Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εργασιακά δικαιώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εργασιακά δικαιώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Είναι μαρξιστής ο Πάπας Φραγκίσκος?



Μαρξιστής ο Φραγκίσκος; Επειδή καταδίκασε με σφοδρότητα τον άγριο φιλελευθερισμό, ο αργεντινός πάπας προσέλκυσε τους κεραυνούς μιας φούχτας υπερσυντηρητικών Αμερικανών, όμως στην πραγματικότητα οι δηλώσεις του συμφωνούν με το κοινωνικό δόγμα της εκκλησίας.

Πιστός στην εικόνα του υπερασπιστή των φτωχών, ο Φραγκίσκος, στην αποστολική παραίνεσή του "Evangelii Gaudium" που δημοσιοποιήθηκε στα τέλη Νοεμβρίου, κατήγγειλε τη δικτατορία μιας "ανελέητης" αγοράς η οποία δημιουργεί μια "κουλτούρα της απόρριψης", ρίχνοντας πληθυσμούς ολόκληρους στο περιθώριο.
Χωρίς ποτέ να προτείνει την επανάσταση ούτε να κάνει αναφορά στο μαρξισμό, ο Φραγκίσκος έχει κάνει πολύ σαφείς δηλώσεις: "η οικονομία δεν μπορεί να καταφεύγει σε φάρμακα που αποτελούν ένα νέο δηλητήριο, όπως όταν δήθεν αυξάνουμε την αποδοτικότητα μειώνοντας την αγορά εργασίας".

Η παραίνεση, η οποία έρχεται μετά την κατηγορηματική εκ μέρους του καταγγελία "της παγκοσμιοποίησης της αδιαφορίας" τον Ιούλιο στο νησί Λαμπεντούζα, έκανε στις ΗΠΑ τον Ρας Λίμπο, ένα συντηρητικό (μεθοδιστή) ραδιοφωνικό παρουσιαστή με μεγάλη ακροαματικότητα, να χαρακτηρίσει "καθαρό μαρξισμό" τις δηλώσεις του Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, όπως είναι το κατά κόσμον όνομα του πάπα Φραγκίσκου.
Ένα μέλος του "Tea Party", ο Τζόναθον Μόσλεϊ, θεώρησε χρήσιμο να διευκρινίσει πως, σύμφωνα με τον ίδιο, "ο Ιησούς ήταν ένας καπιταλιστής που κήρυττε την προσωπική ευθύνη, όχι ένας σοσιαλιστής". Και ένας άλλος σχολιαστής του συντηρητικού δικτύου Fox, ο Στούαρτ Βάρνεϊ, αγγλικανός στο θρήσκευμα, κατηγόρησε τον πάπα ότι είναι ένας υποστηρικτής του "νεο-σοσιαλισμού"...

Ωστόσο η πολύ συντηρητική διάσκεψη των επισκόπων χαιρέτισε αντιθέτως τις δηλώσεις του πάπα δια της φωνής του επισκόπου Ντέιβιντ Λ. Ρίκεν, ο οποίος δήλωσε ότι ο πάπας είναι "το ζωντανό παράδειγμα του νέου ευαγγελισμού".

Η ίδια αντίδραση υπήρξε και από τη γαλλική Καθολική Εκκλησία. Σύμφωνα με έναν από τους εκπροσώπους της, τον αρχιεπίσκοπο του Κλερμόν Ιπολίτ Σιμόν, ο Φραγκίσκος είναι "πιστός στο πιο κλασικό κοινωνικό δόγμα της Εκκλησίας, δηλαδή ότι η αγορά δεν μπορεί να είναι αρκετή για να αναλάβει τη διαχείριση του κοινού αγαθού: το κράτος πρέπει να συμμετέχει στο έργο αυτό".

Ο αρχιεπίσκοπος Σιμόν υπενθύμισε επίσης τη ρήση του διάσημου βραζιλιάνου επισκόπου των φτωχών Ντομ Χέλντερ Καμάρα: "Όταν ασχολούμαι με τους φτωχούς, με περνούν για άγιο. Όταν ερωτώ γιατί είναι φτωχοί, μου λένε πως είμαι μαρξιστής".

Η καταγγελία των κοινωνικών ανισοτήτων και των αδικιών του καπιταλισμού χρονολογείται από τον Λέοντα 13ο, τον τελευταίο πάπα του 19ου αιώνα. Και "ήταν ο πάπας Πίος 11ος που μίλησε για διεθνή ιμπεριαλισμό του χρήματος, μετά την κρίση του 1929", υπενθύμισε ο βατικανολόγος της "Λα Στάμπα" Αντρέα Τορνιέλι.

"Η κριτική αυτή δεν με εκπλήσσει επειδή προέρχεται από κύκλους που έχουν μετατρέψει το χριστιανισμό σε μια ιδεολογία που χρησιμεύει για να δικαιολογεί ορισμένες πολιτικές. Αυτοί που κατηγορούν τον Φραγκίσκο ότι είναι μαρξιστής, εξηγούν πως στην πραγματικότητα ο Ιησούς ήταν ένας καπιταλιστής", προσθέτει.

Για έναν άλλο διάσημο βατικανολόγο, τον Μάρκο Πολίτι της αριστερής εφημερίδας "Ιλ Φάτο Κοτιντιάνο", "είναι γελοίο να βλέπεις τον Φραγκίσκο ως μαρξιστή. Βρίσκεται σε πλήρη συντονισμό με τον Βενέδικτο 16ο και τον Ιωάννη Παύλο 2ο".

"Στην πραγματικότητα, η καταγγελία εκ μέρους του των αυξανόμενων ανισοτήτων προκύπτει από τη λυσσώδη αντίσταση αυτών που δεν δέχονται ότι η οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα πρέπει να προσαρμόζονται σε κανόνες κοινωνικού συμφέροντος", προσθέτει ο Πολίτι.
Σύμφωνα με τους βιογράφους του, ο Μπεργκόλιο δεν έχει τίποτε που να τον κάνει μαρξιστή, αντιθέτως: χωρίς να είναι ποτέ υπερσυντηρητικός, συγκρούσθηκε μετωπικά με τους αριστερούς ιησουίτες ιερείς που είχαν επηρεαστεί από το μαρξισμό. Απέναντι στη θεολογία της απελευθέρωσης, που ήταν πολύ διαδεδομένη στη Λατινική Αμερική κατά τη δεκαετία του 1970, προτείνει μια μη μαρξιστική "θεολογία του λαού". Η ιταλική οικογένειά του είχε καταστραφεί από την κρίση του 1929, ενώ είδε επίσης στους δρόμους του Μπουένος Άιρες τις καταστροφές που επέφερε ο φιλελευθερισμός στην Αργεντινή κατά τις τελευταίες δεκαετίες.


Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Περί πορνείας, σωματικής τε και ψυχικής



Συνηθίζουμε να σχολιάζουμε πάντα τους άλλους για το πόσο κομματόσκυλα είναι, ή να 
δαχτυλοδείχνουμε τις πόρνες στα πεζοδρόμια και τους οίκους ανοχής.

Εμείς όμως πόσο φθηνοί είμαστε?

Πόσο φθηνά πουλάμε τον εαυατό μας, την αξιοπρέπειά μας, την ελευθερία μας? Πολύ φθηνά, μόλις 700 ευρώ. Και φταίμε εμείς για αυτό.

Τόσο πιστεύουμε οτι αξίζουμε.

Είμαστε ελεεινά φθηνοί. Ποιό φθηνοί και απο μιά γερασμένη πόρνη που τα κάνει όλα όσο όσο, επειδή δεν έχει πια πέραση.

Με 700 ευρώ το μήνα δεν εργαζόμαστε απλά. Για 700 ευρώ μηνιαίως πουλάμε την ψυχή μας στο διάβολο.

Το κάνουμε όταν το αφεντικό ή ο προϊστάμενος μας την λέει όχι επειδή έχει δίκιο αλλά επειδή είναι της αρχής του όποιος πληρώνει κάνει ότι θέλει. Εμείς το βουλώνουμε και δεν του λέμε τίποτα. Αλλιώς στο τέλος του μήνα δεν θα πάρουμε 700 ευρώ. 

Το κάνουμε όταν από φθόνο διαβάλλουμε τον συνάδελφό μας επειδή είναι καλύτερός μας,
το κάνουμε όταν έχουμε μάθει οτι αυτός θα πάρει την σημαντική αύξηση των 5 ευρώ το μήνα ενώ εμείς τίποτα.

Το κάνουμε όταν καταλάβουμε οτι δεν αποδίδουμε, ή δεν είμαστε πλέον ευάρεστοι στη διεύθυνση, οπότε γινόμαστε χαφιέδες για να μην χάσουμε τη δουλειά μας. 

Γινόμαστε ακόμα φθηνότεροι όταν για 700 ευρώ εργαζόμαστε παραπάνω από 40 ώρες την εβδομάδα, ξέροντας οτι τις υπερωρίες δεν θα τις πάρουμε ούτε σε ρεπώ.

Το αξίζουμε όμως επειδή μας αρέσει.
Το αξίζουμε επειδή επί δεκαετίες ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα δύο κόμματα που μας κατέβασαν το μισθό τόσο χαμηλά, που μέσα σε λίγα χρόνια ακύρωσαν όλα τα δικαιώματα που είχαν κατοχυρώσει οι εργαζόμενοι ήδη από την εποχή του... Βενιζέλου, δεκαετία του 30. 

Εμείς τα δεχτήκαμε όλα αυτά αμίλητοι, και σπεύσαμε πάλι να τους ψηφίσουμε. Και επειδή πάλι θα τους ψηφίσουμε για να πάρουν οι καημένοι τους 16 μισθούς συν την βουλευτική αποζημίωση, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. 

Δεν είμαστε μόνο φθηνοί, είμαστε ηλίθιοι, είμαστε γεννημένοι ραγιάδες, οπότε σωστά τα παθαίνουμε όλα αυτά.

Άντε τώρα, τρέξτε στις 30 του μήνα να πάρετε τα 700 ευρώ σας, αν τα πληρωθείτε εκείνη τη μέρα, επειδή ο εργοδότης θα έχει άλλες προτεραιότητες από εσάς που του φέρνετε κέρδη, και τρέξτε να πληρώσετε λογαριασμούς, δάνεια, κάρτες, και αν σας μείνει κάτι, για να φάτε. 

Όσο για τα τα τσιγάρα συνηθίστε στην ιδέα οτι σε λίγο καιρό θα ψάχνετε για γόπες στο δρόμο.

Λένε οτι μόνο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ξέρουνε τί είναι σωστό για τον τόπο, και οτι οι αριστεροί είναι προδότες, άσχετοι, φωνακλάδες. Κάτι ξέρανε τα δύο μεγάλα κόμματα και μας μειώσανε αποδοχές, συντάξεις, ασφάλιση, και δεν μιλάω για αυτά που γίνονται τώρα λόγο της κρίσης, αλλά για τις περικοπές που ξεκινήσανε επί Μητσοτάκη. Επειδή είμαστε πρόβατα, είμαστε φθηνοί, και τώρα απολαμβάνουμε τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης αυτών που ξέρανε τί χρειάζεται αυτός ο τόπος. 

Αυτοί ήξεραν και ξέρουν πολύ καλά τί κάνουν.
Εμείς τους ψηφίσαμε, ας τους λουστούμε τώρα.