Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Μύθοι και πραγματικότητα για τη μετανάστευση


Βρισκόμαστε παραμονές βουλευτικών εκλογών και η αλλαγή ηγεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (πρώην Δημοσίας Τάξης) επανέφερε στη δημόσια συζήτηση το θέμα των παράνομων μεταναστών στη χώρα μας.

Ας προσπαθήσουμε να καταγράψουμε με ψυχραιμία μερικά δεδομένα: 
 
1. Όσοι έχουμε μεγαλώσει και κυκλοφορούμε ακόμα στο κέντρο της Αθήνας γνωρίζουμε την τεράστια ποιοτική υποβάθμιση που έχει υποστεί η καρδιά της πρωτεύουσας. Κλειστά και εγκαταλειμμένα κτίρια, άδεια μαγαζιά και γραφεία, συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που κοιμούνται πλέον στους δρόμους, αύξηση “ελαφράς” (κλοπών) και “βαριάς” (ληστειών, αφαίρεσης ζωής) εγκληματικότητας, φόβος κυκλοφορίας τις βραδινές ώρες...

Ταυτόχρονα, σε όσες περιοχές έχουν παραμείνει κάτοικοι και εμπορική / καλλιτεχνική δραστηριότητα (Εξάρχεια, Αμπελόκηποι) η κατάσταση είναι καλύτερη και ο φόβος μικρότερος ακόμα και από τα βόρεια προάστια της Αθήνας. Επομένως τα “γκέτο” της Αθήνας (ιδιαίτερα κοντά στην Ομόνοια ή γύρω από την οδό Αχαρνών) τα δημιούργησε η οικονομική κατάσταση και η απουσία κρατικής παρέμβασης. Η ανέχεια και η εγκατάλειψη ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων από εμπορική δραστηριότητα οδήγησε Αφρικανούς και Ασιάτες παράνομους μετανάστες (που η απουσία κράτους άφηνε ως τώρα να φτάσουν από τα σύνορα), αλλά και Έλληνες νεόπτωχους και τοξικομανείς να διαμένουν όπου βρουν και όπως μπορούν, και να διεκδικούν την επιβίωση στα σκουπίδια, στην ανακύκλωση υλικών ή τέλος, στην παρανομία. 
  
Αν οι περιοχές αυτές ήταν φωτισμένες, διατηρούνταν καθαρές, στηριζόταν οικονομικά η επαγγελματική και οικιστική δραστηριότητα και υπήρχε συστηματικός έλεγχος παράνομων δραστηριοτήτων θα ήταν στην ίδια κατάσταση;

Η έλλειψη κέντρων κράτησης π.χ. ή η αδυναμία αστυνομικού ελέγχου ευθύνεται για την αναγκαστική εκπόρνευση εκατοντάδων πλέον ανήλικων κοριτσιών από την Αφρική στο κέντρο της Αθήνας και σε όλη την Πατησίων; 

Είναι δυνατόν π.χ. να παραμένουν κλειστά τόσα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας και να θεωρούμε φυσιολογικό οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι και άρρωστοι από ναρκωτικά (ανεξαρτήτως εθνικότητας) να κοιμούνται ή να κάνουν τις ανάγκες στους στο δρόμο;


2. Η Ελλάδα διέρχεται τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας της. Αυτή είναι η αιτία που ξανασυζητάμε το θέμα της παράνομης μετανάστευσης, και φόβος να μάς διώξουν από τις χώρες της συνθήκης Σέγκεν. Προφανώς δεν υπάρχουν δουλειές για όλους μας (Έλληνες και ξένους). Προφανώς πολλοί από εμάς, πάλι Έλληνες και αλλοδαποί, θα φύγουν από την Ελλάδα σε αναζήτηση εργασίας. Όμως σε άλλες χώρες (Αφρική, Ασία) είναι ακόμα χειρότερα και δεν είναι εύκολο, για πολλούς λόγους, αν φτάσεις εδώ να επιστρέψεις ή να σε δεχθούν πίσω. Ούτε μάς το “επιτρέπουν”, αλλιώς θα το κάναμε τόσα χρόνια, να δίνουμε ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να φύγουν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες ...

Τέλος, ας θυμηθούμε ότι η απουσία σταθερής μεταναστευτικής πολιτικής, εδώ και 20 χρόνια, οδήγησε κατά καιρούς σε διαδικασίες νομιμοποίησης, που εξαρτήθηκε πάντα από ύπαρξη εργασίας και πληρωμής εισφορών. Με την παρούσα κρίση πόσοι μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής; Όλοι μας έχουμε σχετικά παραδείγματα στον περίγυρό μας. Εξάλλου όσοι αλλοδαποί δεν τα βγάζουν πέρα, μπορούν να φεύγουν μόνοι τους από την Ελλάδα..
Επομένως, ακόμα και αν αποφασισθεί να γίνουν “κέντρα” συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών, η υλοποίηση πρέπει να λάβει υπ’ όψιν συγκεκριμένα θέματα ( πότε ήρθαν, αν μπορούν να απελαθούν, πόσο θα χρειαστεί να παραμείνουν έγκλειστοι... ).


3. Θα αφήσουμε την Αθήνα ή τις άλλες μεγάλες πόλεις στο έλεος της παρανομίας; Προφανώς όχι ! Αλλά ας μη ρίχνουμε τις κρατικές αδυναμίες στο κεφάλι των πιο αδύναμων. Δεν είναι απαραίτητα παράνομοι μετανάστες όσοι αλλοδαποί διαπράττουν εγκληματικές πράξεις. Ούτε ευθύνονται μόνο αυτοί, για το φόβο των ηλικιωμένων να κυκλοφορήσουν στους δρόμους (με αποτέλεσμα φαινόμενα συνοδείας ηλικιωμένων γυναικών, αστικής προέλευσης, από ακροδεξιούς νέους, όταν πάνε στην Τράπεζα για να σηκώσουν χρήματα...). 

Ο έλεγχος εφαρμογής του νόμου, επομένως, και της ηρεμίας των πολιτών στην καθημερινότητά τους, είναι ευθύνη του κράτους.


4. Η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδας έχει προφανή λόγο να εκφέρει άποψη για το μεταναστευτικό ζήτημα. Κατ’ αρχάς, σε όλη την Ελλάδα στήριξε και στηρίζει σταθερά προσπάθειες αρωγής μεταναστών (αλλά και γενικότερα συμπολιτών μας σε ανάγκη). Επίσης, φροντίζει για την υλική και πνευματική ενσωμάτωσή τους στις τοπικές κοινωνίες όπου ζουν.
Ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα, και οι 3 εκκλησιαστικές διοικήσεις της, ρωμαιο- καθολική, ελληνόρρυθμη και αρμενική βρίσκονται στο Δήμο Αθήνας (στην οδό Πανεπιστημίου, στην οδό Αχαρνών και στο Νέο Κόσμο αντίστοιχα) και ζουν την καθημερινή υποβάθμιση των περιοχών. Όμως, θεωρούν ότι ευθύνεται κυρίως η οικονομική και ηθική κρίση της κοινωνίας και όχι μόνο η παρουσία μεταναστών...

Εξάλλου οι (πρώην ή ακόμα και τώρα) παράνομοι μετανάστες που είναι μέλη της (πολωνοί, φιλιππινέζοι, αφρικανοί, ιρακινοί, ουκρανοί, ρουμάνοι κ.α.) είναι στην πλειοψηφία τους φιλήσυχοι άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν τίμια, όπως και οι έλληνες μετανάστες σε άλλες χώρες.
Όμως, και οι μη χριστιανοί μετανάστες που έρχονται καθημερινά σε επαφή με καθολικούς θεσμούς και ενορίες (Κάριτας, Αδελφές Μητέρας Τερέζας, ενορία Αγίας Θηρεσίας) είναι συχνά παράνομοι από ανάγκη (ήρθαν στην Ελλάδα από εμπόλεμες ή φτωχές χώρες).
5. Μπορεί η Ελλάδα να περιθάλψει όλους τους αναγκεμένους του πλανήτη; Προφανώς όχι! Όμως, οι εκπρόσωποί της πολιτείας οφείλουν, σεβόμενοι ηθικούς και νομικούς κανόνες, να συμπεριφέρονται σε όσους βρέθηκαν παράνομα στην χώρα μας, και μέχρι αυτοί να επιστρέψουν στη δική τους, με σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους: είτε είναι σε κέντρα μεταναστών είτε στη φυλακή ...

Είναι απορίας άξιο (αλλά εύκολα ερμηνευόμενο λόγω εκλογών) κάποιοι να προβάλλουν τις χριστιανικές τους πεποιθήσεις αλλά να απαιτούν “εγκλεισμό” ή “ένα πιάτο φαγητό τη μέρα μόνο σε μετανάστες που θα το δουλεύουν“ για ανθρώπους που έκαναν το “έγκλημα” να είναι παράνομα σε άλλη χώρα: 
              
Πριν 2000 και πλέον χρόνια κάποιος, που συχνά επικαλούνται, είχε πει επαινετικές φράσεις για όσους περιθάλπουν φτωχούς και ασθενείς ή επισκέπτονται φυλακισμένους. Ούτε η εξουσία της εποχής εκτίμησε τα λόγια του... Και τον σταύρωσε.
Υστερόγραφο: Η δημιουργία κέντρων προσωρινής φιλοξενίας (ή κράτησης) παράνομων μεταναστών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πριν 16 χρόνια το κέντρο της Αθήνας είχε κατακλυσθεί από Κούρδους πρόσφυγες. Έμεναν σε άθλιες συνθήκες πίσω από το παλιό Δημαρχείο. Η τότε Διαπαραταξιακή Επιτροπή του Δήμου για Μετανάστες αποφάσισε να μεταφερθούν προσωρινά στις κατασκηνώσεις του Δήμου στον Άγιο Ανδρέα (Νέα Μάκρη). Συμφώνησαν και οι Κούρδοι. Παρ’ όλα τα προβλήματα διαμονής και ελέγχου 1500 περίπου άτομα φιλοξενήθηκαν για δίμηνο, καταγράφηκαν και κατέθεσαν αιτήσεις ασύλου. Ο σχεδιασμός απέτυχε γιατί τα έξοδα σίτισης ήταν τεράστια. Δύο μήνες μετά οι περισσότεροι είχαν φύγει αλλά ο αριθμός όσων φιλοξενούνταν αυξανόταν, έρχονταν άλλοι στις θέσεις τους. Η δε “ταρίφα” των δουλεμπόρων στα τουρκικά παράλια είχε διπλασιαστεί, όποιος περνούσε ερχόταν συστημένος στη Νέα Μάκρη... Ο δήμος εγκατέλειψε την προσπάθεια. Το κέντρο της Αθήνας ανακουφίσθηκε, οι Κούρδοι, σταδιακά άρχισαν να συγκεντρώνονται στην Πάτρα (ο υπογράφων συμμετείχε σε εκείνη την Επιτροπή ως εκπρόσωπος της Μαρίας Δαμανάκη, τότε υποψήφιας δημάρχου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ).
Επομένως αν δε λυθούν βασικά ζητήματα και δεν υπάρξει συγκεκριμένη προοπτική, ακόμα και 30 κλειστά ή ανοιχτά κέντρα μεταναστών να δημιουργηθούνσε όλη την Ελλάδα, ουσιαστική πρόοδος στο μεταναστευτικό δεν θα υπάρξει.
Ούτε θα μειωθεί η εγκληματικότητα φυσικά !
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
δικηγόρος
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη”
της Καθολικής Εκκλησίας
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΑΘΟΛΙΚΗ"
Τ.77 Απρίλιος 2012

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

«Κάτω στον Πειραιά στο μουράγιο, κάτι συμβαίνει μα τον Άγιο»


του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη
Καθημερινά διαπιστώνω την αξία της λαϊκής προγονικής σοφίας στις παροιμίες που μας πλουτίζουν με τα συμπεράσματα αιώνων για να φυλαγόμεθα από αλλοπαρμένα πρόσωπα τα οποία αντί να λογίζονται σοβαρά απαντούν «Κύματι θαλάσσης» κατά το «άνεμος τ' ανέμου του καπνού» ! Η μακρά διδακτική και συγγραφική μου πείρα με διδάξαν ότι μόνο «κακοί χρεωφειλέτες πετούν άχυρα» κατά προσώπων και θεσμών γιατί όταν: «ένας παλαβός πετάξει μιa πέτρα μέσα στο γιαλό χίλιοι γνωστικοί δεν αρκούν να την βρούν και να τη βγάλουν». Έτσι, η ξέφρενη προκλητικότητα αντιμετωπίζεται μόνον σκωπτικά και «εν παραβολαίς» με διηγήσεις γεγονότων που έζησα ως έφηβος στον Πειραιά και ίσως να τις θυμούνται και δυο τρείς φίλοι μου Πειραιώτες σημερινοί αρχιερείς.

1) Η γιαγιά μου ζούσε στην Καστέλα και πήγαινα τακτικά να τη βλέπω. Εξ άλλου αυτή με δίδαξε να αγαπώ και να σέβομαι την Εκκλησία. Πολλές φορές την συνόδευα στα μαγαζιά του κέντρου του Πειραιά. Η νησιώτικη ευλάβειά της με οδηγούσε να προσκυνήσω και στον πρόχειρο ναό που στήθηκε μέσα στην Αγία Τριάδα μετά τον καταστροφικό βομβαρδισμό του 1944. Έτσι, δυό-τρείς φορές παρακολούθησα ένα κωμικοτραγικό θέαμα. Στα σκαλιά της Αγίας Τριάδος ήταν ανεβασμένος ένας περίεργος τύπος. Φορούσε μαύρη ρεντιγκότα και φουλάρι και με ύφος θερμού ρήτορα ανέπτυσσε οργισμένος το πρόγραμμα των «Κυανοφρόνων» και κατακεραύνωνε τα κακώς κείμενα της δημόσιας ζωής.

Ερώτησα ποιός είναι και έμαθα! Ήταν ο σαλεμένος Αρμόνδος Δελαπατρίδης που περιφερόταν και στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών και καταφερόταν επί δικαίων και αδίκων που δεν τον ψήφιζαν. Το ακροατήριό του το αποτελούσαν περαστικοί ανακατεμένοι με την χάσκουσα αληταρία της παρακείμενης κρεαταγοράς του Πειραιά. Ο δυστυχής, νόμιζε πως οι συγκεντρωθέντες ήλθαν για να τον ακούσουν και παραληρούσε. Ύψωνε τη φωνή του στο κατακόρυφο και προκαλούσε την καζούρα του ακροατηρίου του που άρχιζε με μουγκρητά και κατέληγε στα σφυρίγματα. Τότε γούρλωνε τα μάτια του, έτριζε τα δόντια του και με ύφος έξαλλου «ιεροκήρυκα» πρότεινε τον δείκτη του χεριού του και «αναθεμάτιζε» παρόντες και απόντες. Τότε η «μαρίδα» τον γιουχάιζε και εκείνος υποσχόταν την πίσσα όλων των καζανιών της Κολάσεως! Και όσο ανερχόταν την κλίμακα των απειλών, τόσο αντιδρούσαν και τον αποτρέλαιναν σφοδρότερα οι παρόντες μέχρι που έφθανε η αστυνομία για να σταματήσει ο «ιεροκήρυκας» και να διαλυθεί η «ομήγυρης» !

Δίδαγμα: Αλλοίμονο σε εκείνον που έχασε το μέτρο κρίσεως και τη σεμνή και ισορροπημένη παρουσία. Οι απειλές των «αφορισμών» δεν συγκινούν πλέον κανένα ούτε και προστατεύουν! Έχουν αντίθετα αποτελέσματα στο λαό που διαπιστώνει την παρακμή της αυτοκεφαλίας. Απλά η κοινή γνώμη αξιολογεί τον κάθε πυρομανή αναλόγως και άλλοι μεν αηδιάζουν από την αμετροέπεια, άλλοι λοιδορούν την Ι. Σύνοδο που ανέχεται τους διάφορους «λοξίες» και οι πολλοί τους χαρακτηρίζουν αξιοδάκρυτους «τύπους» έχοντες χρεία περιθάλψεως.

2) Όταν πήγαινα στη γιαγιά μου συνήθιζα να διαβάζω στη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Πειραιά, που τότε στεγαζόταν στο Δημοτικό Θέατρο. Διερχόμενος την πλατεία του αντίκριζα συνήθως έναν άκακο σαλεμένο που λεγόταν Διπλαράκος και όλοι τον αποκαλούσαν «στρατηγό»!

Αυτός πήγαινε και ερχότανε εκεί με μια δήθεν «στραταρχική ράβδο» περιτυλιγμένη με αλυσίδα και διέταζε έντονα το φανταστικό του στράτευμα με παραγγέλματα! Η μανία του αποτυπωνόταν στο στήθος του. Ήταν καταστόλιστο από ψευτοπαράσημα αποδεικτικό της ψυχικής του καταστάσεως. Είχε καρφιτσώσει στο γιλέκο του αγκράφες από ζώνες, φανταχτερά κουμπιά και μερικά παλιά μετάλλια από τα παλιατζίδικα της πλατεία Ιπποδαμείας που του κρεμούσαν για να διασκεδάσουν φιλοπαίγμονες Πειραιώτες. Η λόξα του ήταν ανεξέλεγκτη γιατί φανταζόταν ότι είναι «στρατηγός» και ζούσε στον κόσμο του, αλλά δεν ενοχλούσε κανένα. Παρέμεινε όμως στη μνήμη μας ως ένας που έχασε το μέτρο των λογισμών του και που ήταν άξιος της συμπαθείας μας γι'αυτό : Αιωνία η μνήμη του.


Δίδαγμα: Η φαντασία ότι κάποιος έγινε «στρατηγός» δεν του εξασφαλίζει κύρος και εκτίμηση όταν δεν μπορεί να κυβερνήσει τον εαυτό του και τα νεύρα του. Πορεύεται στη ζωή του μέχρι τέλος ως κακομαθημένος πλούσιος νεανίας με τραγική μεγαλομανία και αμετροέπεια μόλις νιώσει «στρατηγός» και λοιδορεί προσβλητικά τους πάντες με αγένεια, απρέπεια, νοσηρή υψηγορία εκφραζόμενη με εξεζητημένο λεξιλόγιο, ενώ είναι γνωστή η τεθλασμένη γραμμή πλεύσεως. Οι συνειρμοί είναι των αναγνωστών μου.

3) Ένας παλαιός εξαίρετος και πραγματικά άγιος κληρικός, που υπηρέτησε ως θεολόγος στο Πειραιά, χωρίς ποτέ να γίνει θηρευτής της αρχιερωσύνης, δέχθηκε ενώ δίδασκε, ένα τηλεφώνημα της Συνόδου πώς εκλέχθηκε μητροπολίτης Κερκύρας! Αυτός ήταν ο Μεθόδιος Κοντοστάντος. Στα γηρατειά του ήταν υποχρεωμένος από την εθιμοτυπία στις επίσημες τελετές να φέρει τα παράσημά του. Κάποτε για να τον πειράξει ο Κίτρους Βαρνάβας άρχισε να τον ερωτά περί της ιστορίας κάθε διακρίσεως. Ο ανύποπτος γέροντας του εξιστορούσε τα καθέκαστα. Αυτό, ο Κίτρους Βαρνάβας, του το ζήτησε τουλάχιστον οκτώ φορές για να του πει στο τέλος, με σοβαροφάνεια, ότι κάποιο παράσημο του λείπει! Ο γέροντας στεναχωρήθηκε και τον ρώτησε ποιό είναι; Εκείνος χαμογελώντας του είπε περιπαικτικά: Σεβασμιώτατε «Δεν βλέπων να έχετε του Φίξ». Ο Γέροντας δεν κατάλαβε το πείραγμα. Πολύ απλά ο Βαρνάβας εννοούσε, ελαφρώς ειρωνικά, το καπάκι της φιάλης του ζύθου Φιξ που συνήθως φορούσαν σαν παράσημο στο πέτο τους τα παιδιά!

Γι' αυτό δεν υπάρχει δίδαγμα! Υπάρχει ερώτημα: Οι παρασημοφορηθέντες μετά τα Αναθέματα κληρικοί ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι δεν αναλογίστηκαν την ευθύνη αυτής της ύβρεως κατά του μέγιστου μέρους της θεολογικής οικογένειάς που διαφωνεί με τις εξαλλοσύνες των «ακριβολατρών»; Και ποια είναι η πραγματική αξία του παρασήμου που έλαβαν;

Αυτά δείχνουν τη βαθειά παρακμή της ελλαδικής αυτοκεφαλίας. Η εικόνα της είναι πως κατάντησε ένα ασύντακτο «σκορποχώρι» από την κατάχρηση της «ελευθερίας της γνώμης» από μερικούς αρχιερείς και από την ασκούμενη τρομοκρατία του αχαλίνωτου Νεοζηλωτισμού. Αυτά διχάζουν την εκκλησιαστική ζωή του Γένους, που βρίσκεται μάλιστα αντιμέτωπο με την σοβαρότερη κρίση μετά το 1922! Μήπως το Πατριαρχείο θα πρέπει να ξανασκεφθεί αρχικά την βεβιασμένη «Πράξη του 1928» και αργότερα την δωρεά του 1850; Αμήν, Γένοιτο !
_____________

Υ.Γ. Με την ευκαιρία τα περί του καρδιναλικού αξιώματος τα αντιπαρέρχομαι γιατί άκουσα κάτι για «καταθύμιο» ενός φιλόδοξου νεαρού! Τα δε περί «διγαμίας» είναι αστεία και επιστρέφονται αφού και οι μετατεθέντες σε δεύτερη Μητρόπολη αρχιερείς είναι δίγαμοι, κατά τον μακαρίτη το φίλο μου π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, και μάλιστα τιμώνται επ' εκκλησίες της κανονικής μνημονεύσεως, είτε είναι ζώντες, είτε κεκοιμημένοι!

Η πρόκληση είναι να καθυβρίζονται ως «αναθεματισμένοι» οι συνειδητοί θεολόγοι χωρίς την προστασία της Διοικούσης Εκκλησίας μας και οι «λοξίες» να αφρίζουν;


Αυτά γράφονται γιατί από τα συμβάντα συμπεραίνουμε πως «Κάτω στον Πειραιά στο μουράγιο, κάτι συμβαίνει μα τον Άγιο».-
Amen

Καρδινάλιος Christoph Schönborn "Η Ευρώπη οφείλει στους Έλληνες τις βάσεις του ευρωπαϊκού πνεύματος"

 
«Στους Έλληνες η Ευρώπη οφείλει τις βάσεις του Ευρωπαϊκού Πνεύματος και είναι «ντροπή» με ποιά επιφανειακότητα και επιπολαιότητα γίνεται τώρα λόγος για τους Έλληνες», επισήμανε ο αρχιεπίσκοπος Βιέννης, καρδινάλιος Κρίστοφ Σένμπορν, στη χθεσινοβραδινή ομιλία του στη μεγάλη εκδήλωση συμπαράστασης με τον ελληνικό λαό, με τίτλο «Είμαστε όλοι Έλληνες», που διοργάνωσε η Ελληνοορθόδοξη Μητρόπολη Αυστρίας στην ιστορική Συνοικία των Ελλήνων στο κέντρο της Βιέννης.

Για τους Χριστιανούς, οι Έλληνες υπήρξαν επιπλέον, οι πρώτοι στην Ευρώπη που αποδέχτηκαν το Χριστιανισμό, ενώ η Καινή Διαθήκη γράφηκε στην ελληνική γλώσσα, αλλά προπάντων ο όρος της αλληλεγγύης με ανθρώπους που περνούν δυσκολίες, προέρχεται από την ελληνική σοφία και το ευαγγέλιο, τόνισε ο καρδινάλιος, χαιρετίζοντας συγχρόνως ως απολύτως ορθό το σύνθημα της εκδήλωσης «Είμαστε όλοι Έλληνες».

Προσφωνώντας τους εκατοντάδες επισκέπτες της εκδήλωσης - ανάμεσά τους ιεράρχες των χριστιανικών Εκκλησιών, πολιτικοί και διπλωμάτες με επικεφαλής τους πρέσβεις της Ελλάδας και Κύπρου, Θεμιστοκλή Δημίδη και Κωνσταντίνο Παπαδήμα - ο Μητροπολίτης Αυστρίας-Εξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης Αρσένιος, παρέπεμψε στην ελληνική φιλοξενία που είναι πάντα πρόθυμη να μοιράσει και το ελάχιστο, όπως και στη μεγάλη καρδιά του ελληνικού λαού, τόσο στον πόνο όσο και στη χαρά του.

Πρόσθεσε δε, πως για το λόγο αυτό πληγώνουν ακόμη περισσότερο, από την έναρξη της κρίσης χρέους, η αρνητική συνθηματολογία και οι προκαταλήψεις στην πολιτική συζήτηση και στην ειδησεογραφία των Μέσων Ενημέρωσης, ενώ τόνισε, πως η Συνοικία των Ελλήνων στη Βιέννη αποτελεί παράδειγμα για την επιμέλεια και την εργατικότητα των προγόνων, οι οποίες παραμένουν ακέραιες μέχρι σήμερα και που μαζί με τη φιλοξενία, μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει επισκεπτόμενος την Ελλάδα.

Ο Μητροπολίτης Αρσένιος εξέφρασε τις ευχαριστίες της Μητρόπολης προς την Καθολική και την Ευαγγελική Εκκλησία και τις άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες στην Αυστρία, για την υποστήριξή τους, αλλά και προς τον ομοσπονδιακό πρόεδρο της Αυστρίας - που λόγω ταξιδιού του στο εξωτερικό δεν μπόρεσε να παραβρεθεί - για το χαιρετισμό και τις ευχές του για επιτυχία της εκδήλωσης.

Τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση προσφώνησε ο επίσκοπος της Αυστριακής Ευαγγελικής Εκκλησίας, Μίχαελ Μπιούνκερ, τονίζοντας πως οι άνθρωποι της Ευρώπης, πέραν κάθε κρίσης, ανήκουν στην ίδια κοινωνία, ενώ ο επικεφαλής της Σερβοορθόδοξης Εκκλησίας Αυστρίας, Λούκα Μίτροβιτς, επέδωσε ποσό 15.000 ευρώ, δωρεά των Σέρβων της Βιέννης, που, μαζί με τα έσοδα της χθεσινής εκδήλωσης, θα διατεθούν για το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδας.

Η εκδήλωση, η οποία, με συμμετοχή εκατοντάδων επισκεπτών, διάρκεσε μέχρι αργά το βράδυ της Κυριακής, πραγματοποιήθηκε στην Οδό Ελλήνων και στην πλατεία ανάμεσα στους δύο παραδοσιακούς ελληνορθόδοξους ναούς της Βιέννης, με ιστορία 200 ετών, τον καθεδρικό της Αγίας Τριάδας και το ναό του Αγίου Γεωργίου.
Στην περιοχή κυριαρχούσε ολόκληρη την ημέρα έντονο το ελληνικό χρώμα, με πλούσια ελληνική κουζίνα-προσφορά ελληνικών εστιατορίων της Βιέννης αλλά και πολλών Ελληνίδων της Ομογένειας, όπως επίσης ζωντανή ελληνική μουσική που παρουσίασαν σε ένα πολύωρο πρόγραμμα, τα μουσικά σχήματα της Βιέννης «Οι Έλληνες», «Μάριος και Τζούλη» και «Συμφωνία», όπως και το ελληνοαυστριακό συγκρότημα παραδοσιακών χορών «Η παρέα».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Capital

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

«Κοριοί» στην Τράπεζα του Βατικανού, «κοράκια» στην αυλή της Αγίας Εδρας

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 23 Μαΐου ο 46χρονος Πάολο Γκαμπριέλε αποχαιρέτισε τη σύζυγό του, πέρασε από τα υπνοδωμάτια των τριών παιδιών τους και έφυγε για να αρχίσει άλλη μια ημέρα στην υπηρεσία του ανθρώπου που οι ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν πως είναι ο βικάριος, ο τοποτηρητής του Χριστού επί της Γης. Λίγο αργότερα έφτανε στα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Πάπα, στον τρίτο και τελευταίο όροφο του Αποστολικού Ανακτόρου, χρησιμοποιώντας τον ανελκυστήρα που οδηγεί κατευθείαν εκεί. Είναι ένα από τα δέκα πρόσωπα που έχουν στην κατοχή τους το κλειδί αυτό. Εως το τέλος της ίδιας ημέρας, πολλοί τον χαρακτήριζαν προδότη και κάποιοι - ανάμεσά τους και ένας καρδινάλιος - τον συνέκριναν με τον πιο διαβόητο προδότη στην Ιστορία, τον Ιούδα Ισκαριώτη που παρέδωσε τον Χριστό στους Ρωμαίους.


Η Αστυνομία του Βατικανού είχε βρει στο σακίδιό του προσωπικά έγγραφα του Πάπα και πιστεύει πως αυτός τα διοχεύτευσε σε ιταλό δημοσιογράφο. Δέκα ημέρες μετά, το Βατικανό προσπαθεί να ελέγξει τις ζημιές. Περιγραφές για καρδιναλίους που εκτοξεύουν φοβερές κατηγορίες εναντίον αλλήλων κάνουν την Αγία Εδρα να μοιάζει με φωλιά οχιών, λέει ο ιστορικός του Βατικανού Βιτόριο Μεσόρι. Διαβάζοντας τον ιταλικό Τύπο μπορεί κανείς να φανταστεί οργισμένους αξιωματούχους με άμφια να υψώνουν τη γροθιά τους, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο ως τον «εγκέφαλο» πίσω από την κλοπή του μπάτλερ. Το Βατικανό όμως αρνείται τα πάντα και ασφαλώς ουδείς περιμένει ότι θα παραδεχθεί ποτέ εμπλοκή κάποιου καρδιναλίου στο VatiLeaks, το σκάνδαλο των διαρροών από το Βατικανό, ούτε ότι ενδεχομένως ο Πάπας γνώριζε τι συνέβαινε.

Ο εκπρόσωπος της Αγίας Εδρας πατήρ Φεντερίκο Λομπάρντι επιμένει πως δεν διεξάγεται έρευνα εις βάρος καρδιναλίων. Μόνο ο οικονόμος κατηγορείται, λέει, και μόνο αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με το δικαστήριο του Βατικανού. Εντούτοις οι βατικανολόγοι θα παρακολουθούν τις μεταθέσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων σε δύσκολες θέσεις, οι οποίες θα μπορούσε να θεωρηθούν πειθαρχικές κυρώσεις.

Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΠΑΟΛΕΤΟ.

Από την άλλη, οι άνθρωποι που τον ξέρουν λένε πως ο Γκαμπριέλε, τον οποίο φώναζαν Παολέτο, είναι θύμα της υπόθεσης. Είναι πεπεισμένοι, του Πάπα περιλαμβανομένου, πως είτε είναι εντελώς αθώος είτε χειραγωγήθηκε. Λένε πως είναι ευγενικός, διακριτικός και πολύ αφοσιωμένος. Το γεγονός ότι ανήκε στην πολύ στενή ομάδα που είναι γνωστή ως «η παπική οικογένεια» εξηγεί τη θλίψη και την πικρία στα λόγια του Πάπα όταν μίλησε για πρώτη φορά δημόσια για την κρίση, την περασμένη Τετάρτη, ακριβώς μία εβδομάδα μετά τη σύλληψη του οικονόμου του. Ενώ οι γραμματείς του και οι τέσσερις γυναίκες που τον βοηθούν στη διαχείριση του απλού νοικοκυριού του ζουν στην παπική κατοικία, ο Γκαμπριέλε έμενε με την οικογένειά του και έτσι θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με οποιονδήποτε μέσα ή έξω από το Βατικανό.

Οσοι όμως τον γνωρίζουν επιμένουν πως, αν είναι ένοχος για κάτι, η συμπεριφορά του δεν μπορεί παρά να υπαγορεύτηκε από την αγάπη του για την αλήθεια και από τη βαθιά αφοσίωσή του στην Εκκλησία και στον Πάπα. Προσθέτουν μάλιστα ότι ο δυστυχής Παολέτο είναι και λίγο αφελής και, ως εκ τούτου, αν τελικά αποδειχθεί πως έκλεψε πράγματι τα έγγραφα από τα ποντιφικικά διαμερίσματα, είναι αδύνατο να σχεδίασε και να εκτέλεσε μόνος του την κλοπή. Αν καταδικαστεί, αντιμετωπίζει ποινή κάθειρξης 30 ετών.
Αν ο Γκαμπριέλε θεωρείται ευρέως θύμα του σκανδάλου, ο ίδιος ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' είναι αναμφίβολα το δεύτερο θύμα του. Μπορεί κανείς να πει τα πάντα γι' αυτόν, για τον συντηρητισμό του ή για την ανικανότητά του να διαχειριστεί μια κουρία (η γραφειοκρατία του Βατικανού) που έχει γίνει ανεξέλεγκτη από τότε που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του καρδιναλίου Ταρτσίζιο Μπερτόνε. Ωστόσο, ουδείς έχει πει ποτέ ότι ενδέχεται να μηχανορραφεί για να διασφαλίσει την εξουσία του ή για να προωθήσει τους φίλους του. Ο Βενέδικτος μοιάζει ολοένα και περισσότερο ξένος σε αυτή τη φωλιά των οχιών που έχει γίνει η κουρία - ένας χώρος όπου όλοι βάλλουν εναντίον όλων και όπου ομάδες πίεσης έχουν σχηματιστεί και μηχανεύονται ήδη τη διαδοχή του, υπογραμμίζει το γαλλικό περιοδικό «Νουβέλ Ομπσερβατέρ».


Προετοιμάζεται έτσι μια διαδοχή του 85χρονου Βενέδικτου στην οποία θα πρωταγωνιστήσουν οι Ιταλοί, οι οποίοι αριθμούν τώρα 30 μεταξύ των 110 καρδιναλίων που θα κληθούν να εκλέξουν τον Πάπα. Υποψήφιός τους, σύμφωνα με την ίδια πηγή, θα είναι ο Αντζελο Σκόλα, αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου. «Είναι ιστορίες Ιταλών… Τίποτε περισσότερο», λένε πως απάντησε ο Ποντίφικας όταν του μίλησαν γι' αυτές τις «συνωμοσίες». Είναι όμως αρκετές για να χαλάσουν τα τελευταία χρόνια του γερμανού Πάπα.

Οι διαρροές εγγράφων αγγίζουν πλέον και το «δεξί χέρι» του Ποντίφικα


Το σκάνδαλο αγγίζει τον δεύτερο στην ιεραρχία του Βατικανού, τον καγκελάριο Ταρτσίζιο Μπερτόνε, υπουργό Εξωτερικών της Αγίας Εδρας και δεξί χέρι του Πάπα. Σύμφωνα με ιταλικά μέσα ενημέρωσης, το σκάνδαλο περικλείει μια σύγκρουση για την εξουσία ανάμεσα σε συμμάχους και εχθρούς του Μπερτόνε που φέρνει στον νου αναγεννησιακές μηχανορραφίες ή τα μυθιστορήματα του Νταν Μπράουν.


Η ανακοίνωση του Βατικανού για τη σύλληψη του οικονόμου ήρθε μια μέρα αφότου ο πρόεδρος της Τράπεζας του Βατικανού, ο Ιταλός Ετόρε Γκότι Τεντέσκι, παραιτήθηκε αφού καταψηφίστηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας, που αποτελείται από οικονομικούς εμπειρογνώμονες εκτός Βατικανού.


Η ξαφνική αποχώρησή του θεωρήθηκε επίσης πλήγμα για τον Μπερτόνε, ο οποίος ως υπουργός Εξωτερικών διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη μετακίνηση του Τεντέσκι από την ισπανική Banco Santander στην Τράπεζα του Βατικανού το 2009. Είχε προσληφθεί για να την εκσυγχρονίσει και να εμπεδώσει τη διαφάνεια στις λειτουργίες της ώστε να ανταποκρίνεται στις διεθνείς τραπεζικές προδιαγραφές. Η ανάγκη να υπάρξει διαφάνεια στην Τράπεζα του Βατικανού υπογραμμίστηκε το 2010, όταν ιταλοί εισαγγελείς κατέσχεσαν από τραπεζικό λογαριασμό της στη Ρώμη 23 εκατ. ευρώ επειδή υποψιάζονταν παραβιάσεις της νομοθεσίας περί ξεπλύματος χρημάτων.

Μεταξύ των λόγων για την αποπομπή του Γκότι Τεντέσκι, σύμφωνα με το Διοικητικό Συμβούλιο, ήταν η «ολοένα και πιο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του», αλλά και το γεγονός ότι «δεν παρέσχε καμιά επίσημη εξήγηση για τη διαρροή εγγράφων που ήταν γνωστό πως βρίσκονταν στην κατοχή του».



Ο άνθρωπος πίσω από το σκάνδαλο, ο ιταλός δημοσιογράφος Τζανλουίτζι Νούτσι, αρνείται τις κατηγορίες του Βατικανού ότι είναι ένας εγκληματίας και λέει πως το μόνο που έκανε ήταν το καθήκον του για να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Ο 42χρονος περιγράφει στο βιβλίο «Η Αυτής Αγιότητα: Τα μυστικά χαρτιά του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ'» - που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα και έχει σχεδόν εξαντληθεί στη Ρώμη - υποθέσεις διαφθοράς και συνωμοσίες μεταξύ καρδιναλίων που συγκρούονται για την εξουσία. Οι περιγραφές αυτές έχουν οδηγήσει σε ένα ανθρωποκυνηγητό για να βρεθούν οι πληροφοριοδότες του μέσα στην Αγία Εδρα και στη σύλληψη του οικονόμου του Πάπα. «Η δουλειά μου είναι να βρίσκω και να δημοσιεύω ειδήσεις, είναι το δεοντολογικό καθήκον μου. Αυτά τα έγγραφα αποκαλύπτουν τα μυστικά του Βατικανού και δεν υπάρχει τίποτε μέσα σε αυτά που να απειλεί την ασφάλεια αυτού του κράτους», δήλωσε ο Νούτσι σε συνέντευξη που έδωσε στο πρακτορείο Ρόιτερ.
Το βιβλίο περιέχει έναν θησαυρό ιδιωτικής αλληλογραφίας, στον οποίο περιλαμβάνονται έγγραφα με κατηγορίες για ρουσφέτια και διαφθορά σε συμβόλαια με ιταλικές εταιρείες για έργα υποδομής, για συνωμοσίες μεταξύ καρδιναλίων και συγκρούσεις για τη διαχείριση της Τράπεζας του Βατικανού, της IOR.

Ο Νούτσι περιγράφει μυστικές συναντήσεις με πηγές, οι οποίες μοιάζει να έχουν βγει από τις σελίδες ψυχροπολεμικού μυθιστορήματος κατασκοπείας. Λέει πως βασίστηκε σε συνομιλίες με περισσότερους από 10 πληροφοριοδότες μέσα από το Βατικανό, τους οποίους ο ιταλικός Τύπος αναφέρει υποτιμητικά ως «corvi», «κοράκια». «Δεν είναι κοράκια, είναι περιστέρια που θέλησαν να ρίξουν φως, να καθαρίσουν την ατμόσφαιρα», υποστηρίζει ο Νούτσι, ο οποίος αρνήθηκε να διευκρινίσει αν ο Γκαμπριέλε ή κάποιος καγκελάριος ήταν ανάμεσα στις πηγές του. «Είναι άνθρωποι που έδιναν τακτικά πληροφορίες σε εφημερίδες. Είναι σαφές πως συσσωρεύονταν πράγματα τα οποία δεν μπορούσαν να καταλάβουν ή να αντέξουν. Αν η εικόνα που προκύπτει για το Βατικανό είναι αρνητική δεν είναι δικό μου λάθος, είναι εξαιτίας αυτών που είναι γραμμένα στα έγγραφα».
ΤΑ ΝΕΑ