Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Μέχρι το 2020, στην Ευρώπη θα τρώμε έντομα

Εν όψει γενικευμένης χρεοκοπίας της ΕΕ, μας προετοιμάζουν νέα "διατροφή"

Μυρμήγκια τηγανητά, σκορπιό-σουπες, ακριδο-σαλάτες και τριζονο-μακαρονάδες. Σιχαμερά και αδιανόητα για έναν Ευρωπαίο, όλα τα παραπάνω πιάτα γίνεται προσπάθεια να εισαχθούν στη διατροφή της Γηραιάς Ηπείρου ως εναλλακτικά του κρέατος.
Κινούμενη στα χνάρια του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) των Ηνωμένων Εθνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να δώσει 3 εκατ. ευρώ με στόχο την προώθηση της εντομοφαγίας.
Πιο συγκεκριμένα, οι Βρυξέλλες έχουν αποφασίσει να χρηματοδοτήσουν επιστημονικές έρευνες με θέμα "τα έντομα ως νέες πηγές πρωτεϊνών" ενώ έχουν ήδη έρθει σε επαφή για το θέμα με κάποιες εθνικές υγειονομικές υπηρεσίες (όπως η βρετανική).
"Μέχρι το 2020, θα αγοράζουμε έντομα στα σούπερ μάρκετ... Πιστεύω πως η αρχή θα γίνει με έντομα σε σάλτσες και σε μπέργκερ. Όντας αλεσμένα αυτά θα φαντάζουν περισσότερο εύγευστα", δηλώνει χαρακτηριστικά ο Μαρσέλ Ντίκε, βραβευμένος καθηγητής εντομολογίας στο Πανεπιστήμιο Βάγκενινγκεν της Ολλανδίας. Άλλωστε, για το Ντίκε, τα έντομα δεν θα έπρεπε να μας προκαλούν αναγούλα καθώς δεν είναι τίποτα άλλο παρά "οι γαρίδες της στεριάς".
Πράγματι, εάν καταφέρει κανείς να ξεπεράσει το όποιο οπτικό κώλυμα, τα έντομα φέρονται να πληρούν όλες τις προϋποθέσεις μιας υγιεινής και οικολογικής διατροφής καθώς είναι πλούσια σε θρεπτικές ουσίες (πρωτεΐνες, αμινοξέα, ακόρεστα λιπαρά οξέα) ενώ συγκρινόμενα με το κρέας, αυτά είναι λιγότερο ενεργοβόρα και ρυπογόνα.
Ως εκ τούτου, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως ό,τι έγινε στο παρελθόν με το σούσι (το οποίο από εκεί που κάποτε δεν το έτρωγαν στην Ευρώπη, πλέον το θεωρούν εκλεκτό μεζέ), θα γίνει στο μέλλον και με τις... ακρίδες και τους σκορπιούς. Άλλωστε, τα έντομα βρίσκονται ήδη, με τη μία ή την άλλη μορφή, στα μενού του 80% της υφηλίου.

Περί μάρκετιγκ της Καθολικής Εκκλησίας και του Πάπα


Ο Ιωάννης Παύλος Β' μια εβδομάδα πριν πεθάνει

Ο Πάπας, ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου έχει την ειδική διακονία να στηρίζει τους αδελφούς του στην πίστη και να ποιμαίνει τα πρόβατα του Ιησού. Χωρίς τον επίσκοπο Ρώμης ο χριστιανισμός είναι καταδικασμένος στον κατακερματισμό και στο πλήρες χάος. Η ιστορία αυτό έχει αποδείξει. Ο Ιωάννης Παύλος ο Β' ήταν μια μοναδική προσωπικότητα, κοινωνικός και εξωστρεφής που με το χαμόγελο αλλά και το έργο του φυσικά, προκαλούσε αυτόματα την συμπάθεια πολλών ανθρώπων, γεγονός που τους ωθούσε να ψαχτούν λιγάκι και να ξεσκονίσουν το Ευαγγέλιο.
Από εκεί και πέρα όμως πολλοί καθολικοί παρεξήγησαν την υπερδραστηριότητα του συγκεκριμένου ανθρώπου και τον μετέτρεψαν σε ένα είδος ροκ σταρ, σόουμαν. Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπαμε τον Πάπα να περνάει μπροστά από τα πλήθη και πολλές κοπέλες να ουρλιάζουν σαν τρελές και να λιποθυμάνε λες και έβλεπαν τον Michael Jackson ή τους Backstreet Boys.

Ο Πάπας όμως συνέχισε τις δημόσιες εμφανίσεις του ακόμα και όταν πλέον βαριά χτυπημένος από το Πάρκινσον έτρεμε ολόκληρος, έτρεχαν σάλια από το στόμα του καθώς μίλαγε, κανείς δεν καταλάβαινε πια τι έλεγε, καθηλωμένος στο αναπηρικό καρότσι, με το πρόσωπο πλέον ανέκφραστο λόγω παράλυσης των νεύρων και μην μπορώντας πλέον να λέει τα αστεία που τόσο πολύ άρεσαν στα πλήθη. Τότε εμφανίστηκαν απαράδεκτες δηλώσεις από κατά τα άλλα δραστήριους ιερωμένους που τον καλούσαν δημόσια να παραιτηθεί για το καλό της εκκλησίας, λες και η εκκλησία δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά με έναν πάπα καθηλωμένο από την αρρώστια αλλά που τα έχει τετρακόσια. Ο πάπας δεν ήταν πλέον γελωτοποιός αλλά η αποκρουστική εμφάνισή του προκαλούσε θλίψη και φόβο. Δεν ήταν πια καλός για τις επικοινωνιακές σχέσεις της εκκλησίας, όπως τις είχαν καταλάβει κάποιοι με το μυαλό που έχουν οπότε έπρεπε να μας αδειάσει την γωνία.

Τον Ιωάννη Παύλο τον παραδέχομαι μόνο και μόνο για το γεγονός ότι δεν ντράπηκε να εμφανιστεί σε αυτό το χάλι, ότι μέσα από την αρρώστια του που τόσο πολύ τον βασάνιζε συνέχισε να ποιμαίνει τα πρόβατα του Ιησού, δίνοντας ένα δυνατό χαστούκι στη σύγχρονη κοινωνία που θεωρεί πετυχημένους τους νέους, ωραίους και αρτιμελείς.

Οι ίδιοι μάλιστα ήλπιζαν σε ένα διάδοχο επικοινωνιακό και επίσης σόουμαν αλλά ευτυχώς διαψεύστηκαν. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του Πάπα. Εδώ κάνουμε αποστολικό έργο, όχι μάρκετινγκ ούτε και μάχη της τηλεθέασης. Ο Βενέδικτος ΙΣΤ' ήταν η καλύτερη απάντηση στην κατάλληλη στιγμή. Δεν είναι κοινωνικός και εξωστρεφής, ούτε έχει το χαμόγελο του προκατόχου του. Είναι όμως και αυτός άνθρωπος προσευχής και εξαιρετικός θεολόγος. Ήρθε για να βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους. Να συμφιλιώσει το παρελθόν με το παρόν της Εκκλησίας. Ήρθε για να υπενθυμίσει ότι η Β’ Βατικανή Σύνοδος δεν αποτέλεσε ρήξη με την Παράδοση αλλά φυσική συνέχεια αυτής. Η σύνοδος αυτή αποτέλεσε το κορυφαίο γεγονός στην πρόσφατη εκκλησιαστική ιστορία αλλά οι αποφάσεις της έχουν παρερμηνευθεί από μεγάλο μέρος των καθολικών, με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα μεγάλο χάος στην πίστη, στη λειτουργική, να φτάσουμε ακόμα και στο σημείο να συζητάμε για το τι ισχύει και τι όχι! Να λοιπόν που ο Θεός έστειλε τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη στιγμή. Έναν άνθρωπο που συνεχίζει άξια το έργο του προκατόχου και ξέρει πολύ καλά πως ο ρόλος του είναι να ποιμαίνει ψυχές και που δεν έπεσε στην παγίδα να αντιγράψει την συμπεριφορά του προκατόχου του, αλλά να είναι αυθεντικός, απλά ο εαυτός του, όπως ακριβώς και ο προκάτοχός του, και ακόμα πιο πίσω, ο γκαφατζής απόστολος Πέτρος!

Τί έλεγαν οι Εβραίοι το 1942 για τον Πάπα Πίο ΙΒ΄

Οι Εβραίοι το 1942 είχαν άλλη άποψη για τον Πίο ΙΒ'.
Μήπως ισχύουν τα λόγια του Ιησού για τις πύλες του Άδη που επιτίθενται στην Εκκλησία Του?
Καλά λέει ο λαός, κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό.
Μήπως ήρθε η ώρα να είμαστε πιό κριτικοί με το τί μας πλασάρουν τα ΜΜΕ?

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Πάπας Πίος ΙΒ', ο Χίτλερ και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος


O Πάπας Πίος ΙΒ'

Πρόκειται για δύο αποσπάσματα διάρκειας 10 λεπτών το καθένα από ένα έγκριτο ντοκυμαντέρ ιστορίας της RAI με αγγλικούς υπότιτλους, για την στάση του Πάπα Πίου ΙΒ' (1939-1958) στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τη σχέση του με τον Χίτλερ και το ναζισμό καθώς και για τη "σιωπή" που τήρησε απέναντι στη γενοκτονία των Εβραίων. 

Πέρα από το ενδιαφέρον κινηματογραφικό υλικό, παρουσιάζονται πρώην απόρρητα διπλωματικά έγγραφα καθώς και μαρτυρίες συνεργατών τόσο του Τσώρτσιλ όσο και του Χίτλερ.
Στο πρώτο απόσπασμα παρουσιάζονται έγγραφα του βρετανικού Foreign Office που αποκαλύπτουν τη συμμετοχή του τότε Πάπα στην μυστική οργάνωση Black Orchestra που είχε ως σκοπό την δολοφονία του Χίτλερ. Επίσης παρουσιάζονται οι λόγοι που ανάγκαζαν τον Πάπα να είναι πολύ προσεχτικός σε οποιαδήποτε δήλωσή του κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Κάντε κλικ εδώ για να το δείτε.


Στο δεύτερο απόσπασμα παρουσιάζονται το σχέδιο του Χίτλερ να αιχμαλωτίσει τον Πάπα και τους Καρδινάλιους μεταφέροντάς τους στη Γερμανία,  το φιλανθρωπικό έργο του Πάπα κατά την διάρκεια του πολέμου, το πώς κατάφερε να σώσει εβραίους κρύβοντάς τους μέσα στο Βατικανό και σε διάφορες εκκλησίες, το πώς έτρεξε αμέσως μετά το βομβαρδισμό της Ρώμης ανάμεσα στα χαλάσματα, τους νεκρούς και τραυματίες, αλλά και το βαρύ τίμημα που πλήρωσε η Καθολική Εκκλησία απέναντι στους Ναζί, για να παραμείνει πιστή στα λόγια του Ιησού.

Ο Πάπας Πίος ΙΑ' και η σύγκρουσή του με το φασισμό


O Πάπας Πίος ΙΑ'

Ο Πάπας Πίος ΙΑ' (1922-1939) κατά κόσμον Achille Ratti, δεν γνώριζε τη διπλωματική γλώσσα ούτε μάσαγε και τα λόγια του. Η αρχιερατεία του συνέπεσε με την γέννηση του ναζισμού και του φασισμού στην Ευρώπη. Γρήγορα ήρθε σε σύγκρουση με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι αντιδρώντας έντονα, προφορικά και γραπτά στους ρατσιστικούς νόμους αλλά και στην κατάργηση κατηχητικών και καθολικής νεολαίας στη Γερμανία και την αναγκαστική ενσωμάτωση των νέων στη χιτλερική νεολαία.
Στο 5λεπτο βίντεο που ακολουθεί με αγγλικούς υπότιτλους παρουσιάζεται πολύ εμπεριστατωμένα το θολό τοπίο στην Ευρώπη παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο εριστικός και ειλικρινής χαρακτήρας του Πάπα αλλά και οι μυστηριώδεις συνθήκες του ξαφνικού θανάτου του, παραμονές της δημοσίευσης μιας εγκυκλίου που καταδίκαζε τον ναζισμό και το φασισμό και που τελικά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ....

Η μνήμη του είναι ακόμα ζωντανή στην Καθολική Εκκλησία αφού αυτός θέσπισε την εορτή του Χριστού Βασιλιά, μια ξεκάθαρη απάντηση σε κάθε μορφής ρατσισμό.