π. Γεώργιος Μεταλληνός: η Καθολική Εκκλησία ως αιρετική παρέκκλιση, είναι βλασφημία κατά του Θεού

Απάντηση σε συνηθισμένο λίβελλο του π. Μεταλληνού κατά της Καθολικής Εκκλησίας.

Του κ. Γιώργου Τασιά

Αγαπητοί αδελφοί,

Διαβάζω καθημερινά και βλέπω από μια μερίδα Χριστιανών να βάλλονται κατά της ενώσεως και κατά αυτών που επιθυμούν την ένωση των Χριστιανών. Εναντίων αυτών των οποίων επιθυμούν την πραγμάτωση του όρου μια αγία καθολική και αποστολική εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι χαίρονται επειδή προκαλούν τον φόβο ενός νέου σχίσματος στους ιεράρχες, χαίρονται διότι οδηγούν τον Χριστιανισμό στην συντήρηση της αιώνιας αμαρτίας του σχίσματος και του μίσους, χαίρονται διότι μας στερούν την ειρήνη του Κυρίου, χαίρονται διότι μας στερούν την συμφιλίωση. 

Αγαπητοί αδελφοί αυτά τα διχαστικά λόγια δεν μπορεί να είναι λόγια Χριστιανών. Δεν το πιστεύω. Και πάνω σε αυτή τη βάση θα μιλήσω δηλαδή ως έχων μπροστά μου έγγραφα και λόγους λαϊκών μη Χριστιανών. Οι ιεράρχες των Χριστιανών όπως και οι λοιποί πιστοί Χριστιανοί πρέπει να διακατέχονται από άλλες σκέψεις άλλες ιδέες, άλλες έννοιες και άλλα πρότυπα βιωμένα μέσα από τον λόγο και την ζωή του Κυρίου μας, καθώς και από τα λόγια και τα έργα των πατέρων της εκκλησίας. Ίσως τα διχαστικά, να είναι λόγια θεολόγου… ναι, αλλά δεν μπορεί να είναι Χριστιανού. Από αυτά τα κείμενα λείπουν τα χαρακτηριστικά του Χριστιανικού λόγου. Δηλαδή λείπει η αγάπη, λείπει η αδελφοσύνη, λείπει η ταπεινότητα, λείπει η αλήθεια, λείπει η γνώση των λόγων του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Περισσεύουν η διχόνοια, η διχογνωμία, η διαίρεση, το μίσος, τα πάθη ….δεν θέλω να γράψω περισσότερα διότι με λυπεί ιδιαίτερα. Βαρέθηκα να διαβάζω κακίες και ανακρίβειες από υποτιθέμενους ευλαβείς και ταπεινούς Χριστιανούς. 

Η πιο αθώα παραπλάνηση που μπορεί κανείς και να γελά είναι αυτή που αναφέρεται σ τους Ρωμιούς η οποία όμως δεν αφορά την χριστιανική θρησκεία παρά μόνο στο γεγονός ότι και οι Ρωμιοί είναι άνθρωποι του Θεού. Το Ρωμιός για όσους τους είναι δύσκολο να το κατανοήσουν προέρχεται από το Ρωμαίος = πολίτης ή κάτοικος της Ρώμης ή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ως αυτοκράτωρ των Ρωμαίων υπέγραψε και ο τελευταίος αυτοκράτωρ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (όπως δηλαδή και όλοι οι προκάτοχοί του). Ρωμιοί και Ρούμ το ίδιο , Ρούμ αποκαλούσαν οι Οθωμανοί τους Χριστιανούς κατοίκους της αυτοκρατορίας. Έτσι απλά στην καθομιλουμένη της εποχής το Ρωμαίος έγινε Ρωμιός. Η ένωση επετεύχθη και υπεγράφη από τον νόμιμο εκπρόσωπο του Ρωμαϊκού κράτους αλλά και τους νόμιμους εκπροσώπους της Χριστιανικής εκκλησίας. 

Ο μετέπειτα όμως διορισμένος από τον Σουλτάνο και ανθενωτικός Πατριάρχης , πρώην Καθολικός Κριτής των Ρωμαίων (δικαστικό αξίωμα) και Καθολικός Σεκρετάριος του Βασιλέως, ο οποίος ορίστηκε και πολιτικός ηγέτης των Ρουμ, των χριστιανών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αναίρεσε την απόφαση. Τον ανθενωτικό χαρακτήρα αυτού του ιεράρχη μπορούμε να τον δικαιολογήσουμε μόνο βλέποντάς τον ως άνθρωπο ο οποίος ήθελε να σώσει την Χριστιανική πίστη και την εκκλησία από τους Οθωμανούς οι οποίοι απειλούσαν με το κλείσιμο των ενοριών εάν υπήρχε οποιασδήποτε φύσεως επαφή, από πλευράς της ανατολικής εκκλησίας, με την δυτική. Αυτή η απειλή δεν υπάρχει πλέον.

Το άλλο θέμα, περί του τι είναι και τι σημαίνει μια Αγία Καθολική και Αποστολική εκκλησία όλοι το καταλαβαίνουμε. Αλλά από τα λόγια των ανθενωτικών συγγραφέων το σύμβολο της πίστεως και η σημασία των εννοιών που εκφράζονται μέσα από αυτό πολύ απέχουν από την αλήθεια. Όταν βέβαια δεν θεωρείς Χριστιανούς, τους πιστούς του ενός και κάτι δισεκατομμυρίου , οι οποίοι πιστεύουν στον ίδιο Θεό, έχουν τα ίδια μυστήρια, πιστεύουν στην αγία τριάδα, έχουν ναούς, έχουν εκκλησίες , έχουν επισκόπους και δεν τους αναγνωρίζεις έτσι αυθαίρετα τα μυστήρια ή την ύπαρξη τους τότε μπορείς να αποκαλέσεις την δική σου εκκλησία καθολική! Γιατί θα είσαι μόνος σου καθ’ ολοκληρία. (Παρότι εδώ και χρόνια είχες εγκαταλείψει αυτή την έννοια ,Καθολικός), από τους πιστούς σου ως εκκλησία, τους οποίους είχες ποτίσει με το ότι το Καθολικός σημαίνει μιαρός, αιρετικός, ανίερος και είχες γίνει ο ορθόδοξος , ίσως και λίγο Χριστιανός. 

Τώρα προσπαθούμε να απαλλάξουμε από την έννοια αυτή, του καθολικού, κάθε προηγούμενο βάρος και να της δώσουμε μια πιο αθώα έννοια αφού την έχουμε και στο σύμβολο της πίστης μας, πρέπει τώρα να την ενστερνιστούμε και πώς λοιπόν να αφαιρέσουμε το καθολική εκκλησία από την πίστη μας, θα γίνουμε εμείς μετά οι αιρετικοί, άρα προσθέτουμε το ορθόδοξος , Ορθόδοξη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Δεν θα προσπαθήσω να αποδείξω το εάν η Καθολική εκκλησία είναι εκκλησία του Θεού γιατί αυτό εξυπακούεται. 

Είναι ακόμα το μόνο ελεύθερο Πατριαρχείο (από τα τρία αρχαία πατριαρχία) που βρίσκεται σε μη εχθρικό και αλλόθρησκο περιβάλλον. Άρα ο λόγος του Κυρίου μας είναι αληθινός (ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι η αλήθεια και η αλήθεια δεν ψεύδεται) και κρατά ακόμα η αλήθεια αυτή καθώς όταν έλεγε τα κατώτερα λόγια στον Πέτρο, τον εκεί ενταφιασμένο μετά του Παύλου, έλεγε διαχρονικά την αλήθεια << … συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη Πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν , και πύλαι άδου ου κατασχίσουν αυτής…>> Μτθ 16,7-20 Μκ 8,27-30 Λκ 9,18-21 Ο Πέτρος έγινε το αγκωνάρι επί του οποίου χτίσθηκε και στηρίζεται ακόμα ο Χριστιανισμός ως πίστη , ως εκκλησία και ως ομολογία. Δεν θέλω να αποδείξω ότι δεν ενδιαφέρονται (όσοι ανθενωτικοί) για την εφαρμογή του όρου μια αγία καθολική και αποστολική εκκλησία. Είναι δυστυχώς σχεδόν φανερό αυτό. Η εκκλησία μας θα πρέπει να είναι μια, τώρα δεν είναι και δυστυχώς δεν σας/τους ενδιαφέρει να γίνει τέτοια. Άρα δεν πιστεύετε στο σύμβολο της πίστεως μας.

Όταν ως Χριστιανοί μιλάμε με λόγια συκοφαντικά και με διάθεση διαχωρισμού προς τα πού οδεύουμε ως πιστοί; Είναι αληθινά αυτά που λέει ο απόστολος Παύλος ή δεν καταλαβαίνω καλά τι λέει, και μήπως τα λέει για άλλους ; Μας ονομάζει ένα προς ένα, και μας ενημερώνει για τα αμαρτωλά έργα <<.. μοιχεία, διχοστομία, ακαθαρσία, ασέλγεια,.., έχθραι, έρεις, ζήλος, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι,.., οι τα τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν>> προς Γαλάτας 5,16-25.

Εσάς (λαϊκούς και ιερείς) μπορεί να μην σας ενδιαφέρει η κληρονομία της αιωνίου ζωής αλλά γιατί εμείς να μην την κληρονομήσουμε γιατί δεν ενδιαφέρεστε για την σωτηρία μας; Γιατί να διασπείρουμε καθημερινά την διαίρεση παρά την αδελφοσύνη; Δεν φοβούνται οι πράσσοντες ταύτα; Ο Κύριός μας , μας λέει << είναι αδύνατο να μην έρθουν σκάνδαλα αλλά αλίμονο όμως σε εκείνον που τα προκαλεί …>> Μτθ 18,6-7,21-22 Μκ 9,42 << …αλίμονό σας γραμματείς και φαρισαίοι γιατί κλείνετε τον δρόμο στους ανθρώπους για την βασιλεία των ουρανών. Ούτε εσείς μπαίνετε ούτε το επιτρέπετε σ’ όσους θέλουν να μπουν>> Μτθ 23,9-24 Ελπίζω αυτά τα λόγια να μην αφορούν τους χριστιανούς που έχουν την ορθή πίστη… και να αφορούν άλλους, των οποίων την ύπαρξη δεν γνωρίζουμε και δεν αναγνωρίζουμε! Ο Χριστιανισμός είναι πηγή ζωής και εκμάθηση αγάπης, είναι ο κήρυκας της κοινωνίας για την ομόνοια την σύμπνοια και την ταπεινότητα των ανθρώπων οι οποίοι θεωρούνται τέκνα του Θεού και μεταξύ τους αδελφοί. Παραθέτω την απάντηση του Κυρίου μας στην ερώτηση για το ποιες είναι οι μεγαλύτερες εντολές, << να αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου , μ’ όλη την ψυχή σου και μ’ όλο το νου σου. Αυτή είναι η πρώτη και πιο μεγάλη εντολή. 

Δεύτερη εξίσου σπουδαία μ’ αυτήν ν’ αγαπάς τον πλησίον όπως και τον εαυτό σου . Σ’ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζεται όλος ο νόμος και οι προφήτες>> Μτθ 22,33-40 Μκ 12,28-34 Λκ 10,25-28 Ποιο το νόημα λοιπόν του να αγαπάμε μόνο αυτούς που μας αγαπούν ρωτά ο Κύριος και μας προτρέπει να γίνουμε εμείς οι τέλειοι και να μην είμαστε σαν τους τελώνες Λκ 6,27-28.32-36 Μτθ 5,43-48 Η επίγεια μέριμνα μας, η αγάπη προς τον πλησίον μας όποιος κι αν είναι αυτός. Έτσι το μάθαμε στα κατηχητικά. Αυτές τις αρχές ως Χριστιανοί δεν πρέπει να τις τηρούμε; Τι πάει να πει είναι αιρετικοί τι πάει να πει ο Πάπας λέει το ένα ο Πάπας κάνει το άλλο; Οι απόστολοι είπαν κάποτε στον Κύριο << είδαμε τινα εν τω ονόματί σου εκβάλλοντα δαιμόνια ός ουκ ακολουθεί ημίν και εκωλύσαμεν αυτόν , ότι ουκ ακολουθεί ημίν , ο δε Ιησούς είπε μη κωλύετε αυτόν ουδείς γαρ εστιν ός ποιήσει δύναμιν επί του ονόματί μου και δυνήσεται ταχύ κακολογήσαί με. Ος γαρ ουκ έστι καθ’ υμών υπέρ υμών έστιν,…>> Μκ 9.38 Λκ 9,49-50 Οι ιερείς της Καθολικής εκκλησίας εις ποίου το όνομα λειτουργούν; Δεν είναι και αυτοί αδελφοί μας δεν είναι Χριστιανοί; Πόσα συγνώμη πρέπει να ζητήσουν, πόσες τιάρες να κάνουν μουσειακά εκθέματα; Πόσες φορές πρέπει να ζητήσουν την ένωση των Χριστιανών;

Οι αυτοκράτορες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Παλαιολόγοι , οι ιεράρχες της εποχής μήπως ήταν άπιστοι όταν έκαναν την ένωση και ήταν πιστοί Χριστιανοί αυτοί που έκραζαν για τον διχασμό; Οι αρχηγοί του κράτους ενώνουν και ορισμένοι εκπρόσωποι της εκκλησίας του Θεού, πράττουν τι; Την αποδοχή του πορθητή! Απλές αρχές έχει ο Χριστιανισμός γιατί απλές αρχές καλοσύνης αγάπης και θυσίας μας άφησε ο Κύριός μας. Τι κι αν θα είναι κάποιος πρώτος , η αρχή , πάντα και παντού υπάρχει και χρειάζεται για την οργάνωση των ανθρώπων και την ενότητα, και είναι μεγάλη η ευθύνη του άρχοντος της επίγειας εκκλησίας απέναντι στον Θεό << ο πιο σπουδαίος σας να είναι υπηρέτης σας . Γιατί όποιος υψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί κι όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί>>. Μτθ 23,9-24 Μκ 12,38-40 Σε μια υπογραφή από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο , εκπρόσωπο του Θεού, έχω δει την υπογραφή < δούλος των δούλων του Θεού> και φορά λευκά ενδύματα. Πρώτοι υπάρχουν παντού στην εκκλησία , πρωτοδιάκονοι, αρχιδιάκονοι, πρωτοπρεσβύτεροι, αρχιμανδρίτες, πρωτοσύγκελοι, αρχιεπίσκοποι, πατριάρχες, οικουμενικός Πατριάρχης! Όλοι αυτοί οι τίτλοι και οι βαθμοί έχουν ξεχωριστή και συγκεκριμένη εξουσία. Δηλαδή αυτοί μπορούν να έχουν και να τιμούνται με πρωτείο, άλλοι όχι…

Καθόμαστε λοιπόν και αναλύουμε την άκτιστο ή κτιστή ενέργεια του Θεού, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και τον φόβο υποβάθμισής του ή όχι . Για το και εκ του Υιού υπάρχει το "Σύμβολο του Αθανασίου" ή Symbolum Quicunque που φέρεται να έχει πρωτογραφτεί στα Λατινικά και ασχολείται ιδιαίτερα με την τριαδικότητα του Θεού. Καταπολεμά τον Αρειανισμό, τον Νεστοριανισμό, τον Μονοφυσιτισμό και την αίρεση του Μακεδονίου. Σε ένα σημείο του, που μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει και ως επεξηγηματική ανάλυση , μας λέει : ….Pater a nullo est factus: nec creatus, nec genitus. (Ο Πατήρ δεν έχει φτιαχτεί από κανέναν: ούτε έχει δημιουργηθεί, ούτε έχει γεννηθεί).
Filius a Patre solo est: non factus, nec creatus, sed genitus. (Ο Υιός, είναι μόνο του Πατρός. Δεν είναι κτιστός ούτε δημιουργημένος, αλλά γεννημένος).
Spiritus Sanctus a Patre et Filio: non factus, nec creatus, nec genitus, sed procedens. (Το Άγιο Πνεύμα είναι του Πατρός και του Υιού. Δεν είναι κτιστό ούτε δημιουργημένο, ούτε γεννημένο, αλλά εκπορευόμενο). Εκπορευόμενο από πού και από ποιόν , μα από αυτόν στον οποίο ανήκει, και σε ποιόν ανήκει , μα στον Πατέρα και στον Υιό.

Τι μας είπε σοφά ο απόστολος των εθνών; μας είπε καθαρά να μην κάνουμε σαν τους ειδωλολάτρες μάταιους συλλογισμούς. Προσπαθούμε να ορίσουμε το Θείο και να το εξηγήσουμε μέσα από περιορισμένες ανθρώπινες γνώσεις , με ποιο νου, το δικό μας; Το ανθρώπινο, το πλήρες λαθών και αμαρτιών; Διότι όταν έλθει η ημέρα της κρίσης δεν θα με εξετάσει ο Κύριος για το από πού εκπορεύεται το Άγιο Πνεύμα και το εάν πιστεύω στην άκτιστη ή και στην κτιστή ενέργειά του, για την ύπαρξη του Άδου ή του καθαρτηρίου , αλλά για τον βίο μου, για την στάση μου απέναντί του και απέναντι των αδελφών μου , για το εάν η ζωή μου ήταν ορισμένη μέσα στα πλαίσια της διδασκαλίας της αγάπης και της αλήθειας. Εάν αγάπησα τον πλησίον μου ως τον εαυτό μου , εάν συγχώρεσα τους αδελφούς μου, εάν υπήρξα ψεύτης, εάν έσπειρα την διχόνοια και την διχογνωμία, εάν παραπλανούσα τους αδελφούς μου προς ίδιον όφελος κλπ.

Η εκκλησία του Θεού δεν θα πεθάνει , εάν πάλι πεθάνει, θα είναι αυτό το θέλημά Του . Εμείς ως πιστοί πρέπει να πορευόμαστε ασάλευτα ενωμένοι με αληθινή αγάπη και με αγάπη για την αλήθεια. Θα ήθελα όταν έλθει η ώρα του θανάτου μου, πριν αφήσω την τελευταία μου πνοή να έχω ήδη πει το σύμβολο της πίστεως μας και η μία, Αγία, Καθολική και αποστολική εκκλησία να είναι και ως έννοια τέτοια αλλά και ως πραγματική υπόσταση.

Ας με συγχωρήσει ο Θεός και εσείς για τις σκέψεις και τα γραφόμενά μου.

Σχετικά άρθρα:

Οι σκληροπυρηνικοί Ορθόδοξοι παραδέχονται οτι είναι λάθος απέναντι στον Πάπα Ρώμης!

 "Ω ΘΕΙΩΤΑΤΗ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΩΝ ΚΕΦΑΛΗ"

Περί Πρωτείου και Αλάθητου του Πάπα

Περαιτέρω διευκρινίσεις για το Παπικό αλάθητο

Τελικά τί είναι αυτό το περίφημο παπικό αλάθητο? Τα 7+2 σημεία

Πάπας Ρώμης και Ελλάδα

Την δική της Ουνία λανσάρει η Ορθόδοξη Εκκλησία

Σε μια πρωτοφανή κίνηση για τα εκκλησιαστικά δεδομένα προχώρησε η Ορθόδοξη Εκκλησία, εισάγοντας στην λατρευτική ζωή της την…καθολική Θεία Λειτουργία! Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από ακολουθίες "λατινορθόδοξων".

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς (ROCOR) που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας, στην τελευταία της Σύνοδο που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη το Μάιο του 2011, μετά από πρόταση του Μητροπολίτη και Πριμάτου Ιλαρίωνος, αποφάσισε την ίδρυση ενός "Βικαριάτου για το Δυτικό Τυπικό" που αφορά περίπου 30 κοινότητες που βρίσκονται διάσπαρτες στις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και Μεγάλη Βρετανία.

Δεν πρόκειται λοιπόν για την τελευταία γκάφα ολκής από κάποιον ορθόδοξο ιερέα που μάλωσε με τον επίσκοπό του και ίδρυσε μια δική του εκκλησία, ούτε για παλαιοημερολογίτες που μας  έχουν συνηθίσει σε απαράδεκτες δηλώσεις και κινήσεις.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία λοιπόν δυστυχώς φαίνεται να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Έχει στείλει και αυτή αιρετικούς στην πυρά, έχει πουλήσει και αυτή συγχωροχάρτια αλλά κατηγορεί μόνο τους καθολικούς για αυτά και δηλώνει οτι η ίδια ουδέποτε τα έπραξε.

Έχει καταδικάσει τις ελληνόρρυθμες καθολικές εκκλησίες ως ύπουλες και επικίνδυνες για την Ορθοδοξία. Επί χρόνια η ίδια είχε μπλοκάρει τον διάλογο με την Καθολική Εκκλησία λόγω της αναγέννησης των Ελληνοκαθολικών Εκκλησιών στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίες δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να διεκδικήσουν τους Ναούς και την ακίνητη περιουσία τους που είχαν αποδοθεί από τα άθεα κομουνιστικά καθεστώτα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Για την τελευταία όμως, οι ελληνόρρυθμοι δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης και είτε πρέπει να γίνουν λατίνοι, είτε να "επιστρέψουν" σαν απολωλότα πρόβατα στο μαντρί.

Εδώ στην Ελλάδα, χρησιμοποίησε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο ώστε οι ελληνόρρυθμοι πρόσφυγες του 1922 να μην έχουν που την κεφαλήν κλίναι, επιστράτευοντας μέχρι και την Αστυνομία να συλλάβει τους ελληνόρρυθμους ιερείς ως απατεώνες.

Τώρα κατασκευάζει και αυτή τον δικό της "Δούρειο Ίππο" και στέλνει τους δικούς της "λύκους ντυμένους πρόβατα" εν μέσω των αφελών καθολικών πιστών για προσηλυτιστικούς και οικονομικούς λόγους.

Δεν πρόκειται απλά για μια απαράδεκτη κίνηση, αλλά στην ουσία για άρνηση του εαυτού της και των αρχών της. Μία αναίρεση της απολογητικής της στην οποία βασίζει αιώνες τώρα την "ανωτερότητά" της. Η ορθόδοξη εκκλησία στηρίζει την ανωτερότητά της και στην Λειτουργία της, κατηγορώντας ως αιρετική ή ακόμα χειρότερα και ως άκυρη την Καθολική Λειτουργία και τον τρόπο τέλεσης των μυστηρίων. Έχουν χυθεί ποτάμια από μελάνι για το πότε πρέπει να γίνεται η επίκληση του Αγίου Πνεύματος, αν η καθαγίαση των τιμίων Δώρων γίνεται με τα Λόγια του Κυρίου ή την επίκληση, για την χρήση άζυμου άρτου, για το αν το Πιστεύω πρέπει να λέγεται μετά το Ευαγγέλιο ή πριν την Αναφορά και άλλες τάχα "καινοτομίες" και "δισεπίλυτες διαφορές" που δήθεν κάνουν τεράστιο το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκκλησίες. Τώρα βγάζει νοκ-άουτ και προδίδει τους ίδιους τους μεγάλους της Θεολόγους που καταπολέμησαν τις "λειτουργικές κακοδοξίες" της Ρώμης όπως ο Νικόλαος Καβάσιλας, Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός, Νικόλαος Γκογκόλ, Δημήτριος Στανιλοάε κλπ οι οποίοι απορρίπτουν την Καθολική Λειτουργία αιώνες τώρα ως άκυρη, όχι μόνο λόγω "κακοδοξίας" αλλά και λόγω "κακοπραξίας". Και δεν αναφέρονται για τις λειτουργίες σε τσίρκα, ντίσκο κλπ αλλά για το ρωμαικό τυπικό καθεαυτό.

Ουκ απαρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία? Περασμένα μεγαλεία. Ενώ οι μεγάλοι οίκοι μόδας της κακόδοξης Δύσης κάνουν φέτος στροφή προς το Βυζάντιο και δεν μας αφήνουν πολλές επιλογές για το μέλλον παρά να ντυνόμαστε σαν τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία κοιτάζει πλέον τα "κακόδοξα" λειτουργικά έθιμα της Δύσης "με άλλο μάτι" και κατέχει πλέον στα χέρια της για τον προσηλυτισμό των "λευκών δαιμόνων" όπως αποκαλεί ο Ιουστίνος Πόποβιτς τους καθολικούς, ένα ισχυρό όπλο: την ίδια την Θεία Λειτουργία του Πάπα. Μάλιστα την αναβαπτίζουν ως "Θεία Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου" που δήθεν τελούνταν στην "Ορθόδοξη Δύση" πριν το Σχίσμα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την τυπική έκδοση της Οικουμενικής Συνόδου του Τρέντο, επικυρωμένης από τον Πάπα Πίο Ε'.

Ειλικρινά, κρίμα.

Πηγή: Chiesa Ortodossa Russa in Italia

"Asperges me" από ουνίτη ορθόδοξο ιερέα

Η Θεία Λειτουργία στα ελληνικά

 του κ. Τασσιά Γεωργίου

Αγαπητοί αδελφοί  με πνεύμα αδελφικής αγάπης , ταπεινοφροσύνης και  πίστης λαμβάνω το θάρρος να εκφράσω τις σκέψεις μου. 

Πιστεύω ότι μια από τις κυριότερες αιτίες για το ότι δεν προσέρχονται οι πιστοί στο Ναό για να παρακολουθήσουν  τη θεία Λειτουργία, για το ότι άλλοι προσερχόμενοι δεν λατρεύουν πραγματικά τον Θεό, αλλά στέκονται τυπικά ή περιφέρονται και περιεργάζονται ανευλαβώς, ή φεύγουν από τον Ναό ακαίρως και ατάκτως, είναι η άγνοια της θείας λειτουργίας. Αυτή η άγνοια οφείλεται στο ότι  οι Χριστιανοί ακούν μόνο τις εκφωνείς ευχές και αγνοούν τις μυστικά λεγόμενες από τον ιερέα, οι οποίες πολλές φορές έχουν κατάληξη τις εκφωνείς. Άρα δεν έχουν την δυνατότητα να εννοήσουν την σειρά της τελέσεως του μυστηρίου. Πολλοί βέβαια από τους πιστούς δεν κατανοούν ούτε των εκφώνων  προσευχών την έννοια και έτσι δεν μπορούν να μετέχουν στην τελούμενη λατρεία. Δεν είναι παράδοξο το ότι μηχανικά και χωρίς ενδιαφέρον παρακολουθούν την θεία λατρεία χωρίς να αποκομίζουν από αυτή ωφέλεια. 

 Οι απλοί (αγράμματοι)  άνθρωποι, οι καθημερινοί  άνθρωποι του μόχθου είναι αυτοί που στηρίζουν την εκκλησία, αλήθεια, αλλά κάντε ένα πείραμα, πάρτε τους ανθρώπους αυτούς αλλά και νέους ανθρώπους και βάλτε τους να κάνουν μια απλή μετάφραση ή απόδοση κειμένων της λειτουργίας , των ψαλμών ή  του Ευαγγελίου, μετά πείτε τους να σας πουν τι κατανόησαν, κατόπιν δώστε τους να διαβάσουν τις αποδόσεις στην νέα  Ελληνική.  Τι θα παρατηρήσετε;  

Μας δίδεται κάποια στιγμή το παράδειγμα των λογοτεχνικών κειμένων όπου οι μαθητές δεν μπορούν να αναλύσουν τα κείμενα της κοινής ελληνικής . Αυτό το παράδειγμα δεν έχει να κάνει με το τι διαβάζει ο αναγνώστης αλλά με το πώς και τι κατανοεί από τις σκέψεις που θέλει να αποδώσει  ο συγγραφέας. Το σημαντικό λοιπόν  για έναν αναγνώστη ή έναν ακροατή είναι να καταλάβει πρώτα το τι διαβάζει ή το  τι ακούει  για να μπορεί με λίγη βοήθεια από τους ιερείς να εμβαθύνει και να συνειδητοποιήσει  το τι εννοείται σε κάθε κείμενο ή περικοπή. 

Το θέμα της εκκλησίας μας δεν είναι η εκμάθηση ή η διάδοση της Ελληνικής γλώσσης  αλλά η δημιουργία καλών Χριστιανών. Κάποιοι από εμάς θα πρέπει ασφαλώς  να γνωρίζουν τα αρχαία Ελληνικά για να μπορούμε να κάνουμε τις μεταφράσεις από τις πηγές.  Το να είναι κάποιος  Έλληνας είναι κάτι διαφορετικό από το να είναι Χριστιανός. Όπως καταλαβαίνω και στο θέμα της γλώσσας ίσως γίνει μια μικρή ρήξη.   Στη θεία λειτουργία πρέπει να είμαστε όλοι συμμέτοχοι, με όλη την ψυχή ,το πνεύμα και το νου μας. Θα πρέπει να είμαστε όλοι ένα σώμα. Θα πρέπει να ακολουθούμε την εξέλιξη  της τελετής με πλήρη κατανόηση των λεχθέντων και με συγκεντρωμένο μυαλό. Οι επικλήσεις, οι προσευχές, οι ανταποδόσεις των ευχών, θα πρέπει να γίνονται από κοινού από όλο το εκκλησίασμα, έστω και νοερώς,  χάριν ευφωνίας πια, καθώς την δουλειά του λαού σήμερα την κάνουν οι ψάλτες.  Εάν ο κάθε ένας από τους πιστούς λέει την δική του προσευχή ή κάνει τις δικές του σκέψεις κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας τότε αποκλίνουμε από την πραγματική τελετή και έχουμε κάτι άλλο το οποίο ίσως το αποκαλούμε ιδιωτική ή προσωπική προσευχή παρά δημόσια προσευχή και λατρεία.   Η θεία λατρεία αποτελεί την σπουδαιότερη προσευχή της εκκλησίας του Χριστού και την μοναδική λατρεία, δια της οποίας ο άνθρωπος λατρεύει τον Θεό κατά τον πλέον ευάρεστο προς Αυτόν  τρόπο. Άρα τα κείμενα που λέγονται κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας θα πρέπει να είναι στην κοινή Ελληνική η οποία είναι κατανοητή και καταληπτή από όλους τους πιστούς, για να μπορεί πραγματικά ο κάθε πιστός να είναι παρών και συμμέτοχος  της Λατρείας.  Ο πιστός στην ιδιωτική του προσευχή χρησιμοποιεί λίγα λόγια με απλή γλώσσα και μάλιστα γλώσσα που καταλαβαίνει και ομιλεί καθημερινά.

Όταν εγράφησαν τα κείμενα και οι προσευχές της θείας λειτουργίας εγράφησαν στην γλώσσα η οποία ήταν κοινή εκείνη την εποχή και όχι στην αρχαϊζουσα ή την Ομηρική. Και αυτό έγινε διότι έπρεπε όλοι να κατανοούν τα κείμενα, όλοι να ψάλουν από κοινού. Αυτό πρέπει να ισχύσει και σήμερα, καιρός οι πιστοί να κατανοούν την θεία Λειτουργία και τα κείμενα των πράξεων των Αποστόλων και του Αγίου Ευαγγελίου. Το να μάθουν οι Έλληνες καθαρεύουσα είναι δύσκολο πόσο μάλλον το να μάθουν τα κλασικά Ελληνικά. Μακάρι η καθαρεύουσα ή τα αρχαία να γίνουν η κοινή Ελληνική όπως παλαιά αλλά …  Γιατί αυτή η εμμονή στην αρχαία γλώσσα στα κείμενα της λειτουργίας και στο Ευαγγέλιο; Είναι γλώσσα Ελληνική ναι, καλύτερη ναι , με υψηλότερα νοήματα ναι σύντομη και μεστή ναι, όμως η εκκλησία άλλα οφείλει να καλύπτει. Η Εκκλησία του Θεού δεν είναι αποκλειστικά Ελληνική αλλά παγκόσμια, οικουμενική και δεν ενδιαφέρεται για το εάν θα πεθάνει μια γλώσσα αλλά για την σωτηρία της ψυχής των ανθρώπων, για την διάδοση της ειρήνης και της αγάπης. Όσον αφορά την γλώσσα την ενδιαφέρει τα νοήματα που εκφράζονται μέσω μιας γλώσσας να είναι κατανοητά από τους πιστούς. Ο απόστολος Παύλος μας ενημερώνει καθαρά για αυτό το θέμα των γλωσσών:<< …πρέπει να επιζητείτε να είστε πιο πλούσιοι σ’ εκείνα που οικοδομούν την εκκλησία. Για αυτό όποιος γλωσσολαλεί ας ζητά στην προσευχή του και το χάρισμα να εξηγεί στου άλλους αυτά που λαλεί.  Γιατί εάν προσεύχομαι σε ακατανόητη  γλώσσα, προσεύχεται το πνεύμα μου, ο νους μου όμως παραμένει αμέτοχος. Τι πρέπει όμως να κάνω; Θα προσευχηθώ με το πνεύμα μου , θα προσευχηθώ όμως και με το νου μου` θα ψάλω με το πνεύμα , θα ψάλω και με το νου. Γιατί, πραγματικά , αν ευλογείς τον Θεό στη γλώσσα του πνεύματος, πως θα μπορέσει αυτός που δεν καταλαβαίνει αυτή τη γλώσσα να πει το αμήν στην προσευχή της ευχαριστίας που είπες; Αφού δεν καταλαβαίνει τι λες. Εσύ μπορεί να λες μια ωραία προσευχή ευχαριστίας, αλλά όμως δεν κερδίζει τίποτα….. στην εκκλησία προτιμώ να λέω πέντε λόγια κατανοητά για να καθοδηγήσω και άλλους στην πίστη, παρά μύρια λόγια που κανείς δε θα καταλάβει.>>  (προς Κορινθίους α΄ 14,14-19)

Όσο για την πεποίθηση ότι εάν γίνει απόδοση των κειμένων στην νέα Ελληνική θα χαθούν πολλές έννοιες που εκφράζονται μέσω των πρωτοτύπων απλά θα ελπίζω οι σλαβόφωνοι, οι αγγλόφωνοι και οι λοιποί λαοί οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τα αρχαία Ελληνικά να μην έχουν χάσει πολλές από τις έννοιες  των κειμένων της θείας  λειτουργίας και της Καινής Διαθήκης λόγω της μετάφρασης των κειμένων . 

 Με αδελφική αγάπη, ο Κύριος να είναι μαζί σας!

Αυτοί που κατηγορούν το Βατικανό, επενδύουν με Μουσουλμάνους

 

Η μείωση των εσόδων της Εκκλησίας λόγω της οικονομικής κρίσης οδήγησε τον Αρχιεπίσκοπο μέχρι το Κατάρ, σε αναζήτηση συνεργασιών και επενδυτών για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

 

Σύμφωνα με εκκλησιαστικές πηγές ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν - σε διερευνητικό στάδιο - ήταν και πιθανές επενδύσεις. Ο κ. Ιερώνυμος αποφεύγει προς το παρόν να προβεί σε ανακοινώσεις, διότι θέλει πρώτα να ενημερώσει τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που συνεδριάζει την 1η Νοεμβρίου. Σύμφωνα ωστόσο με επιχειρηματικές πηγές, ανάμεσα στα άλλα εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από την πλευρά του Κατάρ για εξόρυξη μαρμάρων σε εκτάσεις της Εκκλησίας.

 

Ενα από τα «άγια πρότζεκτ» της Εκκλησίας στην προσπάθειά της να αυξήσει τα έσοδά της είναι αυτό των επενδύσεων στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας - και συγκεκριμένα των φωτοβολταϊκών πάρκων. Κι αυτό διότι η Εκκλησία διαθέτει μεγάλες εκτάσεις σε όλη τη χώρα - εκτάσεις που θεωρούνται κατάλληλες για τέτοιου τύπου εγκαταστάσεις. 

 

«Πιλότος» για το παραπάνω πρότζεκτ που μελετά η Εκκλησία είναι το σχέδιο της Αρχιεπισκοπής για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού πάρκου σε έκταση της Μονής Πεντέλης. Αυτό το διάστημα η Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών (ΕΚΥΟ) πραγματοποιεί έρευνα για να διαπιστώσει σε ποιες εκτάσεις της Εκκλησίας υπάρχει η δυνατότητα να εγκατασταθούν φωτοβολταϊκά πάρκα. Παρόμοια έρευνα κάνει η Υπηρεσία Οικονομικών και για την εξόρυξη μαρμάρων. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει στην Πεντέλη αλλά «με σύγχρονες μεθόδους - δηλαδή υπογείως - και όχι με τρόπους όπως στο παρελθόν που έβλαπταν το περιβάλλον και το τοπίο», αναφέρουν στα «ΝΕΑ» πηγές της ΕΚΥΟ. 

 

Οι προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου και της Ιεραρχίας για εξεύρεση πόρων εν μέσω κρίσης δεν σταματούν εδώ. Γι' αυτό και το οικονομικό επιτελείο της Εκκλησίας έχει βάλει μπρος και άλλα σχέδια αύξησης εσόδων. Στόχος είναι - όπως τονίζει συχνά ο κ. Ιερώνυμος - να ενισχυθεί περαιτέρω το προνοιακό έργο της Εκκλησίας αλλά παράλληλα να δοθεί και βοήθεια στην ανάπτυξη της χώρας.

«Αυτό που θέλουμε είναι στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε η Εκκλησία να μπορεί να βοηθήσει όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους που υποφέρουν. Να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους» τονίζει ο γενικός διευθυντής της ΕΚΥΟ αρχιμανδρίτης Αντώνιος Αβραμιώτης.

Βασική προσπάθεια της ΕΚΥΟ είναι να αυξηθούν τα έσοδα από τα ακίνητα που διαθέτει προς ενοικίαση. Σήμερα η Κεντρική Διοίκηση της Εκκλησίας έχει 486 ακίνητα (γραφεία, διαμερίσματα, καταστήματα) στην Αθήνα, στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη. Περίπου ένα στα τέσσερα όμως - συνολικά 127 - παραμένουν ξενοίκιαστα. Εβδομήντα τρία ακίνητα είναι ξενοίκιαστα στην Αθήνα και 54 στη Θεσσαλονίκη. Για παράδειγμα, ξενοίκιαστο παραμένει εδώ και τρία χρόνια ακίνητο της Εκκλησίας στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Βαλαωρίτου, το οποίο χρησιμοποιείτο ως βιοτεχνία.

Ρίχνει τις τιμές των ενοικίων,

ανακαινίζει για να βρει ενοικιαστές

Ακολουθώντας την τακτική πολλών ιδιοκτητών ακινήτων που κατεβάζουν τα μισθώματα λόγω της κρίσης, η Εκκλησία προσπαθεί να προσελκύσει ενοικιαστές για τα ξενοίκιαστα ακίνητά της με τον ίδιο τρόπο - μειώνει δηλαδή τα ενοίκια.

Την ίδια στιγμή η ΕΚΥΟ με στόχο την προσέλκυση ενοικιαστών προσπαθεί - «με φειδώ όμως, διότι η κρίση δεν δίνει δυνατότητες για πολλά έξοδα» σημειώνουν εκκλησιαστικές πηγές - να κάνει ριζικές ανακαινίσεις στις εγκαταστάσεις (ηλεκτρομηχανολογικές) ή και στις όψεις κτιρίων της. Τέτοιες επισκευές αναμένεται να γίνουν στο ακίνητο της Εκκλησίας στην οδό Βεντήρη 5, πίσω από το «Χίλτον». 

 

«Αγκάθι» για τις οικονομικές υπηρεσίες της Εκκλησίας αποτελούν και τα μεγάλα ακίνητά της που αυτή τη στιγμή παραμένουν ξενοίκιαστα και ανεκμετάλλευτα. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του κτιρίου στην οδό Μητροπόλεως 15 όπου έως το 2006 στεγαζόταν το υπουργείο Παιδείας. Το Δημόσιο έδινε για το ενοίκιο στην Εκκλησία 791.592 ευρώ το χρόνο• ήταν από τα πιο προσοδοφόρα. Μολονότι το 10ώροφο - 7.000 τ.μ. - κτίριο βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, δεν έχει μισθωθεί ακόμη. Περισσότεροι από τρεις διαγωνισμοί έχουν γίνει χωρίς αποτέλεσμα. Πηγές από την ΕΚΥΟ όμως αναφέρουν ότι εξακολουθεί να υπάρχει έντονο ενδιαφέρον επενδυτών - και από το εξωτερικό - και ευελπιστούν για θετικό αποτέλεσμα σε επόμενο διαγωνισμό. Ανάμεσα στις προτάσεις που έχουν γίνει είναι για τη μετατροπή του κτιρίου σε ξενοδοχείο, γραφεία ή για μεικτή χρήση. 

 

Πηγή: Τα Νέα

Οι σκληροπυρηνικοί Ορθόδοξοι παραδέχονται οτι είναι λάθος απέναντι στον Πάπα Ρώμης!

Με μια απίστευτή γκάφα το αντι-οικουμενικό, αντι-αιρετικό και αντι-παπικό ορθόδοξο μπλογκ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ κατηγορεί το Ευαγγέλιο, τους εκκλησιαστικούς Πατέρες, τις Οικουμενικές Συνόδους, μέχρι και τον Μέγα Φώτιο οτι έκαναν τα πάντα για να "ποδηγετηθεί" η Εκκλησία από τους Πάπες. 

Ευχαριστούμε θερμά τον συγγραφέα του πονήματος κ. Ιωάννη Καρδάση σχετικά με τις πολυάριθμες πηγές που μας αναφέρει για την εκκλησιολογία της πρώτης χιλιετίας και που με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει οτι ο ίδιος ανήκει σε μια εκκλησία που απομακρύνθηκε από την Ιερή Παράδοση και ανέπτυξε μια καινοτόμο εκκλησιολογία, παντελώς αντίθετη και ξένη με αυτήν της Εκκλησίας των 7 Οικουμενικών Συνόδων!

Σύνοψη εκδηλώσεων, ενεργειών, νοοτροπιών, παραδοχών με τις οποίες καταδεικνύεται η εκδυτικοποίηση και ποδηγέτηση της Εκκλησίας από τη Ρώμη ήδη από την αυγή της ιστορίας της Εκκλησίας: 

1/ Απόστολος Πέτρος (50). Προσπάθεια εξάσκησης πρωτείου διαποίμανσης στην Εκκλησία: «Ο Θεός με διάλεξε από όλους εσάς να κηρύξω το ευαγγέλιο σ’ όλα τα έθνη» (Πράξ. 15. 7). 

2/ Ρώμης άγιος Κλήμης Α΄ (90). Σε επιστολή του προς τον Ιεροσολύμων Ιάκωβο τον αδελφόθεο κηρύττει το πρωτείο του Πέτρου, την άφιξή του στη Ρώμη, την χειροτονία του απ’ αυτόν και τον μαρτυρικό θάνατό του. Η επιστολή αυτή αναφέρεται και στην εγκύκλιο της Πανορθοδόξου Συνόδου του 1722. 

3/ Σύνοδος Σαρδικής (347). Καθιέρωση του εκκλήτου, ε΄ κανόνας: «ένας καταδικαθείς επίσκοπος μπορεί να καταφύγει στον επίσκοπο της Ρώμης, τον αρχηγό του επισκοπικού σώματος, στην έδρα του αγίου Πέτρου». 

4/ Ιω. Χρυσόστομος (400). Θεωρεί τον Πέτρο «προστάτη όλης της Οικουμένης και θεμέλιο της Εκκλησίας». 

5/ Σύνοδος Καρθαγένης (418). Επελήφθη του Σχίσματος Ρώμης-Αλεξάνδρειας λόγω του αφορισμού του Ι. Χρυσοστόμου και απευθύνεται στον Ρώμης Ιννοκέντιο Α΄ (όχι στον Αλεξανδρείας) να επιβάλει την ειρήνη στην Εκκλησία. 

6/ Αλεξανδρείας άγιος Κύριλλος (430). «Ο Κύριος θεμελίωσε την Εκκλησία του πάνω στον Πέτρο και τον κατέστησε ποιμένα της καθόλου Εκκλησίας». 

7/ Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος (431). Δέχτηκε, χωρίς καμία αντίρρηση, τη διατύπωση του πρωτείου διαποίμανσης του Πάπα άγιου Κελεστίνου Α΄. 

8/ Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (451). Καθιέρωσε τον Πάπα άγιο Λέοντα, ως τον «αρχιεπίσκοπο πάσης της Οικουμένης, πατέρα τε και πατριάρχην» και «μακαριώτατο άνδρα πασών των εκκλησιών». Πράγματι, η προσαγόρευση του Πάπα, ως πατέρα, από τους Πατριάρχες ΚΠόλεως γινότανε μέχρι το Σχίσμα (1054). Ο Ρώμης Λέων Α΄ δεν υπογράφει τον κη΄ κανόνα περί των ίσων πρεσβείων τιμής με τον ΚΠόλεως. Στη Σύνοδο αυτή έχουμε τον πλήρη θρίαμβο του Παπισμού. 

9/ Αυτοκράτορας Μαρκιανός (451). Απείλησε τους Πατέρες της Δ΄, ότι αν δεν έβγαζαν Όρο αρεστό στον Πάπα Λέοντα Α΄, θα μετέφερε τη Σύνοδο στη Ρώμη. 

10/ ΚΠόλεως άγιος Ανατόλιος (458). Διαβεβαιώνει τον Ρώμης Λέοντα Α΄, ότι: «άνευ της εγκρίσεώς του, ουδείς Κανόνας της Δ΄ Συνόδου θα εφαρμοστεί». 

11/ Αυτοκράτορας Ιουστίνος Α΄ (519). Ζήτησε από τον Πατριάρχη Ιωάννη Β΄ και τους λοιπούς Επισκόπους και υπέγραψαν τον παπικό λίβελλο Ορμίσδα : «επόμενοι εν πάσι τω αποστολικώ θρόνω και κηρύσσοντες αυτού πάσας τας διατάξεις», ώστε να λήξει το Ακακιανό Σχίσμα. 

12/ Ρώμης άγιος Αγαπητός (535). Πρώτος εξάσκησε το αλάθητο στην εκλογή του ΚΠόλεως Μηνά, «πως υποδέξονται την κρίσιν της Αποστολική καθέδρας» και όχι της Συνόδου, που το δέχτηκε και η Εκκλησία. 

13/ Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ (545). Κατοχυρώνει το πρωτείο του Πάπα Ρώμης νομοθετικά (131 νεαρά) και τον θεωρεί πρώτο των Επισκόπων και τον ΚΠόλεως δεύτερο. «Θέλουμε να δούμε όλους τους λαούς που βρίσκονται υπό την τακτική δικαιοδοσία μας, να ζουν στην πίστη, την οποίαν ο άγιος Απόστολος Πέτρος μετέδωσε στους Ρωμαίους ποντίφηκες». 

14/ Ρώμης άγιος Γρηγόριος Α΄ Διάλογος (604). Ο πρώτος που ασχολήθηκε και με την πολιτική εξουσία και θεωρείται ο ηθικός ιδρυτής της κοσμικής εξουσίας των Παπών. 

15/ Αυτοκράτορας Φωκάς (604). Αναγνωρίζει τον Πάπα Γρηγόριο Α΄ ως: «την κεφαλή της Εκκλησίας». 

16/ Ρώμης άγιος Αγάθωνας (680). Η θεολογία και το πρωτείο του θριάμβευσαν στην ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο, με την επιστολή του προς αυτήν. 

17/ Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β΄ (711). Υποδέχεται στην ΚΠολη τον Ρώμης Κων/νο γονυπετώντας προ αυτού. Έτσι, ο Πάπας υπέγραψε τους μισούς κανόνες της Πενθέκτης (όσους τον συνέφεραν). 

18/ Κοσμική εξουσία (754). Ο Ρώμης Στέφανος Γ΄ υπήρξε επίσημα ο πρώτος Πάπας, που εξάσκησε και την κοσμική εξουσία. Η Εκκλησία αναγνώρισε de facto την ιδιότητα αυτή, γι’ αυτό έκτοτε οι Πάπες εγίνοντο δεκτοί στις Οικουμενικές Συνόδους (Ζ΄ και Η΄) και με αυτή τη νέα ιδιότητα. . 

19/ Ρώμης Αδριανός Α΄ (787). Η θεολογία, του για τις εικόνες, το κύρος, καθώς και το πρωτείο του επικράτησαν πλήρως στη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο. 

20/ Ψευδοϊσιδώρειες διατάξεις (800). Πλαστογραφήθηκαν με τη βοήθεια της ΚΠολης, για να στηρίξουν το πρωτείο του Πάπα, έναντι των Φράγκων (ψευδοκωνσταντίνειος δωρεά).

21/ Θεόδωρος Στουδίτης (810). Γράφει στον Ρώμης Λέοντα Γ΄, ότι «είναι ο τελικός κριτής σε θέματα δόγματος και υπακοής» και «….. σώσον ημάς, αρχιποίμην της υπ’ ουρανόν εκκλησίας,…..» και προς τον πάπα Πασχάλη Α΄ (820): «Άκουε, αποστολική κάρα, θεοπρόβλητε ποιμήν των Χριστού προβάτων, κλειδούχε της ουρανών βασιλείας, πέτρα της πίστεως, εφ' η ωκοδόμηται η καθολική εκκλησία. Πέτρος γαρ συ, τον Πέτρου θρόνον κοσμών και διέπων…..». 

22/ Ιγνατιανή Σύνοδος (870). Αναγνώρισε το παπικό πρωτείο και τις παπικές αξιώσεις και κατάργησε τον κη΄ κανόνα της Δ΄, υποβιβάζοντας τον ΚΠόλεως στη δεύτερη θέση. 

23/ ΚΠόλεως άγιος Ιγνάτιος (870). Επιστολή προς τον Ρώμης Αδριανόν Β΄: «ακολουθούμεν την του αποστολικού θρόνου αυθεντίαν». 

24/ ΚΠόλεως άγιος Φώτιος (880). Πλέκει το εγκώμιο του ορθοδοξώτατου και αγιώτατου Πάπα Ιωάννη Η΄, αν και ο τελευταίος τόνιζε ιδιαιτέρως το πρωτείο του και θεωρούσε δογματικώς ορθό το Φιλιόκβε. 

25/ Σχίσμα (1054). Στο Σχίσμα δεν προσχώρησαν αμέσως τα άλλα Πατριαρχεία. Αντιόχεια και Ιεροσόλυμα προσχώρησαν τον 13^ο αι. και η Αλεξάνδρεια τον 14^ο, αντιδρώντας στην μέχρι το Σχίσμα, ασφυκτική κηδεμονία της ΚΠολης. 

26/ Άγιος Γεώργιος Αθωνίτης (1060). «Η Ρώμη μπορεί να χρησιμοποιεί άζυμο άρτο, γιατί ποτέ δεν έπεσε σε αίρεση, ενώ η Ανατολή χρησιμοποιεί ένζυμο άρτο λόγω των αιρέσεων, στις οποίες υπέπεσε». 

27/ Βουλγαρίας Θεοφύλακτος (1109). «να δοθεί στη Ρώμη το δικαιωματικό της πρωτείο». 

28/ Αυτοκράτορας Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός (1169). Πρότεινε στον Πάπα Αλέξανδρο Γ΄ τη θέση και του Πατριάρχη ΚΠόλεως. Ο τελευταίος αρνήθηκε. 

29/ Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (1261). Αποκαλεί τον Πάπα Ουρβανό Δ΄ «πατέρα και πρώτο στο βαθμό μεταξύ των Επισκόπων». 

30/ Αυτοκράτορας Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος (1369). Κατά την επίσκεψή του στη Ρώμη έσκυψε και φίλησε το πόδι του Πάπα Ιννοκέντιου ΣΤ΄. 

31/ Αυτοκράτορας Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός (1352). Έστειλε επιστολή τέλειας αφοσίωσης στον Πάπα Κλήμη ΣΤ΄, φθάνοντας στο σημείο «να φιλήσει ακόμη το πόδι του ή το πόδι του αλόγου του ή ακόμη τη σκόνη κάτω από αυτό!». 

32/ Θεσ/νίκης άγιος Συμεών (1429). Έκανε συμφωνία με τους Παπικούς να παραμείνουν στην πόλη και αυτός στο θρόνο του και κατέστη αίτιος πολλών συμφορών της πόλης. 

33/ Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος. Υπέγραψε τον ενωτικό όρο της Φλωρεντίας, με τον οποίον ο Πάπας αναφέρεται ως «κεφαλή όλης της Εκκλησίας». Τον όρο υπέγραψαν και 3 Μονές του Αγίου Όρους. 

34/ Αυτοκράτορας Κων/νος ΙΑ΄ Παλαιολόγος. Στην ουνίτικη λειτουργία της 12.12.1452 με την παρουσία του αυτοκράτορα, διαβάστηκε ο όρος της Συνόδου της Φλωρεντίας και μνημονεύθηκε ο Πάπας Νικόλαος Ε΄ και ο καθαιρεθείς πατριάρχης Γρηγόριος Γ΄ Μάμμας, που είχε καταφύγει στη Ρώμη. 

35/ Άγιοι που στήριξαν το πρωτείο. Ρώμης Κλήμης Α΄, Αντιοχείας Ιγνάτιος, Λουγδούνου Ειρηναίος, Ρώμης Ανίκητος, Στέφανος Α΄, Ιππώνος Αυγουστίνος, Ιερώνυμος, Ρώμης Κελεστίνος Α΄, Λέων Α΄, Αγαπητός Α΄, Μαρτίνος Α΄, Αγάθων, Αλεξανδρείας Κύριλλος, Θεόδωρος Στουδίτης, ΚΠόλεως Ανατόλιος, Ιγνάτιος, Γεώργιος Αθωνίτης. 

36/ Συλλείτουργα. Δεν έπαυσαν από το 1054 και μετά να τελούνται μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων ακόμη και όταν είχε καταληφθεί η ΚΠολη από τους Σταυροφόρους. 

37/ Σχολή Ιησουϊτών στο άγιον Όρος. Το 1635-1641 λειτουργεί Σχολή Ιησουιτών στο Πρωτάτο του αγίου Όρους με την έγκριση της Ι. Κοινότητας. Τη Σχολή κατάργησαν οι Τούρκοι και μετεφέρθη στη Θεσ/νίκη . 

38/ Τουρκοκρατία. Πολλοί Πατριάρχες ΚΠόλεως ήταν παπόφιλοι ή παπόδουλοι, όπως π.χ. οι Ραφαήλ Β΄, Νεόφυτος Β΄, Τιμόθεος Β΄, Κύριλλος Β΄ Κονταρής κ.ά. οι οποίοι αναγνωρίζουν τον Πάπα ως «κεφαλή της Εκκλησία» ή φιλοπροτεστάντες, όπως ο Κύριλλος Α΄ Λούκαρις, που καταδικάζεται από την Σύνοδο ΚΠόλεως του 1638. 

39/ Πανορθόδοξη Σύνοδος (1848). Αναφέρει, ότι ο απόστολος Πέτρος ήταν «εγωιστής και αναδείκνυε τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους μαθητές», γι’ αυτό επετράπη μόνο σ’ αυτόν να τον πειράξει ο Σατανάς. 

40/ Σύγχρονη εποχή. Όλες οι Ορθόδοξες εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, η μια μετά την άλλη υποδέχονται ή ετοιμάζονται να υποδεχτούν τον Πάπα της Ρώμης, ως τον «αγιώτατο Πάπα Ρώμης», συνεχίζοντας τη φιλοπαπική πολιτική της Εκκλησίας, που είναι διαχρονική, παρ’ όλες τις περιστασιακές καταδίκες του Παπισμού, αλλά ποτέ της «εκκλησίας» της Ρώμης. . 

Κύριες Πηγές:

Αγίου Νεκταρίου. «Τα αίτια του Σχίσματος», «Οικουμενικές Σύνοδοι».

Πισιδίας Μεθόδιου. «Έλληνες και Λατίνοι».

Ράνσιμαν Στ. «Δύση και Ανατολή σε Σχίσμα».

Ρωμανίδης Ι. «Δογματική», «Φραγκία».

Σχετικά άρθρα:
"Ω ΘΕΙΩΤΑΤΗ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΩΝ ΚΕΦΑΛΗ"

Περί Πρωτείου και Αλάθητου του Πάπα

Τελικά τί είναι αυτό το περίφημο παπικό αλάθητο?

 Περαιτέρω διευκρινίσεις για το Παπικό αλάθητο

Tι και πως θ’ απαντούσε στον Hawking ο Einstein…

τoυ Χάρη Ανδρεόπουλου,

Δημοσιογράφου – θεολόγου ΑΠΘ (xaan@theo.auth.gr),

καθηγητή Β/θμιας Εκπαίδευσης (Γυμνάσιο Δομενίκου Ελασσόνας)

Mε την περίπτωση του Stephen Hawking ασχολήθηκε και ο αείμνηστος καθηγητής Δογματικής και Φιλοσοφίας του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ, Νίκος Ματσούκας, σχολιάζοντας τις διφορούμενες απόψεις του διάσημου αστροφυσικού, χωρίς να τις (δια-) συνδέσει με την υφιστάμενη παραπληγία του και, φυσικά, χωρίς να προχωρήσει σε εικασίες περί «συγχύσεως του νοός του», όπως - αδικαιολογήτως, κατά τη ταπεινή μας γνώμη - πράττει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ,  σχολιάζοντας το τελευταίο βιβλίο του Hawking με τίτλο “The Grand Desing” («Ο μεγάλος σχεδιασμός»).

Ο μεγάλος δογματολόγος της Θεσσαλονίκης Νικ. Ματσούκας αναφερόταν συχνά σε σύγχρονους επιστήμονες, κυρίως από το χώρο της αστροφυσικής, που κάνουν λόγο για ένα ξεκίνημα του σύμπαντος σε μια δεδομένη στιγμή, για μια έκρηξη μιας κοσμογονίας, για ένα διαστελλόμενο σύμπαν, για συνεχή δημιουργία, κτλ, κτλ, και θεωρούσε ότι οι απόψεις αυτές είναι άκρως ενδιαφέρουσες για τη σημερινή θεολογική επιστήμη, αλλά επεσήμαινε και τόνιζε: «Προς Θεού, χρειάζεται μεγάλη προσοχή – οι απόψεις αυτές μπορούν να ενδιαφέρουν μονάχα για λόγους ερμηνευτικούς, και ποτέ για λόγους απολογητικούς ή για συμπεράσματα αθεϊας (…) Τέτοιες συζητήσεις για την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του Θεού κατά τη σημερινή επιστημολογία τουλάχιστον είναι ανόητες…», υποστήριζε ο καθηγητής, επικαλούμενος ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τη φιλοσοφία του L. Wittgenstein.   (βλ. «Δογματική και Συμβολική Θεολογία», τόμος Δ’, εκδ. Πουρναρά, Θεσ/νίκη, 1999, σελ. 39)

Ο Νικ. Ματσούκας, ένιωσε μάλιστα την ανάγκη να υπερασπισθεί το δικαίωμα του Hawking να αρνηθεί να απαντήσει αν είναι θρησκευόμενος ή άθεος, όταν ρωτήθηκε σχετικώς, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετιας του ’90, για να δώσει διάλεξη. Κατά τη επίσκεψή του εκείνη στην Αθήνα, «χριστιανομαθημένοι» δημοσιογράφοι τον ρώτησαν αν πιστεύει στο Θεό. Πολύ σωστά, όμως - γράφει ο Ματσούκας (ο.π., σελ. 39) - ο Hawking είπε ότι δεν επιθυμεί ν’ απαντήσει, γιατί δεν θα’ θελε να θεωρηθεί μήτε θρησκευόμενος, μήτε άθεος. Ωστόσο ένας «χριστιανομαθημένος» δημοσιογράφος δεν σεβάσθηκε την επιθυμία του και στο ρεπορτάζ που έκανε φρόντισε να μας πληροφορήσει κατηγορηματικά ότι ο Hawking είναι «εκ πεποιθήσεως άθεος» (έκφραση του δημοσιογράφου). «Προφανώς η συμπεριφορά αυτή του δημοσιογράφου μόνο …αγιοπνευματική (κάθε άλλο!) επιρροή δεν μαρτυρούσε…», είχε παρατηρήσει ο αείμνηστος καθηγητής του τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ.  

Επί της ουσίας τώρα και σχετικά με τη άποψη (αυτή είναι που μας ενδιαφέρει και - προς Θεού! - όχι το εάν είναι ή δεν είναι παραπληγικός …) που εξέφρασε ο Hawking, ότι δηλ. ο Θεός δεν είναι δημιουργός του σύμπαντος και άρα η επίκληση του Θείου δεν είναι αναγκαία για την κατανόηση του κόσμου μας, κλπ.,  θα μπορούσαμε, θεολογικώς πράττοντες, να απαντήσουμε με το λίαν χαριτωμένο παράδειγμα που έδιδε ο Albert Einstein, περιγράφοντας τη σχέση επιστήμης και αποκάλυψης (: θρησκείας / πίστης): «Εμείς οι θετικοί επιστήμονες», έλεγε ο κορυφαίος φυσικός του 20ου αιώνα, «μοιάζουμε με τους αναρριχητές ορειβάτες. Με πολλή προσπάθεια και κόπο ανεβαίνουμε το όρος της Αλήθειας. Όταν, όμως, φθάσουμε στη κορυφή, βρίσκουμε εκεί τους θεολόγους να μας περιμένουν…».  Νομίζουμε ότι ο Αγιος Πειραιώς,  εξ επόψεως θεολογικής, είπε λιγότερα απ’ όσα ώφειλε και εξ επόψεως απολογητικής, περισσότερα απ’ όσα έπρεπε.

πηγή: amen.gr