Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Την δική της Ουνία λανσάρει η Ορθόδοξη Εκκλησία


Σε μια πρωτοφανή κίνηση για τα εκκλησιαστικά δεδομένα προχώρησε η Ορθόδοξη Εκκλησία, εισάγοντας στην λατρευτική ζωή της την…καθολική Θεία Λειτουργία! Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από ακολουθίες "λατινορθόδοξων".

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς (ROCOR) που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας, στην τελευταία της Σύνοδο που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη το Μάιο του 2011, μετά από πρόταση του Μητροπολίτη και Πριμάτου Ιλαρίωνος, αποφάσισε την ίδρυση ενός "Βικαριάτου για το Δυτικό Τυπικό" που αφορά περίπου 30 κοινότητες που βρίσκονται διάσπαρτες στις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και Μεγάλη Βρετανία.

Δεν πρόκειται λοιπόν για την τελευταία γκάφα ολκής από κάποιον ορθόδοξο ιερέα που μάλωσε με τον επίσκοπό του και ίδρυσε μια δική του εκκλησία, ούτε για παλαιοημερολογίτες που μας  έχουν συνηθίσει σε απαράδεκτες δηλώσεις και κινήσεις.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία λοιπόν δυστυχώς φαίνεται να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Έχει στείλει και αυτή αιρετικούς στην πυρά, έχει πουλήσει και αυτή συγχωροχάρτια αλλά κατηγορεί μόνο τους καθολικούς για αυτά και δηλώνει οτι η ίδια ουδέποτε τα έπραξε.

Έχει καταδικάσει τις ελληνόρρυθμες καθολικές εκκλησίες ως ύπουλες και επικίνδυνες για την Ορθοδοξία. Επί χρόνια η ίδια είχε μπλοκάρει τον διάλογο με την Καθολική Εκκλησία λόγω της αναγέννησης των Ελληνοκαθολικών Εκκλησιών στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίες δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να διεκδικήσουν τους Ναούς και την ακίνητη περιουσία τους που είχαν αποδοθεί από τα άθεα κομουνιστικά καθεστώτα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Για την τελευταία όμως, οι ελληνόρρυθμοι δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης και είτε πρέπει να γίνουν λατίνοι, είτε να "επιστρέψουν" σαν απολωλότα πρόβατα στο μαντρί.

Εδώ στην Ελλάδα, χρησιμοποίησε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο ώστε οι ελληνόρρυθμοι πρόσφυγες του 1922 να μην έχουν που την κεφαλήν κλίναι, επιστράτευοντας μέχρι και την Αστυνομία να συλλάβει τους ελληνόρρυθμους ιερείς ως απατεώνες.
Τώρα κατασκευάζει και αυτή τον δικό της "Δούρειο Ίππο" και στέλνει τους δικούς της "λύκους ντυμένους πρόβατα" εν μέσω των αφελών καθολικών πιστών για προσηλυτιστικούς και οικονομικούς λόγους.

Δεν πρόκειται απλά για μια απαράδεκτη κίνηση, αλλά στην ουσία για άρνηση του εαυτού της και των αρχών της. Μία αναίρεση της απολογητικής της στην οποία βασίζει αιώνες τώρα την "ανωτερότητά" της. Η ορθόδοξη εκκλησία στηρίζει την ανωτερότητά της και στην Λειτουργία της, κατηγορώντας ως αιρετική ή ακόμα χειρότερα και ως άκυρη την Καθολική Λειτουργία και τον τρόπο τέλεσης των μυστηρίων. Έχουν χυθεί ποτάμια από μελάνι για το πότε πρέπει να γίνεται η επίκληση του Αγίου Πνεύματος, αν η καθαγίαση των τιμίων Δώρων γίνεται με τα Λόγια του Κυρίου ή την επίκληση, για την χρήση άζυμου άρτου, για το αν το Πιστεύω πρέπει να λέγεται μετά το Ευαγγέλιο ή πριν την Αναφορά και άλλες τάχα "καινοτομίες" και "δισεπίλυτες διαφορές" που δήθεν κάνουν τεράστιο το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκκλησίες. Τώρα βγάζει νοκ-άουτ και προδίδει τους ίδιους τους μεγάλους της Θεολόγους που καταπολέμησαν τις "λειτουργικές κακοδοξίες" της Ρώμης όπως ο Νικόλαος Καβάσιλας, Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός, Νικόλαος Γκογκόλ, Δημήτριος Στανιλοάε κλπ οι οποίοι απορρίπτουν την Καθολική Λειτουργία αιώνες τώρα ως άκυρη, όχι μόνο λόγω "κακοδοξίας" αλλά και λόγω "κακοπραξίας". Και δεν αναφέρονται για τις λειτουργίες σε τσίρκα, ντίσκο κλπ αλλά για το ρωμαικό τυπικό καθεαυτό.

Ουκ απαρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία? Περασμένα μεγαλεία. Ενώ οι μεγάλοι οίκοι μόδας της κακόδοξης Δύσης κάνουν φέτος στροφή προς το Βυζάντιο και δεν μας αφήνουν πολλές επιλογές για το μέλλον παρά να ντυνόμαστε σαν τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία κοιτάζει πλέον τα "κακόδοξα" λειτουργικά έθιμα της Δύσης "με άλλο μάτι" και κατέχει πλέον στα χέρια της για τον προσηλυτισμό των "λευκών δαιμόνων" όπως αποκαλεί ο Ιουστίνος Πόποβιτς τους καθολικούς, ένα ισχυρό όπλο: την ίδια την Θεία Λειτουργία του Πάπα. Μάλιστα την αναβαπτίζουν ως "Θεία Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου" που δήθεν τελούνταν στην "Ορθόδοξη Δύση" πριν το Σχίσμα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την τυπική έκδοση της Οικουμενικής Συνόδου του Τρέντο, επικυρωμένης από τον Πάπα Πίο Ε'.
Ειλικρινά, κρίμα.

"Asperges me" από ουνίτη ορθόδοξο ιερέα




6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καθυστερημένο το σχόλιό μου αλλά είναι ενδιαφέρουσα η ανάρτηση και θα γράψω κάτι. Δεν θα πρέπει να μας ενοχλεί τι κάνουν οι Ορθόδοξοι, ας ανακαλύψουν έστω και με στρεβλό τρόπο τον πλούτο της δυτικής παράδοσης που πάντα υποτιμούσαν. Εάν ήταν πραγματικά Καθολική Εκκλησία όπως λένε θα είχαν διατηρήσει/καλλιεργήσει και τα υπόλοιπα τυπικά όπως κάναμε εμείς. Τώρα λέει έρχονται να επαναδιεκδικήσουν την δυτική κληρονομιά μέσω του Novus Ordo και του 1979 Book of Common Prayer των Αγγλικανών. Ποιος όμως τα διατήρησε αυτά και πού είσαστε εσείς τόσους αιώνες? Τώρα θυμηθήκατε την δυτική κληρονομιά?

IMMORTAL είπε...

Mερικες αποριες για την Ουνια:
1) ΓΙΑΤΙ αφου ο Πάπας ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την Ουνια, δεν ακολουθει το δικο της ''τυπικο'', και να γινει (ξανα) Ορθόδοξος;
2) ΓΙΑΤΙ υπαρχει η Ουνια Μ Ο Ν Ο στα Ανατολικα Κρατη,και δεν την προωθει ΚΑΙ ΣΤΑ Δυτικα;;;(Αργεντινη,Η.Π.Α.-Γερμανια,Ισπανια,κτλ)
3) Γιατι ειχε στην ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ Ουνιτες ''ιερεις'', να ψάλλουν το Ευαγγελιο στα Ελληνικά; Αν τους δεχεται, πως μπορει να μιλαει για ''Διάλογο με τους Ορθοδόξους'', και για ''Ενωση των Εκκλησιών'' (ΥΠΟ τον Πάπα, πάντοτε).

Ἡ ἐπάρατος καί δαιμονική Οὐνία
Ἀναπόσπαστο μέρος τῶν ἀποφάσεων τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου ἀπο‐
τελεῖ καί τό Διάταγμα «Orientalium Ecclesiarum», τό «Διάταγμα γιά τίς
Ἀνατολικές Καθολικές Ἐκκλησίες», τίς οὐνιτικές δηλαδή, τίς ὁποῖες ἀνα‐
γνωρίζει καί προασπίζεται μέ κάθε ἐπισημότητα, μέ πρόθεση νά ἀνα‐
βαθμίση τό ρόλο τους μέσα στήν «Καθολική Ἐκκλησία». Πρόκειται γιά
τήν γνωστή οὐνιτικοῦ τύπου «ἑνότητα», μέ τόν ἀμοιβαῖο ἐμπλουτισμό τῶν
δύο παραδόσεων, τήν ἑνότητα ἐν τῆ ποικιλία, ἡ ὁποία προπαγανδίζεται
κατά κόρον καί στίς μέρες μας. Ἑνότητα δηλ., ὄχι στήν πίστη καί τήν
ἀλήθεια, ἀλλά μία συγκρητιστικού τύπου συγχώνευση, μία ἀπορρόφηση,
οὐσιαστικά, τῆς Ὀρθοδοξίας στόν Παπισμό, χωρίς αὐτός νά ἀποβάλει
καμμία ἀπό τίς αἱρετικές πλάνες του.
Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά τονισθεῖ ὅτι ἡ Οὐνία ἔχει καταδικασθῆ ἀ‐
περίφραστα σέ «συνοδικές ἀποφάσεις πασῶν ἀνεξαιρέτως τῶν Ὀρθοδό‐
ξων Ἐκκλησιῶν,… ὡς εἶναι ἡ ὁμόφωνος ἀπόφασις τῆς Γ΄ Προσυνοδικῆς
Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)», ἀλλά καί στό Freising τοῦ Μονάχου τό 1990 μέ τίς ὑπογραφές μάλιστα καί παπικῶν θεολόγων1. Ἡ ὁποιαδήποτε
ἀθώωση τοῦ Δούρειου Ἵππου σας, τῆς ἐπαράτου καί δαιμονικῆς Οὐνίας
καί ἡ ἀπόδοση ἐκκλησιαστικῆς ἀναγνωρίσεως σ’ αὐτή (κείμενο τοῦ Balamand
1993), δέν ἀποτελεῖ πανορθόδοξη ἀπόφαση καί συνιστᾶ ὠμή περι‐
φρόνηση τῶν ὁμοφώνων Πανορθοδόξων ἀποφάσεων, πού ρητά καταδι‐
κάζουν τήν Οὐνία.
Δέν μπορεῖ, βεβαίως, κανείς νά ξεχάση τά βάρβαρα ἐγκλήματά σας,
τῶν Παπικῶν, στήν Σερβία κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καί τήν ἐξολό‐
θρευση χιλιάδων Σέρβων Ὀρθοδόξων, στήν ὁποία συμμετεῖχαν παπικοί
οὐνίτες Οὐστάσι κληρικοί, μοναχοί κ.λπ, οἱ ὁποῖοι ἔδρασαν ὑπό τήν καθο‐
δήγηση τοῦ «Ἁγίου» του Βατικανοῦ «Ἀρχιεπισκόπου τῆς γενοκτονίας»
τῶν Σέρβων Ἀλουϊσίου Στέπινατς. Οὔτε μπορεῖ νά λησμονηθῆ τό γεγονός
ὅτι τό Βατικανό συμμετεῖχε ἐμμέσως, στίς πολεμικές ἐπιχειρήσεις (1990‐
1992 καί 1998) διαλύσεως τῆς Γιουγκοσλαβίας εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Σερβίας.
Ἡ ἀνέντιμος καί προκλητική συμμετοχή τοῦ Οὐνίτου ψευδοδιακόνου
καί τῶν Οὐνιτῶν ψευδεπισκόπων, ἡ ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου στά Ἑλλη‐
νικά ἀπό Οὐνίτη «κληρικό», ἡ παρουσία τῶν Οὐνιτῶν στήν κατακόμβη
τῆς βασιλικῆς τοῦ Ἁγίου Πέτρου2, κατά τήν «ἐνθρόνισή» σας, Ἐκλαμ‐
πρότατε, πού γιά μία εἰσέτι φορά ἐπέρρωσαν τό διαρκές ἔγκλημα τῆς Οὐ‐
νίας καί τόν ἀντίχριστο βιασμό τῆς ἀμωμήτου μας Ἐκκλησίας3 καί ἡ ἐπι‐
μονή τοῦ Βατικανοῦ στήν Οὐνία, τήν πιό ἐπαίσχυντη δηλαδή μορφή
προσηλυτισμοῦ καί πολεμικῆς κατά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀποκαλύ‐
πτει τόσο τό ἀληθινό του πρόσωπο ὅσο καί τόν βαθμό τῆς διγλωσσίας, μέ
τήν ὁποία δέν παύει νά συμπεριφέρεται ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων.

IMMORTAL είπε...

Τό παραπάνω γεγονός εἶναι μέρος ἑνός ἐπικοινωνιακοῦ σχεδίου τοῦ
Βατικανοῦ, γιά νά ἀλλάξει τό ἀρνητικό κλῖμα εἰς βάρος του καί νά ἐντυ‐
πωσιάσει τόν ἀμύητο πιστό ὀρθόδοξο λαό περί τά δογματικά. Πραγματι‐
κός στόχος τῆς ἐνέργειάς σας αὐτῆς ἦταν νά ἐνισχύσετε τήν ἐν Ἑλλάδι
Οὐνία, τήν ὁποία ἀναβάθμισε ὁ παραιτηθείς ἐκλαμπρότατος κ. Βενέδι‐
κτος ΙΣΤ΄ μέ τήν ἐγκατάσταση τοῦ «ἐπισκόπου» τῶν Οὐνιτῶν στήν Ἀθήνα
(ὁδός Ἀχαρνῶν) κ. Δημητρίου Σαλάχα το 2008.
Ἀπό τά κατευθυνόμενα ἑλληνικά ΜΜΕ ἡ ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου
στα ἑλληνικά ἀπό Οὐνίτη «ἱερέα» σχολιάστηκε θετικά ὡς μία πράξη τιμῆς
ἀπό μέρους σας, Ἐκλαμπρότατε, πρός τόν παρόντα στήν «ἐνθρόνισή» Σας
Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο. Τό ὅτι ἐπιλέχθηκε
ὅμως κάποιος ἀπό τό οὐνιτικό ἱερατεῖο, γιά νά διαβάση τό εὐαγγέλιο σέ
μία τέτοια κορυφαία στιγμή γιά τόν Παπισμό, προφανῶς στέλνει καί
ἄλλα μηνύματα πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις. Ἄλλωστε οἱ συμβολισμοί σέ
μία τέτοια τελετή, τήν ὁποία παρακολουθοῦν ζωντανά ἑκατομμύρια ζευ‐
γάρια μάτια, δέν εἶναι τυχαῖοι, ὅπως καί ὁ σημαντικότατος ἀριθμός
Οὐνιτῶν στήν τελετή δέν ἔμεινε χωρίς σχολιασμό.
Ἐπειδή, λοιπόν, σέ αὐτές τίς περιπτώσεις οἱ συμβολισμοί ἔχουν πάντα
καί ἕνα ἱστορικό ἀντίκτυπο, θά ἦταν χρήσιμο νά ἀναφέρουμε ὅτι ἐδῶ καί
αἰῶνες τό θέμα τῆς Οὐνίας ἀποτελοῦσε πάντα ἕνα ἀγκάθι στίς σχέσεις
Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν. Ἡ ἀρχή τῆς Οὐνίας βρίσκεται στή Σύνοδο τοῦ
Λατερανοῦ τό 1215 καί στή Βούλα τοῦ Πάπα Ἰννοκέντιου Δʹ. Ὡστόσο
ἐπίσημα, κατά κάποιον τρόπο, ἡ Οὐνία δημιουργήθηκε στήν Πολωνία ἀπό
δύο Ἰησουΐτες, τόν Ποσεβίν καί τόν Σάργκα. Αὐτοί οἱ δύο μοναχοί ἔθεσαν
σέ ἐφαρμογή τήν Οὐνία στήν Πολωνία. Κι αὐτό γιά νά ἐκλατινίσουν τούς
ὀρθοδόξους τῆς Πολωνίας καί τῆς Νοτιοδυτικῆς Ρωσίας.

IMMORTAL είπε...

Σέ αὐτό τούς
βοήθησε καί ὁ βασιλιάς τῆς Πολωνίας Σιγισμοῦνδος Γ´, τόν ὁποῖο αὐτοί οἱ
δύο Ἰησουΐτες τόν ἀνέθρεψαν μέχρι πού ἔφθασε στόν 21ο χρόνο τῆς ἡλι‐
κίας του. Ἡ πολωνολατινική λέξη Unia, πού σημαίνει ἕνωση, χρησιμο‐
ποιήθηκε, γιά νά χαρακτηρισθῆ ἡ “ἑνωτική” κίνηση τῶν «Ἀνατολικῶν
Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν», δηλ. τῶν Οὐνιτικῶν μέ τόν πάπα. Ἐσεῖς, οἱ Ἰη‐
σουΐτες, συλλάβατε καί ἐφαρμόσατε αὐτό τό σχέδιο γιά τήν ἕνωση τῶν
Ὀρθοδόξων μετά τῆς Παπικῆς αἱρέσεως.
Ἡ ἴδια προσπάθεια ἐπεκτάθηκε ἀργότερα στούς Κόπτες, στούς Νεστο‐
ριανούς, στούς χριστιανούς τοῦ Μαλαμπάρ, στούς Μαρωνῖτες καί γενικῶς
σέ ὅλους τούς χριστιανούς, πού δέν ἀκολουθοῦσαν τόν πάπα. Ἡ ἕνωση
γιά τόν Παπισμό εἶναι τό πρόσχημα. Πίσω ἀπό αὐτό τό πρόσχημα, ὅμως,
ὑπάρχει ἡ πρόθεση τῆς ὑποταγῆς στόν πάπα. Μέ τόν ὑποτιμητικό καί
ἀρνητικά χρωματισμένο ὅρο «Οὐνία» ἐννοεῖται ἀπό τήν πλευρά τῆς Ὀρ‐
θοδοξίας «τό θρησκευτικό καί πολιτικό σχῆμα, πού δημιουργήθηκε ἀπό
τούς ἰθύνοντες τοῦ Παπισμοῦ γιά τόν ἐκδυτικισμό τῆς μή λατινικῆς Ἀνατο‐
λῆς, τήν πνευματική καί πολιτική δηλαδή ὑποταγή της στήν ἐξουσία τοῦ
Πάπα. Ἡ Οὐνία θεωρεῖται ἐπικίνδυνη καί αἱρετική γιά τήν Ὀρθοδοξία. Οἱ
κληρικοί ἔχουν ἀμφίεση Ὀρθοδόξου κληρικοῦ. Φοροῦν ράσο, καλυμμαύχι.
Ἔχουν γένια. Τέλεια ἐμφάνιση ὀρθοδόξου κληρικοῦ. Οἱ “ἐκκλησίες” τους
εἶναι καθ᾽ ὅλα ὀρθόδοξες. Λείπουν ἐκεῖνα τά ψυχρά ἀγάλματα, πού δίνουν
τήν εἰκόνα καί τήν αἴσθηση εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ. Ἀντί γιά ἀγάλματα ἔχουν
ἁγιογραφίες. Καί ἡ ὅλη δομή τοῦ ναοῦ, ἐσωτερικά και ἐξωτερικα, ὀρθόδοξη.
Ἡ “Θεία Λειτουργία” τελεῖται στή γλώσσα κάθε ἔθνους, στό ὁποῖο δρᾶ
πάντα προσηλυτιστικά ἡ Οὐνία. Κανείς ἁπλός χριστιανός ὀρθόδοξος δέν θά
μποροῦσε νά ὑποπτευτεῖ τίποτε τό ξένο πρός τήν Ὀρθοδοξία. Ἔτσι, θά
μποροῦσαν ἁπλοί χριστιανοί νά συμβουλεύονται οὐνίτες ἱερεῖς καί νά
ἐκκλησιάζονται ἀκόμα σέ οὐνιτικές ἐκκλησίες. Εἶναι, ὅπως τούς ὀνομάζει σέ
ἐγκύκλιό του ὁ Πατριάρχης Ἰωακείμ Γ´, “λύκοι ἐν σχήματι προβάτων”

john είπε...

πρέπει να ειπαρχει αγάπη και συνεργασία μεταξύ της καθολικης δύσης και της ορθοδοξης ανατολής γιατί αλιως δεν πάμε μπροστά

Ανώνυμος είπε...

Το αρνητικό στην Ουνία και η διαφορά της με την χρησιμοποίηση από κάποιους ορθοδόξους του δυτικού τυπικού, είναι ότι αυτή χρησιμοποιήθηκε ως μέσο παραπλάνησης για τον βίαιο εκρωμαιοκαθολικισμό των ορθοδόξων λαών, ώστε να τους δίνεται η εντύπωση ότι παραμένουν ορθόδοξοι. Αν ο Πάπας σήμερα καταδικάσει την Ουνία ως μέθοδο προσηλυτισμού, αποστείλει στους Ουνίτες μήνυμα ότι είναι γνήσιοι Ρωμαιοκαθολικοί και υπάγει τους ουνίτες κληρικούς υπό τον Ρωμαιοκακαθολικό μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, καταργώντας τους δικούς τους αρχιεπισκόπους, ώστε να μη νομίζουν ότι είναι κάτι το διαφορετικό, τότε νομίζω πως δεν θα υπάρχει πλέον πρόβλημα. Στις ημέρες μας πρέπει να κοιτάζουμε την αγάπη και την ενότητα και να βγάλουμε τα αγκάθια του παρελθόντος που την εμποδίζουν.