Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φοκολάρε. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φοκολάρε. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Πατριάρχης Βαρθολομαίος: "Ο διάλογος δεν πρέπει να είναι μια αποστειρωμένη ακαδημαϊκή άσκηση"

 
Την άποψη ότι ο διάλογος ανάμεσα στην Ρωμαιοκαθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πρέπει να είναι μια «αποστειρωμένη ακαδημαϊκή άσκηση» εξέφρασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος υποδεχόμενος στο Φανάρι μέλη του Ρωμαιοκαθολικού Κινήματος των Φοκολαρίνι. Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας, στην ομιλία που έκανε στην ιταλική γλώσσα, αναφέρθηκε στις προσπάθειες του προκατόχου του Πατριάρχη Αθηναγόρα για την προώθηση του οικουμενικού διαλόγου καθώς επίσης και στην προσωπικότητα της ιδρύτριας του Κινήματος των Φοκαλαρίνι, μακαριστής Κιάρα Λούμπιχ που εργαζόταν για την ενότητα των δύο Εκκλησιών.
«Η διαφορά της πίστης και του πολιτισμού που υπάρχει στην ανθρωπότητα, δεν αποτελεί απειλή για την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αναφερόμενος στις απόψεις του προκατόχου του Πατριάρχη Αθηναγόρα.


Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μέλη του Κινήματος των Φοκολαρίνι θέλησαν με την επίσκεψή τους στο Φανάρι να τιμήσουν την επέτειο συμπλήρωσης 40 χρόνων από την κοίμηση του μακαριστού Πατριάρχη Αθηναγόρα, στη μνήμη του οποίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε τρισάγιο.


«Το Οικουμενικό Πατριαρχείο καλλιέργησε πάντα αισθήματα βαθιάς αγάπης και ειλικρινής εκτίμησης για το κίνημα των Φοκολαρίνι, από την εποχή κατα την οποία η Chiara Lubich προσέρχονταν στο Φανάρι για να συναντήσει τον μέγα και αξέχαστο προκάτοχό μας, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους και πιο σημαντικούς υποστηρικτές του οικουμενικού κινήματος», ανέφερε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και συνέχισε:


«Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, αντιλήφθηκε αμέσως την σημασία και τον ρόλο του κινήματος και της ιδρύτριας του, που είχαν ως σκοπό, στο πλαίσιο του διαλόγου της αγάπης, την αποκατάσταση της κοινωνίας μεταξύ των δυο αδελφών Εκκλησιών, μεταξύ της Παλαιάς και Νέας Ρώμης, γεγονός που εκτιμήθηκε και συνεχίστηκε από τον άμεσο διάδοχό του και προκάτοχό μας Πατριάρχη Δημήτριο, με μεγάλη πατερική χαρά και χριστιανικό ενθουσιασμό. Γεγονός που έκανε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα να αποκαλέσει την Κιάρα, για τον αποστολικό ζήλο της και ενθουσιασμό, σύγχρονη Θέκλα».
 

Και συνεχίζοντας ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημείωσε: «Η διαφορά της πίστης και του πολιτισμού που υπάρχει στην ανθρωπότητα, δεν αποτελεί απειλή για την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, αλλά αντίθετα, αποτελεί εναν πλούτο και μια πρόσκληση για όλους τους ανθρώπους , ώστε να σέβονται ο ένας τον άλλον για να μπορούν να λύσουν τα ζωτικής σημασίας κρίσιμα προβλήματα που σήμερα μαστίζουν τον πλανήτη μας. Αυτή ήταν και η σκέψη και η γραμμή του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, την οποία μοιράστηκε με την Κιάρα και το κίνημά της, και συνεχίζουμε να παρακολουθούμε και να μοιραζόμαστε με τον νέο Πρόεδρο-Μαρία Εμμαούς Voce και το κίνημα των Φοκολαρίνι, ως ταπεινός διάδοχος του μαρτυρικού Θρόνου της Κωνσταντινούπολης - Νέας Ρώμης, έτσι ώστε ο διάλογος να μην είναι μια άδεια και αποστειρωμένη ακαδημαϊκή άσκηση. Κάτι για το οποίο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας αγωνίστηκε με σθένος και συνεχίζουμε και εμείς να πράττουμε στην ίδια κατεύθυνση. Και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που το κίνημά σας αποφάσισε να τιμήσει τα 40 χρόνια από την κοίμηση του αειμνήστου Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα».


Προηγουμένως, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, τελέστηκε Θεία Λειτουργία, με την ευκαιρία της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής. Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Αθανάσιος Δανάκης από την Ορεστιάδα, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου, μαζί με τον Πατριαρχικό διάκονο Νήφωνα, ενώ το δεξιό χορό αποτελούσαν κληρικοί και λαϊκοί με επικεφαλής τον μουσικολογιότατο Πρωτοσυγκελλεύοντα των Πατριαρχείων, Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανο.

To Κίνημα των Φοκολαρίνι
Το Κίνημα των Φοκολαρίνι, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, είναι μια διεθνής οργάνωση που διέπουν οι αρχές του Ευαγγελίου. Δραστηριοποιείται για την ενότητα σε όλους τους τομείς της ζωής. Για περισσότερα από εξήντα χρόνια έχει φέρει μαζί ανθρώπους από όλες τις χριστιανικές παραδόσεις καθώς και πολλούς που ανήκουν σε άλλες θρησκείες με στόχο την οικοδόμηση ενός περισσότερο ενωμένου και ειρηνικού κόσμου. Στις 14 Μαρτίου του 2008 εκοιμήθη η ιδρύτρια του Κινήματος, Κιάρα Λούμπιχ. Μόλις δύο ημέρες πριν την είχε επισκεφθεί στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προκειμένου να της συμπαρασταθεί. Εκείνες τις ημέρες ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισκεπτόταν την Ρώμη προσκεκλημένος στις εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια του Instituto Orientale.


agioritikovima.gr 

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Τί σημαίνει Διάλογος Καθολικών και Ορθοδόξων

Πρόκειται για λόγια του Ορθόδοξου ιερέα π. Αυγουστίνου Μπαιρακτάρη από το Ηράκλειο Κρήτης μέσα από το ιστολόγιό του για την αείμνηστη και χαρισματική Κιάρα Λούμπιχ, ιδρύτρια του κινήματος των Φοκολάρε. Ο π. Αυγουστίνος είναι Διδάκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με ειδικότητα στην Οικουμενική Κίνηση και στους Διαχριστιανικούς Διαλόγους. Το κείμενο που ακολουθεί θα μπορούσε να θεωρηθεί κάλλιστα ως η Χάρτα του Οικουμενικού Διαλόγου, πώς να αγαπάς τον πλησίον σου που δεν ανήκει στην ίδια εκκλησία ή πίστη με σένα.

θα ήθελα μέσα από το παρόν σχόλιό μου να αναφερθώ λίγο παραπάνω στην προσωπικότητα της Chiara Lubich, μιλώντας από καρδιάς. Η Chiara με απλά λόγια είχε καταφέρει από τη νεανική της ηλικία ν' αγαπήσει τον άνθρωπο, τον οποιοδήποτε άνθρωπο, αυτόν που χαρακτήριζε ως prossimo, τον γείτονα δηλαδή. Και στην ενδεχόμενη ερώτηση ποιός είναι αυτός ο γείτονας (ο πλησίον) έλεγε:"...είναι ο αδελφός που περνά από δίπλα μας κάθε στιγμή της ημέρας...Γι' αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι πάντοτε να τον διακονήσουμε, διότι έτσι διακονούμε τον ίδιο τον Θεό".
Έβλεπε μέσα από τον άνθρωπο το πρόσωπο του ίδιου του Θεού. Και αυτό την οδήγησε σε μία πράξη ζωής, που διακρίνεται από την επιθυμία και την δράση για την ενότητα όλων. Πρώτα η ίδια ξεπέρασε τις όποιες διακρίσεις και ταμπέλες βάζουμε εμείς ως άνθρωποι (φυλετικές, ομολογιακές, κοινωνικές, πολιτικές κ.α.) μέσα από την αγάπη της για τον Χριστό και ύστερα προχώρησε στην έμπρακτη αγάπη για τον άλλον, για τον όποιον άλλον, τον πλησίον.
Ωστόσο, αυτή η αγάπη για τον άλλον δεν είναι κάτι το γενικό και αφηρημένο, ούτε κάτι το ιδεαλιστικό, αλλά εξάπαντος είναι κάτι το πραγματικό. Γι' αυτό συνήθιζε να λέγει: "Πρέπει να είμαστε ένα με τον αδελφό , όχι σ' έναν κόσμο ιδεατό, αλλά στον πραγματικό. Όχι σ' έναν κόσμο μελλοντικό, αλλά στον παρόντα κόσμο". Δηλαδή το βίωμα και το όραμά της ήταν μεν εσχατολογικό, καθώς πάντοτε απέβλεπε στην εν δυνάμει ενότητα των χριστιανών, μία πραγματικότητα εσχατολογική, με την έννοια της ευχαριστιακής εκπλήρωσης, αλλά παράλληλα η καρδιά και οι πράξεις προσδιόριζαν το σήμερα, το τώρα.

Διακρινόταν δηλαδή για μία θεολογία ρεαλιστική και όχι ιδεαλιστική. Παρά το γεγονός ότι όποιος είναι εκφραστής της οικουμενικής θεολογίας, όπως είναι ο γράφων, χαρακτηρίζεται από τους άλλους ως εκφραστικής της παλαιότερης "ρομαντικής θεολογίας", ωστόσο η ουσία της θεολογίας είναι η απροϋπόθετη αγάπη για τον άλλον, η απρόσμενη, η αδιάκριτη, η απεριόριστη, καθώς στη ζωή δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιλέγουμε τον "γείτονα". Εκεί βασίζεται η όλη έννοια, η δυναμική και οι συμβολισμοί της οικουμενικής θεολογίας. Εκεί που όλα στη ζωή και στις σχέσεις αναδύουν έναν αρνητισμό και μία κατάσταση διαίρεσης, η οικουμενική θεολογία έρχεται να επιβεβαιώσει και να επιστεγάσει το οξύμωρο του πράγματος, ότι δηλαδή μέσα από τον θάνατο κερδίζουμε την ζωή, μέσα από τον θάνατο του εγωισμού μας, της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού μας κερδίζουμε την όντως ζωή.

Αυτό βέβαια είναι έκφραση μίας τέχνης, της τέχνης της αγάπης, και όχι της τεχνικής που βασίζεται σε μία ορισμένη μεθοδολογία. Δεν είναι κάτι που διδάσκεται, παρά κάτι που βιώνεται. Αυτό το ονόμαζε η Chiara "η τέχνη του να αγαπάς" - "l'arte di amare". Και ο άνθρωπος οδηγείται σ' αυτή την ενωτική και αγαπητική διάθεση μέσα από το "μυστηριώδες μονοπάτι" - "il misterioso cammino" που φανερώνει ο Θεός στον κόσμο. "E noi siamo chiamati a vivere l'unita ogni momento nella nostra vita quotidiana". Έχουμε λοιπόν κληθεί να ζούμε την ενότητα κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας. Και πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Μέσα από την αγάπη μας για τον Χριστό. Αλλά αυτή η οδός προς τον Χριστό περνά μέσα από την αγάπη μας για τον αδελφό μας. "...la via per andare a Dio, passa dunque attraverso il fratello...l'unita esige la morte di tutti per dar la vita all'UnoSopra la vostra morte viva la Vita". Εκεί κάπου βιώνεται αυτό που η Chiara ονόμαζε "Gesu Abbandonato" (ο εγκαταλειμμένος Ιησούς) και στον οποίο θα αναφερθούμε σε κάποιο άλλο μας σχόλιο.