Όλο και περισσότεροι καρδινάλιοι τελούν την "παλαιά" Θεία Λειτουργία

Πρόσφατα ο καρδινάλιος Raymond Leo Burke, τέλεσε την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Αγίας Αγνής στο Άμστερνταμ όπως φαίνεται και στο βίντεο σύμφωνα με την τυπική εκδοση του 1962, πριν την Λετουργική Μεταρρύθμιση του 1970. Το ίδιο έκανε τον Οκτώβριο και ο καρδινάλιος Darío Castrillón Hoyos μέσα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό.

Το ιδιόβουλο του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ' Summorum Pontificum το 2007 έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς καθολικούς που ουδεμία σχέση έχουν με τους λεφεβριανούς και τις παραφυάδες τους, να γνωρίσουν την Θεία Λειτουργία όπως τελούταν επί αιώνες πριν την δεκαετία του 1960.

Με αυτό τον τρόπο οι σημερινοί καθολικοί μπορούν να προσεγγίσουν την ίδια ιεροπρεπή ατμόσφαιρα που έθρεψε εκατοντάδες αγίους, από τον Άγιο Ιγνάτιο Λογιόλα μέχρι την Αγία Θηρεσία του Βρέφους Ιησού και την Αγία Μαρία Γκορέττι, κουρασμένοι από τις Θείες Λειτουργίες με τα ντραμς και τις ηλεκτρικές κιθάρες, τα παλαμάκια και τα άσματα...νηπιαγωγείου.

Η "παλιά" Λειτουργία έδωσε δυναμικό παρόν και στην Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας στη Μαδρίτη τον περασμένο Αύγουστο παρουσία χιλιάδων νέων. Ελπίζουμε να εγκατασταθεί σύντομα και σε ορισμένους Καθολικούς Ναούς στην Ελλάδα. Για παράδειγμα η Θεία Λειτουργία των 11 π.μ. στα λατινικά, στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Διονυσίου στην Αθήνα....

Μοζαραβική ή Γοτθική Λειτουργία, μια σπάνια έκδοση

Το επόμενο διάστημα θα εκτεθεί σε δημοπρασία μια σπάνια έκδοση του 18ου αιώνα του Μοζαραβικού Τυπικού με τιμή εκκίνησης τα 10,000 δολλάρια. Η ιδιαιτερότητα του έγκειται στο γεγονός οτι δεν τυπώθηκε ούτε στη Ρώμη, ούτε στο Παρίσι ή στη Βενετία όπου συνήθως τυπώνονταν τα διάφορα Λειτουργικά Τυπικά αλλά στην Πόλη του Μεξικού το 1770.

Αποτελεί μια σημαντική μαρτυρία οτι το συγκεκριμένο τυπικό ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο εκείνη την εποχή στην Ιβηρική χερσόννησο και πέρασε και στην Λατινική Αμερική.
Σήμερα η Μοζαραβική ή Γοτθική Λειτουργία τελείται πλέον μόνο στο Τολέδο της Ισπανίας.
Κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγένθυνση.

Ο λάθος τρόπος προσευχής......

Το τελευταίο διάστημα κυκλοφορεί στο Facebook η παρακάτω προσευχή που θυμίζει έντονα την προσευχή του Φαρισαίου. Ο συγγραφέας ευχαριστεί το Θεό, γιατί δεν τον έκανε σαν τους άλλους τους ορφανούς, τους αρρώστους, τους φτωχούς, τους μοναχικούς, λες και αυτούς ο Θεός τους έχει εγκαταλείψει...


Ευχαριστώ το Θεό, που έχω την οικογένειά μου...
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ορφανοί από γονείς, ζουν μόνοι τους, χωρίς την αγκαλιά της μητέρας και του πατέρα.
Άλλοι τόσοι έχουν τους γονείς τους χωρισμένους και μοιράζουν τη ζωή τους σε δύο σπίτια.

Ευχαριστώ το Θεό, που κάθε μέρα έχω φαγητό στο τραπέζι μου.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να φάνε μέρες, που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία!
Ευχαριστώ το Θεό, που έφερε στη ζωή μου την σκλήρυνση κατά πλάκας.
Γιατί με “ταρακούνησε” με αυτόν το γλυκό τρόπο.

Ευχαριστώ το Θεό, που έφερε στον δρόμο μου καλούς γιατρούς που με βοηθάνε.
Υπάρχουν άνθρωποι με δύσκολες ασθένειες, με αφόρητους πόνους στο σώμα, καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς που είναι αναγκασμένοι να περνάνε πολύ χρόνο από τη ζωή τους στο νοσοκομείο, άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν να τους βοηθήσει, που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν έναν γιατρό να τους παρακολουθεί.

Ευχαριστώ το Θεό που βαφτίστηκα Ορθόδοξη Χριστιανή, με γονείς Χριστιανούς.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνώρισαν τον Χριστό και έχουν πλήρη άγνοια για την σωτηρία της ψυχής τους.


Ευχαριστώ το Χριστό που ζω σε μια χώρα χωρίς τον κίνδυνο μεγάλων καταστροφών.
Υπάρχουν άνθρωποι σε αλλα μερη της γης που θρηνούν και πονάνε για χιλιάδες νεκρούς και πολλαπλές υλικές, σοβαρές ζημιές.

Ευχαριστώ το Θεό που είμαι άνεργη, γιατί έχω χρόνο να διαβάζω τα βιβλία Του και να μελετάω τον λόγο Του.
Υπάρχουν άνθρωποι τυφλοί, που δεν έχουν μάτια και δεν μπορούν να διαβάσουν.

Ευχαριστώ το Θεό, που μπορώ να πηγαίνω ελεύθερα στην εκκλησία Του και να Του μιλώ.
Υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάζονται να κρύβουν το θρήσκευμά τους, που κινδυνεύει η ζωή τους κάθε φορά που πηγαίνουν σε Ορθόδοξο ναό.
Πόσοι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε τέτοιες επιθέσεις από αλλοθρήσκους;

Οι ευχαριστίες μου δεν τελειώνουν εδώ.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλά ακόμη. . . .


Εσείς αγαπητοι μου φιλοι για ποιο πράγμα στη ζωή σας, λέτε ευχαριστώ στο Θεό;




.....ΚΑΙ Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Πάτερ ημών
ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομα Σου.
Ελθέτω η βασιλεία Σου.
Γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον.
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Αμήν.

.

Την δική της Ουνία λανσάρει η Ορθόδοξη Εκκλησία

Σε μια πρωτοφανή κίνηση για τα εκκλησιαστικά δεδομένα προχώρησε η Ορθόδοξη Εκκλησία, εισάγοντας στην λατρευτική ζωή της την…καθολική Θεία Λειτουργία! Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από ακολουθίες "λατινορθόδοξων".

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς (ROCOR) που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας, στην τελευταία της Σύνοδο που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη το Μάιο του 2011, μετά από πρόταση του Μητροπολίτη και Πριμάτου Ιλαρίωνος, αποφάσισε την ίδρυση ενός "Βικαριάτου για το Δυτικό Τυπικό" που αφορά περίπου 30 κοινότητες που βρίσκονται διάσπαρτες στις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και Μεγάλη Βρετανία.

Δεν πρόκειται λοιπόν για την τελευταία γκάφα ολκής από κάποιον ορθόδοξο ιερέα που μάλωσε με τον επίσκοπό του και ίδρυσε μια δική του εκκλησία, ούτε για παλαιοημερολογίτες που μας  έχουν συνηθίσει σε απαράδεκτες δηλώσεις και κινήσεις.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία λοιπόν δυστυχώς φαίνεται να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Έχει στείλει και αυτή αιρετικούς στην πυρά, έχει πουλήσει και αυτή συγχωροχάρτια αλλά κατηγορεί μόνο τους καθολικούς για αυτά και δηλώνει οτι η ίδια ουδέποτε τα έπραξε.

Έχει καταδικάσει τις ελληνόρρυθμες καθολικές εκκλησίες ως ύπουλες και επικίνδυνες για την Ορθοδοξία. Επί χρόνια η ίδια είχε μπλοκάρει τον διάλογο με την Καθολική Εκκλησία λόγω της αναγέννησης των Ελληνοκαθολικών Εκκλησιών στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίες δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να διεκδικήσουν τους Ναούς και την ακίνητη περιουσία τους που είχαν αποδοθεί από τα άθεα κομουνιστικά καθεστώτα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Για την τελευταία όμως, οι ελληνόρρυθμοι δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης και είτε πρέπει να γίνουν λατίνοι, είτε να "επιστρέψουν" σαν απολωλότα πρόβατα στο μαντρί.

Εδώ στην Ελλάδα, χρησιμοποίησε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο ώστε οι ελληνόρρυθμοι πρόσφυγες του 1922 να μην έχουν που την κεφαλήν κλίναι, επιστράτευοντας μέχρι και την Αστυνομία να συλλάβει τους ελληνόρρυθμους ιερείς ως απατεώνες.

Τώρα κατασκευάζει και αυτή τον δικό της "Δούρειο Ίππο" και στέλνει τους δικούς της "λύκους ντυμένους πρόβατα" εν μέσω των αφελών καθολικών πιστών για προσηλυτιστικούς και οικονομικούς λόγους.

Δεν πρόκειται απλά για μια απαράδεκτη κίνηση, αλλά στην ουσία για άρνηση του εαυτού της και των αρχών της. Μία αναίρεση της απολογητικής της στην οποία βασίζει αιώνες τώρα την "ανωτερότητά" της. Η ορθόδοξη εκκλησία στηρίζει την ανωτερότητά της και στην Λειτουργία της, κατηγορώντας ως αιρετική ή ακόμα χειρότερα και ως άκυρη την Καθολική Λειτουργία και τον τρόπο τέλεσης των μυστηρίων. Έχουν χυθεί ποτάμια από μελάνι για το πότε πρέπει να γίνεται η επίκληση του Αγίου Πνεύματος, αν η καθαγίαση των τιμίων Δώρων γίνεται με τα Λόγια του Κυρίου ή την επίκληση, για την χρήση άζυμου άρτου, για το αν το Πιστεύω πρέπει να λέγεται μετά το Ευαγγέλιο ή πριν την Αναφορά και άλλες τάχα "καινοτομίες" και "δισεπίλυτες διαφορές" που δήθεν κάνουν τεράστιο το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκκλησίες. Τώρα βγάζει νοκ-άουτ και προδίδει τους ίδιους τους μεγάλους της Θεολόγους που καταπολέμησαν τις "λειτουργικές κακοδοξίες" της Ρώμης όπως ο Νικόλαος Καβάσιλας, Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός, Νικόλαος Γκογκόλ, Δημήτριος Στανιλοάε κλπ οι οποίοι απορρίπτουν την Καθολική Λειτουργία αιώνες τώρα ως άκυρη, όχι μόνο λόγω "κακοδοξίας" αλλά και λόγω "κακοπραξίας". Και δεν αναφέρονται για τις λειτουργίες σε τσίρκα, ντίσκο κλπ αλλά για το ρωμαικό τυπικό καθεαυτό.

Ουκ απαρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία? Περασμένα μεγαλεία. Ενώ οι μεγάλοι οίκοι μόδας της κακόδοξης Δύσης κάνουν φέτος στροφή προς το Βυζάντιο και δεν μας αφήνουν πολλές επιλογές για το μέλλον παρά να ντυνόμαστε σαν τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία κοιτάζει πλέον τα "κακόδοξα" λειτουργικά έθιμα της Δύσης "με άλλο μάτι" και κατέχει πλέον στα χέρια της για τον προσηλυτισμό των "λευκών δαιμόνων" όπως αποκαλεί ο Ιουστίνος Πόποβιτς τους καθολικούς, ένα ισχυρό όπλο: την ίδια την Θεία Λειτουργία του Πάπα. Μάλιστα την αναβαπτίζουν ως "Θεία Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου" που δήθεν τελούνταν στην "Ορθόδοξη Δύση" πριν το Σχίσμα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την τυπική έκδοση της Οικουμενικής Συνόδου του Τρέντο, επικυρωμένης από τον Πάπα Πίο Ε'.

Ειλικρινά, κρίμα.

Πηγή: Chiesa Ortodossa Russa in Italia

"Asperges me" από ουνίτη ορθόδοξο ιερέα

Μετά την Μαδρίτη. Πώς ο Βενέδικτος ΙΣΤ' έδωσε νέα πνοή στις ΠΗΝ

Τουλάχιστον τρεις είναι οι καινοτομίες που χαρακτηρίζουν με αυτόν τον  Πάπα τις Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας: οι στιγμές σιωπής, η πολύ νεαρή ηλικία, και το πάθος για την μαρτυρία της πίστης στον κόσμο.

Είναι προφανές ότι ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄ βλέπει την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας, ως μια κορυφαία στιγμή της αποστολής του ως Διάδοχος του Πέτρου.

Με μια απλή εξωτερική ματιά, οι τελευταίες τρεις παγκόσμιες συγκεντρώσεις (Κολωνία, Σύδνευ και Μαδρίτη) φανερώνουν τουλάχιστον τρία νέα ξεχωριστά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που εμφανίστηκαν στη Μαδρίτη, με έντονη προβολή.

Μια παρατεταμένη σιωπή, εντονότατη, που εμφανίζεται σε σημαντικές στιγμές, σε ένα κύμα νέων που μέχρι λίγες στιγμές πριν, πανηγύριζαν μέσα σε ένα κλίμα ατέλειωτης χαράς.

Ο Δρόμος του Σταυρού είναι μία από εκείνες τις στιγμές. Μια άλλη, ακόμη πιο εντυπωσιακή, είναι η τελετή της Αγίας Ώρας με την προσκύνηση του Ευχαριστιακού Ιησού στη νυχτερινή Αγρυπνία. Η τρίτη είναι η στιγμή της Κοινωνίας κατά την διάρκεια της τελευταίας Θείας Λειτουργίας.

Η σιωπηλή λατρεία του Ευχαριστιακού Ιησού στην Τελετή της Αγίας Ώρας, αποτελεί μια καινοτομία που εισήγαγε ο Βενέδικτος ΙΣΤ' στην Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Ο Πάπας γονατίζει και μαζί του γονατίζουν στη γυμνή γη εκατοντάδες χιλιάδες νέοι. Όλοι γονατισμένοι, όχι προς στον Πάπα, αλλά προς Εκείνον "τον Άρτον ημών τον επιούσιον", που είναι ο Ιησούς. Η βίαιη καταιγίδα που προηγήθηκε της Ευχαριστιακής Λατρείας στη Μαδρίτη, δημιουργώντας σημαντική αναταραχή, έκανε ακόμα πιο εντυπωσιακή την ανατροπή που προκάλεσε στη συνέχεια μια τέτοια σιωπή. Και το ίδιο συνέβη και το επόμενο πρωί, στη Λειτουργία. Η απρόσμενη ακύρωση της μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας - για ανεξήγητους λόγους ασφαλείας - δεν προκάλεσε ταραχή ούτε απόσπαση της προσοχής μέσα στην πεδιάδα, πλημμυρισμένη από νέους, αλλά αντίθετα, μια ψύχραιμη και έντονη σιωπή που αποτελεί έκπληξη, μια μαζική «πνευματική Κοινωνία"  της οποίας δεν υπάρχει προηγούμενο.

Ένα δεύτερο διακριτικό χαρακτηριστικό αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας Νεολαίας είναι ο πολύ μικρός μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων, 22 ετών.

Αυτό σημαίνει ότι πολλοί από αυτούς έλαβαν μέρος για πρώτη φορά. Ο Πάπας τους είναι ο Βενέδικτος ΙΣΤ', όχι ο Ιωάννης Παύλος Β', τον οποίο γνώρισαν μόνο σαν παιδιά. Αποτελούν μέρος μιας γενιάς πολύ νέων που είναι εκτεθειμένοι σε μια εκκοσμικευμένη κουλτούρα. Αλλά την ίδια στιγμή αποτελούν το σημείο ότι τα ερωτήματα σχετικά με τον Θεό και τον τελικό μας προορισμό είναι ζωντανά και παρόντα σε αυτή τη γενιά. Και αυτό που κινεί αυτούς τους νέους είναι ακριβώς αυτά τα ερωτήματα, στα οποία ένας Πάπας όπως ο Βενέδικτος ΙΣΤ ', προσφέρει απαντήσεις που είναι απλές, αλλά συνάμα δυναμικά προκλητικές και ελκυστικές.

Οι Βετεράνοι των Παγκόσμιων Ημερών Νεολαίας, ήταν παρόντες στη Μαδρίτη. Αλλά, ήταν κυρίως μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων εθελοντών, οι οποίοι προσφέρθηκαν για τη διοργάνωση. Ή ανάμεσα στους πολυάριθμους ιερείς και μοναχούς/μοναχές που συνόδευσαν τους νέους, και των οποίων οι κλήσεις άνθησαν σε προηγούμενες Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας. Είναι πιά αποδεδειγμένο ότι αυτές οι συναντήσεις αποτελούν φυτώριο για τους μελλοντικούς leadership των Καθολικών κοινοτήτων στον κόσμο.

Ένα τρίτο ξεχωριστό χαρακτηριστικό είναι η "ad extra" προβολή  αυτών των νέων. Δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου οι εσωτερικές διαμάχες της Εκκλησίας για τον εκσυγχρονισμό της στους ρυθμούς της εποχής μας. Βρίσκονται έτη φωτός μακριά από το "Cahier de doléances" μερικών μεγαλύτερων αδελφών τους: για έγγαμους ιερείς, για γυναίκες ιερείς, για την μετάληψη των διαζευγμένων που ξαναπαντρεύτηκαν, για τη λαϊκή εκλογή των επισκόπων, για τη δημοκρατία μέσα στην Εκκλησία, κλπ κλπ.

Για τους νέους της Μαδρίτης, όλα αυτά είναι ασήμαντα. Για αυτούς αρκεί να είναι καθολικοί με τον τρόπο που ο Πάπας Βενέδικτος δείχνει και κάνει κατανοητό. Χωρίς εκτροπές, χωρίς εκπτώσεις. Αν είναι υψηλό το τίμημα με το οποίο λυτρωθήκαμε, το αίμα του Χριστού, υψηλή πρέπει επίσης να είναι η προσφορά ζωής των αληθινών Χριστιανών. Δεν είναι η εσωτερική αναδιοργάνωση της Εκκλησίας, αλλά το πάθος να δώσουν μαρτυρία για την πίστη τους που δραστηριοποιεί αυτούς τους νέους. Ο Πάπας ήταν έτοιμος να τους το πει με αυτά τα λόγια, στην ομιλία του διακόπηκε από την καταιγίδα:

"Αγαπητοί φίλοι, μην φοβάστε τον κόσμο, ούτε το μέλλον, ούτε την αδυναμία σας. Ο Κύριος επέτρεψε να ζήσετε σε αυτή τη στιγμή της ιστορίας, ώστε χάρη στην πίστη σας να συνεχίζει να αντηχεί το όνομά Του σε όλη τη γη."