Περαιτέρω διευκρινίσεις για το Παπικό αλάθητο

Η Α' εν Βατικανώ Οικουμενική Σύνοδος (1869-1870) που ανακήρυξε το δόγμα του παπικού αλάθητου

Ο πάπας για να κάνει χρήση του αλάθητου πρέπει πρώτον, να ανακηρύξει μια αλήθεια που αφορά την πίστη ή την ηθική ώς δόγμα, ως αλήθεια δηλαδή που δεν σηκώνει πλέον αμφισβήτηση (Ανακηρύσσουμε οτι από εδώ και πέρα...). Και δεύτερον μέσα στη φόρμουλα ενός δόγματος όπως την ξέρουμε και μέσα από τις οικουμενικές συνόδους πρέπει να υπάρχει ένα ανάθεμα για όσους δεν το δεχτούνε. Αυτό έγινε το 1950 με την ανακήρυξη του δόγματος της μετάστασης της Θεοτόκου. Προτελευταία φορά ήταν το 1854 με την ανακήρυξη του δόγματος της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου. Πριν από αυτές τις ανακηρύξεις, αυτές οι 2 αλήθειες αποτελούσαν πίστη της εκκλησίας όπως τα έχουν οι ορθόδοξοι αλλά όχι δόγματα . Ο Θωμάς ο Ακινάτης είχε τις αμφιβολίες του για την άσπιλη σύλληψη της Θεοτόκου. Εν όψει του τελευταίου Ιωβηλαίου το 2000 υπήρχαν αρκετές φωνές μέσα στα καθολικά πανεπιστήμια που ζητούσαν από τον Πάπα να ανακηρύξει σε δόγμα την Παναγία ως "συλλυτρώτρια του ανθρωπίνου γένους", κάτι που δεν έγινε τελικά. Πολλοί καθολικοί έχουν αυτη την πεποίθηση, η οποία όμως δεν αποτελεί δόγμα, δηλαδή σηκώνει κουβέντα. Οι πάπες μέσα μέσα από τις εγκυκλίους, τις ομιλίες τους, απλά επαναλαμβάνουν την πίστη της εκκλησίας, δεν λένε κάτι καινούργιο. Όταν ένας Πάπας γράφει για παράδειγμα οτι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός Σωτήρας και Υιός του Θεού, αυτό είναι ένα δόγμα που το ξέρουμε εδώ και αιώνες, φυσικά και είναι μια αλήθεια αλάθητη, και εδώ ο πάπας δεν κάνει χρήση του αλάθητου, επειδή αυτό είναι ήδη δόγμα. Από την άλλη όταν ο Πάπας ανακηρύσσει κάποιον ως Άγιο, αυτό δεν αποτελεί δόγμα, και φυσικά υπάρχουν πιθανότητες αυτός ο άνθρωπος να μην είναι άγιος και ο πάπας να έχει κάνει λάθος. Αναφέρω ως παράδειγμα την περίπτωση της επιπόλαιης κατ'εμέ μακαριωνυμίας του κροάτη καρδινάλιου Στέπινατς το 1998. Η ανακήρυξη ενός δόγματος είναι μεγάλη ευθύνη και οι 7+2 περιπτώσεις που αναφέρω πιό πάνω σε μια περίοδο 2000 ετών, το αποδεικνύουν ξεκάθαρα. Η Β' Βατικανή Σύνοδος αν και είναι Οικουμενική, δεν είναι αλάθητη επειδή δεν ανακήρυξε κανένα δόγμα.

Σχετικά άρθρα:
Οι σκληροπυρηνικοί Ορθόδοξοι παραδέχονται οτι είναι λάθος απέναντι στον Πάπα Ρώμης!

 "Ω ΘΕΙΩΤΑΤΗ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΩΝ ΚΕΦΑΛΗ"

Περί Πρωτείου και Αλάθητου του Πάπα

Τελικά τί είναι αυτό το περίφημο παπικό αλάθητο?

Αθήνα : 50 χρόνια από την Ιερατική Χειροτονία του σεβ/του Νικολάου

Ο Σεβασμιότατος Νικόλαος, Αρχιεπίσκοπος των εν Αθήναις Καθολικών

Την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, τελέσθηκε στον ομώνυμο Καθολικό Καθεδρικό Ναό της Αθήνας πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία. Αυτήν την ημέρα επέλεξε η Αρχιεπισκοπή Καθολικών Αθηνών για να εορτάσει και την επέτειο των 50 χρόνων της Ιερατικής Χειροτονίας του σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου των εν Αθήναις Καθολικών κ.κ. Νικολάου.

Ήταν ημέρα Κυριακή 1 Οκτωβρίου 1961, πριν 50 χρόνια, στον ενοριακό ναό του Τιμίου Προδρόμου στην Κώμη της Τήνου. Όλα ήταν έτοιμα για την μεγάλη γιορτή της τοπικής Εκκλησίας, την Ιερατική Χειροτονία ενός συντοπίτη τους, του Νικολάου Φωσκόλου. Το ρεπορτάζ της «Καθολικής» έγραφε το 1961 : «Η Κώμη ευρίσκετο από καιρού επί ποδός, προετοιμαζομένη δια το μοναδικόν αυτό γεγονός». Πράγματι, ένα μοναδικό γεγονός για την τοπική εκκλησία, αλλά και ένα μοναδικό γεγονός για τον ίδιο τον νέο των 25 ετών, που έλεγε ναι στο κάλεσμα του Κυρίου για να εργασθεί στον αμπελώνα Του. Με το τέλος της χειροτονίας η χορωδία έψαλε τον ύμνο «Σύ εί ιερεύς εις τον αιώνα», ενώ στην μικρή δεξίωση που ακολούθησε πρώτος είχε μιλήσει ο πατέρας του νέου ιερέα, Ιάκωβος Φώσκολος.

Σήμερα, μισό αιώνα μετά, ο νέος τότε ιερέας γιορτάζει, και μαζί του ολόκληρη η τοπική εκκλησία, που εδώ και 38 χρόνια ποιμαίνει ως Αρχιεπίσκοπος των εν Αθήναις Καθολικών, με μια πορεία που τότε κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, αλλά θεία πρόνοια είχε σχεδιάσει. Μπορεί στην Θεία Λειτουργία να μην ήταν οι γονείς του αλλά ήταν τα αδέλφια του, τα ανίψια του και τα πνευματικά του παιδιά: Ο κλήρος της Εκκλησιαστικής του Επαρχίας, τα μοναχικά τάγματα και το ποίμνιό του, που γέμισε τον ναό για να γιορτάσει μαζί του. Στο Ιερό ήταν οι σεβασμιότατοι συνεπίσκοποί του: ο Επίσκοπος Σύρου, Θήρας και Κρήτης και Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας Φραγκίσκος, ο Αρχιεπίσκοπος Νάξου - Τήνου Νικόλαος, ο Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Δημήτριος, ο Αρχιεπίσκοπος των Μαρωνιτών της Κύπρου Ιωσήφ Σουέιφ και ο Αποστολικός Νούντσιος Εδουάρδος – Ιωσήφ Άνταμς.

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Αρχιεπισκοπής Καθολικών Αθηνών π. Νικηφόρος Βιδάλης. Στην ομιλία του έπλεξε το εγκώμιο του σεβασμιοτάτου Νικολάου κάνοντας μία αναδρομή στα χρόνια της υπηρεσίας του στην Αρχιεπισκοπή και στο πλούσιο έργο που έχει επιτελέσει. Στο τέλος της τελετής αναγνώσθηκε το Μήνυμα του πάπα Βενεδίκτου 16^ου προς τον εορτάζοντα.

Προς τον Σεβάσμιο Αδελφό

ΝΙΚΟΛΑΟ ΦΩΣΚΟΛΟ

Αρχιεπίσκοπο Καθολικών Αθηνών

και Αποστολικό Τοποτηρητή

κατά βούληση της Αγίας Έδρας

της χηρεύουσας έδρας

της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Ρόδου

Κατά την εορτή της αγίας Θηρεσίας του Βρέφους Ιησού, την οποία τιμούμε ως κυριώτερη Προστάτιδα των ιεραποστολών, με χαρά στρέφουμε τη σκέψη μας προς Εσέ, Σεβάσμιε Αδελφέ, που εορτάζεις ένα εντελώς μοναδικό γεγονός της ζωής σου, δηλαδή την πεντηκοστή επέτειο της χειροτονίας σου σε πρεσβύτερο. Χωρίς αμφιβολία κατ’ αυτή την ημέρα εκ βάθους καρδίας θα αναπέμψεις ύμνον ευχαριστίας και θα προσφέρεις τη θεία Λειτουργία στον δωρεοδότη Θεό ο οποίος έπλασε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν (Πράξ. 17, 24). Εμείς δε, μαζί με το αγαπητό ποίμνιό σου, θέλουμε να είμαστε κοινωνοί της χαράς σου, να σου εκφράσουμε τις καλύτερες ευχές μας και δια των παρόντων Γραμμάτων να ενθυμηθούμε συνοπτικά τα κυριότερα τουλάχιστον γεγονότα της ζωής και της διακονίας σου.

Γεννημένος στην αρχαία επισκοπή της Τήνου, εντρύφησες στις πλούσιες παραδόσεις της Πατρίδας σου και στην καθολική πίστη. Δεχόμενος τη θεία κλήση προς το Ιερατείο, με χαρά ακολούθησες τον Χριστό. Αποστελείς στη Ρώμη, αποπεράτωσες τις φιλοσοφικές, θεολογικές και κανονικού δικαίου σπουδές σου στο Ποντιφικό Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο.

Μετά την χειροτονία σου σε πρεσβύτερο επιδόθηκες με προθυμία στη φροντίδα των ψυχών. Κατά την άσκηση της ποιμαντικής σου διακονίας κατεφάνησαν τα άριστα ψυχικά και διανοητικά σου χαρίσματα, η βαθειά πνευματική ζωή και οι ανθρώπινες και χριστιανικές αρετές.

Στις 25 Ιουνίου του έτους 1973 εξελέγης από τον Προκάτοχό μας, δούλο του Θεού Παύλο τον 6^ο , Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών. Αργότερα κατεστάθης και Αποστολικός Τοποτηρητής κατά βούληση της Αγίας Έδρας της χηρεύουσας Καθολικής Αρχιεπισκοπής Ρόδου. Ποιμαίνοντας τις εμπιστευθείσες σε σένα κοινότητες, ανέλαβες διάφορες χρήσιμες πρωτοβουλίες, έδειξες πάντοτε πατρική αγάπη και μέριμνα για τον κλήρο και τους λαϊκούς χριστιανούς. Χαίρεις μεγάλης εκτιμήσεως μεταξύ των επισκόπων της Πατρίδας σου, τόσον των καθολικών όσον και των ορθοδόξων. Επανειλημμένως εξελέγης Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος και Εκπρόσωπός της σε διαφόρους Συνόδους Επισκόπων, που συνεκαλούντο στη Ρώμη. Επί πλέον είσαι μέλος του Ειδικού Συμβουλίου για την Ευρώπη της Γενικής Γραμματείας της Συνόδου των Επισκόπων.

Δέξου, λοιπόν, τώρα Σεβάσμιε Αδελφέ, αυτές τις συγχαρητήριες ευχές Μας, ενώ πλησιάζει η επέτειος του ιωβηλαίου της ιερατικής σου χειροτονίας. Δια των πρεσβειών της Μακαρίας Παρθένου Μαρίας, Βασίλισσας των Αποστόλων, του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και της αγίας Θηρεσίας, εξ όλης καρδίας δεόμεθα ώστε ο Θεός να ευδοκήσει να επιβλέπει και να πληθύνει το έργο που επετέλεσες, να σου χαρίζει σταθερή υγεία, άφθονη πνευματική παρηγορία και κάθε χάρη χρήσιμη και αναγκαία για σένα και το λαό σου. Ως εχέγγυον όλων αυτών ας είναι η Αποστολική Μας Ευλογία, που χορηγούμε με αγάπη σε σένα και σε όλους εκείνους που συμμετέχουν στη χαρά του ιωβηλαίου σου.

Καστέλ Γκαντόλφο, 1^η Σεπτεμβρίου 2011, κατά το έβδομο έτος της Αρχιερατείας Μας.

Πάπας Βενέδικτος 16^ος

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας μας σεβασμιότατος Επίσκοπος Φραγκίσκος, άρτι αφιχθείς από το Συμβούλιο των Πρόεδρων των Ιεραρχιών μελών του CCEE, εκ μέρους της Ιεραρχίας ευχήθηκε και εξήρε την προσφορά του Αρχιεπισκόπου Νικολάου και τον αγώνα του για το καλό της Εκκλησίας, ενώ διάβασε και τις ευχές του προέδρου του CCEE Καρδιναλίου Πήτερ Έρντο εκ μέρους όλων των Πρόεδρων των Ιεραρχιών της Ευρώπης, όπου ο Σεβασμιότατος χαίρει μεγάλης εκτίμησης.

Την ίδια μεγάλη εκτίμηση του εξέφρασαν και όσοι έσπευσαν να του ευχηθούν με το πέρας της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας. «Μια τελετή που διεξήχθη μετά πάσης λαμπρότητος και θαυμαστής τάξεως», όπως ακριβώς πριν από 50 χρόνια.

Πηγή: www.cen.gr

Τί σημαίνει Διάλογος Καθολικών και Ορθοδόξων

Πρόκειται για λόγια του Ορθόδοξου ιερέα π. Αυγουστίνου Μπαιρακτάρη από το Ηράκλειο Κρήτης μέσα από το ιστολόγιό του για την αείμνηστη και χαρισματική Κιάρα Λούμπιχ, ιδρύτρια του κινήματος των Φοκολάρε. Ο π. Αυγουστίνος είναι Διδάκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με ειδικότητα στην Οικουμενική Κίνηση και στους Διαχριστιανικούς Διαλόγους. Το κείμενο που ακολουθεί θα μπορούσε να θεωρηθεί κάλλιστα ως η Χάρτα του Οικουμενικού Διαλόγου, πώς να αγαπάς τον πλησίον σου που δεν ανήκει στην ίδια εκκλησία ή πίστη με σένα.

θα ήθελα μέσα από το παρόν σχόλιό μου να αναφερθώ λίγο παραπάνω στην προσωπικότητα της Chiara Lubich, μιλώντας από καρδιάς. Η Chiara με απλά λόγια είχε καταφέρει από τη νεανική της ηλικία ν' αγαπήσει τον άνθρωπο, τον οποιοδήποτε άνθρωπο, αυτόν που χαρακτήριζε ως prossimo, τον γείτονα δηλαδή. Και στην ενδεχόμενη ερώτηση ποιός είναι αυτός ο γείτονας (ο πλησίον) έλεγε:"...είναι ο αδελφός που περνά από δίπλα μας κάθε στιγμή της ημέρας...Γι' αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι πάντοτε να τον διακονήσουμε, διότι έτσι διακονούμε τον ίδιο τον Θεό".
Έβλεπε μέσα από τον άνθρωπο το πρόσωπο του ίδιου του Θεού. Και αυτό την οδήγησε σε μία πράξη ζωής, που διακρίνεται από την επιθυμία και την δράση για την ενότητα όλων. Πρώτα η ίδια ξεπέρασε τις όποιες διακρίσεις και ταμπέλες βάζουμε εμείς ως άνθρωποι (φυλετικές, ομολογιακές, κοινωνικές, πολιτικές κ.α.) μέσα από την αγάπη της για τον Χριστό και ύστερα προχώρησε στην έμπρακτη αγάπη για τον άλλον, για τον όποιον άλλον, τον πλησίον.
Ωστόσο, αυτή η αγάπη για τον άλλον δεν είναι κάτι το γενικό και αφηρημένο, ούτε κάτι το ιδεαλιστικό, αλλά εξάπαντος είναι κάτι το πραγματικό. Γι' αυτό συνήθιζε να λέγει: "Πρέπει να είμαστε ένα με τον αδελφό , όχι σ' έναν κόσμο ιδεατό, αλλά στον πραγματικό. Όχι σ' έναν κόσμο μελλοντικό, αλλά στον παρόντα κόσμο". Δηλαδή το βίωμα και το όραμά της ήταν μεν εσχατολογικό, καθώς πάντοτε απέβλεπε στην εν δυνάμει ενότητα των χριστιανών, μία πραγματικότητα εσχατολογική, με την έννοια της ευχαριστιακής εκπλήρωσης, αλλά παράλληλα η καρδιά και οι πράξεις προσδιόριζαν το σήμερα, το τώρα.

Διακρινόταν δηλαδή για μία θεολογία ρεαλιστική και όχι ιδεαλιστική. Παρά το γεγονός ότι όποιος είναι εκφραστής της οικουμενικής θεολογίας, όπως είναι ο γράφων, χαρακτηρίζεται από τους άλλους ως εκφραστικής της παλαιότερης "ρομαντικής θεολογίας", ωστόσο η ουσία της θεολογίας είναι η απροϋπόθετη αγάπη για τον άλλον, η απρόσμενη, η αδιάκριτη, η απεριόριστη, καθώς στη ζωή δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιλέγουμε τον "γείτονα". Εκεί βασίζεται η όλη έννοια, η δυναμική και οι συμβολισμοί της οικουμενικής θεολογίας. Εκεί που όλα στη ζωή και στις σχέσεις αναδύουν έναν αρνητισμό και μία κατάσταση διαίρεσης, η οικουμενική θεολογία έρχεται να επιβεβαιώσει και να επιστεγάσει το οξύμωρο του πράγματος, ότι δηλαδή μέσα από τον θάνατο κερδίζουμε την ζωή, μέσα από τον θάνατο του εγωισμού μας, της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού μας κερδίζουμε την όντως ζωή.

Αυτό βέβαια είναι έκφραση μίας τέχνης, της τέχνης της αγάπης, και όχι της τεχνικής που βασίζεται σε μία ορισμένη μεθοδολογία. Δεν είναι κάτι που διδάσκεται, παρά κάτι που βιώνεται. Αυτό το ονόμαζε η Chiara "η τέχνη του να αγαπάς" - "l'arte di amare". Και ο άνθρωπος οδηγείται σ' αυτή την ενωτική και αγαπητική διάθεση μέσα από το "μυστηριώδες μονοπάτι" - "il misterioso cammino" που φανερώνει ο Θεός στον κόσμο. "E noi siamo chiamati a vivere l'unita ogni momento nella nostra vita quotidiana". Έχουμε λοιπόν κληθεί να ζούμε την ενότητα κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας. Και πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Μέσα από την αγάπη μας για τον Χριστό. Αλλά αυτή η οδός προς τον Χριστό περνά μέσα από την αγάπη μας για τον αδελφό μας. "...la via per andare a Dio, passa dunque attraverso il fratello...l'unita esige la morte di tutti per dar la vita all'UnoSopra la vostra morte viva la Vita". Εκεί κάπου βιώνεται αυτό που η Chiara ονόμαζε "Gesu Abbandonato" (ο εγκαταλειμμένος Ιησούς) και στον οποίο θα αναφερθούμε σε κάποιο άλλο μας σχόλιο.

Τελικά τί είναι αυτό το περίφημο παπικό αλάθητο? Τα 7+2 σημεία

Ο Παπικός Θρόνος στον Καθεδρικό Ναό της Ρώμης San Giovanni in Laterano, αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και στους Αγίους Ιωάννη Πρόδρομο και Ιωάννη Θεολόγο

Το Αλάθητο της Εκκλησίας είναι η πεποίθηση ότι το Άγιο Πνεύμα δεν θα επιτρέψει στην Εκκλησία να κάνει λάθος όσον αφορά την πίστη της. Η Εκκλησία διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Λόγος που έγινε Σάρκα (Ιω 1,14) είναι η πηγή της Θείας Αποκάλυψης. Η Β’ Σύνοδος του Βατικανού τονίζει ότι  ο Ιησούς τελειοποίησε την αποκάλυψη, δηλαδή την φανέρωση του Θεού στους ανθρώπους, ολοκληρώνοντάς την μέσα από την αποστολή Του με το να είναι ο ίδιος παρών και να φανερώνεται ανάμεσά μας: μέσα από τα λόγια και τις πράξεις του, μέσα από τα σημεία και τα θαύματά του, και κυρίως μέσα από το θάνατο και την ένδοξη ανάστασή του από τους νεκρούς, και τέλος, αποστέλλοντας το Πνεύμα της αλήθειας. (DV4). Το περιεχόμενο της θείας αποκάλυψης του Χριστού λέγεται Παρακαταθήκη της Πίστης, και βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοση.

Η Ιερή Παράδοση είναι παλαιότερη της Καινής Διαθήκης, αφού είναι μέσα στις χριστιανικές κοινότητες που γράφτηκαν τα Ευαγγέλια και για αυτό το λόγο «πάνε πακέτο».  Μέσα στην Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοση βρίσκεται η θεία Αποκάλυψη. Η αποκάλυψη του Θεού ολοκληρώθηκε με τον θάνατο του τελευταίου Αποστόλου, του Ιωάννη. Μετά από αυτό το γεγονός, δεν υπάρχει κάτι καινούργιο που να μας φανερώσει ο Κύριος. Έτσι, εμείς σήμερα, έχουμε ακριβώς την ίδια πίστη με αυτή των Αποστόλων και των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων. Μέσα στην Εκκλησία, είμαστε όλοι καλεσμένοι να ακούσουμε, να βιώσουμε, να μοιραστούμε και να μεταδώσουμε το αυθεντικό μήνυμα της αγάπης και λύτρωσης του Θεού. Είμαστε επίσης καλεσμένοι να διαφυλάξουμε αυτή την πίστη, ανόθευτη όπως μας μεταδόθηκε, χωρίς εκπτώσεις αλλά και χωρίς σάλτσες, με σκοπό να έχουν όλες οι γενιές την δυνατότητα να γνωρίσουν το μήνυμα του Ιησού όπως είναι, με σκοπό να το βιώσουμε ορθόδοξα.

Κάθε φορά που κάποιος θεολόγος ή ομάδα, διδάσκει κάτι διαφορετικό από αυτό που μας παρέδωσε ο Ιησούς και οι απόστολοι,  κάτι διαφορετικό από αυτό που μας μεταδίδει η Εκκλησία, τότε μιλάμε για αίρεση.

Έτσι λοιπόν συγκαλούνται οι Οικουμενικές Σύνοδοι που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να επικυρώνουν την θεία Αποκάλυψη μέσα από δόγματα για θέματα που μέχρι εκείνη την συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν είχαν ερμηνευθεί διαφορετικά/λανθασμένα.  Αυτό είναι το αλάθητο της Εκκλησίας που εκφράζεται μέσα από τις Οικουμενικές Συνόδους. Υπάρχει και το Αλάθητο του Πάπα, μια ειδική αποστολή και υπηρεσία μέσα στην Εκκλησία, την οποία ο Ιησούς Χριστός έδωσε μόνο στον Απόστολο Πέτρο και τους διαδόχους του.

Όποιος διαβάζει την Καινή Διαθήκη βλέπει ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς αναθέτει μόνο στον Απόστολο Πέτρο κάποια καθήκοντα (Μτ 16,18 Ιω1,42 Μκ3,16 Λκ10,16 Πρ15,18 Μτ10,2) τα οποία του δίνουν ξεκάθαρα έναν ηγετικό ρόλο ανάμεσα στους 12 Αποστόλους και όχι απλά ένα πρωτείο τιμής.
Έτσι, όταν ο Επίσκοπος Ρώμης μιλώντας από καθέδρας, δηλαδή ως ποιμένας και διδάσκαλος όλων των χριστιανών χάρη στην αποστολική του εξουσία, κηρύσσει ότι μια διδασκαλία που σχετίζεται με την πίστη ή την ηθική, πρέπει να γίνει αποδεκτή από όλη την Εκκλησία, τότε θεωρούμε ότι είναι αλάθητος. Με αυτή την φόρμουλα η Α’ Οικουμενική Σύνοδος του Βατικανού (1870) ανακήρυξε σε δόγμα το παπικό αλάθητο.

Όπως τόνισε ο πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ το 2005, από τους κορυφαίους εκπροσώπους της δογματικής θεολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ο πάπας δεν είναι μάντης, είναι αλάθητος σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις.

Και αυτές οι σπάνιες περιπτώσεις όπου οι Πάπες έκαναν χρήση του αλάθητου, είναι οι εξής:

1. Τόμος προς Φλαβιανό του Πάπα Λέοντα Α (449) που μιλάει για τις δύο φύσεις του Χριστού, και ο οποίος έγινε πανηγυρικά αποδεκτός από την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας. Τότε όλοι οι συνοδικοί πατέρες αναφώνησαν ότι ο Πέτρος μιλάει με το στόμα του πάπα Λέοντα.
2. Επιστολή του Πάπα Αγάθωνα (680) για τις δύο θελήσεις του Χριστού, που έγινε πανηγυρικά αποδεκτή από την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης.
3. Benedictus Deus, του Πάπα Βενέδικτου ΙΒ’ (1336) για την μακάρια όραση πριν την τελική κρίση.
4. Cum occasione, του Πάπα Ιννοκέντιου Ι’, (1653), που καταδικάζει ως αιρετικές 5 προτάσεις του Γιανσενισμού
5. Auctorem fidei, του Πάπα Πίου ΣΤ’ (1794), που καταδικάζει 7 προτάσεις των Γιανσενιστών στη Σύνοδο της Πιστόιας ως αιρετικές.
6. Ineffabilis Deus, του Πάπα Πίου Θ’ (1854), που ανακηρύσσει δόγμα την Αμίαντη Σύλληψη της Θεοτόκου.
7. Munificentissimus Deus, του Πάπα Πίου ΙΒ’ (1950) που ανακηρύσσει δόγμα την Μετάσταση της Θεοτόκου στους ουρανούς.

Ειδικά στα δύο τελευταία η χρήση του παπικού αλάθητου είναι αποδεκτή από όλους. Ορισμένοι θεολόγοι και ιστορικοί θεωρούν και τις δύο παρακάτω πράξεις ως εκφράσεις του παπικού αλάθητου.

1. Unam Sanctam, του Πάπα ΒονιφάτιουΗ’, (1302) σχετικά με το παπικό πρωτείο.
2. Cantate Domino, του Πάπα Ευγένιου Δ’, (1441) σχετικά με το ότι εκτός εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις βλέπουμε ότι κάθε φορά που οι πάπες μίλησαν ex cathedra, δεν είπαν κάτι καινούργιο, αλλά απλά κήρυξαν ως δόγμα, αλήθειες που περιέχονται στην Παρακαταθήκη της Πίστης και ήταν γνωστές, με σκοπό να τονώσουν την πίστη της Εκκλησίας.

Σε καμία περίπτωση το παπικό αλάθητο δεν σημαίνει ότι ο πάπας είναι αναμάρτητος ή ότι δεν κάνει ποτέ λάθη. Για παράδειγμα οι εγκύκλιοι και γενικότερα τα γραπτά των Παπών δεν είναι αλάθητα. Όταν ο Πάπας ανακηρύσσει αγίους, δεν είναι αλάθητος. Το παπικό αλάθητο και το αλάθητο των Οικουμενικών Συνόδων αλληλοσυμπληρώνονται και ο πάπας δεν μπορεί να πει κάτι που πάει ενάντια στις Οικουμενικές Συνόδους και το αντίστροφο.

Υπήρξαν και αιρετικοί πάπες που καταδικάστηκαν στο παρελθόν αλλά ποτέ δεν μίλησαν ex cathedra. Ο πάπας Ονώριος Α΄(625-638) καταδικάστηκε ως αιρετικός μετά το θάνατό του από την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης (681) επειδή πίστευε στην αίρεση του μονοθελητισμού. Η ίδια Σύνοδος όπως είδαμε παραπάνω εκθείασε τον Πάπα Αγάθωνα.

Σχετικά άρθρα:

Οι σκληροπυρηνικοί Ορθόδοξοι παραδέχονται οτι είναι λάθος απέναντι στον Πάπα Ρώμης!

 "Ω ΘΕΙΩΤΑΤΗ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΩΝ ΚΕΦΑΛΗ"

Περί Πρωτείου και Αλάθητου του Πάπα

 Περαιτέρω διευκρινίσεις για το Παπικό αλάθητο

Όλοι οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζουν τα κάτωθι

1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450..000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις 2 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο .....ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.
Η Αργεντινή είναι πολύ μεγαλύτερη και είδαμε τί έπαθε

2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
Ξεχάσατε τους Πόντιους. Οι Πακιστανοί είναι πολύ περισσότεροι και είναι και αυτοί ΠΑΝΤΟΥ, ακόμα και στην Ελλάδα

3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.
Για αυτό οι ελληνική οικονομία και ελληνικές τράπεζες υποβαθμίζονται συνεχώς

4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
Η Πολωνία δέχεται 50.000.000 τουρίστες το χρόνο. Όσοι τουρίστες έρχονται στην Ελλάδα τους φοράνε ροζ, γαλάζια, κίτρινα βραχιολάκια στον καρπό και τους πάνε σε συγκεκριμένα ξενοδοχεία και καταστήματα. Υπάρχουν 10-20 γύπες που μοιράζονται τα κέρδη. Οι υπόλοιποι έλληνες τους τουρίστες τους έχουν μόνο....ακουστά.

5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν όποιο είδος πλοίου σκεφτεί κανείς.
Δεν έχω δει κανένα από τα απέραντα κρουαζιερόπλοια ή αεροπλανοφόρα να έχουν κατασκευαστεί στην Ελλάδα. Όσες φορές περνάω από Σκαραμαγκά βλέπω μόνο σαράβαλα.

6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν καταπληκτικά βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.
Κρίμα που δεν τα βλέπουμε να κυκλοφορούν κιόλας. Ειδικά τα βαγόνια τραίνων.

7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά και είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες και είναι 5οι στον κόσμο.
Σωστό, μόνο που όλα τα παραπάνω έχουν σημαία Παναμά και στα ταμεία του κράτους πάνε ψίχουλα

8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.
Και η Ισπανία με 20% ανεργία είναι πρώτη στις ελιές παγκοσμίως, και τί μ'αυτό?
9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνια.
Και τα έσοδα πήγαν στις ελβετικές τράπεζες

10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!
Για αυτό πέφτουν συνέχεια τα αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας ενώ από τα τουρκικά σαράβαλα δεν πέφτει ούτε ένα. Αν η Τουρκία είναι τελευταία και προτελευταία, τότε γιατί παραβιάζει καθημερινά τον ελληνικό εναέριο χώρο? Για χαζούς τους έχετε?

11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ!) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Αλήθεια ε? Και τόσα χρόνια καταστρέψανε την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και αφήσανε την Ελλάδα απέξω....

Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;
Τί είναι 340 δις? Η φοροδιαφυγή, τα φακελάκια στο δημόσιο και στην υγεία, οι επιδοτήσεις για τους αγρότες που πήγαν σε βίλες. Ευτυχώς που υπάρχουν τα ροδάκινα και τα ακτινίδια για να τα ξεπληρώσουμε.....