοποίηση, ευτυχία και ασφάλεια στην κατανάλωση και στα εισοδήματα πέραν πάσης σχέσης προς τις αρχές μιας οικονομίας η οποία λειτουργεί ορθά», ανέφερε. «Η αλληλουχία των οικονομικών κρίσεων θα έπρεπε να οδηγήσει σε έναν επίκαιρο αναστοχασμό των μοντέλων οικονομικής ανάπτυξης και σε μια αλλαγή των τρόπων ζωής», πρόσθεσε, καταδικάζοντας την «παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας».

Ο Φραγκίσκος έχει καλέσει και την ίδια την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία να είναι πιο δίκαιη, λιτή, να στέκεται λιγότερο στην δική της μεγαλοπρέπεια και να προσεγγίσει τους φτωχούς και τους αναξιοπαθούντες.

Το μήνυμα του Πάπα —ο οποίος κατάγεται από την Αργεντινή και κατά κόσμον ονομάζεται Χόρχε Μπεργκόλιο— θα σταλεί σε ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων, διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, αλλά και σε ΜΚΟ.

«Για να ηττηθεί η φτώχεια υπάρχει μια μέθοδος (. . :) να μοιραστούμε τον πλούτο μας, καταφέρνοντας να ζήσουμε σε πραγματική κοινωνία με τους συνανθρώπους μας».
Η πολιτική πρέπει «να χαρακτηρίζεται από διαφάνεια και αίσθημα ευθύνης, ώστε να ευνοηθεί η αδελφοσύνη και η κοινωνική ειρήνη».

Τα μπόνους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που λαμβάνουν ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων διαφόρων κλάδων έχει προκαλέσει οργή σε πολλούς σε όλο των κόσμο, καθώς η οικονομική κρίση βαθαίνει και το χάσμα υπερπλουσίων-φτωχών μεγεθύνεται ακόμα περισσότερο.
Ο Φραγκίσκος επισήμανε ότι σε πολλές περιοχές του πλανήτη καταγράφεται «σοβαρή αύξηση» των ανισοτήτων, ακόμη και ανθρώπων που ζουν πλάι-πλάι. Επέκρινε καυστικά το «μεγεθυνόμενο χάσμα εκείνων που έχουν περισσότερα» και εκείνων «που πρέπει να είναι ικανοποιημένοι με τα ψίχουλα» καλώντας τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν «αποτελεσματικές πολιτικές» για να εγγυηθούν ότι γίνονται σεβαστά θεμελιώδη, οικουμενικά δικαιώματα όπως η υγεία, η πρόσβαση σε κεφάλαια και σε τεχνολογία, σε εκπαιδευτικούς πόρους κ.ά.

Ο Πάπας Φραγκίσκος στάθηκε επίσης στις διάφορες μορφές διαφθοράς και την δράση του οργανωμένου εγκλήματος, οι οποίες ζημιώνουν όλο και περισσότερο το κοινωνικό σύνολο. «Προκαλούν τεράστια φθορά στην νομιμότητα και στην δικαιοσύνη και πλήττουν καίρια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», υπογράμμισε.

Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν —σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο της Ιταλίας— το πρόσωπο των συζητήσεων ή των αναφορών περίπου 1,2 δισεκ. χρηστών του ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης Facebook το 2013.

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Νέα επίθεση Γόρτυνος: τί κρύβεται πίσω από τον αντιαιρετικό αγώνα του

Το "΄Αντε να χαθείτε" του Γόρτυνος προς όποιον δεν συμμερίζεται την άποψή του.

Η αλληλογραφία μεταξύ Σεραφείμ Πειραιώς και Τήνου Νικολάου κρατάει πλέον δύο χρόνια με αφετηρία το μνημειώδες τριπλό ανάθεμα κατά του πάπα Βενέδικτου την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 2012. Μέχρι πρότινος κανένας άλλος μητροπολίτης δεν παρενέβη στο έργο του Σεραφείμ επειδή ως δεινός ρήτορας και δικηγόρος τα καταφέρνει περίφημα, δεν χρειάζεται βοήθεια.

Μέχρι που ξέσπασε το σκάνδαλο στη Μητρόπολη Γόρτυνος μετά από δημοσιοποίηση φωτογραφιών διακόνου με ξυρισμένο φρύδι, make up, γούνα και στρας. Ο Μητροπολίτης Ιερεμίας έσπευσε αμήχανα να αποποιήσει κάθε ευθύνη δικαιολογούμενος οτι ναι μεν ο διάκονος είναι δικός του, αλλά δεν τον χειροτόνησε ο ίδιος, τον δέχτηκε με συστάσεις ανθρώπων της εμπιστοσύνης του. Ωραίους ανθρώπους εμπιστεύεται, η κρίση του δεν είναι και το καλύτερο χάρισμα που έχει για να διοικεί την μητρόπολή του. Για να αποσιωπήσει κάπως το γεγονός και να στρέψει αλλού την προσοχή του σκανδαλισμένου ποιμνίου του, ξαφνικά θυμήθηκε τον αντιαιρετικό αγώνα του Σεραφείμ και εισέβαλε από το πουθενά στην "κόντρα" των δύο ιεραρχών. Πρακτικά δεν υπήρχε λόγος αφού στη Μητρόπολή του δεν υπάρχει καθολικός ναός ή ενορία. Θα φαινόταν πιο λογικό να σιγοντάρει τον Πειραιώς ο Μητροπολίτης Σύρου ή ακόμα και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Αναδημοσιεύουμε την νέα επιστολή του Ιερεμία προς τον Νικόλαο Τήνου, μόλις δύο μέρες μετά το αίτημα του τελευταίου να μην του απευθύνει ξανά το λόγο αν συνεχίζει να τον ονομάζει παπικό. Δεν ήθελε φαίνεται ο Ιερεμίας να καταλαγιάσει ο αντιαιρετικός του αγώνας ώστε να μην βρεθεί αντιμετώπος με τα ερωτήματα που του θέτουν το ποίμνιό του και τα ΜΜΕ για τις ευθύνες που έχει ο ίδιος για το ποιά άτομα επιτρέπει να κυκλοφορούν ανάμεσα στους ιερείς και τους διακόνους του. Προφανώς δεν θα μπορέσει να επικαλεστεί και τους αγίους που χρησιμοποιεί για να εμπεριστατώσει τον αντιαιρετικό του αγώνα πάνω στα άγρια και έρημα βουνά της Αρκαδίας.

Από την άλλη, η "συζήτηση" έχει ξεφύγει κατά πολύ, όπως και ο Ιερεμίας με τις δηλώσεις του έρχεται σε σύγκρουση όχι μόνο με την σύγχρονη γραμμή των Ορθοδόξων Εκκλησιών έναντι της πρεσβυτέρας Ρώμης αλλά και με τη γραμμή που κράτησαν τα τέσσερα Πατριαρχεία το 1848 στην απάντησή τους προς τον πάπα Πίο Θ' που τους καλούσε σε ενότητα.

Τα θεολογικά μαργαριτάρια του Γόρτυνος είναι βαριά, και βαρύτερα είναι ακόμα τα γεμάτα μίσος σχόλια των αναγνωστών του romfea.gr που δεν φανερώνουν τίποτα άλλο από μισαλλοδοξία, υπεροψία, ρατσισμό, ξενοφοβία, σχόλια ικανά να προκαλέσουν ακόμα και βίαιες επιθέσεις κατά της καθολικής παρουσίας στην Ελλάδα. Ο Γόρτυνος είναι αρκετά ευφυής για να το καταλάβει, αλλά δεν κάνει τίποτα για κοπάσει τον όχλο του. Τα σχόλια αυτά είναι και αντικρουόμενα μεταξύ τους και όχι πάντα "ορθόδοξα", όχι τόσο λόγο της αμάθειας των "υπερασπιστών" της Ορθοδοξίας, αλλά λόγω του χάους που επικρατεί στην Ορθοδοξία, θεολογικά και εκκλησιολογικά.  
Αν απαντήσει ο Τήνου, αυτή τη φορά θα πρέπει η απάντησή του να είναι εμπεριστατωμένη με παραπομπές στην Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας, με τρόπο φυσικά που να μην ανάψει τα αίματα άλλων μητροπολιτών. Είναι ένα πολύ επικίνδυνο επιχείρημα, πράγμα που σίγουρα γνώριζε ο Τήνου Νικόλαος όταν αποφάσισε να απευθυνθεί στον Σεραφείμ Πειραιώς.

Τρίτη επιστολή προς τον Καθολικό Αρχιεπίσκοπο Νικόλαο, απέστειλε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίας.
Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr, δημοσιεύει παράκατω την σχετική επιστολή:
Ἐντιμότατε κ. Νικόλαε,
Καθολικέ Ἀρχιεπίσκοπε Νάξου, Τήνου, Ἄνδρου καί Μυκόνου
Χαίρετε καί ὑγιαίνετε!
1. Ἔλαβα χθές τήν σύντομη ἐπιστολή Σας, στήν ὁποία φαίνεσθε δυσαρεστημένος διότι ὀνομάζω Σᾶς καί τούς ὁμοφρόνους Σας «Παπικούς» καί ὄχι «Καθολικούς» καί γι᾽ αὐτό γράφετε ὅτι διακόπτετε τόν μεταξύ μας διάλογο. Στήν παροῦσα μου πρός Σᾶς ἐπιστολή, τήν τελευταία κατά τήν προτίμησή Σας, θά ἤθελα νά ἐξηγηθῶ καί νά ἀπολογηθῶ γι᾽ αὐτό γιά τό ὁποῖο δυσαρεστηθήκατε· τό διατί δηλαδή δέν προσφωνῶ Σᾶς καί τούς ὁμοφρόνους Σας «Καθολικούς», ὅπως θέλετε.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ναί, ὅπως δέν δέχομαι ὅτι ἀποτελεῖτε Ἐκκλησία, ἔτσι δέν δέχομαι ὅτι πρέπει νά λέγεσθε «Καθολικοί». Ὅμως στήν πρώτη μου ἐπιστολή πρός Σᾶς χρησιμοποιοῦσα τήν προσφώνηση «Καθολικός» καί «Καθολικοί» γιά τούς ὁμοφρόνους Σας, γιατί χρησιμοποιεῖται γενικά ἡ ἔκφραση αὐτή περί τῶν Παπικῶν, κακῶς ὅμως καί ἀθεολογήτως! Ἀλλά προχθές τήν ἑσπέρα, ὅταν ἔγραφα τήν δευτέρα μου ἐπιστολή πρός Σᾶς, ἡ ὁποία ἤδη ἔχει ἀναρτηθεῖ καί στό διαδίκτυο, δέχτηκα ἕνα τηλεφώνημα ἀπό ἕνα πολυσέβαστό μου Ἀρχιερέα, καλό θεολόγο. Αὐτός με συνεχάρη γιά τήν ἐπιστολή μου πρός Σᾶς, «ἀλλά κάνεις ἕνα λάθος», μοῦ εἶπε.
Τό λάθος, Ἐντιμότατε κ. Νικόλαε, τό ὁποῖο μοῦ ἐπισήμανε ὁ καλός αὐτός θεολόγος Ἀρχιερεύς, εἶναι ὅτι στήν ἐπιστολή μου πρός Σᾶς ὀνομάζω τούς Παπικούς «Καθολικούς», ἐνῶ «ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε Καθολικοί καί ὄχι αὐτοί», μοῦ εἶπε ὁ Ἀρχιερεύς. Εὐχαρίστησα τόν Σεβασμιώτατο γιά τήν παρατήρησή του καί ἀμέσως στήν δεύτερή μου πρός Σᾶς ἐπιστολή, πού ἔγραφα καί σχεδόν τελείωνα, ἄρχισα μέ χαρά νά διορθώνω τίς προσφωνήσεις «Καθολικός» καί «Καθολικοί».
Εἶπα «μέ χαρά», διότι μέ ἐξέφραζε ἀπόλυτα ἡ παρατήρηση τοῦ Σεβασμιωτάτου. Θέλω δέ νά προσθέσω ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος αὐτός δέν εἶναι ἐκ τῶν φημιζομένων ἀντιπαπικῶν Ἀρχιερέων καί οὔτε ἔχει ἐκφρασθεῖ ποτέ ἐπίσημα κατά τῶν Παπικῶν. Ἀπό τήν ἀναφορά αὐτή, Ἐντιμότατε κ. Νικόλαε, ἄς ἐννοήσετε ὅτι δέν πρόκειται γιά «μειονότητα» ἀντιπαπικῶν Ἀρχιερέων, ὡς γράφετε, ὅπως καί δέν πρόκειται γιά «μειονότητα» Ἱερέων καί λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι χαρακτηρίζουν ὡς αἱρετικούς τούς Παπικούς. Εἶναι πλῆθος κλήρου καί λαοῦ, εἶναι κύμα θαλάσσης παφλάζον, εἶναι «κέρας χριστιανῶν ὀρθοδόξων»!
2. Στήν παροῦσα μου αὐτή ἐπιστολή θέλω, ἀπολογούμενος, νά Σᾶς ἀποδείξω γιατί δέν θέλουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι νά Σᾶς προσφωνοῦμε «Καθολικούς» καί θά ὑποστηρίξω, ἀντίθετα, ὅτι Καθολικοί εἴμαστε ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, γι᾽ αὐτό καί τήν Ἐκκλησία μας τήν ὀνομάζουμε «Καθολικήν Ἐκκλησίαν» («Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν», ὁμολογοῦμε μέ τό «Πιστεύω» μας).
«Καθολικός», Ἐντιμότατε, λέγεται ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέχεται ΟΛΗ, ΚΑΘ-ΟΛΗ τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ὅποιος δέν τήν δέχεται ὅλη, ἀλλά, τονίζει καί ὑπερτονίζει μιά ἀλήθεια τῆς πίστης σέ βάρος τῆς ἄλλης ἀλήθειας, δηλαδή ὅποιος καί ὅποιοι δέν δέχονται τήν ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ τῆς πίστεως, ἀλλά ἐκλέγουν μέρη μόνον ἀπό αὐτήν, αὐτοί λέγονται «αἱρετικοί». Καλοῦνται ἔτσι ἀπό τό ρῆμα «αἱρέομαι-αἱροῦμαι», τό ὁποῖο σημαίνει «ἐκλέγω», «προτιμῶ». Ὅσοι λοιπόν δέν δέχονται τήν «ἑνότητα τῆς πίστεως», ἀλλά ἐκλέγουν («αἱροῦνται») τμήματα μόνο ἀπό αὐτήν, αὐτοί λέγονται «αἱρετικοί».
Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, κ. Νικόλαε, πιστεύουμε ὅλη τήν διδασκαλία, τήν ὁποία παρέδωσε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους καί οἱ Ἀπόστολοι στούς διαδόχους τους, χωρίς νά τήν παραλλάξουμε οὔτε στό παραμικρό, γι᾽ αὐτό καί εἴμαστε Καθολικοί.
Σεῖς οἱ Παπικοί μπορεῖτε νά καυχηθεῖτε τήν καύχηση τῶν Ὀρθοδόξων ὅτι δέν παραλλάξατε τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων; Δέν τό μπορείτε! Γιά νά μήν ἐπεκταθῶ στίς πολλές παραποιήσεις καί διαφοροποιήσεις πού κάνατε, ἀναφέρομαι σέ ἕνα μόνο: Τί σᾶς λέει τό Filioque; Μέ τό Filioque σας δώσατε ἄλλη Ἁγία Τριάδα, ἄλλο τριαδικό δόγμα, διαφορετικό ἀπό αὐτό πού διετύπωσαν οἱ Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Πραγματικά, ἡ διδασκαλία τῶν Παπικῶν περί τοῦ Filioque ἀποτελεῖ ὀδυνηρή κατάλυση τοῦ δόγματος τῆς Ἐκκλησίας περί τῆς Ἁγίας Τριάδος. Γι᾽ αὐτόν τόν λόγο, καί μόνο γιά τό Filioque, οἱ Παπικοί εἶστε μεγάλοι αἱρετικοί, ὅπως οἱ παλαιοί Πνευματομάχοι, καί θά Σᾶς τό ἐξηγήσω γιατί: Κατά τήν θεολογία τοῦ Τριαδικοῦ δόγματος δύο εἶναι τά βασικά καί τά κύρια· α) Ἡ ἑνότητα τῆς θείας Οὐσίας καί β) τά τρία θεῖα Πρόσωπα (ἡ τριαδικότητα τῶν Προσώπων ἤ Ὑποστάσεων).
Αὐτοῦ τοῦ δευτέρου, τῆς τριαδικότητας δηλαδή τῶν τριῶν Προσώπων, τό κύριο περιεχόμενο εἶναι ὁ τρόπος τῆς ὑπάρξεως τῶν θείων Προσώπων («ὑποστατικά τῶν Προσώπων ἰδιώματα»). Οἱ Πνευματομάχοι παλαιά ἔπληξαν τό πρῶτο σκέλος τοῦ Τριαδικοῦ δόγματος, δηλαδή τήν θεία Οὐσία.
Γι᾽ αὐτό καί καταδικάστηκαν ὡς αἱρετικοί ἀπό τήν Β´ Οἰκουμενική Σύνοδο. Σεῖς οἱ Παπικοί, μέ τό Filioque, πλήξατε τό δεύτερο σκέλος τοῦ Τριαδικοῦ δόγματος, τόν τρόπο τῆς ἀϊδίου ὑπάρξεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιατί εἴπατε καί λέτε ἀμετανόητα μέχρι τώρα ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ (Filioque).
Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν: Κατά ποιά λογική οἱ παλαιοί Πνευματομάχοι, οἱ ὁποῖοι κακοποίησαν τό πρῶτο σκέλος τοῦ Τριαδικοῦ δόγματος, τήν θεία Οὐσία, εἶναι αἱρετικοί καί ἄξιοι ἀφορισμοῦ, καί σεῖς οἱ Παπικοί, πού κακοποιήσατε τό δεύτερο σκέλος τοῦ Τριαδικοῦ δόγματος, δηλαδή τά ὑποστατικά ἰδιώματα τῶν θείων Προσώπων, μέ ποιά λογική, λέγω, σεῖς δέν εἶστε αἱρετικοί καί δέν εἶστε ἄξιοι ἀφορισμοῦ;
Τό αἱρετικό σας δόγμα Filioque εἶναι καθαρά βλασφημία ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί θά Σᾶς τό πῶ γιατί, κ. Νικόλαε: Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, θέλοντας νά ὁμιλήσει γιά τήν θεότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, λέγει τό ἑξῆς ὡραῖο, ἁπλό, δυνατό, ἀλλά καί τολμηρό ἐπιχείρημα.
Εἶναι γνωστό ὅτι θεούμεθα διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀλλά, λέγει τολμηρά ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: Ἐάν τό Πνεῦμα δέν εἶναι Θεός, ὅπως ἔλεγαν οἱ Πνευματομάχοι, «ἄς πάει πρῶτα να θεωθεῖ αὐτό καί τότε, ἀφοῦ θεωθεῖ, νά ἔλθει ἔπειτα νά θεώσει καί ἐμένα τόν ἄνθρωπο»!
Πολύ λυποῦμαι διότι στόν τόπο πού εὑρίσκομαι τούτη τήν ὥρα δέν ἔχω τήν βιβλιοθήκη μου, διά νά Σᾶς παραθέσω τό πατερικό χωρίο, ἀλλά τό νόημά του εἶναι ἀκριβῶς ὅπως τό ἀπέδωσα κατ᾽ ἔννοιαν. Λοιπόν: Μέ τό Filioque σεῖς οἱ Παπικοί παρουσιάζετε ἀδύναμο τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Δηλαδή, σάν νά μήν φτάνει ἡ μιά πηγή, ὁ Πατέρας, ἀπό ὅπου ἐκπορεύεται τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά τό παρουσιάζετε τόσο ἀδύναμο, ὥστε νά θέλει καί δεύτερη πηγή γιά νά «σταθεῖ», δηλαδή τόν Υἱό. Ἔτσι λέγετε ὅτι ἐκπορεύεται «καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (Filioque).
Στίς προσευχές μας, Ἐντιμότατε, παρακαλοῦμε νά μᾶς δυναμώσει τό Ἅγιο Πνεῦμα στόν ἀγώνα μας κατά τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καί γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τά διάφορα δύσκολα περιστατικά τῆς ζωῆς μας. Ἀλλά ἄν κανείς ἐκ τῶν Παπικῶν διάβασε καί κατανόησε καλά τό χωρίο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, πού ἀνέφερα παραπάνω, θά πρέπει νά πεῖ κι αὐτός σάν τόν Ἅγιο: Ἄς πάει πρῶτα τό Ἅγιο Πνεῦμα νά δυναμωθεῖ τό ἴδιο (γιατί θέλει δυό πηγές γιά τήν ὕπαρξή Του) καί τότε ἄς ἔλθει νά δυναμώσει καί ἐμένα τόν ἀδύνατο ἄνθρωπο!...
Λοιπόν, κ. Νικόλαε, σέ τί διαφέρετε οἱ Φραγκολατῖνοι Παπικοί μέ τό Filioque σας ἀπό τούς καθαρά Πνευματομάχους τοῦ 4ου αἰ., πού ἡ Ἐκκλησία ἀπέκοψε ἀπό τό σῶμα Της ὡς αἱρετικούς; Ἐκεῖνοι ἔπληξαν τό πρῶτο σκέλος τοῦ Τριαδικοῦ δόγματος καί ἐσεῖς πλήττετε τό δεύτερο. Καί μέ τήν εὐκαιρία τοῦ λόγου (“by the way”, πού λέγουν οἱ Ἄγγλοι) νά Σᾶς πῶ ὅτι Σεῖς οἱ Παπικοί εἶστε ἀντιφατικοί. Γιατί, ἀπό τήν μιά μεριά ἔχετε διαρχία στήν Ἁγία Τριάδα (ἀφοῦ πιστεύετε καί ὁμολογεῖτε ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό δύο ἀρχές, τόν Πατέρα καί τόν Υἱό), ἀπό δέ τήν ἄλλη μεριά ἔχετε τήν μοναρχία τοῦ Πάπα, τόν ὁποῖο κηρύξατε εἰς ἀλάθητον.
Πώ, πώ! Ἄνθρωπος ἀλάθητος;!... Ὁ τελευταῖος ἐκ τῶν Ἁγίων μας, ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς, Καθηγητής Πανεπιστημίου, ὁμιλεῖ γιά τρεῖς πτώσεις: Τήν πρώτη τοῦ Ἑωσφόρου, τήν δεύτερη τοῦ Ἀδάμ καί τήν τρίτη τοῦ Πάπα. Αὐτό τό εἶπε ἅγιος! Ἡμεῖς στά γραπτά καί προφορικά κηρύγματά μας ἐπαναλαμβάνουμε τόν λόγο τοῦ ἁγίου αὐτοῦ Πατρός ὁμιλοῦντες γιά πτώση τοῦ Πάπα, παράλληλη μέ τήν πτώση τοῦ Ἑωσφόρου.
Σᾶς ἀπέδειξα λοιπόν, Ἐντιμότατε, ἀπό ἕνα μόνο παράδειγμα, γιατί ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε Καθολικοί καί δέν ἁρμόζει λοιπόν σέ σᾶς τούς Παπικούς ὁ χαρακτηρισμός αὐτός. Εἴμαστε οἱ Ὀρθόδοξοι Καθολικοί, ἐπαναλαμβάνω, γιατί δεχόμαστε τήν ΟΛΗ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων, χωρίς κἄν νά τήν παραλλάξουμε, νά προσθέσουμε ἤ νά ἀφαιρέσουμε ἀπό αὐτήν. Δέν συμβαίνει ὅμως τό ἴδιο μέ σᾶς. Ἄν συμβαίνει, εὐκαιρία νά τό ἀποδείξετε. Ἀλλά, ἀντί τούτου, Σεῖς διακόπτετε τόν διάλογο.
3. Στήν προηγούμενή μου ἐπιστολή δέν σᾶς ἀπήντησα σέ ὅλα τά σημεῖα τῆς ἰδικῆς Σας πρώτης ἐπιστολῆς σέ ἐμένα. Γι᾽ αὐτό καί ἤθελα πάλι νά Σᾶς γράψω μία ἄλλη ἐκτενῆ ἐπιστολή, ἀναφερόμενος σέ ὅλα τά σημεῖα τῆς ἰδικῆς Σας. Δέν ὑπάρχει ὅμως περιθώριο νά τό πράξω αὐτό, γιατί Σεῖς διακόπτετε τόν διάλογο, ἀφοῦ ἐγώ, ἐρειδόμενος ἐπί τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων, τό λέγω καθαρά ὅτι δέν ἔχω καμμία διάθεση νά Σᾶς προσφωνῶ «Καθολικούς», ὅπως τό θέλετε καί τό ἀπαιτεῖτε γιά τήν συνέχιση τοῦ διαλόγου.
Δέν μπορῶ ὅμως ἀπό τά ἐσφαλμένα τῆς πρώτης Σας ἐπιστολῆς νά μή θίξω ἕνα τό πολύ σοβαρό ἡμαρτημένο πού γράφετε. Λέγετε ὅτι ἄν ζοῦσε σήμερα ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ἄλλοι παλαιοί Πατέρες, δέν θά μιλοῦσαν ὅπως μίλησαν τότε, ἀλλά, «εἶμαι βέβαιος – λέγετε – πώς θά μιλοῦσαν ὅπως μιλοῦν οἱ σημερινοί Ἅγιοι καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας».
Αὐτός ὁ λόγος Σας, Ἐντιμότατε, εἶναι φρικτός καί κρύβει ἄλλη μεγάλη αἵρεση. Δηλαδή παρουσιάζετε ὡς διαφωνοῦντας μεταξύ τους τούς ἁγίους Πατέρες, ἄλλοι Πατέρες τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς καί ἄλλοι τῆς νέας ἐποχῆς καί ὅτι ἄν ζοῦσαν οἱ παλαιοί Πατέρες σήμερα θά διαφοροποιοῦσαν τήν διδασκαλία τους, γιά νά τήν προσαρμόσουν πρός τά σημερινά δεδομένα. Ἀπό αὐτόν τόν λόγο Σας συλλαμβάνουμε καί πιάνουμε ἀπό τό αὐτί τούς λεγομένους «Νεοπατερικούς», γιατί βρήκαμε τήν φύτρα τους! Ἡ φύτρα τους, κατά τόν παρατεθέντα λόγο Σας, εἶστε σεῖς, οἱ Παπικοί.
Ὄχι, Ἐντιμότατε, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν δέχεται διαφωνία τῶν ἁγίων Πατέρων. Δέχεται τήν ὁμοφωνία τους. Καί αὐτό τό ἐκφράζουμε συμβολικά στήν ὀρθόδοξη ἁγιογραφία μας, ὅπου οἱ μορφές τῶν Ἁγίων παριστάνονται νά ὁμοιάζουν περίπου ἡ μία μέ τήν ἄλλη.
Καί δηλώνεται μέ αὐτό ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ ἕνας Ἅγιος παρέλαβε τήν παράδοση ἀπό τόν προηγούμενο Ἅγιο καί τήν παρέδωσε, ἀκριβῶς τήν ἴδια, στά πνευματικά του τέκνα, γιά νά γίνουν καί αὐτά ἅγια μέ αὐτήν τήν παράδοση. Τό πῶς ὅμως τώρα αὐτή ἡ παλαιά παράδοση, χωρίς νά παραλλαχθεῖ, λύει τά προβλήματα τῆς συγχρόνου ἐποχῆς, χωρίς νά γίνει «νεοπατερική», αὐτό, Ἐντιμότατε, ἀποτελεῖ ἕνα ὡραῖο κεφάλαιο τῆς Πατρολογίας μας, τό ὁποῖο πόσο θά ὠφελοῦνταν οἱ ἀναγνῶστες μας, ἐάν τό διαλεγόμασταν! 
4. Μέ τήν προηγούμενη ἐπιστολή Σας δηλώσατε σαφῶς ὅτι διακόπτετε τόν διάλογο, καί τό πρόβλημά Σας εἶναι ὁ τίτλος «Καθολικός».
Ἐγώ ὅμως Σᾶς λέγω καί Σᾶς παρακαλῶ νά μοῦ ἀνατρέψετε τά ὅσα Σᾶς ἔγραψα περί τοῦ «Καθολικός» στήν παρούσα μου ἐπιστολή καί, ἄν τό πετύχετε, ἐγώ δέν θά ἐπιμένω φανατικά στίς θέσεις μου, ἀφοῦ θεολογικά καί ἐπιστημονικά μοῦ τίς ἀνατρέψατε καί θά Σᾶς προσφωνῶ βεβαίως στό ἑξῆς ὡς «Καθολικό» καί τούς ὁμόφρονές Σας ὡς «Καθολικούς».
Ἀνατρέψτε μου λοιπόν τήν παροῦσα μου ἐπιστολή, ἀποδεικνύοντας τήν ὁμοφωνία σας μέ τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἤ τήν βιβλικότητα καί πατερικότητα τοῦ Filioque, ὡς ἕνα παράδειγμα πού ἀνέφερα παραπάνω, καί ἐγώ ἔπειτα, ἐπαναλαμβάνω, θά σᾶς προσφωνῶ «Καθολικούς», ὡς δεχομένους ἀπαραλλάκτως ὅλη τήν πίστη τῶν Πατέρων.
Πάντως, τό γε νῦν ἔχον, τά κείμενα καί ἡ Ἐκκλησιαστική ἱστορία ἀποδεικνύουν ὅτι δέν κρατεῖτε ΟΛΗΝ τήν διδασκαλία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, γι᾽ αὐτό δέν εἶστε «Καθολικοί».
Πῶς νά σᾶς ὀνομάσω; Εἶστε Παπικοί! Ἀποδεῖξτε μου, ἄν μπορεῖτε, ἀπό τά κείμενα τήν καθολικότητά σας, συνεχίζοντας καί μή διακόπτοντας τόν διάλογο!
Σᾶς χαιρετῶ, Ἐντιμότατε, μέ τιμή καί ἀγάπη Χριστοῦ. Ἔρρωσθε.
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Είναι μαρξιστής ο Πάπας Φραγκίσκος?



Μαρξιστής ο Φραγκίσκος; Επειδή καταδίκασε με σφοδρότητα τον άγριο φιλελευθερισμό, ο αργεντινός πάπας προσέλκυσε τους κεραυνούς μιας φούχτας υπερσυντηρητικών Αμερικανών, όμως στην πραγματικότητα οι δηλώσεις του συμφωνούν με το κοινωνικό δόγμα της εκκλησίας.

Πιστός στην εικόνα του υπερασπιστή των φτωχών, ο Φραγκίσκος, στην αποστολική παραίνεσή του "Evangelii Gaudium" που δημοσιοποιήθηκε στα τέλη Νοεμβρίου, κατήγγειλε τη δικτατορία μιας "ανελέητης" αγοράς η οποία δημιουργεί μια "κουλτούρα της απόρριψης", ρίχνοντας πληθυσμούς ολόκληρους στο περιθώριο.
Χωρίς ποτέ να προτείνει την επανάσταση ούτε να κάνει αναφορά στο μαρξισμό, ο Φραγκίσκος έχει κάνει πολύ σαφείς δηλώσεις: "η οικονομία δεν μπορεί να καταφεύγει σε φάρμακα που αποτελούν ένα νέο δηλητήριο, όπως όταν δήθεν αυξάνουμε την αποδοτικότητα μειώνοντας την αγορά εργασίας".

Η παραίνεση, η οποία έρχεται μετά την κατηγορηματική εκ μέρους του καταγγελία "της παγκοσμιοποίησης της αδιαφορίας" τον Ιούλιο στο νησί Λαμπεντούζα, έκανε στις ΗΠΑ τον Ρας Λίμπο, ένα συντηρητικό (μεθοδιστή) ραδιοφωνικό παρουσιαστή με μεγάλη ακροαματικότητα, να χαρακτηρίσει "καθαρό μαρξισμό" τις δηλώσεις του Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, όπως είναι το κατά κόσμον όνομα του πάπα Φραγκίσκου.
Ένα μέλος του "Tea Party", ο Τζόναθον Μόσλεϊ, θεώρησε χρήσιμο να διευκρινίσει πως, σύμφωνα με τον ίδιο, "ο Ιησούς ήταν ένας καπιταλιστής που κήρυττε την προσωπική ευθύνη, όχι ένας σοσιαλιστής". Και ένας άλλος σχολιαστής του συντηρητικού δικτύου Fox, ο Στούαρτ Βάρνεϊ, αγγλικανός στο θρήσκευμα, κατηγόρησε τον πάπα ότι είναι ένας υποστηρικτής του "νεο-σοσιαλισμού"...

Ωστόσο η πολύ συντηρητική διάσκεψη των επισκόπων χαιρέτισε αντιθέτως τις δηλώσεις του πάπα δια της φωνής του επισκόπου Ντέιβιντ Λ. Ρίκεν, ο οποίος δήλωσε ότι ο πάπας είναι "το ζωντανό παράδειγμα του νέου ευαγγελισμού".

Η ίδια αντίδραση υπήρξε και από τη γαλλική Καθολική Εκκλησία. Σύμφωνα με έναν από τους εκπροσώπους της, τον αρχιεπίσκοπο του Κλερμόν Ιπολίτ Σιμόν, ο Φραγκίσκος είναι "πιστός στο πιο κλασικό κοινωνικό δόγμα της Εκκλησίας, δηλαδή ότι η αγορά δεν μπορεί να είναι αρκετή για να αναλάβει τη διαχείριση του κοινού αγαθού: το κράτος πρέπει να συμμετέχει στο έργο αυτό".

Ο αρχιεπίσκοπος Σιμόν υπενθύμισε επίσης τη ρήση του διάσημου βραζιλιάνου επισκόπου των φτωχών Ντομ Χέλντερ Καμάρα: "Όταν ασχολούμαι με τους φτωχούς, με περνούν για άγιο. Όταν ερωτώ γιατί είναι φτωχοί, μου λένε πως είμαι μαρξιστής".

Η καταγγελία των κοινωνικών ανισοτήτων και των αδικιών του καπιταλισμού χρονολογείται από τον Λέοντα 13ο, τον τελευταίο πάπα του 19ου αιώνα. Και "ήταν ο πάπας Πίος 11ος που μίλησε για διεθνή ιμπεριαλισμό του χρήματος, μετά την κρίση του 1929", υπενθύμισε ο βατικανολόγος της "Λα Στάμπα" Αντρέα Τορνιέλι.

"Η κριτική αυτή δεν με εκπλήσσει επειδή προέρχεται από κύκλους που έχουν μετατρέψει το χριστιανισμό σε μια ιδεολογία που χρησιμεύει για να δικαιολογεί ορισμένες πολιτικές. Αυτοί που κατηγορούν τον Φραγκίσκο ότι είναι μαρξιστής, εξηγούν πως στην πραγματικότητα ο Ιησούς ήταν ένας καπιταλιστής", προσθέτει.

Για έναν άλλο διάσημο βατικανολόγο, τον Μάρκο Πολίτι της αριστερής εφημερίδας "Ιλ Φάτο Κοτιντιάνο", "είναι γελοίο να βλέπεις τον Φραγκίσκο ως μαρξιστή. Βρίσκεται σε πλήρη συντονισμό με τον Βενέδικτο 16ο και τον Ιωάννη Παύλο 2ο".

"Στην πραγματικότητα, η καταγγελία εκ μέρους του των αυξανόμενων ανισοτήτων προκύπτει από τη λυσσώδη αντίσταση αυτών που δεν δέχονται ότι η οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα πρέπει να προσαρμόζονται σε κανόνες κοινωνικού συμφέροντος", προσθέτει ο Πολίτι.
Σύμφωνα με τους βιογράφους του, ο Μπεργκόλιο δεν έχει τίποτε που να τον κάνει μαρξιστή, αντιθέτως: χωρίς να είναι ποτέ υπερσυντηρητικός, συγκρούσθηκε μετωπικά με τους αριστερούς ιησουίτες ιερείς που είχαν επηρεαστεί από το μαρξισμό. Απέναντι στη θεολογία της απελευθέρωσης, που ήταν πολύ διαδεδομένη στη Λατινική Αμερική κατά τη δεκαετία του 1970, προτείνει μια μη μαρξιστική "θεολογία του λαού". Η ιταλική οικογένειά του είχε καταστραφεί από την κρίση του 1929, ενώ είδε επίσης στους δρόμους του Μπουένος Άιρες τις καταστροφές που επέφερε ο φιλελευθερισμός στην Αργεντινή κατά τις τελευταίες δεκαετίες.


Μητροπολίτης Γόρτυνος και Οικουμενικός Πατριάρχης για την παραίτηση του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ': το μεγάλο ενδοεκκλησιαστικό χάσμα της Ορθοδοξίας



Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας με αφορμή την παραίτηση του Πάπα Βανεδίκτου 16ου προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
Παραιτήθηκε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ´ από την παπωσύνη του. Αλλά γιατί τόσος «ντόρος» και στον χώρο μας, αλλά και θλίψη μερικών, εκκλησιαστικών μάλιστα ανδρών, για την παραίτησή του; Είμαστε στα «καλά» μας; Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει ότι ο παπισμός είναι αίρεση και ο Πάπας λοιπόν είναι αιρεσιάρχης; Για να παραλείψω τα άλλα και πολλά, λέγω μόνο αυτά τα τρία βασικά για μας: Οι παπικοί έχουν άλλη Αγία Τριάδα (με το «φιλιόκβε» τους), πιστεύουν άλλη Παναγία και κάνουν διαφορετικά τον σταυρό τους. Αυτοί είναι κομμένοι από την Εκκλησία μας και γι᾽ αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε μαζί τους την Θεία Λειτουργία και να κοινωνήσουμε μαζί τους τα Άχραντα Μυστήρια. Δεν αποτελούν Εκκλησία, λυπούμαστε δε για την χρήση από μερικούς του όρου «Ρωμαϊκή Εκκλησία». Γιατί, αν και οι παπικοί αποτελούν Εκκλησία, ποιά, τελοσπάντων, είναι αυτή η ΜΙΑ Εκκλησία, που ομολογούμε στο «Πιστεύω» μας, στην οποία πρέπει να ανήκουμε για να σωθούμε; Αφού λοιπόν υπάρχουν τόσες μεγάλες δογματικές διαφορές των παπικών με την Ορθόδοξη πίστη μας, και τόσες άλλες πολλές, πέστε μου, είναι η δεν είναι αιρετικοί οι παπικοί; ΕΙΝΑΙ! Κι αν μερικοί η πολλοί δεν θέλουν να το παραδεχτούν αυτό, έχουμε να τους παρουσιάσουμε πολλές-πολλές πατερικές μελέτες και ομιλίες, οι οποίες ομιλούν καθαρά περί των αιρέσεων των παπικών. Αφού λοιπόν οι παπικοί είναι αιρετικοί, γιατί, ξαναλέμε, τόσος θόρυβος και θλίψη για την παραίτησή του; Πραγματικά, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε!
Λέγεται ότι ο παραιτηθείς Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ´ είναι φιλορθόδοξος. Όμως, καταλάβαμε και εννοήσαμε και αυτού, όπως και άλλων προκατόχων του, το σχέδιο, με τον πόθο της ενώσεως, να υποτάξει την Ορθοδοξία στον παπισμό. Την ένωση με τους Καθολικούς την θέλουμε και εμείς οι Ορθόδοξοι και ευχόμαστε γι᾽ αυτήν. Θέλουμε όμως ένωση χωρίς στο ελάχιστο να ξεφύγουμε από την Ορθόδοξη πίστη μας και να προσχωρήσουμε στα παπικά δόγματα και στις παπικές απαιτήσεις (αλάθητο του Πάπα). Ένωση σαν κι αυτή της Φερράρας-Φλωρεντίας δεν θα την δεχθεί ποτέ ο Ορθόδοξος λαός μας, γιατί ποιμαίνεται από Αρχιερείς και Ιερείς, οι οποίοι εμπνέονται από το πνεύμα του αγίου Μάρκου του Ευγενικού. Αλλά και αν μερικοί εκκλησιαστικοί ταγοί ξεφύγουν και ζητήσουν ένωση με τον Πάπα επί προδοσία της Ορθοδόξου πίστεως, ο ευσεβής Ορθόδοξος λαός δεν θα το επιτρέψει αυτό, αλλά θα τους κυνηγήσει με τα ξύλα και με γιουχαΐσματα, ως προδότες της πίστεως, όπως ακριβώς έτσι συνέβηκε με την ψευδοένωση της Φερράρας-Φλωρεντίας. Γιατί, όπως το γράφει η παλαιά διακήρυξη των Πατριαρχών της Ανατολής, ο Ορθόδοξος λαός είναι ο φρουρός της πίστεώς του, την οποία θέλει απαρασάλευτη και αμετακίνητη από τα δόγματα των αγίων Πατέρων.
Τέλος πάντων, εκφράζοντας και το Ορθόδοξο φρόνημα του ευσεβούς λαού που ποιμαίνω, των Χριστιανών της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, ευχόμαστε από καρδίας στον παραιτηθέντα Πάπα Βενέδικτον ΙΣΤ´ να τον φωτίσει ο Θεός να γνωρίσει την αλήθεια, η οποία είναι ΜΟΝΟ στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και, αφού χαρακτηρίζεται ως φιλορθόδοξος, να αρνηθεί, έστω τώρα στο γήρας του, τα παπικά δόγματα, και να προσέλθει στην Ορθόδοξη πίστη, γενόμενος και αυτός Ορθόδοξος, ΑΜΗΝ!
Δημητσάνα 14 Φεβρουαρίου 2013
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

Τη βαθύτατη λύπη του για την απόφαση του Βενέδικτου 16ου να υποβάλει την παραίτησή του εκφράζει με γραπτή δήλωσή του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, από την ιδιαίτερη πατρίδα του Ίμβρο όπου βρίσκεται (φώτο).
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημειώνει ότι ο Πάπας Βενέδικτος 16ος κατά τη διάρκεια της σύντομης παπωσύνης του αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια προσέφερε πολλά στην Εκκλησία και στον διάλογο με την Ορθοδοξία , σημειώνει δε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία θα τον τιμά πάντα για αυτή του την προσφορά.
«Με τη σοφία και την πείρα του θα μπορούσε να προσφέρει ακόμα πολλά στην Εκκλησία και τον κόσμο... Έβαλε ανεξίτηλη σφραγίδα στη ζωή και την ιστορία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, όχι μόνο με τη σύντομη παποσύνη του, αλλά και με όλη την μακρά προσφορά του ως θεολόγου και ιεράρχου της Εκκλησίας του.... Εμείς οι Ορθόδοξοι θα τον τιμούμε πάντοτε ως φίλο της Εκκλησίας μας και πιστό υπηρέτη της ιεράς υποθέσεως της των πάντων ενώσεως».
Ο Πατριάρχης στη δήλωσή του αναφέρεται με συγκίνηση στην επίσκεψη του πραγματοποίησε ο Πάπας το 2006 στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. «Ευχόμαστε ο Θεός να αναδείξει άξιο διάδοχό του ως επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» σημειώνει στο τέλος της ανακοίνωσής του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Αναλυτικά η δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την παραίτηση του Πάπα Βενέδικτου 16ου:
«Με λύπην επληροφορήθημεν την απόφασιν της Αυτού Αγιότητος του Πάπα Βενεδίκτου να παραιτηθή του Θρόνου του, διότι με την σοφίαν και την πείραν του θα ημπορούσε να προσφέρη ακόμη πολλά εις την Εκκλησίαν και εις τον κόσμον.
 Ο Πάπας Βενέδικτος έβαλεν ανεξίτηλον την σφραγίδα του εις την ζωήν και την ιστορίαν της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας όχι μόνον με την σύντομον παπωσύνην του αλλά και με την όλην μακράν προσφοράν του ως θεολόγου και Ιεράρχου της Εκκλησίας του, και με το πανθομολογούμενον κύρος του.
 Τα συγγράμματά του θα ομιλούν επί μακρόν δια την βαθείαν θεολογικήν του κατάρτισιν, δια την γνώσιν των Πατέρων της αδιαιρέτου Εκκλησίας, δια την επαφήν του με την σύγχρονον πραγματικότητα, δια το ζωηρόν ενδιαφέρον του δια τα προβλήματα του ανθρώπου.
 Ημείς οι Ορθόδοξοι θα τον τιμώμεν πάντοτε ως φίλον της Εκκλησίας μας και πιστόν υπηρέτην της ιεράς υποθέσεως της των πάντων ενώσεως και θα χαίρωμεν πληροφορούμενοι δια την καλήν του υγείαν και την παραγωγικήν θεολογικήν του εργασίαν.
 Προσωπικώς θα ενθυμούμεθα με συγκίνησιν την επίσκεψίν του εις την έδραν του Οικουμενικού Πατριαρχείου προ εξαετίας και πλέον, καθώς και τας πολλάς συναντήσεις και την καλήν συνεργασίαν που είχομεν κατά την διάρκειαν της πρωθιεραρχικής του διακονίας.
 Ευχόμεθα από του Φαναρίου ο Κύριος να αναδείξη άξιον διάδοχόν του επί κεφαλής της αδελφής Εκκλησίας της Ρώμης και να συνεχισθή και μετ’ αυτού η κοινή πορεία μας προς την των πάντων ένωσιν εις δόξαν Θεού» .