Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Μοζαραβική ή Γοτθική Λειτουργία, μια σπάνια έκδοση


Το επόμενο διάστημα θα εκτεθεί σε δημοπρασία μια σπάνια έκδοση του 18ου αιώνα του Μοζαραβικού Τυπικού με τιμή εκκίνησης τα 10,000 δολλάρια. Η ιδιαιτερότητα του έγκειται στο γεγονός οτι δεν τυπώθηκε ούτε στη Ρώμη, ούτε στο Παρίσι ή στη Βενετία όπου συνήθως τυπώνονταν τα διάφορα Λειτουργικά Τυπικά αλλά στην Πόλη του Μεξικού το 1770.

Αποτελεί μια σημαντική μαρτυρία οτι το συγκεκριμένο τυπικό ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο εκείνη την εποχή στην Ιβηρική χερσόννησο και πέρασε και στην Λατινική Αμερική.
Σήμερα η Μοζαραβική ή Γοτθική Λειτουργία τελείται πλέον μόνο στο Τολέδο της Ισπανίας.
Κάντε κλικ στις φωτογραφίες για μεγένθυνση.









Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Ο λάθος τρόπος προσευχής......


Το τελευταίο διάστημα κυκλοφορεί στο Facebook η παρακάτω προσευχή που θυμίζει έντονα την προσευχή του Φαρισαίου. Ο συγγραφέας ευχαριστεί το Θεό, γιατί δεν τον έκανε σαν τους άλλους τους ορφανούς, τους αρρώστους, τους φτωχούς, τους μοναχικούς, λες και αυτούς ο Θεός τους έχει εγκαταλείψει...


Ευχαριστώ το Θεό, που έχω την οικογένειά μου...
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ορφανοί από γονείς, ζουν μόνοι τους, χωρίς την αγκαλιά της μητέρας και του πατέρα.
Άλλοι τόσοι έχουν τους γονείς τους χωρισμένους και μοιράζουν τη ζωή τους σε δύο σπίτια.

Ευχαριστώ το Θεό, που κάθε μέρα έχω φαγητό στο τραπέζι μου.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να φάνε μέρες, που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία!
Ευχαριστώ το Θεό, που έφερε στη ζωή μου την σκλήρυνση κατά πλάκας.
Γιατί με “ταρακούνησε” με αυτόν το γλυκό τρόπο.

Ευχαριστώ το Θεό, που έφερε στον δρόμο μου καλούς γιατρούς που με βοηθάνε.
Υπάρχουν άνθρωποι με δύσκολες ασθένειες, με αφόρητους πόνους στο σώμα, καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς που είναι αναγκασμένοι να περνάνε πολύ χρόνο από τη ζωή τους στο νοσοκομείο, άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν να τους βοηθήσει, που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν έναν γιατρό να τους παρακολουθεί.

Ευχαριστώ το Θεό που βαφτίστηκα Ορθόδοξη Χριστιανή, με γονείς Χριστιανούς.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνώρισαν τον Χριστό και έχουν πλήρη άγνοια για την σωτηρία της ψυχής τους.


Ευχαριστώ το Χριστό που ζω σε μια χώρα χωρίς τον κίνδυνο μεγάλων καταστροφών.
Υπάρχουν άνθρωποι σε αλλα μερη της γης που θρηνούν και πονάνε για χιλιάδες νεκρούς και πολλαπλές υλικές, σοβαρές ζημιές.

Ευχαριστώ το Θεό που είμαι άνεργη, γιατί έχω χρόνο να διαβάζω τα βιβλία Του και να μελετάω τον λόγο Του.
Υπάρχουν άνθρωποι τυφλοί, που δεν έχουν μάτια και δεν μπορούν να διαβάσουν.

Ευχαριστώ το Θεό, που μπορώ να πηγαίνω ελεύθερα στην εκκλησία Του και να Του μιλώ.
Υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάζονται να κρύβουν το θρήσκευμά τους, που κινδυνεύει η ζωή τους κάθε φορά που πηγαίνουν σε Ορθόδοξο ναό.
Πόσοι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε τέτοιες επιθέσεις από αλλοθρήσκους;

Οι ευχαριστίες μου δεν τελειώνουν εδώ.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλά ακόμη. . . .


Εσείς αγαπητοι μου φιλοι για ποιο πράγμα στη ζωή σας, λέτε ευχαριστώ στο Θεό;





.....ΚΑΙ Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Πάτερ ημών
ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομα Σου.
Ελθέτω η βασιλεία Σου.
Γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον.
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Αμήν.



.

Την δική της Ουνία λανσάρει η Ορθόδοξη Εκκλησία


Σε μια πρωτοφανή κίνηση για τα εκκλησιαστικά δεδομένα προχώρησε η Ορθόδοξη Εκκλησία, εισάγοντας στην λατρευτική ζωή της την…καθολική Θεία Λειτουργία! Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από ακολουθίες "λατινορθόδοξων".

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς (ROCOR) που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας, στην τελευταία της Σύνοδο που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη το Μάιο του 2011, μετά από πρόταση του Μητροπολίτη και Πριμάτου Ιλαρίωνος, αποφάσισε την ίδρυση ενός "Βικαριάτου για το Δυτικό Τυπικό" που αφορά περίπου 30 κοινότητες που βρίσκονται διάσπαρτες στις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και Μεγάλη Βρετανία.

Δεν πρόκειται λοιπόν για την τελευταία γκάφα ολκής από κάποιον ορθόδοξο ιερέα που μάλωσε με τον επίσκοπό του και ίδρυσε μια δική του εκκλησία, ούτε για παλαιοημερολογίτες που μας  έχουν συνηθίσει σε απαράδεκτες δηλώσεις και κινήσεις.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία λοιπόν δυστυχώς φαίνεται να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Έχει στείλει και αυτή αιρετικούς στην πυρά, έχει πουλήσει και αυτή συγχωροχάρτια αλλά κατηγορεί μόνο τους καθολικούς για αυτά και δηλώνει οτι η ίδια ουδέποτε τα έπραξε.

Έχει καταδικάσει τις ελληνόρρυθμες καθολικές εκκλησίες ως ύπουλες και επικίνδυνες για την Ορθοδοξία. Επί χρόνια η ίδια είχε μπλοκάρει τον διάλογο με την Καθολική Εκκλησία λόγω της αναγέννησης των Ελληνοκαθολικών Εκκλησιών στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίες δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να διεκδικήσουν τους Ναούς και την ακίνητη περιουσία τους που είχαν αποδοθεί από τα άθεα κομουνιστικά καθεστώτα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Για την τελευταία όμως, οι ελληνόρρυθμοι δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης και είτε πρέπει να γίνουν λατίνοι, είτε να "επιστρέψουν" σαν απολωλότα πρόβατα στο μαντρί.

Εδώ στην Ελλάδα, χρησιμοποίησε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο ώστε οι ελληνόρρυθμοι πρόσφυγες του 1922 να μην έχουν που την κεφαλήν κλίναι, επιστράτευοντας μέχρι και την Αστυνομία να συλλάβει τους ελληνόρρυθμους ιερείς ως απατεώνες.
Τώρα κατασκευάζει και αυτή τον δικό της "Δούρειο Ίππο" και στέλνει τους δικούς της "λύκους ντυμένους πρόβατα" εν μέσω των αφελών καθολικών πιστών για προσηλυτιστικούς και οικονομικούς λόγους.

Δεν πρόκειται απλά για μια απαράδεκτη κίνηση, αλλά στην ουσία για άρνηση του εαυτού της και των αρχών της. Μία αναίρεση της απολογητικής της στην οποία βασίζει αιώνες τώρα την "ανωτερότητά" της. Η ορθόδοξη εκκλησία στηρίζει την ανωτερότητά της και στην Λειτουργία της, κατηγορώντας ως αιρετική ή ακόμα χειρότερα και ως άκυρη την Καθολική Λειτουργία και τον τρόπο τέλεσης των μυστηρίων. Έχουν χυθεί ποτάμια από μελάνι για το πότε πρέπει να γίνεται η επίκληση του Αγίου Πνεύματος, αν η καθαγίαση των τιμίων Δώρων γίνεται με τα Λόγια του Κυρίου ή την επίκληση, για την χρήση άζυμου άρτου, για το αν το Πιστεύω πρέπει να λέγεται μετά το Ευαγγέλιο ή πριν την Αναφορά και άλλες τάχα "καινοτομίες" και "δισεπίλυτες διαφορές" που δήθεν κάνουν τεράστιο το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκκλησίες. Τώρα βγάζει νοκ-άουτ και προδίδει τους ίδιους τους μεγάλους της Θεολόγους που καταπολέμησαν τις "λειτουργικές κακοδοξίες" της Ρώμης όπως ο Νικόλαος Καβάσιλας, Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός, Νικόλαος Γκογκόλ, Δημήτριος Στανιλοάε κλπ οι οποίοι απορρίπτουν την Καθολική Λειτουργία αιώνες τώρα ως άκυρη, όχι μόνο λόγω "κακοδοξίας" αλλά και λόγω "κακοπραξίας". Και δεν αναφέρονται για τις λειτουργίες σε τσίρκα, ντίσκο κλπ αλλά για το ρωμαικό τυπικό καθεαυτό.

Ουκ απαρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία? Περασμένα μεγαλεία. Ενώ οι μεγάλοι οίκοι μόδας της κακόδοξης Δύσης κάνουν φέτος στροφή προς το Βυζάντιο και δεν μας αφήνουν πολλές επιλογές για το μέλλον παρά να ντυνόμαστε σαν τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία κοιτάζει πλέον τα "κακόδοξα" λειτουργικά έθιμα της Δύσης "με άλλο μάτι" και κατέχει πλέον στα χέρια της για τον προσηλυτισμό των "λευκών δαιμόνων" όπως αποκαλεί ο Ιουστίνος Πόποβιτς τους καθολικούς, ένα ισχυρό όπλο: την ίδια την Θεία Λειτουργία του Πάπα. Μάλιστα την αναβαπτίζουν ως "Θεία Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου" που δήθεν τελούνταν στην "Ορθόδοξη Δύση" πριν το Σχίσμα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την τυπική έκδοση της Οικουμενικής Συνόδου του Τρέντο, επικυρωμένης από τον Πάπα Πίο Ε'.
Ειλικρινά, κρίμα.

"Asperges me" από ουνίτη ορθόδοξο ιερέα




Μετά την Μαδρίτη. Πώς ο Βενέδικτος ΙΣΤ' έδωσε νέα πνοή στις ΠΗΝ



Τουλάχιστον τρεις είναι οι καινοτομίες που χαρακτηρίζουν με αυτόν τον  Πάπα τις Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας: οι στιγμές σιωπής, η πολύ νεαρή ηλικία, και το πάθος για την μαρτυρία της πίστης στον κόσμο.

Είναι προφανές ότι ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄ βλέπει την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας, ως μια κορυφαία στιγμή της αποστολής του ως Διάδοχος του Πέτρου.

Με μια απλή εξωτερική ματιά, οι τελευταίες τρεις παγκόσμιες συγκεντρώσεις (Κολωνία, Σύδνευ και Μαδρίτη) φανερώνουν τουλάχιστον τρία νέα ξεχωριστά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που εμφανίστηκαν στη Μαδρίτη, με έντονη προβολή.

Μια παρατεταμένη σιωπή, εντονότατη, που εμφανίζεται σε σημαντικές στιγμές, σε ένα κύμα νέων που μέχρι λίγες στιγμές πριν, πανηγύριζαν μέσα σε ένα κλίμα ατέλειωτης χαράς.

Ο Δρόμος του Σταυρού είναι μία από εκείνες τις στιγμές. Μια άλλη, ακόμη πιο εντυπωσιακή, είναι η τελετή της Αγίας Ώρας με την προσκύνηση του Ευχαριστιακού Ιησού στη νυχτερινή Αγρυπνία. Η τρίτη είναι η στιγμή της Κοινωνίας κατά την διάρκεια της τελευταίας Θείας Λειτουργίας.

Η σιωπηλή λατρεία του Ευχαριστιακού Ιησού στην Τελετή της Αγίας Ώρας, αποτελεί μια καινοτομία που εισήγαγε ο Βενέδικτος ΙΣΤ' στην Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Ο Πάπας γονατίζει και μαζί του γονατίζουν στη γυμνή γη εκατοντάδες χιλιάδες νέοι. Όλοι γονατισμένοι, όχι προς στον Πάπα, αλλά προς Εκείνον "τον Άρτον ημών τον επιούσιον", που είναι ο Ιησούς. Η βίαιη καταιγίδα που προηγήθηκε της Ευχαριστιακής Λατρείας στη Μαδρίτη, δημιουργώντας σημαντική αναταραχή, έκανε ακόμα πιο εντυπωσιακή την ανατροπή που προκάλεσε στη συνέχεια μια τέτοια σιωπή. Και το ίδιο συνέβη και το επόμενο πρωί, στη Λειτουργία. Η απρόσμενη ακύρωση της μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας - για ανεξήγητους λόγους ασφαλείας - δεν προκάλεσε ταραχή ούτε απόσπαση της προσοχής μέσα στην πεδιάδα, πλημμυρισμένη από νέους, αλλά αντίθετα, μια ψύχραιμη και έντονη σιωπή που αποτελεί έκπληξη, μια μαζική «πνευματική Κοινωνία"  της οποίας δεν υπάρχει προηγούμενο.

Ένα δεύτερο διακριτικό χαρακτηριστικό αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας Νεολαίας είναι ο πολύ μικρός μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων, 22 ετών.

Αυτό σημαίνει ότι πολλοί από αυτούς έλαβαν μέρος για πρώτη φορά. Ο Πάπας τους είναι ο Βενέδικτος ΙΣΤ', όχι ο Ιωάννης Παύλος Β', τον οποίο γνώρισαν μόνο σαν παιδιά. Αποτελούν μέρος μιας γενιάς πολύ νέων που είναι εκτεθειμένοι σε μια εκκοσμικευμένη κουλτούρα. Αλλά την ίδια στιγμή αποτελούν το σημείο ότι τα ερωτήματα σχετικά με τον Θεό και τον τελικό μας προορισμό είναι ζωντανά και παρόντα σε αυτή τη γενιά. Και αυτό που κινεί αυτούς τους νέους είναι ακριβώς αυτά τα ερωτήματα, στα οποία ένας Πάπας όπως ο Βενέδικτος ΙΣΤ ', προσφέρει απαντήσεις που είναι απλές, αλλά συνάμα δυναμικά προκλητικές και ελκυστικές.

Οι Βετεράνοι των Παγκόσμιων Ημερών Νεολαίας, ήταν παρόντες στη Μαδρίτη. Αλλά, ήταν κυρίως μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων εθελοντών, οι οποίοι προσφέρθηκαν για τη διοργάνωση. Ή ανάμεσα στους πολυάριθμους ιερείς και μοναχούς/μοναχές που συνόδευσαν τους νέους, και των οποίων οι κλήσεις άνθησαν σε προηγούμενες Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας. Είναι πιά αποδεδειγμένο ότι αυτές οι συναντήσεις αποτελούν φυτώριο για τους μελλοντικούς leadership των Καθολικών κοινοτήτων στον κόσμο.

Ένα τρίτο ξεχωριστό χαρακτηριστικό είναι η "ad extra" προβολή  αυτών των νέων. Δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου οι εσωτερικές διαμάχες της Εκκλησίας για τον εκσυγχρονισμό της στους ρυθμούς της εποχής μας. Βρίσκονται έτη φωτός μακριά από το "Cahier de doléances" μερικών μεγαλύτερων αδελφών τους: για έγγαμους ιερείς, για γυναίκες ιερείς, για την μετάληψη των διαζευγμένων που ξαναπαντρεύτηκαν, για τη λαϊκή εκλογή των επισκόπων, για τη δημοκρατία μέσα στην Εκκλησία, κλπ κλπ.

Για τους νέους της Μαδρίτης, όλα αυτά είναι ασήμαντα. Για αυτούς αρκεί να είναι καθολικοί με τον τρόπο που ο Πάπας Βενέδικτος δείχνει και κάνει κατανοητό. Χωρίς εκτροπές, χωρίς εκπτώσεις. Αν είναι υψηλό το τίμημα με το οποίο λυτρωθήκαμε, το αίμα του Χριστού, υψηλή πρέπει επίσης να είναι η προσφορά ζωής των αληθινών Χριστιανών. Δεν είναι η εσωτερική αναδιοργάνωση της Εκκλησίας, αλλά το πάθος να δώσουν μαρτυρία για την πίστη τους που δραστηριοποιεί αυτούς τους νέους. Ο Πάπας ήταν έτοιμος να τους το πει με αυτά τα λόγια, στην ομιλία του διακόπηκε από την καταιγίδα:

"Αγαπητοί φίλοι, μην φοβάστε τον κόσμο, ούτε το μέλλον, ούτε την αδυναμία σας. Ο Κύριος επέτρεψε να ζήσετε σε αυτή τη στιγμή της ιστορίας, ώστε χάρη στην πίστη σας να συνεχίζει να αντηχεί το όνομά Του σε όλη τη γη."

Η προσευχή θεραπεύει τον καρκίνο, υποστηρίζει επικεφαλής της Καθολικής εκκλησίας


Η προσευχή δύναται να νικήσει τον καρκίνο, όμως η ελπίδα για μία θαυματουργή ίασή του είναι «μακρινό όνειρο», τόνισε ο επικεφαλής των 5 εκατ. Καθολικών της Αυστραλίας.

«Ναι προφανώς ο καρκίνος μπορεί να θεραπευθεί μέσω της προσευχής. Και στα επίσημα αρχεία υπάρχει ικανός αριθμός από παραδείγματα», τόνισε ο καρδινάλιος Τζορτζ Πελ, στο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο ABC.

Ωστόσο, ο αρχιεπίσκοπος του Σίδνεϊ διευκρίνισε πως οι ασθενείς στο τελικό στάδιο θα πρέπει να κατανοήσουν πως οι θαυματουργές θεραπείες είναι σπάνια φαινόμενα.

Στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου το Βατικανό αναγνώρισε το δεύτερο από δύο θαύματα που αποδίδονται στη Μέρι Μακ Κίλοπ, που έχει πεθάνει εδώ και 100 χρόνια, καθώς φέρεται ότι οι προσευχές μίας γυναίκας σε τελικό στάδιο τη θεράπευσαν από ανεγχείρητο καρκίνο. Η Μακ Κίλοπ αναμένεται να γίνει η πρώτη αυστραλή αγία.

Ο μεγαλύτερος αριθμός των πιστών όσον αφορά στον Θεό και τα πνευματιστικά φαινόμενα είναι γυναίκες, ενώ στην ύπαρξη των εξωγήινων πιστεύουν περισσότερο οι άνδρες.

Την ίδια στιγμή, ο ένας στους τέσσερις Αυστραλούς δηλώνει άθεος ή αγνωστικιστής.

Οι γυναίκες εμφανίζονται πιο πιστές από τους άνδρες. Το 69% των γυναικών, που έλαβαν μέρος στη δημοσκόπηση της εφημερίδας «The Age», δήλωσε ότι πιστεύει στον Θεό (ανεξάρτητα από το όνομα αυτού), ενώ το ανάλογο ποσοστό των πιστών ανδρών ήταν περίπου 54%.

O Χριστιανισμός παραμένει ακόμα η κυρίαρχη θρησκεία, αφού το 64% των πιστών δήλωσε ότι τον εκφράζει η συγκεκριμένη θρησκεία, ενώ ο Βουδισμός έρχεται "καταϊδρωμένος" δεύτερος, με ποσοστό πιστών γύρω στο 2% και τον ακολουθούν οι θρησκείες του Ινδουισμού και του Μουσουλμανισμού, που συγκεντρώνουν το 1% των πιστών η κάθε μία.

Όσον αφορά στα θαύματα, τα αγγελουδάκια, τους υπερκόσμιους παραδείσους και όλα τα άλλα… συναφή, το 63% των πιστών πιστεύει ότι γίνονται θαύματα, το 53% στη ζωή μετά τον θάνατο και το 51% στην ύπαρξη των αγγέλων. Την κόλαση, όμως, οι περισσότεροι πιστοί, μάλλον, δεν την λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους. Μόνο ένα 38% πιστεύει στην ύπαρξή της.

Παρά το γεγονός, όμως, ότι οι πιστοί είναι πολλοί στην Αυστραλία, λίγοι είναι εκείνοι που ασπάζονται την άποψη ότι ο Μεγαλοδύναμος δημιούργησε τον κόσμο. Μόνο ένα 25% πιστεύει στη θεία κοσμογονία, ενώ το 42% ασπάζεται τη δαρβινική εξελικτική θεωρία και ένα 32% πιστεύει ότι ο Δαρβίνος τα λέει πολύ καλά αλλά κάπου στην όλη υπόθεση... έβαλε το χεράκι της και κάποια ανώτερη δύναμη.

Μπορεί θρησκείες, αστρολογία, εξωγήινοι, υπερφυσικά φαινόμενα και ανώτερες δυνάμεις να μπερδεύονται γενικώς στον πνευματικό κόσμο των Αυστραλών και να ακούγεται λίγο "σχιζοφρενικό" το όλο μωσαϊκό, σύμφωνα όμως με τον δρα Φίλιπ Χιούζ, από το Χριστιανικό Ερευνητικό Ινστιτούτο, η κατάσταση είναι απόλυτα φυσιολογική. "Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές δοξασίες, σε διαφορετικές φάσεις της ζωής του", δήλωσε συγκεκριμένα ο δρ Χιούζ.
Πηγή:  ΑΠΕ - ΜΠΕ

ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ο χριστιανισμός αποτελεί τη μόνη αληθινή θρησκεία. Σύμβολό της είναι ο Σταυρός. Ο σταυρός δεν συμβολίζει παρά τα βάσανα και το θάνατο. Ο Ιησούς είπε για όποιον θέλει να Τον ακολουθήσει να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει το σταυρό του. Οι μάρτυρες που επικαλούμαστε ως αγίους βρήκαν φρικτό θάνατο και δεν βρέθηκε κανείς να τους γλυτώσει. Ο άγιος Νεκτάριος πέθανε από καρκίνο. Ο Σταυρός όμως χάρη στο Σωτήρα και Κύριο Ιησού Χριστό, έγινε σύμβολο της νίκης επί του θανάτου, σύμβολο της Ανάστασης!

Αυτό που αναμένουμε και ελπίζουμε ως "στεφάνι" για τα βάσανα της ζωής μας είναι η αιώνια ζωή. Αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας, η προσδοκία για την ανάσταση των νεκρών και την ζωή του μέλλοντος αιώνος.

Θεωρώ εξευτελιστικό και ταπεινωτικό να βλέπω καρκινοπαθείς του τελικού σταδίου, με όσες δυνάμεις τους έχουν απομείνει να ανεβαίνουν τα αμέτρητα σκαλοπάτια στον Όσιο Πατάπιο στο Λουτράκι ελπίζοντας σε μια ίαση.

Όπως όλη αυτή η βιομηχανία με τους θαυματουργούς αγίους και τα προσκυνήματά τους, με τους τάφους τους να αναβλύζουν μύρο....Ο Ιησούς είχε εντελώς διαφορετική άποψη για τους τάφους.
Αντί λοιπόν οι διάφοροι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι να διαφημίζουν τα ανά την οικουμένη θαυματουργά προσκυνήματα που είναι από την φύση τους κέντρα αισχοκέρδειας επειδή πλουτίζουν ασύστολα από την καρκινοπαθή μάνα που ελπίζει να θεραπευθεί για να μείνει μαζί με τα παιδιά της, από την σύζυγο που δεν θέλει να χάσει τον άνδρα της από την σκλήρυνση κατά πλάκας, ας κάνουν αυτό που είναι πραγματικά ευαγγελικό: να είναι οι πρωταγωνιστές στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.

Πράγματι, η Καθολική Εκκλησία είναι πρωταγωνίστρια στην φιλανθρωπία, στην ανέγερση δεκάδων χιλιάδων νοσοκομείων και ιατρείων πόνου ανά την υφήλιο. Ένα έργο μοναδικό και αξιοθαύμαστο! Και αυτή είναι η αποστολή της Εκκλησίας, να συμπάσχει με τον πόνο του κάθε άρρωστου ανθρώπου. Όπως ο Χριστός που έκλαψε για τον θάνατο του φίλου του Λάζαρου. Όπως οι χιλιάδες άγιοι που εγκατέλειψαν τα πάντα και αφιερώθηκαν στην ανακούφιση των πονεμένων μέσα από τα ιδρύματα των ταγμάτων, επειδή με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να υπηρετήσουν τον Κύριο και επειδή η καρδιά τους γεμάτη πίστη, συνέπασχε με τους αρρώστους. "Ήμουν άρρωστος και με επισκεφτήκατε". Ο Ιησούς ταυτίζει τον εαυτό του με τον κάθε άρρωστο, ο Ιησούς ταυτίζει τον εαυτό του με τον καρκινοπαθή!

Σε αντίθετη περίπτωση οι ναοί της θα αδειάζουν όλο και περισσότερο από τους απογοητευμένους πενθούντες που θα έχουν θυμώσει με τον "κακό" Θεό που γύρισε την πλάτη στις προσευχές τους και άφησε το αγαπημένο τους άνθρωπο να υποφέρει την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι τυχεροί και όχι απαραίτητα ευσεβέστεροι και πιστότεροι, με μια προσευχούλα κέρδισαν την υγεία τους και την παραμονή τους σε αυτή την "κοιλάδα των δακρύων".

Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος, ΑΜΗΝ!