Ο Ναός του Αγίου Θεοδώρου στη Ρώμη, που παραχωρήθηκε από τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β' στους Ορθόδοξους |
Από την πύλη θρησκευτικών ειδήσεων ΑΜΕΝ
με πληροφορίες από ανακοινωθέν της Ι.Μ.Ιταλίας και Μελίτης
Ιστορική ημέρα για την Ορθοδοξία στην Ιταλία είναι η σημερινή. Η Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων της Γερουσίας ενέκρινε οριστικά το νομοσχέδιο της Συμφωνίας, η οποία παρέχει πλέον στη Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ιταλία τα ίδια δικαιώματα με εκείνα τα οποία κατέχει και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Με την εξέλιξη αυτή δικαιώνονται οι μεγάλοι αγώνες και οι μακροχρόνιες προσπάθειες που κατέβαλε ο Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος, προκειμένου η Ορθόδοξη Μητρόπολη να πετύχει αυτή την αναγνώριση από την Πολιτεία.
Πιο συγκεκριμένα, η κοινοβουλευτική διαδικασία διήρκεσε περισσότερο από δύο χρόνια και στη θετική έκβασή της συνέβαλε καθοριστικά η αναγνώριση της πνευματικής προσφοράς της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης καθώς και του έργου του Μητροπολίτου κ. Γενναδίου από τις Αρχές της Ιταλικής Δημοκρατίας. Ο μεγάλος αυτός αγώνας ξεκίνησε ευθύς μετά την εκλογή και Ενθρόνισή του ως Μητροπολίτου (1996) της νεοσυστάτου Μητροπόλεως Ιταλίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση της εγκρίσεως της Συμφωνίας, ο Μητροπολίτης Ιταλίας, ο οποίος αυτές τις ημέρες πραγματοποιεί Ποιμαντορική Περιοδεία στην Καλαβρία και την Σικελία, τέλεσε Επίσημη Δοξολογία προς τον Τριαδικό Θεό, ευχαρίστησε δε την Ιταλική Κυβέρνηση και όλους εκείνους οι οποίοι συνέβαλλαν στην μεγάλη προσπάθεια, Γερουσιαστές και Βουλευτές, ιδιαιτέρως δε τους Γερουσιαστές Lucio Malan και Stefano Ceccanti, οι οποίοι απετέλεσαν τους μεγάλους υποστηρικτές ενώπιον των Ιταλικών Αρχών.
Διαβάζοντας αυτή την Είδηση στο ΑΜΕΝ
μας ήρθε στο μυαλό να ξεφυλλίσουμε
κάποιο φάκελο του Αρχείου...
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
σε χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης
και Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στην Ελλάδα
σε χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης
και Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στην Ελλάδα
(ενδεικτικά):
-στην Αυστρία: με Νόμο του Κράτους από το 1967 έχει αναγνωρισθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία ισότιμη της Καθολικής. Πρόσφατα ο νέος έλληνας Μητροπολίτης Αυστρίας-Έξαρχος Ουγγαρίας, ενθρονίστηκε στη Βουδαπέστη σε καθολικό Ναό, διότι τον ορθόδοξο τον έχουν καταλάβει οι ρώσσοι ορθόδοξοι.
-στο Βέλγιο: με πρωτοβουλία καθολικών βουλευτών από το 1985 έχει γίνει η ίδια με την παραπάνω νομική αναγνώριση. Επίσης μισθοδοτείται από το Βελγικό κράτος ο ελληνορθόδοξος Κλήρος (αν και πρόκειται για αλλοδαπούς, ως προς το Βέλγιο).
-στη Γερμανία: η νομική αναγνώριση της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας έγινε το 1974. Όταν ακόμη δεν υπήρχε ορθόδοξος Μητροπολιτικός Ναός, ο ελληνορθόδοξος “Μητροπολίτης Γερμανίας” ενθρονίστηκε στον καθολικό Ναό, που παραχωρήθηκε αδελφικά για την περίσταση. Στην ίδια χώρα έχουν παραχωρηθεί αρκετοί καθολικοί Ναοί προς χρήση των ελληνορθοδόξων πιστών. Επιπλέον ανοικοδομήθηκαν και ανοικοδομούνται νέοι ναοί με χρηματική βοήθεια της Καθολικής Εκκλησίας.
-στην Ιρλανδία: παραχωρήθηκε κεντρικός καθολικός ναός της πρωτεύουσας στους ελληνορθοδόξους.
-στην Ιταλία: έγινε επίσημη ενθρόνιση του “Μητροπολίτη Ιταλίας και Μάλτας” στη Βενετία, παρουσία των θρησκευτικών και πολιτικών Αρχών της πόλεως. Στο Τορίνο, παραχωρήθηκε ο Ι. Ν. του Τιμίου Σταυρού για την ελληνορθόδοξη κοινότητα. Ο ναός αυτός μάλιστα, σύμφωνα με τον ελληνικό τύπο, από καθολικός έγινε χριστιανικός! Το 2003 παραχωρήθηκε στην ελληνορθόδοξη κοινότητα της Ρώμης ο ιστορικός ναός των Αγίων Θεοδώρων, στον Παλατίνο λόφο. Στην Ιταλία έχουν παραχωρηθεί πάνω από 250 καθολικοί Ναοί σε ορθόδοξες κοινότητες! Στις 18 Ιουλίου 2012 το ιταλικό κράτος υπέγραψε Συμφωνία (Intesa) με την οποία αναγνωρίζεται η νομική υπόσταση της Ορθόδοξης Μητροπόλεως Ιταλίας, με όλα τα δικαιώματά της
Βέβαια, στις χώρες αυτές υπάρχει χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους και η νομοθεσία προβλέπει την ύπαρξη εκκλησιαστικών νομικών προσώπων, τα οποία η Πολιτεία σέβεται και στηρίζει, χωρίς διάκριση δόγματος.
Επί πλέον η έννοια του «νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου» έχει διαφορετικό περιεχόμενο από εκείνο που έχει στην ελληνική νομοθεσία.
Τα Κράτη στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης δεν επεμβαίνουν στα εκκλησιαστικά πράγματα όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου η Πολιτεία θέλει να έχει την Εκκλησία στα γρανάζια της κρατικής μηχανής. Στα Κράτη αυτά η ελληνορθόδοξη Εκκλησία προσαρμόζεται χωρίς δυσκολία στην εκεί ισχύουσα νομοθεσία διότι ακριβώς ο νομοθέτης, σεβόμενος την ιδιότητά της, την αναγνωρίζει όπως είναι, ώς Εκκλησία, και της δίνει τη δυνατότητα να είναι εκκλησιαστικό νομικό πρόσωπο, χωρίς να επεμβαίνει στα του οίκου της.
ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, η οποία θέλει να “ανήκει στη Δύση”, αλλά εξακολουθεί να εμμένει στο βυζαντινό δίκαιο και στη θρησκευτική νοοτροπία της πάλαι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας :
-Η Καθολική Εκκλησία θεωρείται από το επίσημο κράτος ως ξένο δόγμα, (σύμφωνα με την ελληνορθόδοξη νοοτροπία για να είναι κανείς πραγματικά έλληνας πρέπει να είναι χριστιανός ορθόδοξος) και αντιμετωπίζει συχνά προβλήματα νομικής φύσεως εξ αιτίας του νομικού κενού που υφίσταται στην ελληνική νομοθεσία. Στις 19 Απριλίου 2006 το τότε Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων όρισε μια Επιτροπή, έργο της οποίας ήταν «η μελέτη και η κατάρτιση πρότασης νόμου σχετικά με τη νομική προσωπικότητα της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα». Παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις των αρμοδίων και τις συγκεκριμένες προτάσεις της Καθολικής Εκκλησίας για μια λύση του προβλήματος, που επί τόσα χρόνια την ταλαιπωρεί, μέχρι σήμερα (Ιούλιος 2012) τίποτε δεν έγινε και μάλλον η κατάσταση χειροτερεύει!
Ενώ αναγνωρίζονται ως νομικά πρόσωπα της Καθολικής Εκκλησίας τα καθιδρύματα που υφίσταντο την ημέρα της εισαγωγής του Αστικού Κώδικα (23 Φεβρουαρίου 1946), η Καθολική Εκκλησία δεν έχει τη δυνατότητα να ιδρύσει νέο θεσμό αναγνωρισμένο από την Πολιτεία, διότι ο νόμος δεν προβλέπει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ιδρυθεί ένα τέτοιο νομικό πρόσωπο. (Η Καθολική Εκκλησία δεν μπορεί να είναι «σωματείο» ή «ίδρυμα» ή «εταιρεία», σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, δηλ. να εξαρτώνται οι αποφάσεις της από τη Γενική Συνέλευση, αλλά ούτε και «νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου» με την έννοια που έχει ο όρος αυτός στην πατρίδα μας, διότι τότε γίνεται «εθνική εκκλησία» και παύει να είναι καθολική)
-Χρειάσθηκε να γίνει προσφυγή στο δικαστήριο του Στρασβούργου για να αναγνωρισθεί από την Πολιτεία η νομική προσωπικότητα καθολικού ναού, κτισμένου το 1500. Η πολιτεία δεν τον αναγνώριζε διότι δεν τηρήθηκαν οι όροι που προβλέπει ο Αστικός Κώδικας του 1946 (!)
-Τα τελευταία χρόνια, η καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα, ακόμη κι από επίσημα χείλη, εξομοιώνεται με τις διάφορες αιρέσεις και παραθρησκείες.
Αυτά, έτσι ενδεικτικά, ξεφυλλίζοντας κάποιο φάκελο του Αρχείου...
Σημ. Το τελευταίο διάστημα γίνεται συχνά λόγος για τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων στην Τουρκία, ενόψει των διαπραγματεύσεων για την είσοδο της χώρας αυτής στην Ενωμένη Ευρώπη.
Πολύ σωστά, τόσο η Κυβέρνηση όσο και διάφοροι πολιτικοί μας, ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Έχουν όμως αντιληφθεί ότι τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για να μην αναγνωρίσουν τα δικαιώματα του Πατριαρχείου, χρησιμοποιούν οι ίδιοι στη χώρα μας για να μην αναγνωρίσουν τα δικαιώματα της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα;
Λέγοντας αυτά δεν εννοούμε ότι η θρησκευτική κατάσταση είναι ίδια στην Ελλάδα και στην Τουρκία, αλλά ότι το πνεύμα και η επιχειρηματολογία με την οποία αντιμετωπίζονται τα «ξένα δόγματα» είναι παρόμοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου