Αφιερωμένο εξαιρετικά στη μήνυση του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ

Μήνυση για γέλια......

Γνωστοποιούμε την ημετέρα ποινική έγκλησι που υπεβλήθη εις τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς κατά της Ρωμαιοκαθολικής παρασυναγωγής και της ανιέρου δράσεώς της. Αφιερώνουμε την εν λόγω έγκλησιν εις τους τραγικούς οικουμενιστάς συνοδοιπόρους του εκπεσόντος Ρωμαιοκαθολικισμού που δεν ορωδούν να συμφύρωνται και να συναγελάζωνται και να συνευδοκούν μετά των θεηλάτων απομειωτών της εις Χριστόν πίστεως και αληθείας.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΥ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΛΗΜΜΕΛΙΟΔΙΚΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΜΗΝΥΣΙΣ

Μητροπολίτου Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
κατοίκου Πειραιώς, οδός Ακτή Θεμιστοκλέους 198
τηλ. 210 4514833 (εσωτ. 19)
κατόχου του υπ’ αριθμ. ΑΔΤ: ΜΟ12069/Ζ  Παρ. Ασφ. Αθηνών

ΚΑΤΑ

Του κ. Νικολάου Φωσκόλου,
Αρχιεπισκόπου των εν Αθήναις Ρωμαιοκαθολικών
 κατοίκου Αθηνών, Ομήρου 9,

Του κ. Ιωάννου Πάτση,
Ρωμαιοκαθολικού Ιερέως, κατοίκου Πειραιώς, Φίλωνος 23,

Της αδ. Αλβέρτας Στεφάνου,
Ηγουμένης της εν Πειραιεί Ρωμαιοκαθολικής Μοναστικής Αδελφότητος Αγ. Ιωσήφ της Εμφανίσεως, Διευθυντρίας της εν Πειραιεί λειτουργούσης Σχολής Jeanne d’ Arc, Ελ. Βενιζέλου 12Α

Εξοχώτατε Κύριε Εισαγγελεύ, μετά πολλής θλίψεως και βαθυτάτου άλγους ευρίσκομαι στην δυσχερεστάτη θέση να υποβάλω έγκλησιν για ποινική καταδίωξη για παράβαση του άρθρου 13 του Συντάγματος και των Α.Ν. 1363/38 άρθρα 4 και 5 ως αντικατεστάθησαν από το άρθρο 2 του Α.Ν. 1672/1939 κατά των ως άνω προσώπων, του μεν πρώτου ως ηθικού αυτουργού και των ετέρων δύο ως φυσικών αυτουργών και ειδικώτερον εις το υπό του Ρωμαιοκαθολικού Μοναχικού Τάγματος Αγίου Ιωσήφ της εμφανίσεως και υπό την επωνυμίαν «Jeanne d’ Arc» λειτουργούν εκπαιδευτήριον υπό την διεύθυνσιν της ηγουμένης αδ. Αλβέρτας φοιτούν τέκνα ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών γονέων και κατ’έτος κατά την έναρξιν του ειρημένου σχολείου της Πρωτοβαθμίου εκπαιδεύσεως, τελείται ο καθιερωμένος αγιασμός της νέας σχολικής περιόδου υπό του Ρωμαιοκαθολικού Εφημερίου Πειραιώς κ. Ιωάννου Πάτση, και δια τους ορθοδόξους μαθητάς, γεγονός που απάδει εις την εκκλησιολογίαν και ποιμαντικήν της Εκκλησίας διότι αμβλύνει την ορθόδοξον αυτοσυνειδησίαν των μικρών ευπλάστων μαθητών, επιφέρει μίαν συγκρητιστικήν οικουμενιστικήν αντίληψιν και εμπίπτει εις τας περί προσηλυτισμού διατάξεις του δικαιϊκού εν Ελλάδι συστήματος. Το γεγονός αυτό συνέβη και εφέτος στις 11/9/2011 και ως προκύπτει από την συνημμένη τοπική Εφημερίδα «Ο φάρος της Τήνου» αρ. φύλλου 83 σελ. 3 αποτελεί συνήθη πρακτική.  Δια το γεγονός διεμαρτυρήθην εγγράφως δυνάμει του υπ’ αριθμ. ημ. Πρωτ. 910/27.9.2011 εγγράφου μου προς τον πρώτον των μηνυομένων ως εξής: «Εκλαμπρότατε, Μετά πολλής συνοχής καρδίας ευρισκόμεθα εις την ανάγκην να οχλήσωμεν Υμάς, δια θέμα απτόμενον της ποιμαντικής ημών ευθύνης και της ενώπιον του πανακηράτου και αιωνίου Θεού δοθείσης φρικτής ορκοδοσίας ημών δια την επακριβή τήρησιν των υπό του Παναγίου και Ζωαρχικού Πνεύματος τεθεσπεισμένων Θείων και Ιερών Κανόνων της αδιαιρέτου και ακαινοτομήτου Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας.

Αναφερόμεθα δια του παρόντος εις το εντός της ημετέρας Κανονικής δικαιοδοσίας λειτουργούν εκπαιδευτήριον του Υμετέρου μοναχικού τάγματος του Αγίου Ιωσήφ της εμφανίσεως υπό την επωνυμίαν «Jeanne d’ Arc» εις το οποίον φοιτούν τέκνα Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών γονέων και υποβάλλομεν Υμίν την έντονον ημετέραν διαμαρτυρίαν διότι κατά την έναρξιν του ειρημένου σχολείου της πρωτοβαθμίου εκπαιδεύσεως τελείται ο καθιερωμένος αγιασμός δια την ευλογίαν της νέας σχολικής περιόδου υπό του Ρωμαιοκαθολικού Εφημερίου Πειραιώς κ. Ιωάννου Πάτση, και δια τους ορθοδόξους μαθητάς, γεγονός που απάδει εις την εκκλησιολογίαν και ποιμαντικήν της Εκκλησίας διότι αμβλύνει την ορθόδοξον αυτοσυνειδησίαν των μικρών ευπλάστων μαθητών, επιφέρει μίαν συγκρητιστικήν οικουμενιστικήν αντίληψιν και εμπίπτει εις τας περί προσηλυτισμού διατάξεις του δικαιϊκού εν Ελλάδι συστήματος. Διεμαρτυρήθην καθηκόντως, δια το γεγονός εις την Ηγουμένην του Υμετέρου Μοναχικού Τάγματος αδ. Αλβέρταν, ήτις και μου επεβεβαίωσεν το γεγονός και εδήλωσεν ότι θα θέση την ημετέραν Κανονικήν διαμαρτυρίαν υπ’ όψιν της Υμετέρας Εκλαμπρότητος. Επειδή ειλικρινώς δεν επιθυμώ να καταφύγω εις την ποινικήν διαδικασίαν δια την αντιμετώπισιν του εξόχως σοβαρού αυτού θέματος, που θα ηδύνατο να αντιμετωπισθή ευχερώς με την τέλεσιν κεχωρισμένως δια τους ορθοδόξους και ρωμαιοκαθολικούς μαθητάς της τελετής του αγιασμού εν τω αυτώ τόπω, εκτιμών την Υμετέραν Εκλαμπρότητα και την Υμετέραν θρησκευτικήν κοινωνίαν ως Έλληνας συμπολίτας, παρακαλώ όπως εγγράφως διαβεβαιώσητε ότι δεν θα επαναληφθή εις το μέλλον, τηρουμένης επ’ ακριβώς της ορθοδόξου κανονικής τάξεως, των υπό του Συντάγματος και του Νόμου προβλεπομένων και των ισχυόντων παρ’ ημίν θείων και ιερών Κανόνων, οίτινες σαφώς και πλήρως απαγορεύουν την υπό μελών της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας αποδοχήν ακοινωνήτου προσώπου ως Κληρικού, ως και την συμμετοχήν εις συμπροσευχάς μετά προσώπων μεθ’ ων δεν υφίσταται εκκλησιαστική κοινωνία, ούτε ταυτότης εν τη πίστει.

Τυγχάνει ασφαλώς εγνωσμένη εις Υμάς η ημετέρα πίστις δια την Υμετέραν θρησκευτικήν κοινωνίαν, ερειδομένη επί της κοινής μεθ’ Υμών χιλιετούς πορείας, και των υπό των Αγίων επτά Οικουμενικών Συνόδων της Αδιαιρέτου Εκκλησίας, ήστινος ιστορική και ακαινοτόμητος συνέχεια αποτελεί η καθ’ ημάς αγιωτάτη Εκκλησία και των θεοκηρύκων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων Αυτής, διακελευομένων και επομένως αι τυχόν προσωπικαί πτώσεις πρωτιστευόντων διακόνων του ευχαριστιακού σώματος της Εκκλησίας, δι’ ας θα αποδώσουν φρικτόν λόγον ενώπιον του Δομήτορος Αυτής Κυρίου Ιησού Χριστού, εντός του δαιμονικού κλίματος του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, ουδόλως δεσμεύουν την Εκκλησίαν του Θεού ούτε δύνανται να αποτελέσουν πρόσχημα δια την απομείωσιν της εν Χριστώ αληθείας. Αναμένων την Υμετέραν διαβεβαίωσιν διατελώ μετά πλείστης τιμής». Παρήλθεν άπρακτος τρίμηνος περίοδος και ουδεμιάς απαντήσεως έτυχον και επομένως καθηκόντως προβαίνω εις την ποινικήν έγκλησιν κατά των ανωτέρω διότι η τέλεσις «αγιαστικής» πράξεως υπό του δευτέρου εκ των κατηγορουμένων με την εντολή της τρίτης των κατηγορουμένων και την ηθική παρότρυνση και άδεια του πρώτου εξ αυτών σαφώς αποτελεί έμμεση προσπάθεια προς διείσδυση στην θρησκευτική συνείδηση ετεροδόξων και συγκεκριμένως των ορθοδόξων μαθητών της ειρημένης σχολής επί σκοπώ μεταβολής του περιεχομένου αυτής και συγκεκριμένως ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός αποτελεί Εκκλησίαν έχουσαν μυστηριακήν και αγιαστικήν χάριν και όχι αιρετικήν παρασυναγωγήν ως η Ορθόδοξος Καθολική του Χριστού Εκκλησία διαχρονικά και διϊστορικά διακηρύσσει και ως εν τω συνημμένω πονήματί μου «Αι Αιρέσεις του Παπισμού» εκδόσεως 2009, αναντιρρήτως αποδεικνύω. Η πράξις των ανωτέρω ελέγχεται και δια την επιβαρυντικήν αιτίαν του ότι διεπράχθη εντός σχολικής μονάδος. 

Ο ορισμός του ποινικού αδικήματος του προσηλυτισμού δίδεται, κατ’ αρχήν, στην (ακόμη και σήμερον ισχύουσα) διατάξι των άρθρων 4 και 5 του ΑΝ 1363/1938 όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 2 του ΑΝ1672/1939 όπου η απαριθμήση των αθεμίτων μέσων είναι ενδεικτική. Πολλοί συγγραφείς και δικαστές αμφισβήτησαν (κακώς) αν ακόμη ισχύουν οι ως άνω διατάξεις και αν αυτές είναι αντισυνταγματικές η όχι και αν είναι αντιθετες η όχι στην Ευρωπαϊκή Συμβάση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 9. Ήλθε, όμως, η κρατούσα Νομολογία του Ε.Δ.Δ.Α. (βλ. προσφυγές Κοκκινάκης και Λαρίσης κατά Ελλάδος) και του Αρείου Πάγου και του ΣΤΕ και έθεσαν τέρμα σ’ αυτές τις αμφισβητήσεις. Έτσι έληξε και αυτή η σύγχυση-διχογνωμία και όλοι πλέον συμφωνούν ότι οι ως άνω Ειδικοί Ποινικοί Νόμοι (ΑΝ. 1363/38, ΑΝ 1672/39) ισχύουν μέχρι σήμερον. Και απειλούν φυλάκιση μέχρι 5 έτη, χρηματική ποινή, αστυνομική επιτηρήση η και  σε συνδυασμό με άλλες διατάξεις για τους αλλοδαπούς- απελάσι ,ακόμη δε και αρνήσι χορηγήσης αδείας λειτουργίας τόπου λατρείας, σε όσους διενήργησαν προσηλυτισμό. Ιδιαίτερα επιβαρυντική αιτία είναι η διενέργεια προσηλυτισμού σε σχολείο και σε μορφωτικό η φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ο προσηλυτισμός είναι έγκλημα τυπικό, δεν έχει σημασία αν επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος σκοπός η αν ήταν πρόσφορα τα χρησιμοποιούμενα μέσα, επίσης και η ιδιότητα των προσώπων -μεταξύ των οποίων τελούνται προσηλυτιστικές ενέργειες- καθώς και η σχέση που τυχόν τα συνδέει.

Ο Ρωμαιοκαθολικισμός αποτελεί δεινή εκτροπή εκ του Χριστιανισμού ο οποίος απομείωσε πλήρως το Ευαγγελικό μήνυμα ημαύρωσε εις την Δύσιν την Χριστιανική αποκάλυψη και καταξίωσε στυγνούς εγκληματίας κατεγνωσμένους υπό της διεθνούς κοινότητος ως δήθεν «αγίους» ως επισυνέβη προσφάτως με τον ειδεχθή και δι’ εγκλήματα γενοκτονίας καταδικασμένον Αλουΐσιον Στέπινατς, Ρωμαιοκαθολικόν Αρχιεπίσκοπον του Ζάγκρεμπ της Κροατίας ο οποίος υπήρξε ηθικός αυτουργός για την φρικώδη δολοφονία 800.000 Σέρβων ορθοδόξων κατά τον Β  παγκόσμιον πόλεμον υπό των Κροατών Ουστάσι και του ηγέτου των Άντε Πάβελιτς, τον οποίον διεπόρθμευσε μέσω Βατικανού εις την Λατινικήν Αμερικήν δια να μείνη ατιμώρητος δια τα εγκλήματά του. Προσφάτως δε βοά η οικουμένη δια τα χιλιάδες θύματα παιδεραστίας ανά τον κόσμο που κακοποιήθησαν από τους Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς με την αποσιώπησι και την συγκάληψι του εκπεσόντος Βατικανού και των ανυποστάτων κανονικώς ηγετών του εν οις και ο πρότριτα «αγιοποιηθείς» Ιωάννης Παύλος ο Β . Μόνον εις την Ολλανδίαν ανεξάρτητος επιτροπή της Ολλανδικής Βουλής απεκάλυψε ότι 34.000 αγόρια και κορίτσια κακοποιήθησαν από Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς τις τελευταίες εξ δεκαετίες. Παρέλκει να αναφέρωμεν την διακομματική καταδίκη για το θέμα αυτό της Ρωμαιοκαθολικής ηγεσίας από το Κοινοβούλιο της Ιρλανδίας. Προσάγω δημοσιεύματα αποδεικνύοντα την ανίερον και φρικώδη δράσιν της Ρωμαιοκαθολικής παρασυναγωγής εις τον κόσμον. Μάρτυρας δε επικαλούμαι τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτην κ. Δανιήλ Ψωΐνον, Εφημέριον Ι. Ναού Αγ. Τριάδος Πειραιώς και τον Αιδεσιμ. Πρωτοπρ. κ. Ιωάννην Θεοδωρόπουλον, Εφημέριον του ιδίου Ι. Ναού.

Εν Πειραιεί τη 21η Δεκεμβρίου 2011

Ο  ΜΗΝΥΩΝ
+ ο Μητροπολίτης Πειραιώς
ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Συσσίτια σε σχολεία του κέντρου από τη νέα χρονιά

Με τα κρούσματα ασιτίας μαθητών να αυξάνονται, μια σύγχρονη µορφή συσσιτίων, µε τη µορφή µικρογευµάτων, θα προσφέρεται από τη νέα χρονιά στα σχολεία της χώρας, σε περιοχές όπου φοιτούν µεγάλα ποσοστά παιδιών από αδύναμα οικονοµικά στρώµατα.

Όπως αναφέρει Το Βήμα, οι λεπτοµέρειες του προγράµµατος σχεδιάζονται αυτές τις ηµέρες, ωστόσο σύμφωνα με τις πληροφορίες, το υπουργείο Παιδείας θα δίνει κουπόνια στους µαθητές περιοχών µε χαµηλούς οικονοµικούς και κοινωνικούς δείκτες και µε αυτά θα µπορούν να τρώνε στα κυλικεία των σχολείων.

Τα κουπόνια θα είναι των 2 ή 3 ευρώ και με αυτά ένας µαθητής θα µπορεί να φάει ένα σάντουιτς και να πιει έναν χυµό ή γάλα στο σχολείο του.

Αν και αρχικά η δημοσιοποίηση των κρουσμάτων ασιτίας μαθητών σε σχολεία του κέντρου της Αθήνας, που είχαν παρατηρηθεί ήδη από τις αρχές της σχολικής χρονιάς, αντιμετωπίστηκε ως λαϊκισμός, πλέον είναι κοινό μυστικό. Πολλοί εκπαιδευτικοί μιλούν για το φαινόμενο και κάποιοι έχουν δραστηριοποιηθεί σε σχέση με αυτό. Ωστόσο, τώρα το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα σε κεντρικό επίπεδο.

Οι δράσεις του υπουργείου Παιδείας θα ενταχθούν στα προγράµµατα των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ) που αφορούν τη στήριξη περιοχών µε µαθητές που έχουν ανάγκη κοινωνικής και εκπαιδευτικής στήριξης. Ήδη έχουν επιλεγεί νηπιαγωγεία και δηµοτικά στις περιοχές του Ταύρου, της πλατείας Βάθης, των Εξαρχείων, των Κάτω Πατησίων, των Αχαρνών, αλλά και σχολεία σε Μοσχάτο, Νίκαια, Ασπρόπυργο, Ζεφύρι και Αυλώνα για να ενταχθούν στο πρόγραµµα. Ελλάδ

π. Γεώργιος Μεταλληνός: η Καθολική Εκκλησία ως αιρετική παρέκκλιση, είναι βλασφημία κατά του Θεού

Απάντηση σε συνηθισμένο λίβελλο του π. Μεταλληνού κατά της Καθολικής Εκκλησίας.

Του κ. Γιώργου Τασιά

Αγαπητοί αδελφοί,

Διαβάζω καθημερινά και βλέπω από μια μερίδα Χριστιανών να βάλλονται κατά της ενώσεως και κατά αυτών που επιθυμούν την ένωση των Χριστιανών. Εναντίων αυτών των οποίων επιθυμούν την πραγμάτωση του όρου μια αγία καθολική και αποστολική εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι χαίρονται επειδή προκαλούν τον φόβο ενός νέου σχίσματος στους ιεράρχες, χαίρονται διότι οδηγούν τον Χριστιανισμό στην συντήρηση της αιώνιας αμαρτίας του σχίσματος και του μίσους, χαίρονται διότι μας στερούν την ειρήνη του Κυρίου, χαίρονται διότι μας στερούν την συμφιλίωση. 

Αγαπητοί αδελφοί αυτά τα διχαστικά λόγια δεν μπορεί να είναι λόγια Χριστιανών. Δεν το πιστεύω. Και πάνω σε αυτή τη βάση θα μιλήσω δηλαδή ως έχων μπροστά μου έγγραφα και λόγους λαϊκών μη Χριστιανών. Οι ιεράρχες των Χριστιανών όπως και οι λοιποί πιστοί Χριστιανοί πρέπει να διακατέχονται από άλλες σκέψεις άλλες ιδέες, άλλες έννοιες και άλλα πρότυπα βιωμένα μέσα από τον λόγο και την ζωή του Κυρίου μας, καθώς και από τα λόγια και τα έργα των πατέρων της εκκλησίας. Ίσως τα διχαστικά, να είναι λόγια θεολόγου… ναι, αλλά δεν μπορεί να είναι Χριστιανού. Από αυτά τα κείμενα λείπουν τα χαρακτηριστικά του Χριστιανικού λόγου. Δηλαδή λείπει η αγάπη, λείπει η αδελφοσύνη, λείπει η ταπεινότητα, λείπει η αλήθεια, λείπει η γνώση των λόγων του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Περισσεύουν η διχόνοια, η διχογνωμία, η διαίρεση, το μίσος, τα πάθη ….δεν θέλω να γράψω περισσότερα διότι με λυπεί ιδιαίτερα. Βαρέθηκα να διαβάζω κακίες και ανακρίβειες από υποτιθέμενους ευλαβείς και ταπεινούς Χριστιανούς. 

Η πιο αθώα παραπλάνηση που μπορεί κανείς και να γελά είναι αυτή που αναφέρεται σ τους Ρωμιούς η οποία όμως δεν αφορά την χριστιανική θρησκεία παρά μόνο στο γεγονός ότι και οι Ρωμιοί είναι άνθρωποι του Θεού. Το Ρωμιός για όσους τους είναι δύσκολο να το κατανοήσουν προέρχεται από το Ρωμαίος = πολίτης ή κάτοικος της Ρώμης ή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ως αυτοκράτωρ των Ρωμαίων υπέγραψε και ο τελευταίος αυτοκράτωρ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (όπως δηλαδή και όλοι οι προκάτοχοί του). Ρωμιοί και Ρούμ το ίδιο , Ρούμ αποκαλούσαν οι Οθωμανοί τους Χριστιανούς κατοίκους της αυτοκρατορίας. Έτσι απλά στην καθομιλουμένη της εποχής το Ρωμαίος έγινε Ρωμιός. Η ένωση επετεύχθη και υπεγράφη από τον νόμιμο εκπρόσωπο του Ρωμαϊκού κράτους αλλά και τους νόμιμους εκπροσώπους της Χριστιανικής εκκλησίας. 

Ο μετέπειτα όμως διορισμένος από τον Σουλτάνο και ανθενωτικός Πατριάρχης , πρώην Καθολικός Κριτής των Ρωμαίων (δικαστικό αξίωμα) και Καθολικός Σεκρετάριος του Βασιλέως, ο οποίος ορίστηκε και πολιτικός ηγέτης των Ρουμ, των χριστιανών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αναίρεσε την απόφαση. Τον ανθενωτικό χαρακτήρα αυτού του ιεράρχη μπορούμε να τον δικαιολογήσουμε μόνο βλέποντάς τον ως άνθρωπο ο οποίος ήθελε να σώσει την Χριστιανική πίστη και την εκκλησία από τους Οθωμανούς οι οποίοι απειλούσαν με το κλείσιμο των ενοριών εάν υπήρχε οποιασδήποτε φύσεως επαφή, από πλευράς της ανατολικής εκκλησίας, με την δυτική. Αυτή η απειλή δεν υπάρχει πλέον.

Το άλλο θέμα, περί του τι είναι και τι σημαίνει μια Αγία Καθολική και Αποστολική εκκλησία όλοι το καταλαβαίνουμε. Αλλά από τα λόγια των ανθενωτικών συγγραφέων το σύμβολο της πίστεως και η σημασία των εννοιών που εκφράζονται μέσα από αυτό πολύ απέχουν από την αλήθεια. Όταν βέβαια δεν θεωρείς Χριστιανούς, τους πιστούς του ενός και κάτι δισεκατομμυρίου , οι οποίοι πιστεύουν στον ίδιο Θεό, έχουν τα ίδια μυστήρια, πιστεύουν στην αγία τριάδα, έχουν ναούς, έχουν εκκλησίες , έχουν επισκόπους και δεν τους αναγνωρίζεις έτσι αυθαίρετα τα μυστήρια ή την ύπαρξη τους τότε μπορείς να αποκαλέσεις την δική σου εκκλησία καθολική! Γιατί θα είσαι μόνος σου καθ’ ολοκληρία. (Παρότι εδώ και χρόνια είχες εγκαταλείψει αυτή την έννοια ,Καθολικός), από τους πιστούς σου ως εκκλησία, τους οποίους είχες ποτίσει με το ότι το Καθολικός σημαίνει μιαρός, αιρετικός, ανίερος και είχες γίνει ο ορθόδοξος , ίσως και λίγο Χριστιανός. 

Τώρα προσπαθούμε να απαλλάξουμε από την έννοια αυτή, του καθολικού, κάθε προηγούμενο βάρος και να της δώσουμε μια πιο αθώα έννοια αφού την έχουμε και στο σύμβολο της πίστης μας, πρέπει τώρα να την ενστερνιστούμε και πώς λοιπόν να αφαιρέσουμε το καθολική εκκλησία από την πίστη μας, θα γίνουμε εμείς μετά οι αιρετικοί, άρα προσθέτουμε το ορθόδοξος , Ορθόδοξη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Δεν θα προσπαθήσω να αποδείξω το εάν η Καθολική εκκλησία είναι εκκλησία του Θεού γιατί αυτό εξυπακούεται. 

Είναι ακόμα το μόνο ελεύθερο Πατριαρχείο (από τα τρία αρχαία πατριαρχία) που βρίσκεται σε μη εχθρικό και αλλόθρησκο περιβάλλον. Άρα ο λόγος του Κυρίου μας είναι αληθινός (ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι η αλήθεια και η αλήθεια δεν ψεύδεται) και κρατά ακόμα η αλήθεια αυτή καθώς όταν έλεγε τα κατώτερα λόγια στον Πέτρο, τον εκεί ενταφιασμένο μετά του Παύλου, έλεγε διαχρονικά την αλήθεια << … συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη Πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν , και πύλαι άδου ου κατασχίσουν αυτής…>> Μτθ 16,7-20 Μκ 8,27-30 Λκ 9,18-21 Ο Πέτρος έγινε το αγκωνάρι επί του οποίου χτίσθηκε και στηρίζεται ακόμα ο Χριστιανισμός ως πίστη , ως εκκλησία και ως ομολογία. Δεν θέλω να αποδείξω ότι δεν ενδιαφέρονται (όσοι ανθενωτικοί) για την εφαρμογή του όρου μια αγία καθολική και αποστολική εκκλησία. Είναι δυστυχώς σχεδόν φανερό αυτό. Η εκκλησία μας θα πρέπει να είναι μια, τώρα δεν είναι και δυστυχώς δεν σας/τους ενδιαφέρει να γίνει τέτοια. Άρα δεν πιστεύετε στο σύμβολο της πίστεως μας.

Όταν ως Χριστιανοί μιλάμε με λόγια συκοφαντικά και με διάθεση διαχωρισμού προς τα πού οδεύουμε ως πιστοί; Είναι αληθινά αυτά που λέει ο απόστολος Παύλος ή δεν καταλαβαίνω καλά τι λέει, και μήπως τα λέει για άλλους ; Μας ονομάζει ένα προς ένα, και μας ενημερώνει για τα αμαρτωλά έργα <<.. μοιχεία, διχοστομία, ακαθαρσία, ασέλγεια,.., έχθραι, έρεις, ζήλος, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι,.., οι τα τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν>> προς Γαλάτας 5,16-25.

Εσάς (λαϊκούς και ιερείς) μπορεί να μην σας ενδιαφέρει η κληρονομία της αιωνίου ζωής αλλά γιατί εμείς να μην την κληρονομήσουμε γιατί δεν ενδιαφέρεστε για την σωτηρία μας; Γιατί να διασπείρουμε καθημερινά την διαίρεση παρά την αδελφοσύνη; Δεν φοβούνται οι πράσσοντες ταύτα; Ο Κύριός μας , μας λέει << είναι αδύνατο να μην έρθουν σκάνδαλα αλλά αλίμονο όμως σε εκείνον που τα προκαλεί …>> Μτθ 18,6-7,21-22 Μκ 9,42 << …αλίμονό σας γραμματείς και φαρισαίοι γιατί κλείνετε τον δρόμο στους ανθρώπους για την βασιλεία των ουρανών. Ούτε εσείς μπαίνετε ούτε το επιτρέπετε σ’ όσους θέλουν να μπουν>> Μτθ 23,9-24 Ελπίζω αυτά τα λόγια να μην αφορούν τους χριστιανούς που έχουν την ορθή πίστη… και να αφορούν άλλους, των οποίων την ύπαρξη δεν γνωρίζουμε και δεν αναγνωρίζουμε! Ο Χριστιανισμός είναι πηγή ζωής και εκμάθηση αγάπης, είναι ο κήρυκας της κοινωνίας για την ομόνοια την σύμπνοια και την ταπεινότητα των ανθρώπων οι οποίοι θεωρούνται τέκνα του Θεού και μεταξύ τους αδελφοί. Παραθέτω την απάντηση του Κυρίου μας στην ερώτηση για το ποιες είναι οι μεγαλύτερες εντολές, << να αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου , μ’ όλη την ψυχή σου και μ’ όλο το νου σου. Αυτή είναι η πρώτη και πιο μεγάλη εντολή. 

Δεύτερη εξίσου σπουδαία μ’ αυτήν ν’ αγαπάς τον πλησίον όπως και τον εαυτό σου . Σ’ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζεται όλος ο νόμος και οι προφήτες>> Μτθ 22,33-40 Μκ 12,28-34 Λκ 10,25-28 Ποιο το νόημα λοιπόν του να αγαπάμε μόνο αυτούς που μας αγαπούν ρωτά ο Κύριος και μας προτρέπει να γίνουμε εμείς οι τέλειοι και να μην είμαστε σαν τους τελώνες Λκ 6,27-28.32-36 Μτθ 5,43-48 Η επίγεια μέριμνα μας, η αγάπη προς τον πλησίον μας όποιος κι αν είναι αυτός. Έτσι το μάθαμε στα κατηχητικά. Αυτές τις αρχές ως Χριστιανοί δεν πρέπει να τις τηρούμε; Τι πάει να πει είναι αιρετικοί τι πάει να πει ο Πάπας λέει το ένα ο Πάπας κάνει το άλλο; Οι απόστολοι είπαν κάποτε στον Κύριο << είδαμε τινα εν τω ονόματί σου εκβάλλοντα δαιμόνια ός ουκ ακολουθεί ημίν και εκωλύσαμεν αυτόν , ότι ουκ ακολουθεί ημίν , ο δε Ιησούς είπε μη κωλύετε αυτόν ουδείς γαρ εστιν ός ποιήσει δύναμιν επί του ονόματί μου και δυνήσεται ταχύ κακολογήσαί με. Ος γαρ ουκ έστι καθ’ υμών υπέρ υμών έστιν,…>> Μκ 9.38 Λκ 9,49-50 Οι ιερείς της Καθολικής εκκλησίας εις ποίου το όνομα λειτουργούν; Δεν είναι και αυτοί αδελφοί μας δεν είναι Χριστιανοί; Πόσα συγνώμη πρέπει να ζητήσουν, πόσες τιάρες να κάνουν μουσειακά εκθέματα; Πόσες φορές πρέπει να ζητήσουν την ένωση των Χριστιανών;

Οι αυτοκράτορες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Παλαιολόγοι , οι ιεράρχες της εποχής μήπως ήταν άπιστοι όταν έκαναν την ένωση και ήταν πιστοί Χριστιανοί αυτοί που έκραζαν για τον διχασμό; Οι αρχηγοί του κράτους ενώνουν και ορισμένοι εκπρόσωποι της εκκλησίας του Θεού, πράττουν τι; Την αποδοχή του πορθητή! Απλές αρχές έχει ο Χριστιανισμός γιατί απλές αρχές καλοσύνης αγάπης και θυσίας μας άφησε ο Κύριός μας. Τι κι αν θα είναι κάποιος πρώτος , η αρχή , πάντα και παντού υπάρχει και χρειάζεται για την οργάνωση των ανθρώπων και την ενότητα, και είναι μεγάλη η ευθύνη του άρχοντος της επίγειας εκκλησίας απέναντι στον Θεό << ο πιο σπουδαίος σας να είναι υπηρέτης σας . Γιατί όποιος υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί κι όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί>>. Μτθ 23,9-24 Μκ 12,38-40 Σε μια υπογραφή από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο , εκπρόσωπο του Θεού, έχω δει την υπογραφή < δούλος των δούλων του Θεού> και φορά λευκά ενδύματα. Πρώτοι υπάρχουν παντού στην εκκλησία , πρωτοδιάκονοι, αρχιδιάκονοι, πρωτοπρεσβύτεροι, αρχιμανδρίτες, πρωτοσύγκελοι, αρχιεπίσκοποι, πατριάρχες, οικουμενικός Πατριάρχης! Όλοι αυτοί οι τίτλοι και οι βαθμοί έχουν ξεχωριστή και συγκεκριμένη εξουσία. Δηλαδή αυτοί μπορούν να έχουν και να τιμούνται με πρωτείο, άλλοι όχι…

Καθόμαστε λοιπόν και αναλύουμε την άκτιστο ή κτιστή ενέργεια του Θεού, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και τον φόβο υποβάθμισής του ή όχι . Για το και εκ του Υιού υπάρχει το "Σύμβολο του Αθανασίου" ή Symbolum Quicunque που φέρεται να έχει πρωτογραφτεί στα Λατινικά και ασχολείται ιδιαίτερα με την τριαδικότητα του Θεού. Καταπολεμά τον Αρειανισμό, τον Νεστοριανισμό, τον Μονοφυσιτισμό και την αίρεση του Μακεδονίου. Σε ένα σημείο του, που μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει και ως επεξηγηματική ανάλυση , μας λέει : ….Pater a nullo est factus: nec creatus, nec genitus. (Ο Πατήρ δεν έχει φτιαχτεί από κανέναν: ούτε έχει δημιουργηθεί, ούτε έχει γεννηθεί).
Filius a Patre solo est: non factus, nec creatus, sed genitus. (Ο Υιός, είναι μόνο του Πατρός. Δεν είναι κτιστός ούτε δημιουργημένος, αλλά γεννημένος).
Spiritus Sanctus a Patre et Filio: non factus, nec creatus, nec genitus, sed procedens. (Το Άγιο Πνεύμα είναι του Πατρός και του Υιού. Δεν είναι κτιστό ούτε δημιουργημένο, ούτε γεννημένο, αλλά εκπορευόμενο). Εκπορευόμενο από πού και από ποιόν , μα από αυτόν στον οποίο ανήκει, και σε ποιόν ανήκει , μα στον Πατέρα και στον Υιό.

Τι μας είπε σοφά ο απόστολος των εθνών; μας είπε καθαρά να μην κάνουμε σαν τους ειδωλολάτρες μάταιους συλλογισμούς. Προσπαθούμε να ορίσουμε το Θείο και να το εξηγήσουμε μέσα από περιορισμένες ανθρώπινες γνώσεις , με ποιο νου, το δικό μας; Το ανθρώπινο, το πλήρες λαθών και αμαρτιών; Διότι όταν έλθει η ημέρα της κρίσης δεν θα με εξετάσει ο Κύριος για το από πού εκπορεύεται το Άγιο Πνεύμα και το εάν πιστεύω στην άκτιστη ή και στην κτιστή ενέργειά του, για την ύπαρξη του Άδου ή του καθαρτηρίου , αλλά για τον βίο μου, για την στάση μου απέναντί του και απέναντι των αδελφών μου , για το εάν η ζωή μου ήταν ορισμένη μέσα στα πλαίσια της διδασκαλίας της αγάπης και της αλήθειας. Εάν αγάπησα τον πλησίον μου ως τον εαυτό μου , εάν συγχώρεσα τους αδελφούς μου, εάν υπήρξα ψεύτης, εάν έσπειρα την διχόνοια και την διχογνωμία, εάν παραπλανούσα τους αδελφούς μου προς ίδιον όφελος κλπ.

Η εκκλησία του Θεού δεν θα πεθάνει , εάν πάλι πεθάνει, θα είναι αυτό το θέλημά Του . Εμείς ως πιστοί πρέπει να πορευόμαστε ασάλευτα ενωμένοι με αληθινή αγάπη και με αγάπη για την αλήθεια. Θα ήθελα όταν έλθει η ώρα του θανάτου μου, πριν αφήσω την τελευταία μου πνοή να έχω ήδη πει το σύμβολο της πίστεως μας και η μία, Αγία, Καθολική και αποστολική εκκλησία να είναι και ως έννοια τέτοια αλλά και ως πραγματική υπόσταση.

Ας με συγχωρήσει ο Θεός και εσείς για τις σκέψεις και τα γραφόμενά μου.

Σχετικά άρθρα:

Οι σκληροπυρηνικοί Ορθόδοξοι παραδέχονται οτι είναι λάθος απέναντι στον Πάπα Ρώμης!

 "Ω ΘΕΙΩΤΑΤΗ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΩΝ ΚΕΦΑΛΗ"

Περί Πρωτείου και Αλάθητου του Πάπα

Περαιτέρω διευκρινίσεις για το Παπικό αλάθητο

Τελικά τί είναι αυτό το περίφημο παπικό αλάθητο? Τα 7+2 σημεία

Πάπας Ρώμης και Ελλάδα

Προσευχή και ασθένεια, Μέρος Β'

Απάντηση του π. Λέοντος Κισκίνη στην ανάρτηση για τον καρκίνο και την προσευχή.


Χρειάζεται ισορροπία σε ό,τι κάνουμε. Η προσευχη ειναι διαλογος με τον Θεο, ειναι δοξολογία, ευχαριστια, αλλά και αιτηση, παρακληση. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να πει σε εναν καρκινοπαθή ή σε οποιονδηποτε αλλο αρρωστο: "Μην προσευχεσαι, μην ελπιζεις/μην πιστευεις πως ο Θεος μπορει να σε θεραπευσει". Η Εκκλησια κραυγαζει καθε μερα στον Κυριο της, ωστε εκεινοι που βρισκονται στο σκοταδι να μπορεσουν επιτελους να βρουν το φως τους και να θεραπευτουν.

Αν λοιπον εχουμε πιστη, ας αρχισουμε να κραυγαζουμε με τη δυναμη της προσευχης, ας ουρλιαξουμε τη μοναξια μας, το εσωτερικο μας σκοταδι, τον πονο μας, σωματικο και ψυχικο. Εκεινη τη στιγμη πολλοι, γυρω μας, μας λενε να σιωπησουμε. "Ο Θεος δεν υπαρχει", "Δεν ασχολειται μαζι σου", "Βγαλτα περα μονο σου".

Ο κοσμος μας θελει να υποβαθμισει τη συναντηση με τον Ιησου σε προσωπικη ευλαβεια, σε πνευματικη υπερευαισθησια, σε ευσεβη ψευδαισθηση. Αν ομως εχουμε πιστη, αν ακομα κραυγαζουμε απο τα βαθη της απογνωσης μας, ο Κυριος σταματα και μας πλησιαζει, οπως στο ευαγγελικο αναγνωσμα της περασμενης Δευτερας (Λκ 18, 35-43).

Συμμεριζομαι οσα λες για τον Σταυρό, για την παρουσία του Χριστού στον άνθρωπο, για το εργο της Εκκλησιας. Θελησα να τονισω την αναγκαιοτητα της προσευχης.

Ποσες φορες ακουσα απο ευσεβεις χριστιανους: "Μα πως... εγω παω στη Λειτουργια, προσευχομαι, συμπεριφερομαι σωστα, και μου συνεβη αυτη η συμφορα, αυτη η δυστυχια...". Δεν ειμαστε εμεις ομως που θα υποδειξουμε στον Θεο τι πρεπει να κανει ή αν κανει καλά το "επάγγελμα" του... Τον Υιό του τον αφησε και πέθανε πάνω στον σταυρο, παροτι εκεινος προσευχηθηκε να απελθει το ποτηριο του θανατου... Ναι, εχω πιστη, επιθυμω ο Θεος να με εισακουσει, αλλα βρισκω τη χριστιανικη δυναμη και γαληνη να πω: "Κυριε, ας γινει το δικο σου θελημα, οχι το δικο μου". Διαφορετικα διαπραγματευομαστε με τον Θεο... τον βλεπουμε σαν εναν υπουργο που θελουμε να τον λαδωσουμε, σαν εναν ασφαλιστη με τον οποιο ερχομαστε σε συμφωνια... Mercanteggiare, οπως λενε οι ιταλοι... Εγω ξερω ποια ειναι η ευτυχια μου, Αυτος ας παει με τα νερα μου, ας προσαμοστει...

Επειτα χρειαζεται διαπαιδαγωγηση στο μυστηριο του ανθρωπινου πονου, που καταλαβαινω πως δεν μπορουν να εχουν ολοι οι χριστιανοι...κυριως οι συγγενεις, που τα ριχνουν ολα στον "κακο" Θεο..

Υπαρχει, αδελφε μου, ενα σχεδιο του Θεου για τη ζωη του καθενος μας... Υπαρχει στο dna μας μολις ηρθαμε στον κοσμο. Ερχομαστε απο τον Πατερα, οδευουμε σε αυτη τη γη, αφηνουμε αυτον τον κοσμο, και επιστρεφουμε στον Πατερα.