Ο μάρτυρας επίσκοπος Ioan Suciu

Το αίτημα του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο να καταδικαστεί η Ουνία ως μέθοδος που απάδει του ορθόδοξου φρονήματος συνέπεσε με την επέτειο του μαρτυρίου του "ουνίτη" ρουμάνου επισκόπου Ioan Suciu στις 27 Ιουνίου 1953 σε ηλικία μόλις 46 ετών.

Γεννήθηκε το 1907 στο Blaj της Ρουμανίας από ευσεβή οικογένεια ελληνόρρυθμου ιερέα. Παρόλο που είχε μεγάλη κλίση προς την Βιολογία και τις θετικές επιστήμες, αποφάσισε τελικά να γίνει ιερέας και το 1925 πήγε στη Ρώμη όπου διέμενε στο Ελληνικό Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου. Το 1931 έκανε το διδακτορικό του στη Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Angelicum των Δομηνικανών και χειροτονήθηκε ιερέας. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του ασχολήθηκε με την ποιμαντική των παιδιών και των νέων. Το 1940 χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος της μητρόπολης της Oradea.

Στη Ρώμη, φορώντας το ράσο του Ελληνικού Κολλεγίου του Αγίου Αθανασίου

Στίς 21 Οκτωβρίου 1948, 250ή επέτειο της ένωσης των ελληνορρύθμων της Ρουμανίας με τη Ρώμη, το κομμουνιστικό καθεστώς με την αγαστή συνεργασία της ρουμανικής ορθόδοξης εκκλησίας, με το διάταγμα 358/1948 επέβαλλε την "εθελουσία" και "αυθόρμητη" προσχώρηση του ενός εκατομμυρίου ελληνόρρυθμων καθολικών στην ορθοδοξία, μαζί φυσικά με την εκκλησιαστική περιουσία.

Με αυτό τον τρόπο θα αποκοβόταν κάθε επαφή με τη Ρώμη και  με τη δύση, και θα ήταν ευκολότερος ο έλεγχος μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας.

Στους 12 ελληνόρρυθμους επισκόπους έγιναν σαγνηνευτικές προτάσεις για σημαντικές θέσεις μέσα στην ορθόδοξη εκκλησία αν γίνονταν ορθόδοξοι. Συγκεκριμένα ο ρουμάνος ορθόδοξος πατριάρχης Iustinian Marina, "πρότεινε" στον Iuliu Hossu, "ουνίτη" επίσκοπο του Cluj, να γίνει ορθόδοξος με αντάλλαγμα να γίνει αρχιεπίσκοπος Ιασίου και μητροπολίτης Μολδαβίας, θέση που θα τον καθιστούσε αυτόματά διάδοχο του στον πατριαρχικό θρόνο της Ρουμανίας. Όλοι οι ελληνόρρυθμοι ιεράρχες αρνήθηκαν να προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό και την Εκκλησία Του με αντάλλαγμα τιμές και δόξες της ανίερης συμμαχίας κομμουνισμού-ορθοδόξων και φυλακίστηκαν.

Ο Ioan Sucu, καταβεβλημένος στο κολαστήριο του Sighet

Ο Ioan Suciu κατέληξε στη φυλακή του Sighet όπου και πέθανε από την πείνα στις 27 Ιουνίου 1953, μάρτυρας και δόξα της Καθολικής Εκκλησίας. Το σώμα του, πετάχτηκε ακήδευτο σε ομαδικό τάφο.

Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου;

Την ίδια στιγμή που η λαβωμένη ορθοδοξία στην Κρήτη τσακωνόταν για το αν η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία είναι όντως εκκλησία ή μόνο κατ'όνομα για ιστορικούς λόγους, αν είναι αδελφή ή ετερόδοξη, αν μας επιτρέπεται να ονομαζόμαστε έστω και χριστιανοί, για να μην στενοχωρήσουν τον κάθε Σεραφείμ και Αμβρόσιο, μια καθολική μοναχή στην Αργεντινή, έχοντας ανατραφεί πνευματικά στην Εκκλησία του Χριστού παρέδιδε την όμορφη ψυχή της στο Χριστό με απέραντη χαρά παρόλο που πόναγε φρικτά.

Πρόκειται για την αδελφή Καικιλία του τάγματος του Καρμήλου, από την πόλη Σάντα Φε της Αργεντινής. Μόλις 43 χρονών προσβλήθηκε από καρκίνο του πνεύμονα που μέσα σε λίγους μήνες εξαπλώθηκε σε όλο της το σώμα.

Δεν έχασε όμως την πίστη της, μέσα στους φρικτούς πόνους, σήκωσε το σταυρό της και ακολούθησε τον Σωτήρα της έχοντας λαμπρούς συνοδοιπόρους τους μεγάλους αγίους του τάγματός της, Ιωάννη του Σταυρού, Θηρεσία της Άβιλα και Θηρεσία του Βρέφους Ιησού.

Ο θάνατος αποτελεί μια τραγωδία για τους θνητούς, και όμως με την πίστη στην αιωνιότητα και την προσδοκία να βρεθούμε στην αγκαλιά του ουράνιου Πατέρα μας, ο θάνατος γίνεται λαμπρός. 

«Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου; Πού είναι, Άδη, η νίκη σου;»  Αναστήθηκε ο Χριστός, και συ καταβαραθρώθηκες. Αναστήθηκε ο Χριστός, και οι δαίμονες ρίχτηκαν κάτω. Αναστήθηκε ο Χριστός, και χαίρονται οι άγγελοι. Αναστήθηκε ο Χριστός, και κανείς νεκρός δεν μένει πια στο μνήμα. Γιατί ο Χριστός σηκώθηκε από το μνήμα και έγινε οδηγός των κεκοιμημένων. Σ᾽ αυτόν η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Ο νεομάρτυρας καθολικός ιερέας Ragheed Ganni

Ο Ragheed Aziz Ganni  ήταν Ασσύριος Χαλδαίος καθολικός ιερέας ο οποίος δολοφονήθηκε στις 3 Ιουνίου 2007 σε ηλικία 35 ετών μαζί με τρεις υποδιάκονους μετά την κυριακάτικη  Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Πνεύματος στη Μοσούλη .

Ο πατήρ Ganni ήταν γραμματέας του Αρχιεπισκόπου των Χαλδαίων της Μοσούλης, Παύλου Φαράζ Ραχό, της μεγαλύτερης χριστιανικής κοινότητας του Ιράκ. Ο Ραχό δολοφονήθηκε και αυτός μόλις εννέα μήνες μετά το θάνατο του Ganni, στην ίδια πόλη της Μοσούλης.
 
Ο Πατήρ Ganni χειροτονήθηκε ιερέας στη Ρώμη τον Οκτώβριο του 2001, μετά το πέρας των θεολογικών σπουδών στο Ποντιφηκό Ιρλανδικό Κολέγιο και στο Ποντιφηκό Πανεπιστήμιο του Αγίου Θωμά Ακινάτη. Είχε και πτυχίο μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Μοσούλης.

Ο θάνατος αποτελεί πάντα δυσάρεστο γεγονός, αλλά γίνεται δυσβάσταχτος όταν βλέπεις νέα παιδιά να φεύγουν πριν την ώρα τους. Δεν τον δολοφόνησαν επειδή είχε μπλέξει με κακές παρέες. Δεν ήταν ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Τον γάζωσαν μόνο και μόνο επειδή ήταν καθολικός ιερέας.  Ιερέας μιας θρησκευτικής κοινότητας στο Ιράκ πολύ παλαιότερης από εκείνη των μουσουλμάνων και αριθμεί μισό εκατομμύριο πιστούς. Μια εκκλησία που διώκεται με την σιωπηρή ανοχή της Δύσης. Είθε το μαρτύριό του να συμβάλλει στην ειρήνη στο Ιράκ.

Ο π. Ganni νεκρός, ντυμένος με τα ιερά άμφια

Καθολικός Ιερέας το πρώτο θύμα της 11/09/2001

Καθολικός Ιερέας το πρώτο θύμα της 11/09/2001

Ο π. Mychal ανασύρεται νεκρός από τους Δίδυμους Πύργους

O π. Mychal F. Judge (1948-2001), φραγκισκανός, εφημέριος του Πυροσβεστικού Σώματος της Νέας Υόρκης, είναι το πρώτο καταγεγραμμένο θύμα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στους δίδυμους πύργους, αψηφώντας τον κίνδυνο, για να είναι κοντά στα πνευματικά του παιδιά, τους πυροσβέστες, και για να προσφέρει το ευχέλαιο, εξομολόγηση σε όποιον το είχε ανάγκη, ένα λόγο παρηγοριάς. Ήταν ένας καλός ποιμένας που θυσίασε την ίδια του τη ζωή για τα πρόβατά του. 
Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του!