Το Σπήλαιο του Εσταυρωμένου βρίσκεται στην περιοχή Contrada del Crocefisso, Carlentini των Συρακουσών και διασώζει υστεροβυζαντινές αγιογραφίες του 16ου-17ου αιώνα. Ανήκε και αυτό στο Τάγμα των Μοναχών του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, στο οποίο είχαν οργανωθεί οι ελληνόρρυθμοι μοναχοί μετά το Σχίσμα υπό την επίβλεψη του Πάπα.
Οι αγιογραφίες εδώ απεικονίζουν τον Παντοκράτορα, την Δευτέρα Παρουσία και δυτικούς αγίους όπως τον Ελίγιο, Αικατερίνη της Σιέννης, Πέτρο, Καλόγηρο και Μαργαρίτα.
Όλες οι βυζαντινόρρυθμές μονές της Σικελίας υπάγονταν στη Σταυροπηγιακή Μονή του Σωτήρος στη Μεσσήνη (San Salvatore in lingua Phari) του οποίου ο Ηγούμενος έφερε τον τίτλο του Αρχιμανδρίτη και σταδιακά εκλατινίζονταν χρησιμοποιώντας πλέον περιστασιακά το βυζαντινό τυπικό.
Το τελειωτικό χτύπημα στα βυζαντινά μοναστήρια της Σικελίας επήλθε το 1866 όταν το νεοσυσταθέν Ιταλικό κράτος κατάσχεσε την εκκλησιαστική περιουσία και οι μοναχοί διασκορπίστηκαν. Η Μονή του Σωτήρος στη Μεσσήνη λειτουργούσε μέχρι το 1908 οπότε καταστράφηκε ολοσχερώς από τον καταστρεπτικό σεισμό μαζί με όλη την πόλη και οι μοναχοί του σκοτώθηκαν.
