Την δική της Ουνία λανσάρει η Ορθόδοξη Εκκλησία

Σε μια πρωτοφανή κίνηση για τα εκκλησιαστικά δεδομένα προχώρησε η Ορθόδοξη Εκκλησία, εισάγοντας στην λατρευτική ζωή της την…καθολική Θεία Λειτουργία! Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από ακολουθίες "λατινορθόδοξων".

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς (ROCOR) που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας, στην τελευταία της Σύνοδο που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη το Μάιο του 2011, μετά από πρόταση του Μητροπολίτη και Πριμάτου Ιλαρίωνος, αποφάσισε την ίδρυση ενός "Βικαριάτου για το Δυτικό Τυπικό" που αφορά περίπου 30 κοινότητες που βρίσκονται διάσπαρτες στις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και Μεγάλη Βρετανία.

Δεν πρόκειται λοιπόν για την τελευταία γκάφα ολκής από κάποιον ορθόδοξο ιερέα που μάλωσε με τον επίσκοπό του και ίδρυσε μια δική του εκκλησία, ούτε για παλαιοημερολογίτες που μας  έχουν συνηθίσει σε απαράδεκτες δηλώσεις και κινήσεις.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία λοιπόν δυστυχώς φαίνεται να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Έχει στείλει και αυτή αιρετικούς στην πυρά, έχει πουλήσει και αυτή συγχωροχάρτια αλλά κατηγορεί μόνο τους καθολικούς για αυτά και δηλώνει οτι η ίδια ουδέποτε τα έπραξε.

Έχει καταδικάσει τις ελληνόρρυθμες καθολικές εκκλησίες ως ύπουλες και επικίνδυνες για την Ορθοδοξία. Επί χρόνια η ίδια είχε μπλοκάρει τον διάλογο με την Καθολική Εκκλησία λόγω της αναγέννησης των Ελληνοκαθολικών Εκκλησιών στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίες δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να διεκδικήσουν τους Ναούς και την ακίνητη περιουσία τους που είχαν αποδοθεί από τα άθεα κομουνιστικά καθεστώτα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Για την τελευταία όμως, οι ελληνόρρυθμοι δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης και είτε πρέπει να γίνουν λατίνοι, είτε να "επιστρέψουν" σαν απολωλότα πρόβατα στο μαντρί.

Εδώ στην Ελλάδα, χρησιμοποίησε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο ώστε οι ελληνόρρυθμοι πρόσφυγες του 1922 να μην έχουν που την κεφαλήν κλίναι, επιστράτευοντας μέχρι και την Αστυνομία να συλλάβει τους ελληνόρρυθμους ιερείς ως απατεώνες.

Τώρα κατασκευάζει και αυτή τον δικό της "Δούρειο Ίππο" και στέλνει τους δικούς της "λύκους ντυμένους πρόβατα" εν μέσω των αφελών καθολικών πιστών για προσηλυτιστικούς και οικονομικούς λόγους.

Δεν πρόκειται απλά για μια απαράδεκτη κίνηση, αλλά στην ουσία για άρνηση του εαυτού της και των αρχών της. Μία αναίρεση της απολογητικής της στην οποία βασίζει αιώνες τώρα την "ανωτερότητά" της. Η ορθόδοξη εκκλησία στηρίζει την ανωτερότητά της και στην Λειτουργία της, κατηγορώντας ως αιρετική ή ακόμα χειρότερα και ως άκυρη την Καθολική Λειτουργία και τον τρόπο τέλεσης των μυστηρίων. Έχουν χυθεί ποτάμια από μελάνι για το πότε πρέπει να γίνεται η επίκληση του Αγίου Πνεύματος, αν η καθαγίαση των τιμίων Δώρων γίνεται με τα Λόγια του Κυρίου ή την επίκληση, για την χρήση άζυμου άρτου, για το αν το Πιστεύω πρέπει να λέγεται μετά το Ευαγγέλιο ή πριν την Αναφορά και άλλες τάχα "καινοτομίες" και "δισεπίλυτες διαφορές" που δήθεν κάνουν τεράστιο το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκκλησίες. Τώρα βγάζει νοκ-άουτ και προδίδει τους ίδιους τους μεγάλους της Θεολόγους που καταπολέμησαν τις "λειτουργικές κακοδοξίες" της Ρώμης όπως ο Νικόλαος Καβάσιλας, Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός, Νικόλαος Γκογκόλ, Δημήτριος Στανιλοάε κλπ οι οποίοι απορρίπτουν την Καθολική Λειτουργία αιώνες τώρα ως άκυρη, όχι μόνο λόγω "κακοδοξίας" αλλά και λόγω "κακοπραξίας". Και δεν αναφέρονται για τις λειτουργίες σε τσίρκα, ντίσκο κλπ αλλά για το ρωμαικό τυπικό καθεαυτό.

Ουκ απαρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία? Περασμένα μεγαλεία. Ενώ οι μεγάλοι οίκοι μόδας της κακόδοξης Δύσης κάνουν φέτος στροφή προς το Βυζάντιο και δεν μας αφήνουν πολλές επιλογές για το μέλλον παρά να ντυνόμαστε σαν τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία κοιτάζει πλέον τα "κακόδοξα" λειτουργικά έθιμα της Δύσης "με άλλο μάτι" και κατέχει πλέον στα χέρια της για τον προσηλυτισμό των "λευκών δαιμόνων" όπως αποκαλεί ο Ιουστίνος Πόποβιτς τους καθολικούς, ένα ισχυρό όπλο: την ίδια την Θεία Λειτουργία του Πάπα. Μάλιστα την αναβαπτίζουν ως "Θεία Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου" που δήθεν τελούνταν στην "Ορθόδοξη Δύση" πριν το Σχίσμα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την τυπική έκδοση της Οικουμενικής Συνόδου του Τρέντο, επικυρωμένης από τον Πάπα Πίο Ε'.

Ειλικρινά, κρίμα.

Πηγή: Chiesa Ortodossa Russa in Italia

"Asperges me" από ουνίτη ορθόδοξο ιερέα

Απάντηση σε λίβελλο του Πατριάρχη Μόσχας κατά της Καθολικής Εκκλησίας

Τότε ακόμα (1980) δεν είχε μεν
αρχίσει η μαζική ίδρυση καθολικών ναών, όμως υπήρχε ήδη το προαίσθημα
της αρχής αυτής της διαδικασίας. Και η Σύνοδος ακύρωσε την απόφαση.

Δεν μας τα λέει καλά ο νυν Πατριάρχης Μόσχας και τότε Μητροπολίτης Σμολένσκ!
Αλλά τί να κάνουμε όταν έχουμε επιλεκτική μνήμη!

Ουδέποτε τις τελευταίες δεκαετίες η Καθολική Εκκλησία ίδρυσε ναούς σε Ρωσία/Ουκρανία για να προσηλυτίσει ορθόδοξους.

Το 1595 υπογράφηκε η Ένωση της Βρέστης σύμφωνα με την οποία μεγάλο μέρος των χριστιανών της Ανατολικής Ευρώπης επανενώθηκε με την Εκκλησία της Ρώμης διατηρώντας την Βυζαντινή Θεία Λατρεία. Η ένωση αυτή δεν έγινε δια πυρός και σιδήρου.
Το σχίσμα ανάμεσα στην Καθολική και Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ήταν όπως το εννοούμε σήμερα.

Το Σχίσμα ανάμεσα σε Ρώμη και Κωνσταντινούπολη έγινε το 1054. Το Σχίσμα ανάμεσα σε Ρώμη και Μόσχα έγινε το 1595. Αυτό σημαίνει οτι μέχρι τότε Ρώμη και Μόσχα βρισκόντουσαν σε εκκλησιαστική κοινωνία.

Το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας ήταν σε κοινωνία με την Ρώμη μέχρι το 1726. Τότε υπήρξε διχασμός στην τοπική Εκκλησία της Αντιοχείας σχετικά με την διαδοχή στον Πατριαρχικό Θρόνο και εξελέγησαν δύο Πατριάρχες. Ο Πάπας Ρώμης αναγνώρισε τον έναν και έτσι δημιουργήθηκε σχίσμα με 2 Πατριαρχεία. Αλλά και στη συνέχεια οι ελληνικές εκκλησίες στη Νότια Ιταλία βρίσκονταν σε κοινωνία και με τη Ρώμη και με την Κωνσταντινούπολη.

Το οριστικό σχίσμα επήλθε το 1870 όταν η Α' Οικουμενική Σύνοδος του Βατικανού ανακήρυξε το παπικό αλάθητο και το οτι εκτός Καθολικής Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία, γεγονός που προκάλεσε την αγανάκτηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών και όχι μόνο.

Για να επιστρέψω στον νυν Πατριάρχη Μόσχας, ξεχνάει να μας πει οτι το 1946 η Ελληνόρυθμη Καθολική Εκκλησία στην Ουκρανία ("ουνίτες") που αριθμούσε 4 εκατομμύρια πιστούς, αποσπάστηκε με τη βία από το κομμουνιστικό σταλινικό καθεστώς και η περιουσία της, ναοί, μοναστήρια που είτε προυπήρχαν του 1595 είτε χτίστηκαν αργότερα, αποδόθηκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Μόσχας. Οι επίσκοποι, οι ιερείς και φυσικά ο λαός που ήταν η απόλυτη πλειοψηφία αναγκάστηκαν με το ζόρι να απαρνηθούν την Καθολική Εκκλησία, όσοι παρέμειναν πιστοί στη Ρώμη τους περίμεναν η εξορία στη Σιβηρία, οι μυστηριώδεις εξαφανίσεις κλπ. Για το ευτυχές γεγονός μάλιστα δόθηκε και πάρτυ από την πλευρά Κομουνιστών και Ορθόδοξων.

Ο λόγος που αποσπάστηκε η Ελληνοκαθολική Εκκλησία ήταν απλός. Αφού η ηγεσία της βρισκόταν στο εξωτερικό, σε εχθρικό έδαφος, ήταν εκτός ελέγχου και αποτελούσε απειλή για το κομουνιστικό καθεστώς. Ενώ μια εκκλησία με έδρα δίπλα στην Κόκκινη Πλατεία έστω και σακατεμένη όπως την είχε καταντήσει το καθεστώς, ήταν εύκολα ελεγχόμενη. Μην ξεχνάμε οτι πολλοί "επίσκοποι" της Ρώσικης Εκκλησίας ήταν πράκτορες της KGB και κάρφωναν τους πιστούς που προσεύχονταν, γεγονός που αναγνώρισε η Ρωσική Εκκλησία και ζήτησε συγγνώμη. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον Πάπα Πίο Ιβ' το 1950 να αφορίσει όσους ήταν μέλη των κομουνιστικών κομμάτων.

Το 1989 όταν κατέρρευσε το κομουνιστικό καθεστώς, οι καθολικοί απλά πήραν πίσω τους ναούς και τις περιουσίες τους, και αυτό θεωρήθηκε προσηλυτισμός από την Ορθόδοξη Εκκλησία! Το να διεκδικεί εκκλησία τους πιστούς και την περιουσία άλλης εκκλησίας που της είχαν αποδοθεί αυθαίρετα από ένα άθεο καθεστώς, το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο.
Ας προσέχει λοιπόν ο κάθε Σμολένσκ και Μόσχας όταν μιλάει επειδή τα ιστορικά ντοκουμέντα και μαρτυρίες υπάρχουν στην διάθεση του καθενός.

Μόνο οι ίδιοι οι καθολικοί Ουκρανοί ξέρουν πόσο υπέφεραν και βασανίστηκαν από αυτή την ληστρική απόφαση.

Κατά τα άλλα συμφωνούμε απόλυτα οτι
«Ουσιαστικά και σε εμάς (όπως και στους Καθολικούς) υπάρχει η αμοιβαία
αναγνώριση των Μυστηρίων. Δεν έχουμε Μυστηριακή κοινωνία, όμως
αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια... Αν ένας καθολικός κληρικός προσέλθει στην
Ορθοδοξία εμείς τον δεχόμαστε ως κληρικό, δεν τον χειροτονούμε εκ νέου.
Και αυτό σημαίνει ότι de facto αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια της Καθολικής
Εκκλησίας».