Τί σημαίνει Διάλογος Καθολικών και Ορθοδόξων

Πρόκειται για λόγια του Ορθόδοξου ιερέα π. Αυγουστίνου Μπαιρακτάρη από το Ηράκλειο Κρήτης μέσα από το ιστολόγιό του για την αείμνηστη και χαρισματική Κιάρα Λούμπιχ, ιδρύτρια του κινήματος των Φοκολάρε. Ο π. Αυγουστίνος είναι Διδάκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με ειδικότητα στην Οικουμενική Κίνηση και στους Διαχριστιανικούς Διαλόγους. Το κείμενο που ακολουθεί θα μπορούσε να θεωρηθεί κάλλιστα ως η Χάρτα του Οικουμενικού Διαλόγου, πώς να αγαπάς τον πλησίον σου που δεν ανήκει στην ίδια εκκλησία ή πίστη με σένα.

θα ήθελα μέσα από το παρόν σχόλιό μου να αναφερθώ λίγο παραπάνω στην προσωπικότητα της Chiara Lubich, μιλώντας από καρδιάς. Η Chiara με απλά λόγια είχε καταφέρει από τη νεανική της ηλικία ν' αγαπήσει τον άνθρωπο, τον οποιοδήποτε άνθρωπο, αυτόν που χαρακτήριζε ως prossimo, τον γείτονα δηλαδή. Και στην ενδεχόμενη ερώτηση ποιός είναι αυτός ο γείτονας (ο πλησίον) έλεγε:"...είναι ο αδελφός που περνά από δίπλα μας κάθε στιγμή της ημέρας...Γι' αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι πάντοτε να τον διακονήσουμε, διότι έτσι διακονούμε τον ίδιο τον Θεό".
Έβλεπε μέσα από τον άνθρωπο το πρόσωπο του ίδιου του Θεού. Και αυτό την οδήγησε σε μία πράξη ζωής, που διακρίνεται από την επιθυμία και την δράση για την ενότητα όλων. Πρώτα η ίδια ξεπέρασε τις όποιες διακρίσεις και ταμπέλες βάζουμε εμείς ως άνθρωποι (φυλετικές, ομολογιακές, κοινωνικές, πολιτικές κ.α.) μέσα από την αγάπη της για τον Χριστό και ύστερα προχώρησε στην έμπρακτη αγάπη για τον άλλον, για τον όποιον άλλον, τον πλησίον.
Ωστόσο, αυτή η αγάπη για τον άλλον δεν είναι κάτι το γενικό και αφηρημένο, ούτε κάτι το ιδεαλιστικό, αλλά εξάπαντος είναι κάτι το πραγματικό. Γι' αυτό συνήθιζε να λέγει: "Πρέπει να είμαστε ένα με τον αδελφό , όχι σ' έναν κόσμο ιδεατό, αλλά στον πραγματικό. Όχι σ' έναν κόσμο μελλοντικό, αλλά στον παρόντα κόσμο". Δηλαδή το βίωμα και το όραμά της ήταν μεν εσχατολογικό, καθώς πάντοτε απέβλεπε στην εν δυνάμει ενότητα των χριστιανών, μία πραγματικότητα εσχατολογική, με την έννοια της ευχαριστιακής εκπλήρωσης, αλλά παράλληλα η καρδιά και οι πράξεις προσδιόριζαν το σήμερα, το τώρα.

Διακρινόταν δηλαδή για μία θεολογία ρεαλιστική και όχι ιδεαλιστική. Παρά το γεγονός ότι όποιος είναι εκφραστής της οικουμενικής θεολογίας, όπως είναι ο γράφων, χαρακτηρίζεται από τους άλλους ως εκφραστικής της παλαιότερης "ρομαντικής θεολογίας", ωστόσο η ουσία της θεολογίας είναι η απροϋπόθετη αγάπη για τον άλλον, η απρόσμενη, η αδιάκριτη, η απεριόριστη, καθώς στη ζωή δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιλέγουμε τον "γείτονα". Εκεί βασίζεται η όλη έννοια, η δυναμική και οι συμβολισμοί της οικουμενικής θεολογίας. Εκεί που όλα στη ζωή και στις σχέσεις αναδύουν έναν αρνητισμό και μία κατάσταση διαίρεσης, η οικουμενική θεολογία έρχεται να επιβεβαιώσει και να επιστεγάσει το οξύμωρο του πράγματος, ότι δηλαδή μέσα από τον θάνατο κερδίζουμε την ζωή, μέσα από τον θάνατο του εγωισμού μας, της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού μας κερδίζουμε την όντως ζωή.

Αυτό βέβαια είναι έκφραση μίας τέχνης, της τέχνης της αγάπης, και όχι της τεχνικής που βασίζεται σε μία ορισμένη μεθοδολογία. Δεν είναι κάτι που διδάσκεται, παρά κάτι που βιώνεται. Αυτό το ονόμαζε η Chiara "η τέχνη του να αγαπάς" - "l'arte di amare". Και ο άνθρωπος οδηγείται σ' αυτή την ενωτική και αγαπητική διάθεση μέσα από το "μυστηριώδες μονοπάτι" - "il misterioso cammino" που φανερώνει ο Θεός στον κόσμο. "E noi siamo chiamati a vivere l'unita ogni momento nella nostra vita quotidiana". Έχουμε λοιπόν κληθεί να ζούμε την ενότητα κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας. Και πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Μέσα από την αγάπη μας για τον Χριστό. Αλλά αυτή η οδός προς τον Χριστό περνά μέσα από την αγάπη μας για τον αδελφό μας. "...la via per andare a Dio, passa dunque attraverso il fratello...l'unita esige la morte di tutti per dar la vita all'UnoSopra la vostra morte viva la Vita". Εκεί κάπου βιώνεται αυτό που η Chiara ονόμαζε "Gesu Abbandonato" (ο εγκαταλειμμένος Ιησούς) και στον οποίο θα αναφερθούμε σε κάποιο άλλο μας σχόλιο.

Τελικά τί είναι αυτό το περίφημο παπικό αλάθητο? Τα 7+2 σημεία

Ο Παπικός Θρόνος στον Καθεδρικό Ναό της Ρώμης San Giovanni in Laterano, αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και στους Αγίους Ιωάννη Πρόδρομο και Ιωάννη Θεολόγο

Το Αλάθητο της Εκκλησίας είναι η πεποίθηση ότι το Άγιο Πνεύμα δεν θα επιτρέψει στην Εκκλησία να κάνει λάθος όσον αφορά την πίστη της. Η Εκκλησία διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Λόγος που έγινε Σάρκα (Ιω 1,14) είναι η πηγή της Θείας Αποκάλυψης. Η Β’ Σύνοδος του Βατικανού τονίζει ότι  ο Ιησούς τελειοποίησε την αποκάλυψη, δηλαδή την φανέρωση του Θεού στους ανθρώπους, ολοκληρώνοντάς την μέσα από την αποστολή Του με το να είναι ο ίδιος παρών και να φανερώνεται ανάμεσά μας: μέσα από τα λόγια και τις πράξεις του, μέσα από τα σημεία και τα θαύματά του, και κυρίως μέσα από το θάνατο και την ένδοξη ανάστασή του από τους νεκρούς, και τέλος, αποστέλλοντας το Πνεύμα της αλήθειας. (DV4). Το περιεχόμενο της θείας αποκάλυψης του Χριστού λέγεται Παρακαταθήκη της Πίστης, και βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοση.

Η Ιερή Παράδοση είναι παλαιότερη της Καινής Διαθήκης, αφού είναι μέσα στις χριστιανικές κοινότητες που γράφτηκαν τα Ευαγγέλια και για αυτό το λόγο «πάνε πακέτο».  Μέσα στην Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοση βρίσκεται η θεία Αποκάλυψη. Η αποκάλυψη του Θεού ολοκληρώθηκε με τον θάνατο του τελευταίου Αποστόλου, του Ιωάννη. Μετά από αυτό το γεγονός, δεν υπάρχει κάτι καινούργιο που να μας φανερώσει ο Κύριος. Έτσι, εμείς σήμερα, έχουμε ακριβώς την ίδια πίστη με αυτή των Αποστόλων και των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων. Μέσα στην Εκκλησία, είμαστε όλοι καλεσμένοι να ακούσουμε, να βιώσουμε, να μοιραστούμε και να μεταδώσουμε το αυθεντικό μήνυμα της αγάπης και λύτρωσης του Θεού. Είμαστε επίσης καλεσμένοι να διαφυλάξουμε αυτή την πίστη, ανόθευτη όπως μας μεταδόθηκε, χωρίς εκπτώσεις αλλά και χωρίς σάλτσες, με σκοπό να έχουν όλες οι γενιές την δυνατότητα να γνωρίσουν το μήνυμα του Ιησού όπως είναι, με σκοπό να το βιώσουμε ορθόδοξα.

Κάθε φορά που κάποιος θεολόγος ή ομάδα, διδάσκει κάτι διαφορετικό από αυτό που μας παρέδωσε ο Ιησούς και οι απόστολοι,  κάτι διαφορετικό από αυτό που μας μεταδίδει η Εκκλησία, τότε μιλάμε για αίρεση.

Έτσι λοιπόν συγκαλούνται οι Οικουμενικές Σύνοδοι που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να επικυρώνουν την θεία Αποκάλυψη μέσα από δόγματα για θέματα που μέχρι εκείνη την συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν είχαν ερμηνευθεί διαφορετικά/λανθασμένα.  Αυτό είναι το αλάθητο της Εκκλησίας που εκφράζεται μέσα από τις Οικουμενικές Συνόδους. Υπάρχει και το Αλάθητο του Πάπα, μια ειδική αποστολή και υπηρεσία μέσα στην Εκκλησία, την οποία ο Ιησούς Χριστός έδωσε μόνο στον Απόστολο Πέτρο και τους διαδόχους του.

Όποιος διαβάζει την Καινή Διαθήκη βλέπει ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς αναθέτει μόνο στον Απόστολο Πέτρο κάποια καθήκοντα (Μτ 16,18 Ιω1,42 Μκ3,16 Λκ10,16 Πρ15,18 Μτ10,2) τα οποία του δίνουν ξεκάθαρα έναν ηγετικό ρόλο ανάμεσα στους 12 Αποστόλους και όχι απλά ένα πρωτείο τιμής.
Έτσι, όταν ο Επίσκοπος Ρώμης μιλώντας από καθέδρας, δηλαδή ως ποιμένας και διδάσκαλος όλων των χριστιανών χάρη στην αποστολική του εξουσία, κηρύσσει ότι μια διδασκαλία που σχετίζεται με την πίστη ή την ηθική, πρέπει να γίνει αποδεκτή από όλη την Εκκλησία, τότε θεωρούμε ότι είναι αλάθητος. Με αυτή την φόρμουλα η Α’ Οικουμενική Σύνοδος του Βατικανού (1870) ανακήρυξε σε δόγμα το παπικό αλάθητο.

Όπως τόνισε ο πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ το 2005, από τους κορυφαίους εκπροσώπους της δογματικής θεολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ο πάπας δεν είναι μάντης, είναι αλάθητος σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις.

Και αυτές οι σπάνιες περιπτώσεις όπου οι Πάπες έκαναν χρήση του αλάθητου, είναι οι εξής:

1. Τόμος προς Φλαβιανό του Πάπα Λέοντα Α (449) που μιλάει για τις δύο φύσεις του Χριστού, και ο οποίος έγινε πανηγυρικά αποδεκτός από την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας. Τότε όλοι οι συνοδικοί πατέρες αναφώνησαν ότι ο Πέτρος μιλάει με το στόμα του πάπα Λέοντα.
2. Επιστολή του Πάπα Αγάθωνα (680) για τις δύο θελήσεις του Χριστού, που έγινε πανηγυρικά αποδεκτή από την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης.
3. Benedictus Deus, του Πάπα Βενέδικτου ΙΒ’ (1336) για την μακάρια όραση πριν την τελική κρίση.
4. Cum occasione, του Πάπα Ιννοκέντιου Ι’, (1653), που καταδικάζει ως αιρετικές 5 προτάσεις του Γιανσενισμού
5. Auctorem fidei, του Πάπα Πίου ΣΤ’ (1794), που καταδικάζει 7 προτάσεις των Γιανσενιστών στη Σύνοδο της Πιστόιας ως αιρετικές.
6. Ineffabilis Deus, του Πάπα Πίου Θ’ (1854), που ανακηρύσσει δόγμα την Αμίαντη Σύλληψη της Θεοτόκου.
7. Munificentissimus Deus, του Πάπα Πίου ΙΒ’ (1950) που ανακηρύσσει δόγμα την Μετάσταση της Θεοτόκου στους ουρανούς.

Ειδικά στα δύο τελευταία η χρήση του παπικού αλάθητου είναι αποδεκτή από όλους. Ορισμένοι θεολόγοι και ιστορικοί θεωρούν και τις δύο παρακάτω πράξεις ως εκφράσεις του παπικού αλάθητου.

1. Unam Sanctam, του Πάπα ΒονιφάτιουΗ’, (1302) σχετικά με το παπικό πρωτείο.
2. Cantate Domino, του Πάπα Ευγένιου Δ’, (1441) σχετικά με το ότι εκτός εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις βλέπουμε ότι κάθε φορά που οι πάπες μίλησαν ex cathedra, δεν είπαν κάτι καινούργιο, αλλά απλά κήρυξαν ως δόγμα, αλήθειες που περιέχονται στην Παρακαταθήκη της Πίστης και ήταν γνωστές, με σκοπό να τονώσουν την πίστη της Εκκλησίας.

Σε καμία περίπτωση το παπικό αλάθητο δεν σημαίνει ότι ο πάπας είναι αναμάρτητος ή ότι δεν κάνει ποτέ λάθη. Για παράδειγμα οι εγκύκλιοι και γενικότερα τα γραπτά των Παπών δεν είναι αλάθητα. Όταν ο Πάπας ανακηρύσσει αγίους, δεν είναι αλάθητος. Το παπικό αλάθητο και το αλάθητο των Οικουμενικών Συνόδων αλληλοσυμπληρώνονται και ο πάπας δεν μπορεί να πει κάτι που πάει ενάντια στις Οικουμενικές Συνόδους και το αντίστροφο.

Υπήρξαν και αιρετικοί πάπες που καταδικάστηκαν στο παρελθόν αλλά ποτέ δεν μίλησαν ex cathedra. Ο πάπας Ονώριος Α΄(625-638) καταδικάστηκε ως αιρετικός μετά το θάνατό του από την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης (681) επειδή πίστευε στην αίρεση του μονοθελητισμού. Η ίδια Σύνοδος όπως είδαμε παραπάνω εκθείασε τον Πάπα Αγάθωνα.

Σχετικά άρθρα:

Οι σκληροπυρηνικοί Ορθόδοξοι παραδέχονται οτι είναι λάθος απέναντι στον Πάπα Ρώμης!

 "Ω ΘΕΙΩΤΑΤΗ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΩΝ ΚΕΦΑΛΗ"

Περί Πρωτείου και Αλάθητου του Πάπα

 Περαιτέρω διευκρινίσεις για το Παπικό αλάθητο

Όλοι οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζουν τα κάτωθι

1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450..000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις 2 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο .....ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.
Η Αργεντινή είναι πολύ μεγαλύτερη και είδαμε τί έπαθε

2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
Ξεχάσατε τους Πόντιους. Οι Πακιστανοί είναι πολύ περισσότεροι και είναι και αυτοί ΠΑΝΤΟΥ, ακόμα και στην Ελλάδα

3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.
Για αυτό οι ελληνική οικονομία και ελληνικές τράπεζες υποβαθμίζονται συνεχώς

4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
Η Πολωνία δέχεται 50.000.000 τουρίστες το χρόνο. Όσοι τουρίστες έρχονται στην Ελλάδα τους φοράνε ροζ, γαλάζια, κίτρινα βραχιολάκια στον καρπό και τους πάνε σε συγκεκριμένα ξενοδοχεία και καταστήματα. Υπάρχουν 10-20 γύπες που μοιράζονται τα κέρδη. Οι υπόλοιποι έλληνες τους τουρίστες τους έχουν μόνο....ακουστά.

5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν όποιο είδος πλοίου σκεφτεί κανείς.
Δεν έχω δει κανένα από τα απέραντα κρουαζιερόπλοια ή αεροπλανοφόρα να έχουν κατασκευαστεί στην Ελλάδα. Όσες φορές περνάω από Σκαραμαγκά βλέπω μόνο σαράβαλα.

6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν καταπληκτικά βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.
Κρίμα που δεν τα βλέπουμε να κυκλοφορούν κιόλας. Ειδικά τα βαγόνια τραίνων.

7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά και είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες και είναι 5οι στον κόσμο.
Σωστό, μόνο που όλα τα παραπάνω έχουν σημαία Παναμά και στα ταμεία του κράτους πάνε ψίχουλα

8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.
Και η Ισπανία με 20% ανεργία είναι πρώτη στις ελιές παγκοσμίως, και τί μ'αυτό?
9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνια.
Και τα έσοδα πήγαν στις ελβετικές τράπεζες

10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!
Για αυτό πέφτουν συνέχεια τα αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας ενώ από τα τουρκικά σαράβαλα δεν πέφτει ούτε ένα. Αν η Τουρκία είναι τελευταία και προτελευταία, τότε γιατί παραβιάζει καθημερινά τον ελληνικό εναέριο χώρο? Για χαζούς τους έχετε?

11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ!) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Αλήθεια ε? Και τόσα χρόνια καταστρέψανε την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και αφήσανε την Ελλάδα απέξω....

Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;
Τί είναι 340 δις? Η φοροδιαφυγή, τα φακελάκια στο δημόσιο και στην υγεία, οι επιδοτήσεις για τους αγρότες που πήγαν σε βίλες. Ευτυχώς που υπάρχουν τα ροδάκινα και τα ακτινίδια για να τα ξεπληρώσουμε.....

Μαθήματα ειρηνικής συμβίωσης Καθολικών και Ορθοδόξων στη Συρία

Ο Σεβ. Ισίδωρος Μπάτικα, τοποτηρητής του Ελληνόρυθμου Καθολικού Πατριαρχείου στην Δαμασκό της Συρίας, προσφωνεί τους προσκυνητές της ΑΕΘΖ τον Μάιο του 2005.

 

Καλησπέρα!

Το πρόβλημά μου είναι σε ποια γλώσσα θα πρέπει να μιλήσω. Στα Ελληνικά; Στα Αραβικά; ή μήπως προτιμάτε Γαλλικά; Τα Αγγλικά είναι καλύτερα. Επομένως θα πρέπει να ανεχτείτε τα «φτωχά» μου Αγγλικά. Εντάξει; Αν δεν καταλαβαίνετε, πείτε μου, οπότε ίσως μιλήσω Αραβικά.

Καλώς ήρθατε στην Δαμασκό! Είμαι ο Πατριαρχικός Βικάριος για τους Ελληνόρυθμους στη Δαμασκό. Θα σας μιλήσω για την κατάσταση της εκκλησίας στη Συρία. Η Συρία έχει Χαλδαίους και μη-Χαλδαίους επειδή οι Σύνοδοι, στην ιστορία της Εκκλησίας έγιναν στη χώρα μας. Έτσι, η χώρα μας είναι Άγιος Τόπος. Ο Άγιος Παύλος ξεκινά από εδώ. Λοιπόν, σας ζητώ συγνώμη, δεν ήξερα ότι θα ερχόσασταν στη Δαμασκό, γιατί θα ήθελα να σας είχαμε ετοιμάσει κάτι. Βρισκόσασταν στον Καθεδρικό μας ναό σήμερα το πρωί. Απουσίαζα, γιατί είχα δύο λειτουργίες σε άλλες εκκλησίες.

Η κοινωνία της Δαμασκού στηρίζει όλη την ιστορία της Εκκλησίας. Στη Δαμασκό έχουμε τους Ορθοδόξους της Ελληνικής Εκκλησίας και τους Ελληνόρυθμους. Τους Σύριους Ορθοδόξους και τους Σύριους Καθολικούς. Αρμένιους Ορθοδόξους και Αρμένιους Καθολικούς, Μαρωνήτες, Χαλδαίους Προτεστάντες, Αγγλικανούς Λατίνους. Όλες οι Εκκλησίες αντιπροσωπεύονται στη Συρία.

Η Συρία έχει μεγάλη σπουδαιότητα. Όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ ήρθε στη Συρία, ονομάσαμε την επίσκεψη «Συρία, η αρχή της Χριστιανοσύνης». Είναι υψίστης σημασίας. Ο Χριστός αρχίσει την ζωή του με τους ανθρώπους στην Ιερουσαλήμ, αλλά ο Χριστιανισμός ως Εκκλησία αρχίζει στη Συρία με τον Ανανία και τον Αγ. Παύλο. Τα ξέρετε από τις Πράξεις των Αποστόλων.

Σήμερα στη Συρία ζούμε μια οικουμενική ζωή μεταξύ των Εκκλησιών. Είναι πράγματι μια Οικουμενική Εκκλησία.

Πρέπει να σας πως ένα μυστικό που ίσως δεν ξέρετε. Κτίσαμε μαζί τον πρώτο ναό για τους Ορθοδόξους της Ελληνικής Εκκλησίας και Ελληνόρυθμους. Οι δύο εκκλησίες έβαλαν τα χρήματα για να κτιστεί η Εκκλησία αλλά είναι στη διάθεση όλων των Χριστιανικών Εκκλησιών. Οι Ελληνόρυθμοι μπορούν να αντιπροσωπεύουν όλους τους άλλους Καθολικούς και οι Ορθόδοξοι της Ελληνικής Εκκλησίας όλους τους Ορθόδοξους. Όλοι μπορούν να έχουν την Λειτουργία τους στην Εκκλησία του Αγ. Πέτρου και Παύλου στο Dumar. Τα εγκαίνια έγιναν πριν λίγους μήνες. Ήμασταν μαζί ο Πατριάρχης της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας και ο Ελληνόρυθμος Πατριάρχης και όλοι οι επίσκοποι της Δαμασκού, μαζί για τα εγκαίνια της Εκκλησίας.

Ξέρετε πως έγινε και την κτίσαμε μαζί; Δεν έγινε μόνο από μας. Η κυβέρνηση της Συρίας σε κάθε νέα επέκταση της πόλης δίνει δύο οικόπεδα. Ένα στους Μουσουλμάνους για να κτίσουν ένα Τζαμί και ένα στους Χριστιανούς για να κτίσουν μια Εκκλησία. Δεν πρόκειται για τη διαίρεση της Εκκλησίας. Δεν είναι για τους Ελληνορυθμους Καθολικούς. Δεν είναι για τους Ορθόδοξους της Ελληνικής Εκκλησίας, δεν είναι για τους Λατίνους , δεν είναι για τους Σύριους. Δεν είναι για τους Αρμένιους ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ (το ακροατήριο χειροκροτεί).

Έφθασα στη Δαμασκό το 1992. Ο κόσμος μου είπε ότι εδώ, στο δρόμο αυτό είναι ένα Τζαμί, το οικόπεδο όμως πριν ήταν για την Εκκλησία.

Δεν το πήραμε, γιατί είμαστε διαιρημένοι. Η κυβέρνηση λοιπόν αποφάσισε να το δώσει στους Μουσουλμάνους που πήραν έτσι δύο οικόπεδα: ένα για το τζαμί συν το οικόπεδο της Εκκλησίας, επειδή δεν είμαστε μαζί, ενωμένοι. Χάσαμε έτσι πολλά οικόπεδα και δεν μπορούμε να χτίσουμε ναούς.

Αποφάσισα να κάνω κάτι γι’ αυτό. Πηγαίνω λοιπόν στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία για να συναντήσω τον Πατριάρχη και των ρωτώ. «Μακαριότατε, γιατί πρέπει να χάνουμε τα οικόπεδα; Σε παρακαλώ, μπορούμε να υπογράψουμε ένα χαρτί για την Κυβέρνηση και ν’ αρχίσουμε να παίρνουμε τα οικόπεδα. Απάντησε: «Για ποιο σκοπό; Αφού δεν μπορούμε να χτίσουμε μια εκκλησία απο κοινού; Ίσως να μπορέσουμε να το κάνουμε σε λίγα χρόνια. Τώρα, ας αποφασίσουμε να παίρνουμε τα οικόπεδα» και συμφωνήσαμε. Υπόγραψαν ο Πατριάρχης Ιγνάτιος της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας και Πατριάρχης Μάξιμος Χακίμ των Καθολικών του Βυζαντινού τυπικού (Ελληνόρυθμων). Τώρα έχει πεθάνει.

Πήραμε το οικόπεδο και έπρεπε τώρα να κτίσουμε. Οι Ορθόδοξοι της Ελληνικής Εκκλησίας είπαν δεν έχουμε λεφτά (γέλια στο ακροατήριο). Και οι Ελληνόρυθμοι είπαν δεν έχουμε λεφτά (κι άλλα γέλια). Στην πραγματικότητα όλοι είχανε λεφτά αλλά φοβόμαστε. Θέλουμε την Εκκλησία χωρίς να θυσιάσουμε κάτι.

Είπα λοιπόν, εντάξει. Χρειάζομαι κι άλλο γράμμα. Ας υπογράψουμε και οι δύο μαζί, άλλο ένα γράμμα και θα βρω τα χρήματα στην Ευρώπη. Πηγαίνω λοιπόν στην Ευρώπη μαζεύω 300.000 δολάρια κι αρχίζω την ανέγερση του ναού.

Έγινε τώρα πραγματικότητα. Όμως δεν τελείωσε. Πηγαίνω λοιπόν στον Ορθόδοξο και στο Καθολικό Πατριάρχη και τους λεω πρέπει να τελειώσουμε, δεν μπορούμε να μείνουμε έτσι. Όλοι λοιπόν, Καθολικοί κι Ορθόδοξοι πλήρωσαν μισά-μισά για να τελειώσει η Εκκλησία. Τώρα η Εκκλησία είναι έτοιμη.

Δεν λειτουργούμε μαζί. Κάνουμε δύο λειτουργίες την Κυριακή, μία για τους Καθολικούς και μια για τους Ορθόδοξους – επειδή οι Καθολικοί του Βυζαντινού τυπικού και οι Ορθόδοξοι της Ελληνικής Εκκλησίας είναι η μεγαλύτερη κοινότητα εδώ στην Δαμασκό. Αν όμως κι άλλες κοινότητες θέλουν να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία, μπορούν. Αν είναι Καθολικοί το κάνουν την ώρα της Καθολικής Εκκλησίας. Αν είναι Ορθόδοξοι παίρνουν την ώρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μπορούμε λοιπόν να λειτουργήσουμε στο ίδιο μέρος. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για την ενότητα (άφθονα χειροκροτήματα).

Σημαντικό ζήτημα είναι επίσης και ο εορτασμός του Πάσχα από κοινού. Έχουμε δύο Πάσχα στην Συρία. Αυτό είναι κακό για την Εκκλησία. Δεν δίνουμε μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό. Είναι «υπερβολικό» για τους Μουσουλμάνους να μας βλέπουν να έχουμε δύο Πάσχα, ¹, δύο Σταυρώσεις, δύο Αναστάσεις. Δεν βρήκαμε μια λύση. Ξέρουμε ότι η αποδεκτή λύση μέχρι τώρα είναι οι Καθολικοί να γιορτάζουν μαζί με τους Ορθοδόξους. Μέχρι τώρα οι Ορθόδοξοι δεν μπορούν να κινηθούν. Ελπίζουμε ότι θα κινηθούμε στο μέλλον για να λυθεί το θέμα για όλους τους Χριστιανούς μαζί. Σκεφτόμαστε όμως ότι κάτι πρέπει να κάνουμε του χρόνου. Ίσως του χρόνου να αρχίσουμε να γιορτάζουμε μαζί (το Πάσχα) στην Εκκλησία του Dumar. Αυτόν τον χρόνο, δεν θα δεχθούμε να γιορτάσουμε δύο φορές (το Πάσχα) στην ίδια Εκκλησία. Θα γιορτάσουμε μαζί με τους Ορθοδόξους (πολλά χειροκροτήματα). Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα γιορτάζουμε μαζί (πολλά χειροκροτήματα πάλι).

Είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον. Όπως διαπιστώνουμε από την ιστορία της Εκκλησίας, από τη Συρία έρχονται πολλές λύσεις για τα προβλήματα της Εκκλησίας. Από την εποχή του Αρειανισμού, ζητείται από την Συρία κάθε φορά να βρει λύσεις. Προτιμώ να αποκαλώ την Εκκλησία μου «Γέφυρα». Μια γέφυρα μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής. Γιατί γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία είναι η Δύση και η Ανατολή μαζί.

Είμαστε Ελληνορυθμοι Ενωτικοί και γνωρίζουμε ότι ως Ελληνόρυθμοι είμαστε και Βυζαντινοί και ότι είμαστε στην καρδιά μας Ορθόδοξοι, αλλά κατά τον ίδιο τρόπο και την ίδια ώρα, επιθυμούμε την ενότητα των Εκκλησιών. Όποτε είμαστε χαρούμενοι που είμαστε Καθολικοί. Αλλά δεν ξεχνούμε, ποτέ, ότι η καταγωγή μας είναι η Ορθοδοξία. Οπότε πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε Ορθόδοξοι στην Καθολική Εκκλησία (δυνατό χειροκρότημα).

Θα τελειώσω την ομιλία μου παρουσιάζοντας την Εκκλησίας μου σας.

Έχουμε μια ιδιαιτερότητα. Εδώ είμαστε Άραβες και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που είμαστε η Εκκλησία των Αράβων, αλλά δεν είμαστε Μουσουλμάνοι. Είμαστε Ορθόδοξοι ενωμένοι με τη Ρώμη. Είμαστε Καθολικοί αλλά όχι Λατίνοι. Ποτέ δεν ξεχνούμε ότι είμαστε Ορθόδοξοι στη Καθολική Εκκλησία.

Σας ευχαριστώ.

http://www.tlig.org/el/churchunity/isidore/

Λιποθυμούν από την πείνα παιδιά στα σχολεία της Αθήνας!

Συγκλονιστικά όσο και ανησυχητικά είναι τα όσα περιγράφει ο Α' Σύλλογος Εκπαιδευτικών Αθηνών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αναφορικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλά παιδιά σε σχολεία της πρωτεύουσας, εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους. Σύμφωνα με ανακοίνωσή του, έχουν καταγραφεί ακόμα και κρούσματα λιποθυμίας μαθητών εξαιτίας της ασιτίας... 

Οι Σύλλογοι εκπαιδευτικών, γονέων και κατοίκων στην περιοχή Αμπελοκήπων-Ερυθρού-Πολυγώνου οργανώνουν εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 15 Οκτωβρίου, στις 11 το πρωί στην πλατεία Πανόρμου για να διαμαρτυρηθούν για τα όσα συμβαίνουν στα σχολεία.

Η ανακοίνωση του Συλλόγου των Εκπαιδευτικών, που δημοσιεύτηκε στη LIFO, κάνει λόγο για αυτοκτονία άνεργου γονιού μαθητών από σχολείο της περιοχής, αλλά και κρούσματα λιποθυμίας μικρών μαθητών που έπασχαν από ασιτία σε σχολεία του 6ου Διαμερίσματος.

«Είναι η επιτακτική ανάγκη συνεργασίας και συντονισμού όλων των σωματείων και φορέων της περιοχής για την ανάσχεση της λαίλαπας των αντιλαϊκών μέτρων» αναφέρει η ανακοίνωση.

Τα μέλη του Συλλόγου δεσμεύονται, επίσης, «να προωθήσουμε, με όσα μέσα διαθέτουμε, τη δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης, ώστε να αντιμετωπίζονται τα πρακτικά προβλήματα επιβίωσης των συμπολιτών μας που εξαθλιώνονται, αλλά και τα προβλήματα των νέων που σήμερα στοχοποιούνται από τους μηχανισμούς καταστολής».

«Καλούμε τους συναδέλφους μας και τους Συλλόγους Γονέων σε κάθε σχολικό συγκρότημα, να προχωρήσουν από κοινού σε συγκρότηση κοινών επιτροπών – πρωτοβουλιών αλληλεγγύης και να καταρτίσουν κοινά προγράμματα και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για τη στήριξη παιδιών και οικογενειών με σοβαρά οικονομικά προβλήματα» επισημαίνουν.